Bestseller geloofwaardig naar de bioscoop gebracht
Veilige, conventionele
komedie
Avonturenfilm bewandelt
alle platgetreden paden
Beste recensie
Concert afgelast
34 Donderdag 10 januari 2008 PZC
Ahmed Khan Mahmidzada (I) en Zekeria Ebrahimi. foto Phil Bray
Het was natuurlijk slechts een
kwestie van tijd voordat er een
filmversie zou worden gemaakt
van De vliegeraar, de indrukwek
kende bestseller van Khaled Hos-
seini. Regisseur Mare Forster heeft
zich voorbeeldig van zijn taak ge
kweten. Hij blijft zo dicht mogelijk
bij het boek, maar levert ook een
indrukwekkende speelfilm af, die
op eigen kracht op twee benen
kan staan.
De vliegeraar vertelt het verhaal
van Amir (Khalid Abdalla), een Af
ghaanse jongen die met zijn welge
stelde vader naar Amerika vlucht
na de Russische inval in Afghanis
tan in 1979. Amir wordt achter
volgd door schuld, vanwege een
traumatische gebeurtenis.
Na een vliegerwedstrijd in Kaboel
is zijn boezemvriendje Hassan (Ah
med Khan Mahmidzada) aangeval
len en verkracht door een plaatse
lijke straatbende en Amir heeft
hem niet alleen in de steek gela
ten, maar vervolgens ook hardhan
dig uit zijn leven gezet.
Als de volwassen Amir de gelegen-
THE KITE RUNNER
Film. Regie: Mare Forster. Met:
Khalid Abdalla, Flomayoun
Ershadi. Te zien in Vlissingen.
door Hetty van Rooij
heid krijgt om de fouten uit het
verleden te herstellen, moet hij
daarvoor in 2000 terug naar een
gevaarlijk Kaboel. Daar blijkt de
zoon van de inmiddels overleden
Hassan als een seksslaafje in han
den van de taliban te zijn.
Khaled Hosseini vertelt in zijn
boek een dramatisch verhaal over
schuld en boete, vol traumatische
gebeurtenissen en Mare Forster
(Monster's ballis erin geslaagd om
dat drama geloofwaardig naar de
bioscoop te brengen.
The kite runner brengt het liberale
en westerse Afghanistan van de ja
ren zeventig tot leven, waar kleur
rijke vliegers hoog in de lucht sym
bool staan voor vrijheid en indivi
dualiteit. De vliegergevechten,
waar het allemaal om draait, zijn
spectaculair mooi gefilmd - de
kleurrijke vliegers razen om elkaar
heen - en de winnaar is de jongen
die zijn vlieger zo lang mogelijk in
de lucht weet te houden. Door toe
doen van achtereenvolgens de Rus
sische bezetters en de waanzin
van de taliban wordt het kleurrijke
Kaboel een uitgemergelde, grijze
schim van zichzelf De leider van
de straatbende van destijds is -
hoe kan het ook anders - iets
hoogs in de taliban geworden. En
door de ogen van de volwassen
Amir zien we hoe een overspelige
vrouw in chador gestenigd wordt
in een stadion.
Forster heeft de verleiding kunnen
weerstaan om het verhaal nog dra
matischer te maken dan het in het
boek van Hosseini al is, en hij
wordt daarbij geholpen door een
reeks eersteklas acteurs. The kite
runner is op zijn best tijdens de scè
nes die in Afghanistan spelen, als
er Dari wordt gesproken met En
gelse ondertitels. De vriendschap
tussen de jonge Amir en Hassan is
volkomen geloofwaardig. En voor
al Homayoun Ershadi, die de rol
van Amirs vader Baba speelt, is
om nooit te vergeten. Hij is de wel
gestelde, westers georiënteerde Af
ghaanse zakenman, die zichzelf na
zijn vlucht naar de VS terugvindt
in een nederig baantje en moet
slikken dat iedereen op hem neer
kijkt. The kite runner, om te huilen
zo mooi.
Een blik op de sterrencast van Na
tional treasure: Book of secrets zou
genoeg kunnen zijn om snel naar
de bioscoop te rennen. Maar Nico
las Cage, Jon Voight en Helen Mir-
ren kunnen niet verhelpen dat het
hier om een wel heel erg middel
matige avonturenfilm gaat, waarin
regisseur John Turteltaub alle plat
getreden paden bewandelt.
In de Verenigde Staten zijn ze al
wekenlang dol op Book of secrets,
het vervolg van de eerste National
treasure-film uit 2004. Dat heeft
ongetwijfeld te maken met het pa
triottistische sausje, want aan de
kracht van het verhaal kan het
niet liggen. Book of secrets is ge
woon een soort kopie van Natio
nal treasure deel r, uitsluitend ge
maakt vanwege de centen, met
een plot zó ver gezocht dat het
bijna weer amusant wordt. Histori
cus-schatgraver Ben Gates (Nicolas
Cage met een idioot haarstukje)
wordt voortgedreven door de
vraag: 'Heeft mijn overgrootvader
president Lincoln vermoord?'
Twee uur lang hollen Gates en zijn
metgezellen van de ene histori
sche aanwijzing naar de andere,
op zoek naar een antwoord. De
MIDDELBURG - De recensiewed-
strijd die Theaterproductiehuis
Zeelandia had uitgeschreven rond
zijn voorstelling De Dikke van Dale
is gewonnen door Paul Sonke. Vol
gens de jury - de theaterrecensen
ten Marjon Sarneel (BN/DeStem)
en Willem Nijssen (PZC) - schrijft
Sonke 'in een vlotte stijl' en maakt
hij 'de dubbelheid in tijd en taal'
in het toneelstuk het beste zicht
baar voor de lezers. Tweede werd
Aarnoud van der Deijl, derde Tjeu
Strous. De winnaars ontvangen
het Van Dale-woordenboek.
Met de wedstrijd wilde Zeelandia
het theaterpubliek aanzetten om
de voorstelling met extra aandacht
te bekijken en een beargumen
teerd oordeel te geven.
NATIONAL TREASURE
Film. Regie: John Turteltaub. Met:
Nicolas Cage, Jon Voight. Te zien
in Vlissingen, Goes en Terneuzen.
door Hetty van Rooij
tocht leidt via het antieke bureau
van de Britse koningin naar het al
even antieke bureau van de Ameri
kaanse president, en eindigt in
een ondergrondse gouden stad. Ga
tes slaagt er onderweg ook nog in
om de Amerikaanse president te
ontvoeren, die trouwens verdacht
veel op John F. Kennedy lijkt.
National treasure is een soort lui ge
maakte kruising tussen de Da Vin
ei code en Indiana Jones. Het is alle
maal even mallotig en ongeloof
waardig.
Maar er wordt redelijk geacteerd.
Let vooral op als Helen Mirren en
Jon Voight samen aan de lianen
hangen.
En het enorme succes in Amerika
bewijst dat veel mensen graag
twee uur lang hun hersens op nul
zetten.
BIJ NADER
In het artikel 'Muzikaal stadsvermaak tus
sen hof en klooster' over het optreden
van Ita Hijmans, haar ensemble Aventure
en Ensemble Braccio (PZC van woensdag
9 januari) staat ten onrechte dat het con
cert zaterdag is. Het optreden is morgen,
vrijdag, in de Zeeuwse Concertzaal in
Middelburg. Aanvang: 20.00 uur.
MIDDELBURG - Het concert van The
World Orchestra, dat zaterdag bij
Muziekpodium Zeeland in de
Zeeuwse Concertzaal in Middel
burg zou worden gegeven, gaat
om 'technische redenen' niet door.
Het orkest hoopt in de toekomst
alsnog naar Zeeland te komen.
Scarlett Johansson als kinderoppas in The nanny diaries.
Net als in The devil wears Prada
maakt in de boekverfilming The
nanny diaries een naïef meisje ken
nis met de wereld van de extreem
rijken. Een met bruin haar getooi
de Scarlett Johansson is op dreef
als antropologiestudente Annie,
die als kinderoppas gaat werken in
de Newyorkse 'upper class'.
Laura Linney speelt haar werkgeef
ster Mrs. X als een eersteklas con
trol freak die haar nieuwe nanny
opzadelt met alle denkbare rotklus
jes. Zij is zon vrouw die de verjaar
dag van haar zoontje een maand
eerder viert, omdat de meest gewil
de party planner in de stad alleen
dan beschikbaar is. Je zou het
bijna zielig vinden voor dat jonge
tje, als het niet zo'n onuitstaan
baar verwend ettertje was.
Meneer X. (gespeeld door Paul Gia-
THE NANNY DIARIES
Film. Regie: Shari Springer
Berman en Robert Pulcini.
Met: Scarlett Johansson, Laura
Linney. Te zien in Vlissingen.
door Fritz de Jong
matti) schittert als de drukbezette
zakenman vooral door afwezig
heid.
Annie blijft langer voor de veelei
sende familie werken dan goed is
voor haar. Aanvankelijk be
schouwt zij Mrs. X vooral als een
dankbaar antropologisch onder
werp. Op de geluidsband doet zij
verslag van haar observaties, die
steeds minder wetenschappelijk
worden naarmate zij meer bij de
foto GPD
familie betrokken raakt. Vooral in
het begin pakken die commenta
ren grappig uit, wanneer de bewo
ners van de chique Upper East Si-
de vergeleken worden met exoti
sche stammen.
Helaas verliest de film al snel aan
satirische scherpte. Als Annie een
maal in de greep is beland van
Mrs. X kabbelt het scenario te lang
op hetzelfde niveau door. Alleen
het ijzersterke acteerwerk van Lin
ney en Johansson houdt de kijker
dan bij de les.
Regisseurs Shari Springer Berman
en Robert Pulcini maakten eerder
de opmerkelijk vormgegeven strip
verfilming American Splendor. Ver
geleken bij de donkere humor in
die film is The nanny diaries wel
een heel veilige en conventionele
komedie geworden.
