Buitenplaats gewone man
Een beetje tandsteen van de verwennerij
%M0^
PZC Zaterdag 16 februari 2008
A0-'
De caravan staat er
vanwege de symboliek
en de sfeer,
foto Dirk-Jan Gjeltema
f.ÖiSKS X!f fi MW
fs^r£Ei;vï.RWAt.!:ft
Klein maar fijn. Zo om
schrijft Jolein Meijers van
Terra Maris de tentoonstel
ling die staat opgesteld in
de landschapstuin van het
museum voor natuur en
landschap bij Domburg.
My home is my castle luidt
de titel. Met op de achter
grond kasteel Westhove is
een kleine caravan het
middelpunt.
door Rinus Antonisse
My home is my castle gaat over kaste
len en buitenplaatsen. De rijke land
eigenaren richtten vroeger hun om
geving naar eigen smaak in. De spo
ren ervan zijn in de Manteling van Walcheren
nog goed terug te vinden, vertelt Jolein Meijers
van museum Terra Maris. Het is niet alleen kas
teel Westhove dat de aandacht trekt, maar voor
al de befaamde buitenplaatsen.
Het museum, gevestigd in de oranjerie van
Westhove, is er door omgeven. Grote gebou
wen, statige lanen, sfeervolle waterpartijen en
kronkelige wandelpaden. Berkenbosch, Duin
beek, Eikenoord, Randduin en De Vier Hoog
ten zijn namen die weinig aan de verbeelding
overlaten.
Als contrast staat op een podium in de land
schapstuin van Terra Maris een kleine caravan.
Die staat symbool voor de buitenplaats van de
gewone man, legt Meijers uit. „Met een cara
van zoek je zelf een mooi, eigen landschap op,
of een omgeving om te verblijven, zoals men
sen die voor hun caravan een vaste plek kiezen,
compleet met tuintje eromheen."
De expositie My home is my castle is door Ter
ra Maris samen ontwikkeld met haar Vlaamse
partner kasteel Wijnendale in Torhout (bezui
den Brugge). Daar ligt de nadruk op het schitte
rende kasteel, in Terra Maris is de tentoonstel
ling meer gericht op de buitenplaatsen. Dank
zij de samenwerking gaf de Europese Unie sub
sidie.
Verwacht geen uitgebreide informatie, waar
schuwt Meijers. „Het is een heel simpele opstel
ling. De caravan staat er vanwege de symboliek
en de sfeer. Rondom is een aantal informatiepa
nelen geplaatst. Zie het als een extra elementje
in de landschapstuin." Het aardige is dat de be
zoeker hetgeen op de panelen wordt verteld,
meteen in de omgeving in het echt kan zien.
Op de informatiepanelen staat onder meer in
vogelvlucht de geschiedenis van kasteel West
hove: van vliedberg tot jeugdherberg en hotel.
Ook andere buitenplaatsen komen aan bod.
Kort wordt uitgelegd hoe een landgoed vroeger
in elkaar stak: zelfvoorzienend en veel mensen
vonden er werk. De verschillende tuintypes
worden belicht: kruidentuin, renaissancetuin,
Franse baroktuin en romantische Engelse tuin.
Vanuit de caravan klinken twee 'kasteelverha-
len'. Over de witte wieven (geesten die in de
schemer over het land zweven) en de geschie
denis van de bedijking in Zeeland.
Meijers merkt op dat de tentoonstelling (die
tot eind dit jaar blijft staan) deel uitmaakt van
het streven om de landschapstuin van Terra
Maris beter beleefbaar te maken. Grote wens is
de bouw van een mottekasteel op de al aanwe
zige vliedberg. Dat was een houten verdedi
gingstoren (later ook wel van steen) die am
bachtsheren bouwden op een heuvel (de vlied
berg). „Dan heb je in feite de eerste kasteel-
vorm, met een koppeling naar de geschiedenis
van Zeeland en op de achtergrond Westhove."
Openingstijden Terra Maris: tot en met april
woensdag tot en met zondag 12.00-17.00 uur; mei
tot en met oktober dagelijks 10.00-17.00 uur.
Wij volgen in Buitengebied
wekelijks het wel en wee
van de dieren, hun eigenaren
en de dierenartsen in
Dierenartsenpraktijk
Schouwen-Duiveland
door Melita Lanting
Pootje mauwt dat het een
lieve lust is. Met heldere
ogen kijkt het beest naar
Jolanda Meerman van het
dierenasiel in Zierikzee. 'Mag ik
er uit' lijkt het beest te willen
zeggen. Ze mag inderdaad even
uit haar hok in het quarantaine-
verblijf in het asiel, want ze
moet nagekeken worden door
dierenarts Ingeborg Buitink.
Pootje is net geopereerd. Ze is ge
vonden in Nieuwerkerk met een
helemaal kapot voorpootje. Zo
erg kapot dat het niet meer te
redden was en daarom is de
poot geamputeerd. Het ziet er
nu allemaal nog wat akelig uit.
De borst is kaalgeschoren en
daarop zit een enorm litteken
met de hechtdraden er nog in.
Pootje herstelt goed van de ope
ratie maar helemaal zonder pijn
stillers kan nog niet. Toch kan ze
al naar haar nieuwe baas toe
want het beest is inmiddels her
plaatst. Iedere vrijdagochtend
gaat een dierenarts naar het asiel
om te enten, zieke dieren te be
kijken en eventueel kleine ingre
pen te doen. „Alleen voor grote
operaties halen we ze naar de
praktijk", zegt Ingeborg. „Castre
ren doen we gewoon hier."
Vandaag is de lijst met patiënten
voor Ingeborg niet erg lang. Vier
katten staan op het lijstje. Niet
dat in het asiel zo weinig beesten
zitten. Integendeel, want 21 kat
ten, vijf honden, drie konijnen
en een cavia wachten nog op
een nieuwe baas. Het dierenasiel
heeft traditioneel veel katten.
Dat wordt door een deel veroor
zaakt door de vakantie-katten.
Dieren die met de baas mee mo
gen op vakantie en vervolgens
weglopen.
De dieren die vandaag op de lijst
staan zijn geen verwilderde
exemplaren. Neem Paulus en Pet
rus. Twee katers die naar het
asiel zijn gebracht omdat hun
baasje niet langer voor ze kon
zorgen. Paulus en Petrus zijn
twee vrijwel identieke zwarte
reuzen. Het is dat de een 'n
scheurtje in het oor heeft maar
anders zijn ze lastig uit elkaar te
houden. De dieren moeten
geënt tegen kattenziekte en nies
ziekte en worden even nageke
ken op algemene gezondheid.
„Een beetje tandsteen van de ver
wennerij", zegt Ingeborg als ze
Paulus in de bek kijkt. Ze luistert
even naar het hart van het dier
en ook dat is in orde. Nu nog
een prikje en druppels in de
neus en het is klaar. Petrus is een
beetje kaal op het achterlijf. Dat
kan duiden op vlooien, maar dat
blijkt het niet te zijn. „Misschien
gewoon stresslikken", zegt Inge
borg. De broertjes zijn klaar en
kunnen terug in hun hok. Nu
maar hopen dat ze snel een nier -
we baas vinden.
