Ontdekkingsreiziger
in 'n grote zandbak
reizen s
Dromen in tijdzones
U
3.
FD
■8
Voor me zie ik een
Romeinse arena waar het
krioelt van de mensen
Oprukkend toerisme kan veel fraais
verpesten. In oliestaatje Oman lijken ze
dat te beseffen. Als straks de olie op is,
moeten buitenlandse toeristen voor
inkomsten zorgen, zonder dat het land z'n
puurheid verliest. Rob de Vries ging kijken
of dat lukt.
PZC
Zaterdag 5 januari 2008
reizen@wegener.nl
024-3650360
Nog voor ik de gordijnen open doe, heb ik al in de
gaten dat er iets vreemds aan de hand is. Wan
neer ik door de ramen kijk, wordt dat gevoel be
vestigd. Stromen auto's en wandelaars passeren mijn raam.
Ik ben alleen thuis. Er is iets goed mis. Ik voel dat ik weg
moet. Ik stap in mijn deux-chevaux.
Via Utrecht naar Veenendaal om in Rhenen uit te komen
bij mijn ouderlijk huis. Onderweg heb ik tijd om wat rond
te kijken. Op de radio wordt er al uitgebreid verslag van ge
daan. We zitten midden in de Dag des Oordeels. Het einde
der tijden is aangebroken en dat moet uitgerekend tijdens
mijn leven.
Ik kan het bijna niet geloven, maar alle tekenen wijzen er
op. De wereld is zwart en wit. De wolken worden doorlo
pend opgelicht door een machtig onweer dat ergens op gro
te hoogte gaande moet zijn. Ik passeer mijn oude hbs en
rijd de route naar huis. Onze straat ziet er uit als vroeger.
Dezelfde auto's, dezelfde tuinen, dezelfde mensen.
Alle gezichten staan strak van de spanning. Niemand weet
wat er gebeuren gaat, maar het lijkt als vanzelf volgens een
strak draaiboek te verlopen. Ook bij ons thuis is de span
ning te voelen.
De Dag des Oordeels, het is niet niks. Mijn ouders hebben
alles al in gereedheid gebracht. Een diepe luide stem rolt
uit de lucht, of moet ik hemel zeggen. „De familie Bolt",
schalt het.
We lopen naar buiten en weten waarheen. Alle
straten om ons heen stromen leeg richting De
Leemkuil. De speelplek van mijn jeugd. Wanneer
we door de bomen heen zicht krijgen op de kleine
modderpoel van vroeger valt m'n mond open.
Voor me zie ik een arena. Een enorme Romeinse
arena waar het krioelt van de mensen. In grote
stromen lopen ze naar binnen en aan de overkant
gaan ze er net zo hard weer uit. In twee rijen!!
Precies wat ik dacht. De weg naar de Hemel en het
pad naar de Hel. Of zal het andersom zijn? Beneden aange
komen blijkt het centrum van de arena een televisiestudio
te zijn. Camera's draaien rond en de presentator richt zich
tot het publiek. Het is Dick Passchier! De oud-NCRV-quiz-
master die ons geruststellend toespreekt. Dick rijgt zoals al
tijd zijn woorden aaneen tot een ketting van welbespraakt
heid. En zowaar, hij lacht af en toe. Ineens besef ik dat hij
het is die zal bepalen via welke weg we de arena zullen ver
laten.
We zitten in een quiz! Mijn hart begint te bonken, de pa
niek komt langzaam op. Dit is het moment. We zullen ge
scheiden worden van elkaar, ik voel het. „En voor Derk
Bolt een 5-puntenvraag. Noem de drie zonen van Noach."
Ik wil antwoorden want ik weet het, natuurlijk weet ik
het. Maar ik krijg het niet over mijn lippen. Hulpeloos kijk
ik om me heen. Daar gaat de rest van de familie al over het
pad van de Eeuwige Vrede, terwijl ik nog sta te stotteren
om aan het Vagevuur te ontkomen. Het zweet breekt me
uit. Ik ontplof bijna. Ineens schijnt er een onwaarschijnlijk
fel licht..
Volkomen verdwaasd word ik wakker. Waar ben ik? Wat is
er gebeurd? Ik lig in een bed in een vreemde kamer. Door
het raam schijnt de opkomende zon recht in m'n gezicht.
Opgelucht haal ik adem. Tokyo toch? Ik kijk snel naar bui
ten. De straten zijn nog uitgestorven, maar Tokyo Tower is
duidelijk zichtbaar in de skyline.
Het is altijd weer hetzelfde. Reizen naar een andere tijdszo
ne leidt tot een verstoorde stofwisseling en tot heftige, le
vensechte dromen. Maar deze van vannacht spant de
kroon. Ik moet er even uit en ga voor een kop koffie naar
de supermarkt aan de overkant. Het Einde der Tijden, was
me dat even schrikken? En trouwens, Dick Passchier, lééft
die eigenlijk nog wel?
De chauffeur van de
4wheeldrive neemt
even gas terug, aan het
begin van de grote
zandbak, de Wahiba
woestijn, die een oppervlakte heeft
van half Nederland. Dan duikt de
Landcruiser grommend het zand
in, dat licht rood van kleur is, een
beetje roestig. Het lijkt op varen
met een klein bootje op een woes
te zee. De auto steigert, schuift
heen en weer, slipt, maar vindt
steeds weer het rechte spoor.
Bebouwing is er uiteraard al snel
niet meer. Wel een ruime tent
waarin een bedoeïenengezin
woont. Een paar dromedarissen
staan er in de warme zon wat lan
derig bij. Voor de toeristen heet
het daar 'theedrinken met een be
doeïenenfamilie'. Hoewel de
vrouw des huizes, met het typi
sche gezichtsmasker van de ge
trouwde bedoeïenenvrouw op, en
haar kinderen zich wat verlegen ge
dragen, blijken ze vertrouwd met
dit ritueel. Op het moment dat je
vertrekt, staan de volgende buiten
landers al aan het hek. Maar eind
doel van de rit is het 1000 Nights
Desert Camp, dat enkele tientallen
kilometers verder ligt.
Het Desert Camp is een tenten
kamp dat bestaat uit vierkante
bruinwitte tenten van kameelha
ren lappen. Elektriciteit is er niet.
Als de avond is gevallen, al voor
zes uur, zorgen alleen olielampjes
voor verlichting. Maar ja, daarmee
moesten de bedoeïenen, het noma
denvolk dat vanouds, op zoek naar
water de hele woestijn doorkruis
te, zich ook redden.
Wat minder origineel maar kenne
lijk toegesneden op de smaak van
de toch wel verwende toerist, is
het toiletgebouwtje naast de tent.
Met een wc, douche en olielamp.
Aparte ervaring: als je 's avonds
gaat douchen of simpelweg op de
wc gaat zitten, zie je boven je de
mooiste sterrenhemel die je je
maar kunt indenken, want een dak
heeft het gebouwtje niet. Een bij
zondere attractie is het bekijken
van de zonsondergang, bovenop
een duin. De Wahiba woestijn,
waar het tentenkamp middenin
ligt, is met z'n 16.000 vierkante ki
lometer niet de grootste van
Oman, maar wel een heel speciale
met z'n roodkleurige zand en z'n
duinen, die vaak tientallen meters
hoog zijn. Op zo'n duin heeft een
venijnig woestijnwindje soms vrij
spel en dan kun je er behoorlijk ge
zandstraald worden. Maar dat doet
niets af aan de schoonheid van het
zien wegzakken van die grote
gloeiende bol aan de horizon.
Oman bestaat trouwens voor meer
dan 90 procent uit woestijn. Het
land was dan ook tot eind jaren
zestig een van de armste en achter
lijkste Arabische staten. Maar toen
werd er olie gevonden, verbande
de jonge Sultan Qaboos bin Said
z'n aartsconservatieve vader naar
Engeland en maakte het land de
grote sprong voorwaarts. De olie
dollars werden bijvoorbeeld in on
derwijs en medische zorg gesto
ken. En Oman zette de grenzen
open voor buitenlandse toeristen.
Die komen in steeds grotere aantal
len. Vooral om het binnenland te
ontdekken, waar je je nog een beet
je ontdekkingsreiziger kunt voelen.
Als je de bergen in wilt (die zijn er
hoog en steil), als je de wadi's, de
rotsige rivierbeddingen tussen die
bergen door wilt, als je de woestijn
wilt doorkruisen, dan ben je ge
dwongen gebruik te maken van
een 4wheeldrive-auto.
Een favoriete excursie vanuit
hoofdstad Muscat is de rit naar het
ruige noorden van het Jebel
Shams-gebergte met z'n adembene
mende uitzichten. Dan kom je
langs Wadi Ban Auf, een prachtige
groene oase, honderd procent pure
Oman ligt in het zuiden van het Arabisch schiereiland. Het is 8 keer
l5-^( zo groot als Nederland en telt 2,3 miljoen inwoners. Oman is een is
lamitisch land, maar men hangt er een redelijk tolerante vorm van de
ze religie aan. Maar ook die heeft consequenties voor bijvoorbeeld
kleding en alcoholgebruik.
Voor een bezoek aan Oman heb je behalve een geldig paspoort een
visum nodig dat echter eenvoudig op het vliegveld kan worden ge
kocht. De munt is de rial, 10 euro is 5 rial.
Verschillende touroperators bieden Oman aan. Informeer bij het reis
bureau of op internet, bij voorbeeld http://oman.startpagina.nl
Martinair vliegt t/m eind maart twee keer per week rechtstreeks
naar Muscat, vluchten die overigens doorgaan naar respectievelijk
Thailand of Sri Lanka. De KLM vliegt 5 keer per week, maar dan wel
via Koeweit.
Deze reportage kwam tot stand met medewerking van Martinair en
het Verkeersbureau Oman: www.visitoman.nl
Het fraaie bergdorpje Bilad Sayt.
