21 spectrum
We hebben het gehaald
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
vakantietijd
Marjan
Berk
PZC
Zaterdag 29 december 2007
Laatste dagen van het jaar. Iemand heeft mij
de opmerkelijke woorden van de dichter
Federico Garcia Lorca gemaild: „Wij heb
ben de plicht vrolijk te zijn!" Ik mompel
deze opwekkende tekst af en toe zachtjes binnens
monds wanneer de melk overkookt of wanneer ik
bij een stortbui mijn paraplu heb vergeten. Maar
wanneer ik naar de verhalen van mijn beste vrien
den luister en de manier waarop zij de afgelopen
feestdagen hebben doorgebracht kost het mij in
het geheel geen moeite vrolijk te zijn! Een goeie
vriendin zorgt voor de katten van drie buren, die
in de besneeuwde Alpen of elders de kerstdagen
doorbrengen. Zij heeft geen zin om haar eigen
kerstversiering uit een diepe kelderkast op te vis
sen. Maar bij een afwezige buurvrouw hangen zul
ke snoezig met kleine lichtjes behangen guirlandes
rond de open haard en het wijnrek, dat zij deze
maar even leent om haar eigen schoorsteenmantel
feestelijk te maken. Bij de bovenbuurvrouw staat
een vorstelijke vaas met bloeien amarylli, hup, die
mogen ook mee naar haar huisje. Daar mijn vrien
din een flink aantal gasten heeft uitgenodigd voor
het kerstmaal op tweede kerstdag, maar haar eigen
ijskast niet al te groot is, brengt zij de kerstkippen
en de toetjes onder in de koelruimtes van de bu
ren. Ik ben dol op mijn pragmatische vriendin,
maar ik ben ook (een beetje...) blij, dat ze niet op
mijn huis past wanneer ik een weekje weg ga!
Haar kerstdiner op eerste kerstdag was ook heel
bijzonder: haar schoonmoeder kwam eten, maar
deze heeft een moeilijk gebit: „Wil je alsjeblieft
iets zachts te eten maken?" Vol afgrijzen vertelt
mijn vriendin over de puree uit een pakje be
stemd voor de magnetron die zij niet heeft, de
stoofpeertjes, de tot moes gekookte doperwtjes en
de kauwgare kipfilet, dessert tiramisu van de excel
lente grootgrutter. Haar schoonmoeder heeft geno
ten. Een andere goeie vriendin maakt korte met
ten met het kerstfeest; zij vlucht met een bus naar
Berlijn om daar drie dagen operageweld te genie
ten. Zij heeft hemel en aarde bewogen mij zover
te krijgen met haar mee te vluchten voor het fami-
liegeweld. Maar ik ben dol op mijn eigen familiege-
weld, ik lust er wel pap van! Zelf had ik het getrof
fen: op kerstavond was het onze klassieke familie
avond met kleinkinderen en heerlijk eten, waarbij
ik gewoon mocht aanschuiven. Ik hoefde alleen
maar het familiekoor op piano te begeleiden bij
het zingen van jingle bells, o denneboom en stille
nacht.
Verder vierden we kerst met kaasfondue uit een
pakje, we jodelden er vrolijk bij! Heerlijk. Nog een
andere vriendin vertelde me smiespelend, dat zij
met kerstmis witbrood met een biefstukje at, een
jeugdherinnering, die zij met het kerstfeest nieuw
leven inblaast!
En toch...we deden allemaal op eigen wijze ons
best om die met sentiment geladen dagen vol mu
ziek, eten, religieus gevoel, diepe gedachten en nos
talgie netjes en opgewekt te passeren. Daarom ein
dig ik op weg naar het nieuwe jaar met de woor
den van de Spaanse dichter Garcia Lorca, helaas
op zesendertig jarige leeftijd vermoord in de
Spaanse burgeroorlog, maar wiens verzen gelukkig
eeuwig voortleven: „Wij hebben de plicht vrolijk
te zijn!"
Lieve lezers, ik wens U allen een vrolijk en geze
gend 2008.
