spectrum 10
PZC
Zaterdag 26 januari 2008
Zijn museum ging in vlammen op, maar de kunstenaar
liet geen traan. Armando (78), schilder en schrijver, kent
nauwelijks emoties. „Ik hou niet van mezelf."
door Carine Neefjes foto's Phil Nijhuis/GPD
Hij zit in zijn zwarte fauteuil
voor het raam, op de tiende
etage van zijn flat in Amstel
veen. Voor hem staat zijn
rollator. Armando heeft
ouderdomssuiker en is slecht ter been.
„Het gaat wel beter, hoor. Ik word steeds
minder afhankelijk. Ik kan nu ook stukjes
lopen zonder dat ding."
Als hij niet schildert, zit hij hier. Turend
over het polderlandschap, denkt hij na
over zijn volgende boek of schilderij. Zijn
kamer staat vol met Afrikaanse beelden,
aan de muur geen enkel schilderij van
hemzelf. „Ik hou niet van ze. Ik ben er wel
tevreden over, maar ik wil die doeken niet
de hele dag om mij heen zien. Dan word
ik te veel geconfronteerd met een kant van
mijzelf die ik niet zo graag mag. Die voort
durende drang om te schilderen, dat zo no
dig moeten, het is niet leuk. Ik doe liever
niks. Het is mijn noodlot dat ik die dingen
moet maken."
Een dag eerder is Armando in zijn atelier
in de Amsterdamse Pijp. Hij wordt thuis
opgehaald door galeriehouder Rob de
Vries. Dat gaat al jaren zo, iedere maandag
weer. Sinds hij ouderdomssuiker heeft, is
hij voor zijn werk compleet afhankelijk
van anderen. In het atelier helpt 'Robbie'
hem in zijn witte overall, zet de schilders
ezel klaar, waarop een maagdelijk wit doek
staat. Armando begint. Er verschijnen
twee zwarte bogen, een grote en een klei
ne. Op de achtergrond witte, grijze en
zachtbruine tinten. De schilder vloekt als
hij een kleur niet kan vinden. Assistent
Rob schiet te hulp, tilt op verzoek het
doek omhoog en later weer omlaag, zo
zijn de mannen een uur of drie bezig. Zon
der pauze. Daar heeft Armando geen ge
duld voor.
Toen in oktober vorig jaar het Armando
Museum in Amersfoort vlam vatte, verliet
hij net met Rob het atelier. „Eén van Robs
exposanten vertelde dat er brand was. Ik
dacht: Ach, de brandweer heeft dat zo on
der controle. Thuis zag ik op het journaal
beelden van die enorme, grote vlammen.
