teit, mag ik u
aanbieden?'
1
'Dat vlaggetje hebben we bewaard. Met DNA van de koningin!'
Jaap Struijk, mosterdmaker uit Zierikzee, presenteerde blokjes kaas aan de koningin.
PZC Donderdag 31 januari 2008 j 13
Nietsvermoedend had jeugdvereniging Rondom 't Woord van de gereformeerde gemeen
te in Kapelle-Biezelinge haar jaarlijkse kamp gepland rond hemelvaartsdag in 1995.
„Een paar maanden van te voren werden we opgebeld", weet jeugdleider Ko de Visser
nog. „Ze vertelden dat de koningin Het Zilveren Schor in Arnemuiden op hetzelfde moment
ging heropenen. Of we daaraan mee wilden werken." Het werd een onvergetelijke dag. „Ik heb
nog even met haar gepraat. Ze was heel gewoon. Ze zei wat over het mooie weer en vroeg of
we genoten van het kamp. Ze liet mijn dochtertje Willemijn (links met duim in haar mond,
red.) nog aan haar boeket bloemen ruiken." Hugo Niewenhuijse (rechts naast de koningin op
de foto, red.) mocht als winnaar van de zwemwedstrijd een doos met bolussen geven aan de
koningin. „Ik was toen zeventien, maar ik weet 't nog als de dag van gisteren. Even daarvoor
had ik het parcours ook afgelegd. Die wedstrijd verloor ik, maar toen was ze er nog niet", be
kent hij. „Ze feliciteerde me en verwees naar het Zeeuwse 'luctor et emergo'. Ik was echt in de
wolken. )e denkt toch: dat is de koningin." foto Ruben Oreel
Peter Blom viel in 2005 als stadsarchivaris van Veere de eer te beurt Beatrix rond te lei
den op een tentoonstelling over de geschiedenis van het Veerse Meer. „Beatrix is markie
zin van Veere. Ik heb nog even onderzocht of die titel nog echt geldig was. Die dag voel
de de koningin zich echt vreselijk markiezin van Veere. Er werd een paar keer naar gevraagd,
en dan zei ze: 'Het is niet dat ik er iedere dag bij stilsta, maar het is toch wel leuk.' Aanvanke
lijk dacht ik: daar komt die mevrouw met het ijzeren kapsel. Ik ben niet echt van Oranje Bo
ven. Beatrix bleek echter een vreselijk leuke vrouw te zijn. Ze stelt je heel erg op je gemak. Ik
had een praatje ingestudeerd, maar zij nam het initiatief en stelde een vraag over een literaire
tekst. Even was ik van mijn a propos, maar het ijs was gebroken. We zijn vijf minuten alleen
geweest, ik bedoel: er was één op één contact. Het was een heel warme dag, weet ik nog. Ik
stond heel dicht bij haar en dacht: 'Wat valt haar jurk prachtig. Ik zou haar zo kunnen aanra
ken.' Idioot natuurlijk. Deze week kwam ik langs Huis Ten Bosch. Toen dacht ik: daar woont
ze nu. Zou ze nu met haar pantoffels op de bank een kopje thee drinken?" foto Ruben Oreel
Vftzeventigste verjaardag. Wie haar
1 het felicitatieregister op de
i/vw.koninklijkhuis.nl). Een
s koningin blijft een zeldzame eer.
ven.
uten
sprong ik op haar af. Ik zei: 'Majes
teit, mag ik u een haring aanbie
den?' Ze zei: 'dat vind ik heel lief
van u, maar ik heb net mijn lunch
gehad.' Toen zei ik: 'Een zure bom
dan? Dat ligt wat minder zwaar op
de maag.' Toen schoot ze in de
lach. Echt, de koningin was heel
erg vriendelijk en nam alle tijd
voor me. Ik heb gewoon vijf minu
ten met haar kunnen kletsen. Ja,
het was jammer dat ze niets at.
Dat zou helemaal een stunt ge
weest zijn. Dan was ik hofleveran
cier geweest!"
Sinds 1998 prijkt de foto van Ma
rijs met de koningin in zijn vis
kraam. „Hij heeft in vijf verschil
lende kranten gestaan", vertelt hij
trots. „Ik heb tientallen brieven
van koningsgezinde mensen ge
had. Toeristen vragen nog steeds:
goh, heeft u de koningin ont
moet?' Afgelopen voorjaar kwam
ze weer in Vlissingen. Ik dacht: ik
probeer 't weer, maar die vlieger
ging niet meer op. De mensen van
de beveiligingsdienst kwamen die
ochtend meteen naar me toe. Ze
waarschuwden me: 'meneer Ma
rijs, zo'n stunt als negen jaar gele
den, dat doen we niet meer hè?'
Jammer, want anders had ik 't
weer geprobeerd." foto Ruben Oreel
