5 spectrum
Jodelohitie!
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
luchtactie
Marjan
Berk
PZC
Zaterdag 12 januari 2008
Overmorgen vertrek ik voor een week
uithijgen naar de Zwitserse Alpen. En
hoe heerlijk ik het ook vind mijn blik
te verruimen door naar plekken te rei
zen die ik niet eerder bezocht, het vertrouwde te
rugkomen op een vaste stek waarnaar ik ieder jaar
terugkeer, is mij misschien wel het liefst.
Het familiehotel van de familie Matti in Gstaad,
waar ik sinds 1975 bijna ieder jaar een week ver
blijf, is bij mijn leven gaan horen. De oude heer
Matti, ooit slager in het Berner Oberlander berg
dorp, is in de vroege jaren zeventig begonnen een
bescheiden hotel te bouwen aan de voet van de
Eggli, met een restaurant waar je heel lekker kon
eten. En ieder jaar zagen wij het bedrijf groeien. Er
kwam een creperie, een pizzeria, het restaurant
breidde zich uit, maar de gemoedelijke gastvrij
heid van de familie bleef onveranderd hetzelfde.
Ieder jaar werden wij weer in de armen gesloten
door mevrouw en mijnheer Matti.
Nu heeft dochter Christine het bedrijf overgeno
men. De oudjes hebben zich teruggetrokken op
een etage in het inmiddels uitgebreide apparte
mentengebouw. Maar mevrouw Matti maakt nog
steeds haar onvergelijkelijke marmelade, waarvan
je nu ook een potje kunt kopen! En de muesli
wordt nog steeds volgens haar recept klaarge
maakt.
De oude heer Matti, inmiddels dik in de tachtig,
groot verteller van licht schuine Zwitserse mop
pen, verzamelt zich iedere ochtend rond de klok
van tien samen met zijn oude vrienden aan een
lange tafel in het café. Dan wordt er koffie gedron
ken, wordt de politiek besproken en de kansen
van de skiërs uit de streek op het winnen van wed
strijden, ongeveer zoals bij ons voetbal de stof
voor mannengesprekken vormt.
Wanneer ik vertel dat wij in Gstaad vakantie vie
ren, zijn er nogal eens mensen die roepen: 'Jaja,
daar zit de jetset!' Maar de jetset houdt zich schuil
in hun riante chalets in de bergen. Je komt er wel
eens een in het wild tegen, of er struikelt een oude
filmster voor je uit in de langlaufloipe... maar in
de maand januari, buiten het hoogseizoen, is
Gstaad nog steeds hetzelfde rustige bergdorp met
vijfduizend inwoners, waar je de slager, de bakker
en de uitbater van tearoom Charly kent en waar
hartelijke groeten worden uitgewisseld,
laren geleden was ik er ook weer eens in januari,
toen ik de aankondiging zag van een lokale jodel-
avond in het belendende dorpje Gsteig. Met mijn
jongste zoon en een vriendin trokken wij naar het
lokaal, waar de jodelcompetitie zou worden gehou
den. Het publiek zat aan lange tafels, er werd bier
en café vertig geschonken (koffie met een scheut
sterke drank er in) en daar luisterden we naar de
prachtigste authentieke jodelzang uit Adelboden
en Lenk. Je begrijpt ook dat die muziek is ontstaan
in de tijd dat 's winters het isolement groot was,
door het ontbreken van wegen. De dieren ston
den op stal en er was tijd voor musiceren en het
beoefenen van de knipselkunst, die in het Berner
Oberland tot grote hoogte is gestegen. Op die
avond was geen toerist te bekennen, men was 'on
der ons'.
Ik leg een warme nachtpon in mijn openstaande
koffer en jodel zachtjes voor mij uit. Overmorgen,
dan gaan we!
