Meningen Aboriginal verdient excuses Het was zo maar een tussen zin in de berichtgeving over de Aboriginals. De Australische premier Kevin Rudd bood zijn excuses aan de oorspron kelijke bewoners van het land aan. Rudds gebaar ging de wereld rond. Mooi dacht ik, daaraan kunnen en kele regeringsleiders een voor beeld nemen. Wilders krijgt soms de ruimte Suske Wiskes zijn verzamelobject geworden PZC biedt politici niet klakkeloos een podium. PZC Zaterdag 16 februari 2008 1 3 De lezersredacteur is bereikbaar per post op het adres van de Centrale Redactie van de PZC, Stationspark 28, Postbus 31 4460 AA Goes. Telefoon: 0113-315660 E-mail: Lezersredacteur@pzc.nl Het forum waarop lezers zich kunnen uiten over actuele zaken is bereikbaar via internet; www.pzc.nl EVEN Maar het bleef niet bij de vluchtige gedachte alleen en dat kwam door één zin die een journalist opteken de naar aanleiding van Rudd's ex cuses aan de 'Gestolen Generaties'. Dat zijn de kinderen van Aborigi nals die gedwongen bij hun ouders werden weggehaald voor een zogenaamd betere toekomst en opgevoed werden door witte Australiërs. De diefstal gebeurde van de negentiende eeuw tot onge veer 1965. En daar kwam dat zinne tje van de journalist: 'Tot 1967 vie len de Aboriginals onder de flora- en faunawet'. De flora- en faunawet? De Aborigi nals werden tot die tijd door de witte mens beschouwd als minder waardige mensen, gelijkgesteld aan plant en dier. En ik was al geboren toen deze mensonterende regel nog werd nageleefd. Ze hadden de rechten van een dier en plant, in een tijd dat nie mand nog gehoord had van een partij voor de dieren en van kli maatconferenties, en dat de na tuurbeschermingswet nog een on besproken blad was. De flora- en faunawet is in het le ven geroepen voor de bescher ming van in het wild levende plan- ten- en diersoorten. Er mag niet zomaar gejaagd worden op dieren en bijzondere planten mogen niet zomaar geplukt worden. Inder daad, plant en dier. De wet is dus niet voor mensen. Een Aboriginal had evenveel waarde als een koala beertje, kangoeroe of acacia. Een ongerijmde gedachte, waarmee je niet klaar bent met een excuus. Rudd zei sorry, waarna een recht schapen journalist met historisch besef in de archieven keek en het ene belangrijke zinnetje toevoeg de. De journalist zorgde ervoor dat nieuws niet vluchtig was. door Peter Jansen Hoe ga je als krant om met politici die erg eenvoudig de aandacht op zich weten te vestigen? In principe niet an ders dan met politici die de schijn werpers schuwen. Dat lijkt een simpel toe te passen stelregel, maar zo simpel is het ui teraard niet altijd. Want als een po liticus de werkelijkheid zwart-wit neerzet, roept dat meer reacties op dan het verhaal van de politicus die ook de nuance weergeeft. En als iets heftige reacties oproept, wordt het al snel als nieuwswaar dig gekwalificeerd. Ook de politicus die uitgesproken opvattingen over gevoelige onder werpen debiteert, weet al snel de aandacht op zich te vestigen. Dat is niet zo verwonderlijk, want der gelijke uitlatingen suggereren daad kracht en daar houden kiezers van. Overigens is die daadkracht vaak slechts schijn, want ons de mocratisch systeem kent waarbor gen die vertragend werken op poli tieke besluitvorming. Daar ont komt geen enkele partij aan. Op zoek naar balans in berichtge ving, kunnen omroepen politici die al te vaak met stemverheffing spreken, iets verder van de micro foon plaatsen. Krantenredacties kunnen de woordenstroom indam men door politici niet klakkeloos een podium te bieden. Het negeren van een partij of een politicus is geen optie. Elke lezer heeft het recht om via zijn krant geïnformeerd te worden over op vattingen, uitlatingen en politieke gedragingen van parlementariërs. Maar dat betekent niet dat alle tek sten kritiekloos in de krant dienen te belanden. De PZC-redactie constateert dat PW-leider Geert Wilders wel erg gemakkelijk aandacht krijgt. Ter wijl niet alle uitlatingen in onze ogen die aandacht rechtvaardigen. Dat is voor ons aanleiding zijn woorden en daden kritisch te we gen. Deze opstelling leidt regelma- Het negeren van een partij of politicus is voor de krant geen optie tig tot keuzes die afwijken van keu zes die andere redacties maken. Een aardig voorbeeld vormt de be richtgeving in de krant van afgelo pen zaterdag. Een samenwerkings verband van regionale kranten, waarvan de PZC deel uitmaakt, kon Wilders interviewen over zijn Koranfilm. Voor alle titels was het feit dat hij wilde praten over deze veelbesproken rolprent aanleiding om op de voorpagina uit te pak ken met een nieuwsverhaal en op een binnenpagina ruimte vrij te maken voor het vraaggesprek. Hoe wel de attentiewaarde van dit on derwerp hoog is, bracht de PZC slechts een bescheiden nieuwsbe richt op de pagina Binnenland. Want feitelijk had hij weinig nieuws te melden. Over zijn film pje van vijftien minuten, dat ver moedelijk in maart vertoond zal worden, is al meer gezegd en ge schreven dan over films en politie ke statements van veel meer ge wicht. Uiteraard krijgt ook Wil ders van de PZC de ruimte als hij iets te melden heeft, maar niet meer dan politici die minder na drukkelijk de trom roeren, reageren? pjansen@pzc.nl POSTVAK Ongeveer 80.000 mini-tijdschriften van Suske Wiske zijn verkocht aan PZC-lezers en nog eens 7500 verzamel- mappen om de twaalf tijdschrijften te bundelen. Lezers vonden de actie een succes. De verkoop van de strips van Willy Vandersteen ging in bij de invoering van de PZC op klein for maat, vorig jaar begin februari. De PZC wil het succes prolongeren met een nieuwe serie mini-albums. Tot genoegen van Rita Bastiaan- se uit Middelburg, een van de lezers die alle tijdschriften heeft aan geschaft. „Een serie van kleine Donald Ducks zou een mooi vervolg zijn. Die zullen mijn kleinkinderen als ze wat groter zijn ook wel le zen. Ze zijn nu nog maar twee jaar en een halfjaar. Mijn eigen kin deren hebben die strips stukgelezen." Ze zou zo weer meedoen aan de 'mini-actie'. „Ik heb niet direct vanaf de start meegedaan. Eind februari heb ik er een paar bijbesteld. En toen wist ik meteen dat ik ze alle twaalf wilde hebben. Ik heb gewoon goed opgelet wanneer de bonnen in de krant zaten, om geen enkel boekje te missen." Ze is de strips gaan verzamelen voor haar kleinkinderen. „Maar ouderen zullen de verhaaltjes ook nog wel leuk vinden. Vooral mannen, denk ik. Zolang er mannen zijn die met treintjes spelen, zullen ze ook wel Suske en Wiskes lezen."

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2008 | | pagina 13