Je moet de natuur ni
laten verwilderen
/oor natuurwerk
1
w-.~r' /ry-jf
É'v'
NAMEN
Pyramides
In West-Zeeuws-Vlaanderen
ligt, ruwweg tussen Biervliet
en het Belgische Watervliet,
de boerderij 'Pyramide'.
Dichtbij de boerderij ligt het
buurtschap met dezelfde
naam, genoemd naar de hoe
ve. De eigenaar van de kleine
boerderij heeft vele jaren lang
het boeren gecombineerd
met het drijven van een popu
lair café. De hoeve heet 'De
Pyramide', en de kroeg heette
'In de Pyramide'. De schrijf
wijze van de Pyramides (met
een Y-grec) wijst op Franse
herkomst. Dat klopt ook,
want vóór het woonhuis an
nex café was een merkwaar
dig piramidevormig bouwsel
opgericht. Dit ter herinnering
aan de slag bij Austerlitz -
een van de 'grote' veldslagen
van Napoleon. De keizer was,
na zijn veldtocht tegen Egyp
te, zeer gefascineerd geraakt
door de oude Egyptische pira
mides en juichte bouwsels in
die stijl toe. Zeker als ze van
zijn glorie getuigden.
Tussen Middelburg en Vlissin-
gen is ook een boerderij die
'de Piramide-Hoeve' heet.
Maar daar is iets heel anders
aan de hand. Aan het einde
van de Tweede Wereldoorlog
zetten de Duitsers een aantal
tankversperringen rond de
boerderij neer in de vorm
van kleine piramides. Ze heb
ben nog heel lang na de oor
log daar getuigd van de bezet
ting. De bewoners van de hoe
ve hebben er ten langen leste
hun boerderij maar naar ge
noemd. Ongewild en ongewe
ten hebben de bewoners van
beide hoeves een historische
toets aangeslagen. Eeuwen
lang hebben graanpakhuizen
in oude steden vaak de naam
'piramide' gedragen. Waar
om? Omdat volgens het Bij
belverhaal Jozef, in Egypte
toen hij onderkoning was, ve
le graanpakhuizen liet bou
wen. Tijdens de jaren van
overvloed aan graan (de ze
ven vette jaren) was er een
hongersnood voorspeld (de
zeven magere jaren). Onze
voorouders die de Bijbel la
zen en omstreeks de 16e en
17e eeuw Egypte verkenden,
dachten dat de piramides die
graanpakhuizen van Jozef wa
ren. Pas een paar eeuwen la
ter is ontdekt dat de pirami
des koningsgraven waren.
Gerard Smallegange
i-fiiAi,
-V-
Toen Jos de Regt uit 's-Heer Arends-
kerke stopte met zijn werk als elek-
tromonteur en met de vut ging,
wilde hij vrijwilligerswerk gaan
doen. „Ik wist niet precies waar. Ik heb
eerst fruit geplukt en ik zei tegen de eige
naar van de boomgaard: ik wil ook wel
bomen knotten. Hij had wel zo'n 70 knot-
bomen staan en daar ben ik aan begon
nen. Dat beviel toch niet zo. Ik was in
m'n eentje en had geen begeleiding. Daar
ben ik mee gestopt."
Tijdens een excursie naar weidevogels
werd De Regt (66) twee jaar geleden ge
strikt voor vrijwilligerswerk bij Natuur
monumenten. Dat bevalt beter, al is het
de ene keer leuker dan de andere. Nu
zijn ploeg voldoende is ingewerkt om
meer zelfstandig het lied van de arbeid te
zingen, mist hij de begeleiding een beet
je. Vooral omdat de vaste medewerkers
veel weten te vertellen over de planten
en dieren die in een gebied te zien zijn.
Dat hij zich inzet voor Natuurmonumen
ten is toeval. „Ik zou het waarschijnlijk
inzet van vrijwilligers voor promo
tieactiviteiten, administratief werk
en (technische) klussen.
Hannewijk vertelt dat het vrijwilli
gerswerk bij Natuurmonumenten
een 'speerpunt' is. „Vroeger deden
we heel veel zeifin de buiten
dienst. Maaien, knotten, noem
maar op. We zijn meer in gaan zet
ten op vrijwilligers. Zo kun je men
sen dichter bij de natuur brengen
en zorgen voor meer draagvlak.
En het levert ook wat op. Je spaart
geld uit, waarmee je andere nutti
ge dingen kunt doen. Overigens
moet je ook een stukje investeren,
voor gereedschap, vervoer, cursus
sen. We hebben een busje aange
schaft, zodat er minder met auto's
gereden hoeft te worden. We heb
ben een cursus bosmaaien gehou
den en er komt een cursus motor
kettingzaag."
Bij de beheereenheid Schelde zijn
ongeveer 40 vrijwilligers actief
Eén groep verricht eenmaal in de
14 dagen beheerwerk, een andere
groep inventariseert de flora en
fauna in de natuurterreinen. Ande
re mensen doen voorlichtings-
werk. Ze staan op markten en eve
nementen in de kraam van Na
tuurmonumenten. Er zijn twee ad
ministratieve vrijwilligers en een
technische man die allerlei klusjes
opknapt. En niet te vergeten een
groep gidsen die excursies begelei
den.
Afgezien van een reiskostenvergoe
ding is het allemaal liefdewerk.
Jaarlijks is er een vrijwilligersdag,
met informatie over de ontwikke
ling van de terreinen en een excur
sie. Hannewijk en zijn collega's
hebben de vrijwilligers zoveel mo
gelijk persoonlijk benaderd. „Je
bouwt het langzaam op. We heb
ben ook wat vacatures via vrijwilli-
gershuizen weggezet en je moet
het ook hebben van mond tot
mondreclame."
Hij denkt dat er een flink aantal
mensen rondloopt dat graag vrij-
Jos de Regt
foto Willem Mieras
gers. „Er valt genoeg te doen",
weet Hannewijk. „En we krijgen
aan de zuidkust van Schouwen
met plan Tureluur flink wat werk
erbij."
Meer informatie:
www.ivn.nl/zeeland of 0113-211675
ook wel bij een andere organisatie kun
nen vinden." Hij doet meer vrijwilligers
werk. Hij is lid van de roofvogelwerk
groep Bevelanden en helpt met het plaat
sen van nestkasten voor steenuilen. En
niet te vergeten het jaarlijkse wieler
weekeinde in zijn woondorp.
De Regt vindt het best be
langrijk dat de natuur
een beetje wordt on
derhouden. „Je
moet het niet laten
verwilderen." Dat
hij zich inzet
als vrijwilli
ger, wil niet
zeggen dat hij
het overal
mee eens is.
Zo noemt De
Regt de omvang van het plan Tureluur
op Schouwen overdreven groot. En van
ontpoldering moet hij niks hebben.
„Daar ben ik tegen. Zo'n eiland voor de
kust, daar zie ik wel wat in."
willigerswerk wil doen, maar door
de organisaties niet bereikt wordt.
„Ook met de vergrijzing is er vol
doende potentieel en veel mensen
willen lekker buiten bezig zijn. Bo
vendien is er sociaal contact."
Onlangs was Hannewijk op be
zoek bij de Vlaamse zusterorganisa
tie Natuurpunt. „Daar zijn ze heel
ver met vrijwilligerswerk. Er zijn
groepen die een bepaald gebied he
lemaal beheren, inventariseren en
soms zelfs gronden aankopen. Dat
gaat verder dan bij ons." Maar ook
Natuurmonumenten zet in op uit
breiding van het aantal vrijwüli-
Het knotten van wilgen bij Wolphaartsdijk.
