Tsaar Poetin, spectrum 12 Hobby's PZC Zaterdag 1 maart 2008 Hoe typisch Nederlands of wes ters sommige dingen zijn, besef je pas echt als je in het buiten land woont. Een van die din gen: Nederlanders zijn geobsedeerd door hobby's. Iedereen heeft er wel een paar. Sporten, koken, knutselen, lezen, breien of weet ik wat nog meer. Als je het woord 'hobby's' intypt bij de zoekmachine Goog le, levert dat miljoenen resultaten op. Maar mijn tolk hier in Libanon, een 23-ja- rig gesluierd moslimmeisje, kent ze niet. Onschuldig vertelde ik haar ooit over mijn jeugd in Nederland. „Tien jaar lang gevoet bald bij EFC'58 (de Ermelose Footbal Club)", zeg ik dan. „Ook nog een paar jaar aüetiek gedaan. Vervolgens schaken geleerd van mijn vader, die schaak cursussen gaf op school. Met vriend jes verzamelde ik postzegels. En na tuurlijk kan ik paardrijden. Want ik zat tien jaar lang bij een manege. Ju do, blauwe band. Wielrennen, een keer per week. Twee keer per week naar de bibliotheek." Mijn tolk keek me glazig aan. „Waar om doen jullie dat allemaal?", vroeg ze. „Wel", zei ik dan op aarzelende toon. „Eh...omdat we dat leuk vin den. Tenminste, dat neem ik eigen lijk aan." „En hoe noemen jullie al die dingen ook al weer?", vroeg ze. „Eh... hobby's." „Een vreemd maar interessant fenomeen", zei ze, „Wij kijken altijd gewoon televisie. Tenminste, als er stroom is. Als er geen elektriciteit is, gaan we naar bed." Natuurlijk hebben hobby's te maken met welvaart. Want ze kosten twee dingen: tijd en geld. Tijd hebben ze meer dan ge noeg in het Midden-Oosten, maar aan geld ontbreekt het vaak. „Maar ik denk dat het ook te maken heeft met de mentaliteit in een land", legde mijn tolk uit. „Ik zie jullie westerlingen altijd zeulen met laptops, boe ken en kranten. lullie samenlevingen staan open voor nieuwe dingen, onze samenle vingen niet. ]e leest hier geen boek, je gaat niet paardrijden. Waarom zou je? Het kost geld en, zo zal je familie zeggen, wat heb je er in godsnaam aan? Wat is het nut?" Maar hoe meer mijn tolk over 'hobby's' na dacht, hoe gefascineerder ze taakte door het idee. Zozeer zelfs dat ze op een dag zei: „Luister, ik wil ook een hobby hebben. Is zwemmen een hobby?" Ze legde uit dat ze niet kon zwemmen omdat zoiets voor moslimmeisjes verboden is. Stel je voor dat een man blote benen ziet! En waarom zou een vrouw moeten kunnen zwem men, als koken en voor de kinderen zor gen je taak in de samenleving is? Een paar dagen later vertelde ze trots dat ze haar eerste zwemles had gehad. In een moslimzwembad in Beiroet waar 's och tends alleen vrouwen mogen zwemmen en 's middags mannen. „Nu heb ik ook een hobby", glimlachte ze. Negen lessen en negen weken later was het al over met haar hobby. Het zwembad werd platgebombardeerd door Israëlische straaljagers tijdens de zomeroorlog, in 2006, tussen Hezbollah en Israël. Teleurge steld stonden we, na de oorlog, voor het ingestorte zwembad. Ze zei: „Dag hobby." Haar passie voor hobby's lag een tijdje stil. Maar deze winter nam ik haar een paar keer mee naar de prachtige skipistes van Libanon, zo'n uur rijden buiten Beiroet. Nadat ze les had gekregen van een heuse instructeur, kon ze blijven staan op de lan ge latten, en zelfs met vallen en opstaan naar beneden komen. „Ik geloof dat ik weer een hobby heb", lachte ze. Ik lachte ook. „Bedoel je het vallen of het skiën?", vroeg ik. „Eikel", zei ze. STANDPLAATS door Harold Doornbos Rusland voelt zich aan de vooravond van de presidentsverkiezingen politiek en economisch sterk. Staat het land er echt zo goed voor of is dat een illusie? Zijn de successen behaald dankzij of ondanks acht jaar Vladimir Poetin? Over de erfenis van de aftredend president. door Remco Reiding Vriend en vijand van Vladimir Poetin zijn het over één ding eens: Rusland is onder Poetin onmiskenbaar veranderd. Ten goede of ten slechte, daar over zijn de meningen ernstig verdeeld. Evenals over Poetins aandeel in het succes. Acht jaar na zijn aantreden voelt een meer derheid van de Russen zich veel beter. Zij willen niet dat de president vertrekt. De sterke, evenwichtige Poetin is voor hen een onwankelbare tsaar die het land krach tig regeert. Een man om trots op te zijn, na de chaotische jaren negentig en de wagge lende leider van dat tijdperk, Boris Jeltsin. Poetin, geboren in de tsarenstad Sint-Pe- tersburg, wordt geroemd om het herstel van de economie en van de uitvoerende macht en om de herleefde nationale trots. Hij maakte korte metten met de politieke invloed van eigengereide gouverneurs en oligarchen, die in de ogen van het volk het land leegroofden. „Poetin is geweldig", zegt loelia Zimova, voorgangster van de pro-Poetin-kinderbeweging Misjki (Teddy beren). „Hij is heel succesvol geweest en heeft zo de nationale trots hersteld. Daar zijn we hem heel dankbaar voor." Fouten schuift Poetin af op ondergeschik ten. Nou ja, fouten. Poetin zelf zei onlangs met een stalen gezicht dat hij terugkijkend op acht jaar Kremlin 'geen serieuze misluk kingen' ziet. Zelfs niet de omstreden Russi sche optredens tijdens de ramp met de on derzeeër Koersk, na de terreuraanslagen in een theater in Moskou en bij de gijzeling in een school in Beslan. Ook een moderne tsaar bekommert zich kennelijk meer om de staat dan om zijn onderdanen. Toen Poetin eind 1999 als president aan trad, stond Rusland aan de rand van de af grond. De gevechten in Tsjetsjenië laaiden op en gevreesd werd dat de vlam zou over slaan naar grote delen van de Kaukasus. Ta- tarstan wilde het Latijnse alfabet aanne men, Ingoesjetië polygamie goedkeuren en gouverneurs bestuurden hun regio's als koninkrijkjes. Het centrale gezag had het daar amper voor het zeggen. Poetin moest een sterkere staat creëren. Spindoctor Gleb Pavlovski vergeleek de verticale machts structuur eens met een fallussymbool, dat vooral niet te groot moest worden. Maar acht jaar later is precies dat gebeurd. Resul taat: een uitdijende overheid met toene mende corruptie en bureaucratie. Het lot van Rusland ligt in handen van de president en zijn vriendenkring. Een stel sel van 'checks and balances' ontbreekt. „In Amerika zijn drie machten, Rusland heeft er maar één", zei Viktor Gerasjtsjen- ko, oud-voorzitter van de Russische Cen trale Bank. Volgens sociologe Olga Krysj- tanovskaja, die de veiligheidsdiensten be studeert, heeft 78 procent van de topfunc tionarissen in de overheid relaties met de FSB of zijn voorloper KGB. Alle grote be drijven zouden zo'n silovik (krachtmens)

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2008 | | pagina 152