GOV bereidt publiek bruisend feestje met Oliver
Bluesbabe voelt zich thuis in Kwadendamme
Talent en oude rotten
op negende editie
van Indoorfestival.
32 Maandag 24 december 2007 PZC
Bij het slotapplaus heeft ze
rode koontjes van opwin
ding. Haar oogjes stralen.
Ze is drie turven hoog,
wellicht amper zes jaar oud en ze
heeft net haar eerste grote premiè
re achter de rug. Het kleine meiske
met de blonde vlechtjes staat onbe
wust model voor de meerwaarde
van het sterke staaltje amateur
kunst dat muziektheater GOV le
vert met de musical Oliver. De
voorstelling ging zaterdag in De
Mythe in Goes in première.
Kinderen hebben er een belangrijk
aandeel in. Naast overtuigend spel
door Boudewijn Boonman in de
telrol en Timothy van Berkel als
Glipper, geldt de kracht van het
collectief (De hoofdrollen worden
bij toerbeurt ook even adequaat
vertolkt door Bram Houg en Jus
tin van Loon, zo bleek gisteren tij
dens de matinee.)
Direct bij het begin geeft de jeugd
een helder visitekaartje af De scè
ne van het 'pap eten' is een lust
voor het oog. Hier zijn duidelijk ei
sen gesteld door regie, choreogra
fie en repetitor. Dat het hoog leg
gen van de meetlat niet ten koste
behoeft te gaan van het spelple-
zier, blijkt eveneens. Op spranke
lende wijzen nemen de jeugdige
acteurs en zangers de toeschou
wers voor zich in. Ze overtuigen
en dwingen ook bewondering af
met hun aftobde smoeltjes en
droevige blikken als beklagens
waardige weesjes. Het ritmisch ge
tik van de houten lepels tijdens
het 'papeten' zet de toon voor het
bruisend feestje dat komen gaat.
Tenor Johnny Imbrechts (mr.
Bumble) en Daniëlle Gulden als
mrs. Corney zetten die energie
voort met een sprankelend duet.
En wat jammer toch dat dan plot
seling het doek valt voor een chan
gement. Net op het moment dat je
je als toeschouwer als het ware
voelt overspoeld, wordt de voor
stelling voor even volledig stop ge
zet. Ook het orkest zwijgt, behalve
de soms zelfs wat irrante body lan
guage die sommige musici tijdens
die stops 'spreken'. Als er dan toch
gechangeerd moet worden, ware
een freeze van hun kant in die tus
sentijd te prefereren.
OLIVER
Musical. Muziektheater GOV.
Regie: Hugo Segers. Dirigent:
Hans Laureijn. Gez.: za 22/12 De
Mythe,Goes
door Ali Pankow
Maar beter nog lijken decorwisse
lingen gewoon met open doek.
Voordeel is dat de toeschouwer
dan wat te zien houdt en de draad
met de voorstelling behouden
blijft. Bovendien toont de GOV
zich in enkele wisselingen en plein
public zeer vaardig. Reden genoeg
om nergens tijdens de voorstelling
het doek te sluiten. Veel volwassen
GOV-leden onderscheiden zich in
Oliver met overtuigend spel en
zangkwaliteiten. Zo valt onder
meer Heidi Eijsberg op door haar
fysieke uitstraling en toont Linda
Jouvenaar zich een veelbelovende
commediënne. De samenzang van
de vier verkopers vormt een hoog
tepuntje op zich. De scènes ten
huize van Mr. Brownlow, de groot
vader van Oliver, hadden dan ech
ter wel wat meer spelverdieping
kunnen gebruiken.
Hoewel er dramaturgisch be
schouwd niet zoveel voortstuwing
in het verhaal zit, weet de GOV er,
mede dankzij de knappe choreo
grafieën, vrijwel voortdurend de
schwung in te houden. Daarvoor te
kenen zeker ook de twee andere
professionele solisten: Marjolein
van Zonneveld als Nancy en Rob
van der Meule in de rol van Fagin.
Van Zonneveld lijkt zelf te smul
len van de rol van 'slechte vrouw
met een gouden hart'. Zowel in
zang als spel geeft zij er een ro
buuste, overtuigende vertolking
van. Grootste verrassingen van de
voorstelling komen van Rob van
der Meule. Nooit eerder leek hij
als gast bij de GOV zo op dreef
Hij zet met een bewonderenswaar
dige bewegelijkheid, kostelijke mi
miek en krachtige stem een Fagin
neer om van te smullen.
door Rolf Bosboom
KWADENDAMME - Het jaarlijkse In-
door Bluesfestival in Kwadendam
me heeft blijkbaar iets met bekoor
lijke, jonge gitaristes die in één
klap alle denkbare clichés van het
genre weerleggen en ogenschijn
lijk moeiteloos de sterren van de
hemel spelen. Vorig jaar maakte
Ana Popovic in menig opzicht in
druk. Zaterdagavond, tijdens de ne
gende editie van het festival, was
het de beurt aan een andere blues
babe: de Finse Erja Lyytinen.
Op het moment dat zij om midder
nacht het podium opstapte, was
het festijn al enkele uren gaande.
Het festival werd verdienstelijk in
gang gezet door de band met de
prozaïsche naam The Stoolgang.
Het kwartet speelde, onder aanvoe
ring van zanger en harpspeler Wil
'Woele' Janssen, bekend en min
der bekend blueswerk, strak maar
redelijk rechttoe rechtaan.
Daarna was het aangenaam om de
peetvader van de Zeeuwse blues-
rock, Kees Schipper, weer eens aan
het werk te zien, vlakbij de plek
waar zijn wortels liggen. Hoewel
hij Zeeland al lang en breed heeft
verruild voor Zundert (Brabant),
is de band met de provincie er nog
nadrukkelijk. Sinds de presentatie
van zijn soloalbum Freeride, twee
jaar geleden, treedt hij weer regel
matig op. Zaterdag stond er een
berg aan ervaring op de planken,
Het was aangenaam om de
peetvader van de Zeeuwse
bluesrock weer eens te zien
met behalve Schipper onder ande
ren drummer Hans Waterman en
de Steenbergse gitarist Ad Landa.
Het verschil met het voorafgaande
optreden was groot. Waar The
Stoolgang zegt zich niet te willen
verliezen in solo's, lijkt de keuze
van de nummers van Schipper er
vooral op gericht om hem en Ad
Landa bij toerbeurt te laten te ex
celleren. En dat is hun wel toever
trouwd. Zeker bij Landa is het spel-
plezier onmiskenbaar. Schipper,
wat ingetogener, zingt ook verdien
stelijk, ondanks dat een 'rauwe
strot' (gevolg van bronchitis) hem
af en toe parten dreigde te spelen.
Een mooie afwisseling tussen de
optredens door waren de muzika
le bijdragen van Herman Brock Jr.
The Brockettes. Het trio heeft
zojuist een album uitgebracht met
bluegrassmuziek die ook live, ge
speeld en gezongen rond één mi
crofoon, goed klonk.
Hoofdact Erja Lyytinen begon in
mei haar succesvolle tournee door
Europa op het grote Bluesfestival
in Kwadendamme. Dat pakte zo
goed uit, dat ze graag het jaar af
sloot in het dorp waar ze zich zo
thuisvoelt dat ze de naam ervan in
middels bijna accentloos uit
spreekt. Ze stelde, samen met haar
driekoppige band, ook zeker niet
teleur, bewoog zich even gemakke
lijk binnen als buiten de grenzen
van de blues, liet imponerende
staaltjes op de slidegitaar horen en
zien, eiste alle aandacht voor zich
op, zong ook nog eens bovenge
middeld goed en ging tijdens een
van de laatste nummers al spelend
de hele zaal rond. Lyytinen, amper
drie turven hoog, zou wel eens he
le grote kunnen worden.
Nancy (Marjolein van Zonneveld) te midden van de jeugdige boefjes bij bendeleider Fagin in de musical Oliver.
foto Willem Mieras
