Bescheiden Zeeuwen klaar voor het grote Rusland
landbouw
press
ii
Robin Vervaet gaat internationaal.
Robin en Edwin Vervaet zijn een
yan de succesvolste onderne
mers van Zeeland. Met de productie
van bietenrooiers en mestinjecteurs
verdienen de broers uit Biervliet een
aardige duit. En ze staan op het punt
om de Russische markt te veroveren.
Toch komt Robin Vervaet voor het
interview op een eenvoudig scooter
tje naar de fabriek. Een gewone jon
gen, een ongekunstelde, nuchtere
Zeeuw. In dat opzicht is er weinig
veranderd sinds 1957 toen zijn vader
Frans en oom Richard, beduidend
armlastiger, in een schuurtje begon
nen te sleutelen aan alles waarin maar
een motortje zat.
door Dennis Rijsbergen
BIERVLIET - Het kantoor van Vervaet
kijkt uit op een enonne assemblagehal. De
fabriek met een oppervlakte van tiendui
zend vierkante meter is een landmark net
buiten het kleine Biervliet. Het Zeeuws-
Vlaamse bedrijf is in een halve eeuw tijd
uitgegroeid tot een internationale onder
neming. Maar goed, eerst terug naai" de ja
ren vijftig, waar Nederland in opbouw is
en mechanisatie een grote vlucht maakt.
De broers Frans en Richard zien een gat in
de markt. Ze beginnen in een schuurtje
van hun vader, die loonwerker is, een ga
rage. "Er was behoefte aan mensen die
konden sleutelen en iets konden repare
ren", vertelt Robin Vervaet vijftig jaar la
ter. Al snel verkregen ze enkele dealer
schappen, zagen hun kansen en namen
verschillende auto- en schadeherstelbe-
drijfjes over.
Maar het boerenbloed blijft door de ade
ren vloeien. En het loonbedrijf van de fa
milie Vervaet blijkt behoefte te hebben
aan een betere bietenrooier. "Je had toen
kleine machines die maar één rij bieten te
gelijk konden rooien. Je had wel een Fran
se rooier die zes rijen kon doen, maar die
voldeed niet." Uit de vingers van de Ver-
vaeten vloeide een ontwerp voor een zelf-
rijdende bunkerrooier. Ze voegden allerlei
bestaande technieken samen tot een ideale
rooier. "Met deze machine hoefde je niet
continu met een aanhanger er naast te rij
den om de bieten op te vangen.
Bovendien kon je met onze machine ook
als het land nat was, blijven werken. En de
Franse machine reed eerst over de bieten
heen om ze vervolgens te rooien. Onze
bietenrooier, haalde de bieten al voor de
advertentie
Bouwtekeningen
Fulleötor frames
Beurspanelen
Canvasprints
Displays
Posters
Stickers
Brochures
Briefhoofden
Schrijfblokken
(KersQ'ijéarten
Offertémappen
Verb, van Stéenbergenlaan 29
Terneuzen -Tel0115-617500
www.printandpress.nl
prepress - prints/vfsuals/sign - drukwerk
wielen uit de grond."
Drama
Vervaet liet de eerste machines door een
constructiebedrijf bouwen. "Dat was een
groot drama", vertelt Robin Vervaet. "We
hebben een paar jaar aangemodderd. De
eerste koper had het al snel gezien en eiste
zijn geld terug. Maar het concept was
goed." De Biervlietenaren besloten het
heft in eigen hand te nemen. Ze gingen de
rooiers zelf bouwen
Vervaet bouwde langzaam maar zeker een
naam op. "Vooral op het gebied van servi
ce liepen we voor op onze concurrenten."
En de concurrentie was enorm in de jaren
tachtig. Gek genoeg bleek die concurren
tie het bedrijf een flinke boost te geven.
"Ze begonnen onze machines te kopiëren.
Klanten dachten: 'Als iedereen zo'n machi
ne gaat bouwen, dan moet hij wel goed
zijn.' De markt schakelde over. Iedere boer
begon het voordeel van ons type rooier in
te zien. De vraag naar ons concept steeg en
door onze concurrenten kregen we de
wind in de zeilen." In 1990 ontwikkelde
het bedrijf ook een zelfrijdend voertuig
voor mestinjeetie. Deze machine werd
Vervaet Hydro Trike gedoopt en is sinds
1993 marktleider op de Nederlandse
markt. En ook de bietenrooiers van Ver
vaet zijn de onbetwiste nationale koplo
pers.
Maar het Zeeuws-Vlaamse bedrijf heeft
ook machines in onder meer Engeland,
Frankrijk, België, Zweden, Canada en
Turkije rondrijden. Sinds 2002 richt Ver
vaet het vizier bovendien op Oost-Euro
pa. "De suikermarkt was tot dan toe een
beschermde markt met goede prijzen.
Maar toen in Europa de suikermarkt werd
vrijgegeven, kwam een hele industrie op
de helling te staan", legt Vervaet uit. "Een
teruglopende markt heeft voor ons als le
veranciers van bietenrooiers direct gevolg.
We moesten iets doen." Op naar Oost-
Europa dus. In Oekraïne heeft Vervaet een
joint venture opgericht. In dat land zijn al
45 orders verkocht. Rusland is sinds vorig
jaar een afzetgebied. De eerste zes machi
nes zijn er al geleverd. En ook boeren in
Wit-Rusland hebben in totaal 28 rooiers
aangeschaft.
Problemen
Handel drijven met landen als Wit-Rus-
land en Rusland is toch vragen om proble
men? Vervaet moet even lachen. Hij
knikt. "Het is inderdaad een andere manier
van zakendoen. In Oekraïne gaat het rede
lijk goed, maar Rusland. Dat land heet niet
communistisch meer te zijn, maar als je er
handel drijft dan twijfel je daar aan. Infor
matie uit dat soort landen komt via via, is
onbetrouwbaar en te laat. Het is dus moei
lijk zaken doen. Je moet er de juiste con
tacten hebben, anders bereik je er helemaal
niets. Het is wel een spannend avontuur en
je maakt van alles mee. Zo hebben we vo
rig jaar in Rusland ergens vier nieuwe ma
chines afgeleverd, bij drie zijn de motoren
al in de soep gedraaid. Aan onderhoud
doen ze daar niet. Luchtfilters vervangen?
Nooit van gehoord." Ook zijn bestellin
gen in dat soort landen nooit zeker. "We
hebben hier machines staan waarvoor een
aanbetaling is gedaan, maar die nooit zijn
geleverd. Want het geld komt er gewoon
weg niet. Daar moetje rekening mee hou
den. De markt in bijvoorbeeld Rusland is
veelbelovend, maar nog erg instabiel. In
Wit-Rusland had onze dealer goede con
tacten met een gouverneur daar. Dat bcte-
Foto: duofoto
kende goede zaken. In 2005 verkochten
we twaalf nieuwe machines. In 2006...
nul! Bleek dat dat jaar een bepaalde subsi
die niet werd uitbetaald. Er was dus geen
geld voor nieuwe machines. Voor Wit-
Rusland kun je dan ook geen planning
maken."
Anno 2007 is de succesrooier van weleer al
lang vervangen door een nog innoveren-
der apparaat. Die machine is te breed voor
op de openbare weg, maar door vernuftige
technieken zijn verschillende delen van de
rooier inklapbaar, zodat die toch de weg
op kan. En ook die technieken zijn inmid
dels al volop gekopieerd. Per jaar kan Ver
vaet dertig bietenrooiers en 25 mestinjec
teurs fabriceren. Een rooier kost 475.000
euro per stuk, het gaat dan ook om enor
me bedragen daar in het kleine Biervliet.
Maar zoals al eerder geconstateerd: de
broers Vervaet blijven doodgewone jon
gere?. Gasten die als ze ergens op een akker
een Vervaet-rooier zien rijden, nog steeds
enthousiast wijzen en roepen: 'Kijk, dat is
er een van ons.' "Het geeft me gewoon
een enorm trots gevoel", zegt Vervaet en
hij haalt zijn schouders op om aan te geven
dat hij er ook niets aan kan doen. "Wan
neer een klant zegt dat ie tevreden is, dan
geeft me dat een heerlijk gevoel van vol
doening."
En nadat Robin Vervaet vanuit zijn kan
toor de reusachtige landbouwvoertuigen
met indrukwekkend omvangrijke onder
delen heeft laten zien, stapt hij weer op
zijn nietig scootertje. Hij knikt: "Bedankt
voor het interview", en sjeest door de
motregen weg richting het o zo beschei
den Biervliet.
