Wollig taalgebruik afgestraft Eigenzinnig traditioneel en modern 'Strenge rijen populieren bepalen landschap' PZC Zaterdag 1 maart 2008 1 3 De lezersredacteur is bereikbaar per post op het adres van de Centrale Redactie van de PZC, Stationspark 28, Postbus 31 4460 AA Goes. Telefoon: 0113-315660 E-mail: Lezersredacteur@pzc.nl Het forum waarop lezers zich kunnen uiten over actuele zaken is bereikbaar via internet; www.pzc.nl EVEN De tweede keer dat ik haar zag lopen, greep ik mijn kans. Mevrouw Brasser uit Koudekerke (80) doet aan Nordic Walking. Ze loopt niet in sportie ve uitrusting, maar in dracht. Een Zeeuwser beeld is niet te beden ken, traditioneel, eigenzinnig én bij de tijd. Een paar weken geleden schreef ik al over haar, maar liet het moment voorbij gaan om haar aan te spre ken. Te verrast om te reageren. „Ia, ik heb het gelezen", zegt ze nu. „Ik vond het wel leuk en heb veel reacties gehad." Die krijgt ze ook van passanten. „Ik ken nie mand anders die in dracht met de ze stokken loopt. Het is wel bijzon der." Ze loopt om fit te blijven en pakt de stokken het liefst elke dag van de week; één kilometer heen en een kilometer terug. Als het hard waait, blijft ze binnen, want op de open vlakte blaast de wind haar stokken weg. Vroeger liep ze met één stok, omdat het lopen haar niet gemakkelijk verging. „Ik ging scheef lopen. Met twee stokken loop je vanzelf rechtop. Ik voel me er goed bij." Nota's van overheid moeten in begrijpelijke taal worden geschreven. We komen in het ver volg met duidelijke taal, zegde commissa ris van de koningin Karla Peijs de leden van de Zeeuw se Statencommissie economie en mobiliteit onlangs toe. De commis sieleden hadden kritiek op het taal gebruik in de provinciale nota Pro motie. Het was niet alleen wollig, maar ook doorspekt met vakjaron. Wat moeten we ons voorstellen bij 'cross-sectorale samenwerking' of'de transformatie tot een vraag- gestuurd webportaal' als het over de promotie van Zeeland gaat? De commissie vroeg terecht om sim peler taalgebruik dat voor iedereen te begrijpen is. Goed voorbeeld doet dan hopelijk volgen. De nota's van de provincie zijn openbare stukken en moeten door iedereen gelezen kunnen worden. En als je Zeeland breed onder de aandacht wilt brengen als een mooie provincie waar het goed toe ven is, dan is de eerste stap dat de boodschap overkomt. Het bericht moet in elk geval die mensen berei ken die je op het oog hebt. Dat geldt ook voor journalisten. De redactie probeert stukken zo begrijpelijk mogelijk te schrijven. Maar onderling maken we ons ook schuldig aan vakjargon. Op de redactievloer heet een klein be richt sinds de invoering van het ta bloidformaat een paaltje, de vp is de voorpagina, een spread is een pagina in het hart van de krant. De header is de kop van de pagina en heeft een etalage, en proble men heb je als een stuk 'niet in z'n grid staat'. Voor niet-ingewijden is het abracadabra. Het ligt voor de hand om de taal aan te passen als ook niet-ingewij- den een mededeling moeten be grijpen. Maar toch gaat het vaak fout, ondanks tal van taalcommis sies die lesgeven in begrijpelijke taal. Overheden krijgen vaak het ver wijt onbegrijpelijk te formuleren. Journalisten spreken onder elkaar over spread, etalage, paaltjes of header Nota's waarin staat dat 'samen hang gecreëerd wordt via een on derleggersstrategie', zijn onge schikt voor de openbaarheid. Dat wekt irritatie op en de regel kan verkeerd uitgelegd worden. De provincie heeft recent beter schap beloofd. Ze kan met een schuin oog naar de gemeente Schouwen-Duiveland kijken. Vori ge week stond in krant dat leerlin gen van de J.L. de Jongeschool uit Zierikzee niet gauw meer zullen praten over 'de gemeente en haar moeilijke taalgebruik'. De kinderen uit groep 7 en 8 had den de gemeente een brief geschre ven over kuilen in De Wandeling. Die weg leidt naar hun gymzaal. 'Iemand reed in zo'n gat en viel hard. Zij moest naar het zieken huis. Doet u er alstublieft wat aan?', smeekten de leerlingen. Twee weken later kregen ze posi tief antwoord 'in hun eigen taal'. PZC-verslaggever Martijn de Ko ning schreef dat volwassen brief- ontvangers jaloers kunen zijn op die brief aan de kinderen. 'Het stuk is van begin tot einde te snap pen en er staat niet één moeilijk woord in'. De kinderen halen het beste uit de ambtenaren naar boven. POSTVAK Ben Seelt uit Kortgene verbaast zich over het bomenkapbeleid in de provincie. Uit zijn brief klinkt boosheid door, maar ook liefde voor het Zeeuwse landschap, met de herkenbare rijen populieren op een dijk. „Zeeuwen houden niet van bomen. Of het nu om het bosje van Oud-Sabbinge gaat, over de AKF-bomen in Goes, of de dijkbomen van 's-Heer Arendskerke of Nisse. De boom legt het af tegen de be zweringsformule die 'kaprijp' heet. De discussie, ook in deze krant, over Zeeuwse bomen is doorgaans kwantitatief van aard. Steeds va ker beperkt het zich tot 'de boom als vervangingswaarde-voor- C02-uitstoot'. Hoe eufemistisch is het, drie 'onderhoudsvriendelij- ke' walnootboompjes nu met bombarie her en der geplant, een 'mi- lieubos' te noemen. Sinds wanneer zijn drie bomen een bos? Hoe is Zeeland gebaat met vervangende bomen in Groningen geplant? De strenge rijen populieren op onze dijken zijn bepalend voor het Zeeuwse landschap, tot vreugde van Zeeuw en toerist. Hak uw bo men bij voorkeur om voor de uitbreiding van de camping. De toe rist zal straks niet meer weten waarvoor hij kwam en wij niet meer waar we wonen. De omslag die dient plaats te vinden is die van het denken."

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2008 | | pagina 13