Buitengebied
g
Nieuwe raadkaart
Ware rust in Rust na Onrust
Boer zoekt de waere Jacoba
s
20 I Zaterdag 2 februari 2008 PZC
2
UI
UI
O
UI
O
z
Dit jaar is uitgeroepen tot Jaar van het Religieus Erfgoed. Speciale aan
dacht voor kerken en andere gebouwen die met religie van doen heb
ben. In het verleden zijn er heel wat als afbeelding op ansichtkaarten
verschenen. Komende weken besteden we daar aandacht aan. Uit de col
lectie van Hans Lindenbergh vandaag de eerste afbeelding. De vraag is:
in welke plaats het gebouw stond of staat. Nadere bijzonderheden zijn
van harte welkom.
Oplossingen kunnen tot en met uiterlijk donderdag 7 februari worden
gezonden naar: Redactie PZC Buitengebied, postbus 31, 4460 AA Goes;
fax 0113-315669; e-mail redactie@pzc.nl. Onder de inzenders van een goe
de oplossing worden drie waardebonnen verdeeld.
bvA'-.k Bivtv-c, 'V.füi'J
Hm ïimr Üfcsm-c» IKMmlH,
door Ab van der Sluis
Nee, het was niet Kloetin-
ge en ook 's-Heer Arends-
kerke ziet er toch echt an
ders uit. De raadkaart
van afgelopen week toonde Scho-
re, meer specifiek de hofstede
Rust na Onrust aan de ingang van
het dorp, schrijft Kees Stevense uit
Middelburg. „Deze boerderij, ei
gendom van ]an van Koeveringe,
behoorde aanvankelijk tot het be
zit van een zekere Jacobus Zand-
meet. In Batavia had hij een huis
met die naam. Hij bracht de naam
mee naar Schore en gaf de door
hem gebouwde boerderij de naam
Rust na Onrust. Hij had kennelijk
veel onrust in zijn leven gekend
en vond dus nu de ware rust!"
Van Koeveringe was de burgemees
ter van het dorp, weet Corrie Zuid-
weg uit, jawel, Schore. Tegenwoor
dig heet de weg Langstraat. „Vroe
ger was daar een pad met schel
pen. En nog steeds komen de
schelpjes boven als het heeft gere
gend."
Jantien Veerhoek uit Nisse vertelt
ons dat haar oma, mevrouw
J. Eversdijk-Sinke, haar de oplos
sing aan de hand heeft gedaan. Ze
meent te weten dat er op de palen
van de oprit van het huidige huis
nog steeds de naam Rust na On
rust staat.
Daan Tollenaar uit Terneuzen
weet dat in de hofstede een opka
mer te vinden was, bereikbaar met
een trapje.
Daar stond een schandpaal waar
mee men iemand te kijk kon zet
ten als hij of zij een misdaad had
begaan. Het hele huis was onder-
kelderd. In de Tweede Wereldoor
log was het een goede schuilgele-
genheid.
De boerenschuur verdween rond
1900, om plaats te maken voor wo
ningen. De boerderij zelf maakte
twintig jaar plaats voor een nieuw
huis. „Frappant detail was",
schrijft Joh. Glerum uit het dorp,
„het gebruik van de dreef door
voetgangers om vlug binnendoor
naar de Haaimeet te komen en om
gekeerd. Bij Rust na Onrust pas
seerde men de rosmolen die op el
ke boerderij aanwezig was. Men
sprak dan ook jarenlang: we gaan
over de Ros."
Bijna alles op de foto uit de collec
tie van Hans Lindenbergh is ver
dwenen. Zelfs de eeuwenoude to
ren overleefde een bombardement
op 16 mei 1940 niet. De oude to
ren stond erg scheef. Gemeten van
af de torentrans stond hij maar
liefst een meter uit het lood. Nog
tijdens de bezetting kreeg het
dorp in 1943 een nieuwe toren.
Nog voor de pastorie, het derde
huis links op de foto, stond het ar
menhuis van de diaconie van de
hervormde kerk. Het pand werd af
gebroken in 1928, twee jaar later ge
volgd door de pastorie, schrijft
Joh. Glerum. „De woningen na de
pastorie zijn allemaal in de meida
gen van 1940 afgebrand als gevolg
van oorlogshandelingen."
De waardebonnen gaan naar: Jan
tien Veerhoek, Nisse, P. Snoep, Goes
en Joh. Glerum, Schore.
door Frans van der Heijde
Een deêl van voral vrouwelijk Nederland is
a weken in de ban van 'boer zoekt vrou
we'.
Iedere zondagaeven kunne me getuge we-
ze van de perikelen rond het an de man/vrouwe
brienge van vuuf boeren. Het êle gebeuren doe
me dienke an, om in landbouwstijl te bluven,
het verdinnen van peeën, wat a'k vroeger as
kind in 't voorjaer op 't land moest doe. De pee
ën stoenge op trosjes van zó'n vuuf plantjes en
jie moest die 'op éên' zien te kriehen, krupend
op de arde grond. Vier plantjes moest je dus uut-
trekke.
De vriegezelle boeren kriehe een stik of vuuf
partners op zicht en eêl Nederland kan toekieke
oe of ze 'op éên' komme.
Vö degene, die 't nie wete kan 'k zeie, dat eêu-
wen gelee zöies ook a gebeurde. In de Biebel
staet het verhaal van een koning, die ook een
vrouwe moest kieze uut een eêl stel joenge en
mooie meiden. Om de beurte kwaeme ze 's ae-
vens en hienge ze de volgenden ochen wi weg.
Tied genoeg vö een goed gesprek...! En., zonder
tillevisie!
Noe oordt aoles wat hroötser angepakt en uutge-
smeerd over een hroöt aantal zondagaevenden.
Je kan hin kant mi op, de boer is troef Gelukkig
riedt het mien favoriete programma nie in de
wielen, wan dat begint pas om allef tiene op een
andere zender.
De argeloze kieker zou dienke, dat er vuuf bleue,
verlege boertjes ten tönêle gevoerd ore. Mannen
die nooit verder gekeken ebbe dan uldere
koeien, schaepen of trekkers. Verwend deu
ouwe ouwers en vechtend vö een leste kans in 't
liefdesleven.
Nou, vergeet dat mè! Z'ebbe meêstentieds a eêl
wat 'gestapt'. En de dit jaer opgetrommelde boe-
rinne is bepaald hin opgedroogde blomme! En
ook van 't gros van de te kiezen dames (heren)
dienk ik, dao je nie kan zeie da 't ulder leste
kans is om pot en deksel te combineren!
De spanning oordt per weke opgebouwd, a wete
me natuurlijk aolemaele da, op 't moment da
ons kieke, aol die boeren wi al lang tuus zitte, al
dan nie mee de waere Jacob of Jacoba, lachend
of d'r eihen verbietend vö de buis.
En vergeet nie, da ze soms emel en aerde ebbe
moete bewege om aoles goed te laete verlopen.
Soms wouwe aol die vrouwen weg bie de boer,
onderwiele dat er nog drie moeste bluve. En af
vallers, die mè nie somber wouwe kieke, laet
stae hae brulle! Boeren, die d'r mee tweê over
wouwe bluve en vrouwen, die nè een andere
boer over wouwe stappe. Dat ebbe me aol nie ge-
zie en nog vee meer nie...!
Mè, de 'vertoning moe deuhae' (drek uut het En
gels vertaald..) a dienk'ik uut betrouwbaere bron
te weten, dat het soms vee tegenviel!
Het liek me dirom goed, neê, 't is een hat in de
mart, om een maendblad uut te heven. 'Boer
vindt vrouwe'. Mee Story-achtige verhalen over
het wel en wee van aol die boeren deu de jaeren
ene. Praotjes over 'het echte leven' van de boer
('k Gieng naebie m'n ondergang tegemoet!'),
een vraeggesprek mee een buurman van zö'n
boer ("t Was aoltied a een doerak') of mee een
anonieme afvaller ('Ik was te gewoon').
En zelfs een ouwe vaoder komt an 't woord.
('Z'is hin moer waerd op de boerderie')
En wat te dienken van een 'Boer-zoekt-vrou-
we-pad', rondreis langs boerderieën van 'geslaag
de' boeren.
Ik bin benieuwd, wie 't andurft. Ik wille wè elle-
pe, wan ik ebbe een hröte duum...!
