Gomes geniet van de Nederlandse warmte
40 Vrijdag 15 februari 2008 PZC
Al bijna vier jaar lang is hij
de enige voetballer van PSV
die voor elke wedstrijd
uitbundig wordt toegejuicht.
Heurelho da Silva Gomes is
in Eindhoven zonder twijfel
de meest geliefde speler van
zijn tijd. Meer nog dan zijn
prestaties spreekt zijn
persoonlijkheid tot de
verbeelding.
door Frans van den Nieuwenhof
Gomes moet eens diep
nadenken. Hij neemt
nog een bekertje koffie,
vult dat met drie zakjes
suiker en twee zakjes melk. De
spraakwaterval stokt even als het
bijna onvertaalbare woord 'sauda-
de' valt. Het is die mengeling van
weemoed en gelukzaligheid, ge
voed met verdriet over een mooi
leven dat voorbij is.
„Oef', zegt Gomes. „Dat gevoel is
het aller-, allermoeilijkste van
mijn bestaan hier. Op sommige
momenten mis ik het contact met
mijn vrienden en familie enorm.
De grapjes, de gesprekken, de
warmte. Ik sta elke dag met Brazi
lië in contact. Elke dag. Via inter
net, via de telefoon. Mijn vrouw
belt nog vaker naar huis. Dat
maakt het leven hier erg duur, ha-
ha."
Zijn privéleven speelt zich voorna
melijk af tussen vier muren. „Ik
ben een echte familieman, ik
houd ervan om thuis te zijn. Na
de training ga ik altijd direct naar
huis. Een beetje slapen. Maar dat
is moeilijk met de kids. Het eerste
wat Flavio zegt is: kom pap, we
gaan voetballen! Flavio wil altijd,
altijd, altijd spelen. Zoveel energie
als hij heeft, heb ik niet."
Flavio Henrique is ruim 2,5 jaar
nu, Luiz Félipe elf maanden. Bei
den werden geboren toen Gomes
al in Eindhoven woonde. „We heb
ben ervoor gekozen de bevalling
beide keren in Belo Horizonte te
doen. Dat was praktischer, de hele
familie was daar om mijn vrouw
te ondersteunen." Gomes ontbrak
bij de geboorte van de oudste. Hij
moest werken. „Daar had ik het
heel moeilijk mee. Het is je eerste
'Mijn grote doel in het
leven is een voorbeeld te
zijn voor mijn kinderen'
kind, je droomt ervan erbij te zijn
en je ziet hem pas na vijftien da
gen. Gelukkig was ik er de tweede
keer wel bij. Mijn kinderen vervul
len mijn leven. Er is geen club in
Europa zo groot dat die het belang
van mijn kinderen ondergeschikt
kan maken. Als zij hier gelukkig
zijn, is het heel erg moeilijk om
dat op te geven."
Of hij ooit vertrekt bij PSV, is on
gewis. „Ik heb als jonge doelman
een weg uitgestippeld. Ik wilde
prof worden. Dat lukte bij Cruzei
ro. Daar wilde ik titels halen en
dan naar een internationale club.
Ook om titels te halen. Dat is en
blijft voor mij het belangrijkste cri
terium. Als dat bij PSV kan, prima,
Maar duidelijk is d?Uk niet alleen
voor mezelf leef Ik leef voor het
geluk van mijn gezin. Mijn grote
doel, mijn grote wens in het leven
is een voorbeeld te zijn voor mijn
kinderen. Of dat lukt, weet je pas
als ze volwassen zijn."
Dat de twee in Nederland op
groeien, bevalt Gomes uitstekend.
„De cultuur hier is zeer, zeer goed
voor kinderen. Het leven is van
een hoge kwaliteit. Dat is een be
langrijke bagage en zorgt voor een
versnelling van hun groeiproces.
Ik zie het alleen maar als positief
dat ze hier opgroeien."
„Hier heb ik de garantie dat ze in
veiligheid leven. Hier kunnen ze
ongestoord op straat spelen. Als ze
de deur uitgaan, ontmoeten ze an
dere kindertjes. In Brazilië zouden
we daar veel voorzichtiger in zijn."
Het grootste verschil met Brazilië
noemt hij het verantwoordelijk
heidsbesef bij de mensen. „Dat is
fundamenteel voor een goede op
voeding. De mensen komen afspra
ken na, hebben gevoel voor organi
satie en regelmaat."
„Daar staat tegenover dat wij het
vermogen hebben om het leven te
nemen zoals het is. Mensen zijn te
vreden met wat ze hebben, den
ken niet aan wat ze niet hebben.
Ze willen er het beste van maken.
Daardoor gaan ze met een glim
lach door het leven. Ik houd van
de vrolijkheid van mijn land, ik
heb veel respect voor Nederland.
Samen zouden Brazilië en Neder
land het perfecte land vormen."
„Mijn vader en moeder benadruk
ten altijd hetgeen we gekrégen. heb
ben. Niet wat we tekoEt^waq>pp,;.
Iedereen krijgt wat hij verdient,
wat hem toekomt. Daar ben ik hei
lig van overtuigd. Als je goed doet,
staat daar iets tegenover."
De afgelopen jaren hebben hem
daarvan nog meer bewust ge
maakt, zegt Gomes. „Vooral door
de manier waarop ik hier ontvan
gen ben en nog steeds bejegend
word. Dat heeft mijn blik in die
zin enorm verruimd, dat je altijd
moet proberen 'een goed mens' te
zijn. Dan krijg je veel terug."
Zijn leven in Nederland vat hij sa
men als een 'onbetaalbare erva
ring'. „Dit is zo'n geweldige verrij-
'ledereen krijgt wat hij
verdient, wat hem toekomt.
Daar ben ik van overtuigd'
king, zó bijzonder dat ik daar de
rest van mijn leven op kan teren.
De omgeving heeft mij enorm ge
holpen me te ontwikkelen. Het
geeft me een geweldige kracht,
zonder dat ik me afhankelijk voel
van de buitenwereld."
Hij herkent die hang naar warmte
en erkenning bij andere Zuid-Ame
rikanen van PSV. Want een keer
zijde is er ook. „Als wij die warm
te niet om ons heen voelen, dan
kunnen we ook helemaal blokke
ren." Steeds als hij over voetbal
praat, wat we niet zouden doen,
heeft hij het over 'mijn werk'.
Zelfs toen zijn vader overleed,
mocht zijn werk er niet onder lij
den. „Ik was net vier dagen terug
uit Bra?i|ië'tqën ik hoorde dat hij
was bezweken aan een hartaanval.
Het was 1 juli 2006, ik zal die dag
nooit vergeten. Dat heeft me ont
zettend aangegrepen. Maar ja, je
moet soms de meest emotionele
dingen in het leven opzij zetten
om er tóch als prof te staan. An
ders kun je niet verder."
De dood van zijn vader houdt
hem nog steeds bezig. „Constant
zelfs. Ik begrijp het, ik accepteer
dat het gebeurt, maar ik kan het
niet plaatsen. Wel heeft het me
het besef gebracht, dat je nóg be
wuster in het leven moet staan. Ik
ben niet alleen bij PSV om te wer
ken, ik ben hier om te leven. Ik
wil de taal leren, praten met men
sen, deel uitmaken van het be
staan hier. Ik ben geen type dat
hier geld wil verdienen, maar met
zijn ziel in Brazilië leeft. Als ik op
De Herdgang binnenkom, voel ik
me thuis. Als ik in Brazilië ben en
ik ga naar Nederland, dan ga ik
naar huis. Het is niet andersom.
Hier is mijn werk, mijn leven. Bra
zilië is vakantie voor mij. Pas na
mijn voetbalcarrière is Brazilië
weer mijn huis."
Hij is er de man niet naar om elke
vrije week het vliegtuig naar Rio
de Janeiro te nemen. „Ik ga liever
een paar dagen naar Parijs of Lon
den of Griekenland. Of een week
endje Amsterdam. Dat vind ik ook
een heerlijke stad. Lekker een ont
bijtje halen in de Jordaan of een
leuk restaurantje bezoeken."
Ook Eindhoven heeft Gomes ge
noeg te bieden. „Vertier zoek ik
dichtbij. Ik ben geen -jongen die
van alles pn^grpppmt,,i)c bep e,ep
heel gewone, eenvoudige persoon
die het leuk heeft als hij gezellig
met vrienden wat kan eten. Ik heb
geen rare wensen. Ik leef het leven
zoals het is. Als je rare capriolen
uithaalt, maak je het voor jezelf
zwaarder dan het is."
Nu al is Eindhoven een herinne
ring voor het leven. „Vanwege het
grote wederzijdse respect. Je bent
zoals de supporters je zien. Een
product van de supporters. Zon
der hen ben je niks. Ja, een goede
voetballer, maar er is geen referen
tie. Als wij al een status hebben, is
dat omdat de fans ons die status
'Amsterdam vind ik ook een
heerlijke stad. Lekker een
ontbijtje halen in de Jordaan'
geven. Het enige wat zij mij vra
gen is een handtekening of een fo
to. Ik kan het voor mezelf niet ver
oorloven om mensen te negeren
die een hele dag op De Herdgang
verblijven of daar een vakantiedag
voor opnemen. Zeker als het om
kinderen gaat. Kinderogen zijn
mijn zwakke punt."
Over zijn eigen kinderen raakt hij
niet uitgepraat. „Daar haal ik mijn
grootste plezier uit. Het allermooi
ste is om naar ze te kijken als ze
slapen. Als Flavio tegen me aan
ligt, kan ik zomaar twintig minu
ten lang denken', wat is dit puur.
Mooi! Mooi! Mooi! Dit is liefde in
zijn optima forma. Liefde voor
zo'n klein dingetje, dat zo afhanke
lijk >s van, je. pan wil je alles geven
om hem gelukkig te maken."
rv 4 B Wtfi ft
mm
Heurelho da Silva Gomes met zijn vrouw Flavia en zoontjes Flavio Henrique (rechts) en Luiz Félipe in de tuin van hun huis in Oirschot.
foto Irene Wouters/GPD
