KFRST
Wasmachine, stofzuiger, droger
en magnetron. Ze waren een
revolutie in het huishouden.
Brachten vrije tijd, meer rust in het
leven. Een zapper in plaats van de
boender. Het gaat nog verder:
microchips en computers zorgen
voor toepassingen die nog
onwaarschijnlijk lijken.
Elektronica houdt indringers op
afstand en de bejaarde
Nederlander langer veilig thuis.
De koelkast komt vanzelf vol.
De buitenkant van
Living Tomorrow: een
gigantische computermuis
die rechtop staat.
TEKST JELLE BOONSTRA
FOTO'S DIEDERIK VAN DER LAAN
DE COMPUTER ALS
E WERELD OVER VIJFJAAR? Nu alvast
te zien in het modelhuis/kantoor dat
industriëlen hebben opgericht aan de
rand van Amsterdam. Living Tomor
row heet het. Primeurs van de afgelo
pen jaren uit dit huis van de toekomst
(de wekker met licht van Philips en de
overhemdstrijker van Bosch) zijn al ge
woon te koop in de winkel. En zo moet het ook.
Het huis, een initiatief van Unilever, LogicaCMG en HP,
is een proeftuin waarin ook andere bedrijven mogen
schoffelen, in de hoop dat de kruising van ideeën tot
nieuwe toepassingen leidt. Een beetje zoals Douwe Eg
berts en Philips vanuit verschillende belangen iets
nieuws bedachten: de Senseo. Of de Beertender, geestes
kind uit het verstandshuwelijk van Krupps en Heineken.
Allemaal tot heil en zegen van de mens, en ter stuwing
van winst en omzet uiteraard. Het publiek mag kijken en
een mening geven. Stiekem zijn ze proefkonijnen, want
zo kunnen fabrikanten zien welke nieuwe ideeën al dan
niet aanslaan. „Constante feedback. Heel belangrijk, wil
len we niet het huis van de geschiedenis worden", zegt
Wendy Verlaan monter. Ze is van de afdeling marketing.
Het huis oogt als een gigantische computermuis die recht
op staat. Tussen de kantoorflats knipoogt de Amsterdam
Arena nog net naar passanten op de A2. Dat er wordt
geëxperimenteerd, is direct duidelijk in de klim naar de
ingang: zwavelachtige lucht, tikjes uit luidsprekers, blauw
licht. Moderne alchemie om de consument in een ge
moedstoestand te brengen, eentje van gespannen afwach
ting in dit geval. Zoals het café weer mosgroen is uitge
licht met een muziek die vooral uit een zoemende grond
toon lijkt te bestaan: loungen om te lunchen.
Twee ingrediënten zijn van groot belang voor het leven
in de toekomst: beeldschermen en de nieuwste generatie
computerchips. De schermen hangen overal in huis en
met een streling kun je de centrale computer opdrachten
geven. De chips zijn voorzien van rfid (radio frequency
identification) en sturen per zendertje een productcode
naar de computer. Die kan zo een bezem herkennen en
waar die in het huis is. Of een vaatdoek. Of een krat bier.
Hij weet zelfs of het kratje vol is of half leeg, want alle
flesjes hebben ook zo'n chip. Kleiner dan een zandkorrel
zijn ze, bestand tegen hitte, water en kou. Ze worden
meegeperst in glas en plastic, meegeweven in de kleding.
Zo worden dode spullen opeens voorwerpen met een
ziel. Een ziel tenminste die computertaal spreekt. De com
binatie chip-computer maakt vrijwel alles mogelijk. Tech
nisch in elk geval, wat privacy betreft is het een ander ver
haal.
Dat de computer in het woonhuis anno 2012 de grote re
gelneef is, laat de voordeur al zien. Een knop ontbreekt,
de computer ontgrendelt de deur. 'Ik ben Femke', zegt
die computer en laat de beeltenis van de bezoeker op alle
monitoren in huis verschijnen of op de PDA (personal di
gital assistent) in de binnenzak. Zelfs in bad kan de deur
dan worden geopend. De bezoeker mag antichambreren
in de gang, totdat ook deur nummer twee geopend
wordt. Die gang is het zenuwcentrum, de pc regelt er alle
elektronische verkeer.
Naast de voordeur is de delivery box, een soort koelkast
met vijf deurtjes boven elkaar, zowel in de binnen- als
24 DECEMBER 2007
1
