Van vlakke land tot Spaanse passie
De magische kracht van kunst en verbeelding
34 Vrijdag 25 januari 2008 pzc
Koor A58 bereidt zich
voor op 'wedstrijd der
laureaten' in Tiel.
door Ali Pankow
rilland - De immer golvende en
soms beukende zee, het vlakke
land, maar ook het frivole Brussel
van weleer worden met liefde be
zongen door A58. Dit Zeeuws- Bra
bants koor staat aan de vooravond
van de finale in het Nederlands
Koorfestival om de titel 'Koor van
het laar 2008'. Deze wedstrijd mor
gen in Tiel betekent een treffen
tussen de laureaten, oftewel de lan
delijke winnaars in de verschillen
de koordisciplines. A58 behaalde
in november de eerste plaats in de
categorie 'Groot Koor, Lichte Mu
ziek'. Dirigent Rob van der Meule
heeft daarmee een belofte waarge
maakt. „Ik breng jullie binnen en
kele jaren aan de top van Neder
land", sprak hij bij het begin van
dit koor in 2000. „Het succes is te
recht", vindt Van der Meule. Hij
benadrukt dat A58 in zijn catego
rie een vrij unieke plaats inneemt.
„De meeste deelnemers zijn pop
koren, dat zijn wij beslist niet. Wij
brengen een zeer breed repertoire
van Jacques Brei tot Billy )oel."
Met hoeveel bezieling dat gebeurt,
bewijzen de ruim tachtig zangers
en zangeressen tijdens de openba
re, generale repetitie in het dorps
huis in Rilland. Het talrijk publiek
is er getuige van hoe hoog de meet
lat wordt gelegd. De kracht van
A58 zit niet alleen in het brede re
pertoire, maar vooral in de verras
Koor A58 bezingt het frivole Brussel van welweer.
sende uitvoering dankzij de op
maat gesneden arrangementen.
Daarvoor tekenen componist Chri-
tian Blaha, tevens de vaste piano
begeleider en zijn voorganger Bart
Orye.
Verder onderscheidt het koor zich
met een sprankelende podiumpre
sentatie. Van der Meule eist inle
ving en bezieling. Als musicalzan
ger en -acteur beschikt hij zelf
over ruime bühne-ervaring. „Een
goede stage performance wil niet
zeggen dat er maar allerlei dansjes
gedaan moeten worden. Integen
deel. Elke beweging vindt haar oor
sprong in het betreffende lied en
met elk lied moet je een verhaal
willen vertellen."
De dirigent biedt de koorleden
daarin een handreiking met zoge
heten moodboards. Het zijn prik
borden waarop foto's, tekeningen
of voorwerpjes bevestigd kunnen
worden, die bij de zangers specifie
ke emoties oproepen. Het blijkt tij
dens de repetities een beproefd
middel om in de juiste sfeer van
foto Willem Mieras
een lied te komen. Tussen novem
ber en nu was een te korte periode
om volledig nieuw repertoire in te
studeren. Te meer daar Rob van
der Meule in die tussentijd ook
nog een gastrol vervulde in de mu
sical Oliver bij Muziektheater
GOV. Enkele succesvolle num
mers, waaronder het mooie Spaan
se lied Hijo de la luna van Mecano,
zijn gehandhaafd. Maar er is ook
nieuw repertoire, zoals een ode
aan de zee met een verrassende
performance. Bovendien hoopt
A58 zich morgen in Tiel te onder
scheiden met een eigen begelei
dingsensemble. Naast Christian
Blaha (piano) spelen Petra Flipse
(altviool), Martijn Kooijman (cel
lo), Ruud van der Meulen (contra
bas), Inge Kusters (accordeon) en
Cora Dellebeke (slagwerk).
Neerlands beste 'Groot Koor in de
Lichte Muziek' moet het opnemen
tegen zes andere finalisten, waar
onder goed geschoolde klassieke
ensembles. De beeldspraak van 'ap
pels met peren vergelijken' dringt
zich al snel op. „Goed zijn is goed
zijn. Vergelijk Maria Calas met
Frans Bauer. Dan is er in beide stij
len sprake van kwaliteit", zegt Van
der Meule. Hij is zelf vaak jurylid
bij zangwedstrijden en weet dat er
naast enige subjectiviteit ook be
langrijke objectieve criteria zijn.
'Met elk lied moet je
een eigen verhaal
willen vertellen'
Dictie, uitspraak, zuiverheid, rit
miek en dynamiek. Zonder zich
bij voorbaat in te dekken, wil hij
reëel blijven over het resultaat mor
gen. A58 behaalde in eigen catego
rie al 256 van de 300 te behalen
punten, een 8,6 dus. „Klimmen
van een 6 naar een 7 is makkelijker
dan van een 8 naar een 9. Als we
260 punten halen, is onze missie
geslaagd."
Koor A58 treedt vrijdag 15 februari
ook op in de Zeeuwse Concertaal
in Middelburg.
Expositie onderzoekt
de rol van schilderkunst
in huidige beeldcultuur.
door Rolf Bosboom
VLISSINGEN - Welke rol heeft het
geschilderde beeld nog in een me
diacultuur die wordt gedomineerd
door een stortvloed aan beelden?
Die vraag is het uitgangspunt voor
een expositie van zes kunstenaars
uit Nederland, België, Duitsland
en Groot-Brittannië, in het Vlis-
singse kunstcentrum deWillenu.
Het Stedelijk Museum Aalst had
onlangs de primeur van deze ten
toonstelling, die ook Zebrastraat in
Gent en de Lanchester Gallery van
Coventry University aandoet.
De zes kunstenaars zijn losjes ver
deeld in drie duo's die elk op een
eigen manier de kracht van het ge
schilderde beeld onderzoeken. Het
meest figuratief zijn Marcel Berlan-
ger en Thomas Huyghe. Zij gebrui
ken weliswaar nog steeds verf en
penseel, maar nemen voor het ove
rige afstand van de traditie. Berlan-
ger gebruikt vaak een uiterst dun
doek, waarop hij in zwart-wit af
beeldingen schildert die sterk
doen denken aan foto's.
Twee reusachtige doeken verdelen,
net zoals toen hij bijna twee jaar
geleden in deWillerry; exposeerde,
de beide zalen in tweeën. De be
zoeker kan eromheen lopen en
doordat het licht er gedeeltelijk
doorheen valt, verandert het beeld
voortdurend op subtiele wijze. In
Cécile de France zijn bovendien ga
ten gemaakt, waardoor de andere
zijde direct zichtbaar wordt. Ber-
langer betrekt zo de omgeving di
rect bij het schilderij.
Ook het werk van Huyghe heeft
een driedimensionaal karakter. Hij
schildert op ronde, bolle en op pa
len geplaatste oppervlakten, die
soms alleen de ruimte en toe
schouwer weerspiegelen. Zijn beel
den lijken afkomstig uit de recla
mewereld, met de nadruk op enigs
zins krampachtig lachende mon
den vol voorbeeldige gebitten. Ze
komen bij Huyghe vooral over als
loze beloften van gelukzaligheid
en tonen daarmee de lege kant
van de moderne beeldcultuur.
Wolfgang Ellenrieder stelt in zijn
werk de waarneming steevast op
de proef In deWillem3 hangen
twee grote werken van hem: Saai
en Lounge. De bovenzijde oogt
aanvankelijk herkenbaar: een bal-
kenplafond en kroonluchters. De
onderzijde is beduidend minder
Wat is 'echt', wat is 'beeld'?
Het is een verwarring die
soms beklemmend werkt.
duidelijk, neigt naar het abstracte.
Dat leidt onvermijdelijk tot de
vraag of de onbevangen interpreta
tie van de rest van het werk dan
nog wel 'klopt'.
De recent - vlak voor de expositie
in Aalst - overleden Karen Trussel-
le zorgt voor een andersoortige
verwarring. Schilderijen, foto's en
spiegelende oppervlakten die te
gen de muur zijn geplaatst of op
de grond gelegd, zijn gegroepeerd
tot installaties. Dezelfde beelden,
Beeld van de expositie in deWillem3, met in het midden Cécile de France van Marcel Berlanger, links Lounge van
Wolfgang Ellenrieder en rechts Sun Chariots van Thomas Huyghe. foto deWillem3
en varianten daarop, keren voort
durend terug. Wat is 'echt', wat is
'beeld'? Wat is origineel, wat is af
beelding? Het is een verwarring
die soms beklemmend werkt.
Roland Schimmel en Martijn
Schuppers tonen uiterste vormen
van visuele illusies. Schimmel is ge
fascineerd door de werking van
het oog en stelt daarmee de waar
de van de menselijke waarneming
ter discussie. Centraal in zijn schil
derijen staan de 'nabeelden' die
ontstaan na het zien van vormen
en kleuren. Beeld en nabeeld com
bineert hij, waardoor schijn en
werkelijkheid samenkomen. Visue
le kortsluiting, zo wordt het wel ge
noemd.
Fascinerend is ook het kleurrijke
werk van Martijn Schuppers, dat
doet denken aan foto-opnamen
van bijvoorbeeld maanlandschap
pen, verweerde steenmassa's of
dansende moleculen. In werkelijk
heid zijn het niet meer dan sterke
uitvergrotingen van verf, al dan
niet in combinatie met oplosmid
del. Schuppers legt daarmee de il
lusionaire kracht van kunst en ver
beelding het meest bloot: de ma
gie van het geschilderde beeld.
B
Expositie 'Magie van het Geschilder
de Beeld', t/m 24 februari in deWil-
Iem3, Oranjestraat 4, Vlissingen.
Geopend: wo. t/m zo, 12.00-17.00
uur. Bij de tentoonstelling is voor
drie euro een catalogus verkrijgbaar.
