:<s
Spitsbergen
reizen
Engel in Sao Paulo
it
Met een blik alsof ze tegen
een vuilnisbak spreekt
zegt ze dat er niks kan
Er gaan peperdure
cruises naar het
poolgebied. Maar
wie, net als Adwin
de Kluyver, slim
shopt en niet te
gehecht is aan luxe,
kan zomaar voor
een leuk bedrag
een ijsbeer in de
ogen kijken op
Spitsbergen.
PZC
Zaterdag 1 maart 2008
reizen@wegener.nl
024-3650360
Keurig op tijd zijn we op het vliegveld van Sao Paulo,
Brazilië. Het is heerlijk rustig bij de check-in. Maar
dat blijkt een slecht teken. De vlucht naar Amster
dam is namelijk gecancelled, meldt een verveelde dame wan
neer ik haar opgewekt onze paspoorten overhandig. U ver
trekt morgenavond om dezelfde tijd, u krijgt een hotel
voucher, ik zal uw tickets omboeken.
Op dat moment gebeurt er iets typerends voor de lucht
vaart. Het in gebreke blijven van de maatschappij wordt vrij
wel meteen afgewenteld op de passagier. De geüniformeer
de vertegenwoordiger vertelt wat er met je gaat gebeuren en
daar heb je het maar mee te doen.
Het komt allemaal slecht uit. Ik moet de volgende dag een af
levering van Spoorloos inspreken en heb dus een goede re
den om te proberen vanavond nog weg te komen. Van het
reisbureau in Nederland hoor ik dat er vanuit Sao Paulo nog
drie vluchten naar Europa vertrekken. Ik gooi deze kennis in
de strijd, maar zonder veel succes. Zuchtend en met een blik
alsof ze tegen een vuilnisbak spreekt, krijg ik te horen dat er
echt niets kan. Ik houd vol en wil per se mee met een van
de vluchten op deze avond. De vrouw gaat bellen. Ze kweb
belt iets onverstaanbaars en kijkt mij vernietigend aan. Alle
vluchten van die avond zijn vol, meldt ze voldaan. Woest ga
ik naar de incheckbalie van de betrokken maatschappijen.
Er blijkt nog wel plaats, maar het moet snel, want er wordt
al ingestapt. De minuten tikken voorbij en de opties
slinken. Ik zie dat er later nog een Varig-vlucht naar
Frankfurt gaat. In volle draf naar de betreffende ba
lie. Er zijn nog drie stoelen vrij. Lijkt mij genoeg.
Vlug naar beneden, waar het uniform mij opnieuw
verveeld aanhoort. Ze pakt de telefoon. Het gesprek
duurt kort. Onmogelijk, Varig heeft plaatsen in de
First Class en daarvoor komen wij, economy-suk-
kels, niet in aanmerking.
De vrouw schuift me de onbruikbare tickets toe en
loopt zuchtend weg. Ik besluit tot het bittere einde te gaan
en klamp een ander uniform aan. De schat pakt meteen een
briefje, schrijft er iets op en zegt dat ik daarmee naar Varig
moet gaan. Als bezetenen rennen we naar de andere kant
van de enorme vertrekhal. Ik kan het niet geloven, maar het
lijkt toch te lukken. Paspoorten op de balie, papiertje erbij
en bagage op de band.
De Varig-man bestudeert het handgeschreven formuliertje
nauwkeurig. Hij schudt zijn hoofd. We hebben een eco
nomy ticket, op het papier staat een upgrade van i klasse,
maar de beschikbare stoelen zijn 2 klassen hoger. Dat kan
dus niet. Terugsprinten dan maar. De incheckbalie van onze
vlucht is inmiddels verlaten.
Waar is mijn vriendin? Nergens te bekennen. Ik voel de
moed in mijn schoenen zakken. Als ik terugloop, zie ik haar
staan. Zonder uniform. Ik roep en ze komt naar de balie.
Wat is het probleem? Die t moet een 2 worden? Ze twijfelt,
kijkt naar haar collega's, dan naar het kantoortje. De pen
tikt tegen haar tanden. Het mag niet hoor, zegt ze. Echt niet.
En met een snelle beweging wordt de 1 een 2. Haar handte
kening eronder en weg ben ik. Obrigado.
Een half uur later, in de luxe stoelen van de First Class, met
champagne en kaviaar
komen we langzaam bij.
Alle kwade gedachten
over de luchtvaart zijn
plots verdwenen. De en
gel van Sao Paulo heeft
ons gered. Ik ben alleen
maar dankbaar.
Duizenden jaren oud gletsjerijs in
de borrel.
NOORDPOOL
CANADA -f
GROENLAND
Spitsbergen
Spitsbergen.
Spitsbergen is een Noorse
eilandengroep die dankzij
een gunstig belastingkli
maat nog redelijk betaal
baar is.
Hoe komen we er? Spitsbergen
ligt halverwege het noorden van
Noorwegen en de Noordpool. Dat
klinkt als een uithoek, toch is de ei
landenarchipel een van de eenvou
digst toegankelijke plekken in het
poolgebied. Vanuit Tromso en Os
lo vertrekken dagelijks lijnvluchten
naar hoofdnederzetting Longyear-
byen. De prijzen vallen mee. Voor
400 euro vlieg je vanaf Amsterdam
naar Spitsbergen.
Waar slapen we? In Longyear-
byen is keuze uit zes hotels. Slapen
is in de regel duur op Spitsbergen,
maar er zijn uitzonderingen. Guest
house 102 (www.wildlife.no) was
vroeger een onderkomen voor de
mijnwerkers en dankt daar de bij
naam 'Huis van de miljonairs' aan.
Desondanks zijn de kamers heel
betaalbaar. Een eenpersoonskamer
kost 60 euro per nacht, een twee
persoonskamer 100 euro. Bij de
prijs is een uitgebreid ontbijtbuffet
inbegrepen. Wie nog goedkoper
wil overnachten, kan terecht op de
camping (www.longyearbyen-cam-
ping.com), vlak naast het vliegveld.
Per persoon kost een overnachting
10 euro. Een tent is te huur voor
12 euro per dag, een warme slaap
zak en matje voor nog geen 5 euro
per dag. De camping heeft een ser
vicegebouw met sanitair, keuken
en eetzaal en het terrein is bevei
ligd tegen ijsberen.
Wat eten we? Natuurlijk kun je
zelf je potje koken. Bij de Svalbard-
butikken, de plaatselijke super
markt, is alles te koop. Reken wel
op forse prijzen voor verse groente
en fruit, omdat deze producten
moeten worden ingevlogen. Om
dat Spitsbergen veel lagere belastin
gen kent dan het Noorse vasteland
vallen de prijzen voor de meeste
producten flink mee. Zelfs een bier
tje is hier redelijk betaalbaar (2 eu
ro voor een halve liter). Kom daar
in de rest van Scandinavië maar
eens om.
Longyearbyen heeft een aantal eet
cafés met redelijke prijzen. Goed
lunchen is het in Kafe Busen, de
voormalige mijnwerkerskantine in
het Lompen Senter, het winkelcen
trum van Longyearbyen. 's Avonds
zijn Kroa en Kafeen, in gemeen
schapshuis Huset, een voordelige
en gezellige keuze.
Gaan we nog stappen? Van eind
mei tot eind augustus is het 24 uur
per dag licht. In de weekenden is
er in Huset een immens populaire
disco waarbij jong en oud, bewo
ners, toeristen en bezoekende we
tenschappers flink losgaan. De ra
men in Huset worden dan verduis
terd, zodat er letterlijk even sprake
is van een nachtleven.
Wat gaan we er eigenlijk doen?
Hoewel Spitsbergen ongeveer acht
keer groter is dan Nederland, is de
wereld er maar klein. Op de eilan
den lopen meer ijsberen dan men
sen rond. Dat betekent dat je je
nooit zonder een geweer of zonder
begeleiding van een gids met ge
weer buiten de nederzettingen
moet begeven. Verkeersborden aan
de rand van de nederzetting waar
schuwen voor de hongerige beer.
Gelukkig is er in Longyearbyen
ook het nodige te doen. In een fu
turistisch gebouw zit het uitmun
tende Svalbard museum (entree
6 euro). Groot is het museum niet,
wel vertelt de tentoonstelling je al
les wat je moet weten over Spits
bergen. Topstukken van het mu
seum: een deel van de Smeeren-
burg-collectie, opgegraven ge
bruiksvoorwerpen van een Neder
lands walvisstation uit de zeven
tiende eeuw. Wie cultuur wil hap
pen, kan terecht in Gallerie Sval
bard waar de betere souvenirs van
lokale kunstenaars zijn te vinden.
Daarnaast is er een tentoonstelling
van schilderijen en grafisch werk
waarbij, zoals je hier in het noor
den mag verwachten, vooral zwart,
de donkere poolnacht, en wit, mas
sa's sneeuw, domineren.
Niet te missen is een excursie naar
een van de mijnen 70 euro).
Rond Longyearbyen bevinden zich
zeven kolenmijnen waarvan
slechts één nog in bedrijf is. Mijn
werkers nemen toeristen nu mee
de mijnen in, voorzien van overall,
helm en koplamp, om zelf te erva
ren onder welke claustrofobische
omstandigheden de arbeiders hier
hun werk doen.
En willen we de natuur in? Dat
kan. Wie goed in de slappe was zit,
boekt een expeditie-cruise rond
Spitsbergen. Prijzen vanaf 1.500 eu
ro voor een week, exclusief vlucht.
Wie wat minder te verteren heeft,
stelt zelf een programma samen.
Uiteraard wel altijd onder begelei
ding van een bewapende gids.
Vanuit Longyearbyen zijn verschil
lende dagtochten te boeken. Reisor-
