Meningen
Aboriginal
verdient
excuses
Het was zo maar een tussen
zin in de berichtgeving
over de Aboriginals. De
Australische premier Kevin Rudd
bood zijn excuses aan de oorspron
kelijke bewoners van het land aan.
Rudds gebaar ging de wereld rond.
Mooi dacht ik, daaraan kunnen en
kele regeringsleiders een voor
beeld nemen.
Wilders krijgt soms de ruimte
Suske Wiskes zijn verzamelobject geworden
PZC biedt politici
niet klakkeloos een
podium.
PZC Zaterdag 16 februari 2008 1 3
De lezersredacteur is bereikbaar per
post op het adres van de
Centrale Redactie van de PZC,
Stationspark 28,
Postbus 31
4460 AA Goes.
Telefoon: 0113-315660
E-mail: Lezersredacteur@pzc.nl
Het forum waarop lezers zich kunnen
uiten over actuele zaken is bereikbaar
via internet; www.pzc.nl
EVEN
Maar het bleef niet bij de vluchtige
gedachte alleen en dat kwam door
één zin die een journalist opteken
de naar aanleiding van Rudd's ex
cuses aan de 'Gestolen Generaties'.
Dat zijn de kinderen van Aborigi
nals die gedwongen bij hun
ouders werden weggehaald voor
een zogenaamd betere toekomst
en opgevoed werden door witte
Australiërs. De diefstal gebeurde
van de negentiende eeuw tot onge
veer 1965. En daar kwam dat zinne
tje van de journalist: 'Tot 1967 vie
len de Aboriginals onder de flora-
en faunawet'.
De flora- en faunawet? De Aborigi
nals werden tot die tijd door de
witte mens beschouwd als minder
waardige mensen, gelijkgesteld aan
plant en dier. En ik was al geboren
toen deze mensonterende regel
nog werd nageleefd.
Ze hadden de rechten van een
dier en plant, in een tijd dat nie
mand nog gehoord had van een
partij voor de dieren en van kli
maatconferenties, en dat de na
tuurbeschermingswet nog een on
besproken blad was.
De flora- en faunawet is in het le
ven geroepen voor de bescher
ming van in het wild levende plan-
ten- en diersoorten. Er mag niet
zomaar gejaagd worden op dieren
en bijzondere planten mogen niet
zomaar geplukt worden. Inder
daad, plant en dier. De wet is dus
niet voor mensen. Een Aboriginal
had evenveel waarde als een koala
beertje, kangoeroe of acacia. Een
ongerijmde gedachte, waarmee je
niet klaar bent met een excuus.
Rudd zei sorry, waarna een recht
schapen journalist met historisch
besef in de archieven keek en het
ene belangrijke zinnetje toevoeg
de. De journalist zorgde ervoor dat
nieuws niet vluchtig was.
door Peter Jansen
Hoe ga je als krant om met
politici die erg eenvoudig
de aandacht op zich weten
te vestigen? In principe niet an
ders dan met politici die de schijn
werpers schuwen.
Dat lijkt een simpel toe te passen
stelregel, maar zo simpel is het ui
teraard niet altijd. Want als een po
liticus de werkelijkheid zwart-wit
neerzet, roept dat meer reacties op
dan het verhaal van de politicus
die ook de nuance weergeeft. En
als iets heftige reacties oproept,
wordt het al snel als nieuwswaar
dig gekwalificeerd.
Ook de politicus die uitgesproken
opvattingen over gevoelige onder
werpen debiteert, weet al snel de
aandacht op zich te vestigen. Dat
is niet zo verwonderlijk, want der
gelijke uitlatingen suggereren daad
kracht en daar houden kiezers
van. Overigens is die daadkracht
vaak slechts schijn, want ons de
mocratisch systeem kent waarbor
gen die vertragend werken op poli
tieke besluitvorming. Daar ont
komt geen enkele partij aan.
Op zoek naar balans in berichtge
ving, kunnen omroepen politici
die al te vaak met stemverheffing
spreken, iets verder van de micro
foon plaatsen. Krantenredacties
kunnen de woordenstroom indam
men door politici niet klakkeloos
een podium te bieden.
Het negeren van een partij of een
politicus is geen optie. Elke lezer
heeft het recht om via zijn krant
geïnformeerd te worden over op
vattingen, uitlatingen en politieke
gedragingen van parlementariërs.
Maar dat betekent niet dat alle tek
sten kritiekloos in de krant dienen
te belanden.
De PZC-redactie constateert dat
PW-leider Geert Wilders wel erg
gemakkelijk aandacht krijgt. Ter
wijl niet alle uitlatingen in onze
ogen die aandacht rechtvaardigen.
Dat is voor ons aanleiding zijn
woorden en daden kritisch te we
gen. Deze opstelling leidt regelma-
Het negeren van een
partij of politicus is voor
de krant geen optie
tig tot keuzes die afwijken van keu
zes die andere redacties maken.
Een aardig voorbeeld vormt de be
richtgeving in de krant van afgelo
pen zaterdag. Een samenwerkings
verband van regionale kranten,
waarvan de PZC deel uitmaakt,
kon Wilders interviewen over zijn
Koranfilm. Voor alle titels was het
feit dat hij wilde praten over deze
veelbesproken rolprent aanleiding
om op de voorpagina uit te pak
ken met een nieuwsverhaal en op
een binnenpagina ruimte vrij te
maken voor het vraaggesprek. Hoe
wel de attentiewaarde van dit on
derwerp hoog is, bracht de PZC
slechts een bescheiden nieuwsbe
richt op de pagina Binnenland.
Want feitelijk had hij weinig
nieuws te melden. Over zijn film
pje van vijftien minuten, dat ver
moedelijk in maart vertoond zal
worden, is al meer gezegd en ge
schreven dan over films en politie
ke statements van veel meer ge
wicht. Uiteraard krijgt ook Wil
ders van de PZC de ruimte als hij
iets te melden heeft, maar niet
meer dan politici die minder na
drukkelijk de trom roeren,
reageren?
pjansen@pzc.nl
POSTVAK
Ongeveer 80.000 mini-tijdschriften van Suske Wiske
zijn verkocht aan PZC-lezers en nog eens 7500 verzamel-
mappen om de twaalf tijdschrijften te bundelen. Lezers
vonden de actie een succes. De verkoop van de strips van
Willy Vandersteen ging in bij de invoering van de PZC op klein for
maat, vorig jaar begin februari. De PZC wil het succes prolongeren
met een nieuwe serie mini-albums. Tot genoegen van Rita Bastiaan-
se uit Middelburg, een van de lezers die alle tijdschriften heeft aan
geschaft. „Een serie van kleine Donald Ducks zou een mooi vervolg
zijn. Die zullen mijn kleinkinderen als ze wat groter zijn ook wel le
zen. Ze zijn nu nog maar twee jaar en een halfjaar. Mijn eigen kin
deren hebben die strips stukgelezen." Ze zou zo weer meedoen aan
de 'mini-actie'. „Ik heb niet direct vanaf de start meegedaan. Eind
februari heb ik er een paar bijbesteld. En toen wist ik meteen dat ik
ze alle twaalf wilde hebben. Ik heb gewoon goed opgelet wanneer
de bonnen in de krant zaten, om geen enkel boekje te missen."
Ze is de strips gaan verzamelen voor haar kleinkinderen. „Maar
ouderen zullen de verhaaltjes ook nog wel leuk vinden. Vooral
mannen, denk ik. Zolang er mannen zijn die met treintjes spelen,
zullen ze ook wel Suske en Wiskes lezen."