Wollig taalgebruik afgestraft
Eigenzinnig
traditioneel
en modern
'Strenge rijen populieren bepalen landschap'
PZC Zaterdag 1 maart 2008 1 3
De lezersredacteur is bereikbaar per
post op het adres van de
Centrale Redactie van de PZC,
Stationspark 28,
Postbus 31
4460 AA Goes.
Telefoon: 0113-315660
E-mail: Lezersredacteur@pzc.nl
Het forum waarop lezers zich kunnen
uiten over actuele zaken is bereikbaar
via internet; www.pzc.nl
EVEN
De tweede keer dat ik haar
zag lopen, greep ik mijn
kans. Mevrouw Brasser uit
Koudekerke (80) doet aan Nordic
Walking. Ze loopt niet in sportie
ve uitrusting, maar in dracht. Een
Zeeuwser beeld is niet te beden
ken, traditioneel, eigenzinnig én
bij de tijd.
Een paar weken geleden schreef ik
al over haar, maar liet het moment
voorbij gaan om haar aan te spre
ken. Te verrast om te reageren.
„Ia, ik heb het gelezen", zegt ze
nu. „Ik vond het wel leuk en heb
veel reacties gehad." Die krijgt ze
ook van passanten. „Ik ken nie
mand anders die in dracht met de
ze stokken loopt. Het is wel bijzon
der."
Ze loopt om fit te blijven en pakt
de stokken het liefst elke dag van
de week; één kilometer heen en
een kilometer terug. Als het hard
waait, blijft ze binnen, want op de
open vlakte blaast de wind haar
stokken weg. Vroeger liep ze met
één stok, omdat het lopen haar
niet gemakkelijk verging. „Ik ging
scheef lopen. Met twee stokken
loop je vanzelf rechtop. Ik voel me
er goed bij."
Nota's van overheid
moeten in begrijpelijke
taal worden geschreven.
We komen in het ver
volg met duidelijke
taal, zegde commissa
ris van de koningin
Karla Peijs de leden van de Zeeuw
se Statencommissie economie en
mobiliteit onlangs toe. De commis
sieleden hadden kritiek op het taal
gebruik in de provinciale nota Pro
motie. Het was niet alleen wollig,
maar ook doorspekt met vakjaron.
Wat moeten we ons voorstellen
bij 'cross-sectorale samenwerking'
of'de transformatie tot een vraag-
gestuurd webportaal' als het over
de promotie van Zeeland gaat? De
commissie vroeg terecht om sim
peler taalgebruik dat voor iedereen
te begrijpen is. Goed voorbeeld
doet dan hopelijk volgen.
De nota's van de provincie zijn
openbare stukken en moeten door
iedereen gelezen kunnen worden.
En als je Zeeland breed onder de
aandacht wilt brengen als een
mooie provincie waar het goed toe
ven is, dan is de eerste stap dat de
boodschap overkomt. Het bericht
moet in elk geval die mensen berei
ken die je op het oog hebt.
Dat geldt ook voor journalisten.
De redactie probeert stukken zo
begrijpelijk mogelijk te schrijven.
Maar onderling maken we ons
ook schuldig aan vakjargon. Op de
redactievloer heet een klein be
richt sinds de invoering van het ta
bloidformaat een paaltje, de vp is
de voorpagina, een spread is een
pagina in het hart van de krant.
De header is de kop van de pagina
en heeft een etalage, en proble
men heb je als een stuk 'niet in z'n
grid staat'. Voor niet-ingewijden is
het abracadabra.
Het ligt voor de hand om de taal
aan te passen als ook niet-ingewij-
den een mededeling moeten be
grijpen. Maar toch gaat het vaak
fout, ondanks tal van taalcommis
sies die lesgeven in begrijpelijke
taal.
Overheden krijgen vaak het ver
wijt onbegrijpelijk te formuleren.
Journalisten spreken onder
elkaar over spread, etalage,
paaltjes of header
Nota's waarin staat dat 'samen
hang gecreëerd wordt via een on
derleggersstrategie', zijn onge
schikt voor de openbaarheid. Dat
wekt irritatie op en de regel kan
verkeerd uitgelegd worden.
De provincie heeft recent beter
schap beloofd. Ze kan met een
schuin oog naar de gemeente
Schouwen-Duiveland kijken. Vori
ge week stond in krant dat leerlin
gen van de J.L. de Jongeschool uit
Zierikzee niet gauw meer zullen
praten over 'de gemeente en haar
moeilijke taalgebruik'.
De kinderen uit groep 7 en 8 had
den de gemeente een brief geschre
ven over kuilen in De Wandeling.
Die weg leidt naar hun gymzaal.
'Iemand reed in zo'n gat en viel
hard. Zij moest naar het zieken
huis. Doet u er alstublieft wat
aan?', smeekten de leerlingen.
Twee weken later kregen ze posi
tief antwoord 'in hun eigen taal'.
PZC-verslaggever Martijn de Ko
ning schreef dat volwassen brief-
ontvangers jaloers kunen zijn op
die brief aan de kinderen. 'Het
stuk is van begin tot einde te snap
pen en er staat niet één moeilijk
woord in'.
De kinderen halen het beste uit de
ambtenaren naar boven.
POSTVAK
Ben Seelt uit Kortgene verbaast zich over het bomenkapbeleid
in de provincie. Uit zijn brief klinkt boosheid door, maar ook
liefde voor het Zeeuwse landschap, met de herkenbare rijen
populieren op een dijk.
„Zeeuwen houden niet van bomen. Of het nu om het bosje van
Oud-Sabbinge gaat, over de AKF-bomen in Goes, of de dijkbomen
van 's-Heer Arendskerke of Nisse. De boom legt het af tegen de be
zweringsformule die 'kaprijp' heet. De discussie, ook in deze krant,
over Zeeuwse bomen is doorgaans kwantitatief van aard. Steeds va
ker beperkt het zich tot 'de boom als vervangingswaarde-voor-
C02-uitstoot'. Hoe eufemistisch is het, drie 'onderhoudsvriendelij-
ke' walnootboompjes nu met bombarie her en der geplant, een 'mi-
lieubos' te noemen. Sinds wanneer zijn drie bomen een bos? Hoe
is Zeeland gebaat met vervangende bomen in Groningen geplant?
De strenge rijen populieren op onze dijken zijn bepalend voor het
Zeeuwse landschap, tot vreugde van Zeeuw en toerist. Hak uw bo
men bij voorkeur om voor de uitbreiding van de camping. De toe
rist zal straks niet meer weten waarvoor hij kwam en wij niet meer
waar we wonen. De omslag die dient plaats te vinden is die van het
denken."