wonen 34
3
B
Kerstboom
De anticlimax
D
Er zijn nogal wat planten
die na een veelbelovende
start teleurstellen
Sjonnie en Anita-boom
Gooische Vrouwen-boom
PZC
Zaterdag 15 december 2007
wonen@wegener.nl
024-3650509
z
Soms verzandt een veelbelovend begin in een middel
matig vervolg en een teleurstellend einde. We hebben
er allemaal weieens mee te maken: de campanula die
er in het tuincentrum zo aardig uitzag, blijkt in de praktijk
ziekelijk en meeldauwgevoelig. Het boek dat zo spannend be
gon, gaat al na twintig bladzijden vervelen, of het kind dat
in groep drie nog zo hoogbegaafd leek, scoort desastreus bij
de Cito-toets. Over het vastgelopen huwelijk zal ik maar
zwijgen. De anticlimax hoort bij het leven en bij de tuin.
Er zijn nogal wat planten die een veelbelovende start ma
ken, maar daarna teleurstellen. Neem de struisvaren,
Matteuccia struthiopteris. Geen plant die zo spectaculair ont
luikt, met bladeren die iets dierlijks hebben en eerder doen
denken aan de tentakels van een octopus dan aan bladeren
van een plant. En o, dat prille groen van het jonge blad, als
een glas chartreuse waardoor het zonlicht valt. Die wilde
frisheid verandert al halverwege de zomer in een moedeloze
midlifecrisis.
Het blad van de struisvaren wordt al in juli bruin. In het eer
ste jaar denk je nog dat je getuige bent van een eenmalig ge
beuren, maar nee, jaar in jaar uit wordt de struisvaren voor
tijdig bruin. Tegen de tijd dat je besluit om hem dan maar
door een andere varen te vervangen, heeft de plant zich met
ondergrondse uitlopers al geniepig door de hele tuin ver
spreid.
Een andere plant die veelbelovend begint en zijn oorspron
kelijke belofte niet waarmaakt, is de wolfsmelk Euphorbia
dulcis Chameleon. Met rodekoolkleurige spruiten komt die al
al vroeg in het voorjaar boven de grond. Hij wekt daarmee
hoge verwachtingen voor wat er gaat volgen. Welnu, er
volgt eigenlijk niet zo heel veel. Het blad wordt wat minder
rood en krijgt, naarmate het seizoen vordert, een wat onbe
stemde tint tussen rood en groen. De bloei stelt zo mogelijk
nog minder voor en ook deze plant blijkt, tegen de tijd dat
je besluit hem weg te doen, nauwelijks meer uit te roeien.
Euphorbia Chameleon maakt geen uitlopers, maar zaait zich
uitbundig uit. Het lijkt wel of de plant er een handje van
heeft zich juist daar te zaaien waar je hem niet kunt gebrui
ken: middenin een plag kruipfloxen of in een pol
ridderspoor.
De Euphorbia verankert zichzelf zo stevig dat je de
floxen of de riddersporen moet oprooien om de
wolfsmelk te verwijderen. Hooguit onder een heg,
waar toch niets anders wil groeien, kan de plant
misschien nog wel dienst doen.
Natuurlijk zijn er ook planten die hun beloften wel
waarmaken. Pioenrozen komen vaak met felrode,
torpedovormige scheuten uit de grond die er zo exo-
tisch uitzien, dat je je nauwelijks kunt voorstellen dat het
om een gewone pioenroos gaat.
Het blad verkleurt naarmate het voorjaar vordert in de mees
te gevallen naar groen, hoewel er een paar pioenrozensoor-
ten zijn waaarvan het blad het hele jaar door leverkleurig
blijft. Ook met groen blad kun je de bloei van een pioenroos
moeilijk een anticlimax noemen. Je zou alleen willen dat die
bloei wat langer duurde.
Als je een weekje bij je zieke moeder op bezoek bent ge
weest, heb je de pioenenbloei gemist. Maar goed, dat is dan
nog minder erg dan eigenaar zijn van een pioenroos die he
lemaal nooit bloeit, want ook dat komt voor.
Een plant die zo uit een siencefictionfilm gestapt lijkt, is Dra-
cunculus vulgaris, een aronskelkachtige die met tijgerachtig
gevlekte pijlpunten uit de grond schiet. Later in het seizoen
bloeien de zwarte bloemen die naar rottend vlees ruiken
omdat ze door aasvliegen hopen te worden bevrucht.
Ontluikende Euphoria dulcis Chameleon, foto Romke van de Kaa
Volop kleur, want Sjonnie
en Anita kunnen niet kie
zen. Knipperende lampjes,
natuurlijk. Dat vinden de kinde
ren zo gezellig. En kijk eens: wat
een schattige beertjes. Die heeft
ze nou het hele jaar bij elkaar ge
spaard. Ze ziet altijd van die leu
ke dingen in de stad, weet je.
Daarom was ze in oktober ook al
klaar met het inslaan van de
kerstpresentjes. Tenminste, dat
dacht ze. Want de afgelopen we
ken kwam ze toch wéér van die
leuke cadeautjes tegen! In de
kleurige pakjes: de laatste cd van
Frans Bauer voor haar en haar
verrassing voor hem: kaartjes
voor de Stout-en-Nieuwconcer-
ten van Gerard Joling.
foto's Joop Boek
Kant-en-klaar opgetuigd gekocht
bij dat ene leuke bloemenzaak-
je dat ze pas heeft ontdekt. De
gouden ballen heeft ze nog van mam
mie. Gelukkig nam de bloemist bij het
afleveren de tijd om die 'in het totaal
plaatje mee te stylen', zoals de schat
het zei. Want zelf had ze werkelijk
geen idee hoe ze mama's goud in het
geheel van glas en glitters had moeten
verwerken. De 'Gooische boom' heeft
zijn plekje in de keuken, bij het kookei-
land. Dat wordt toch nauwelijks ge
bruikt vanwege al die etentjes buiten
de deur. En een boom in de kamer
doet weer afbreuk aan het concept van
de binnenhuisarchitect. Onder de
boom glimmende kleine pakjes van ju
weliers en een gesigneerde cd van Mar
tin Morero. Een beetje verborgen,
want niet iedereen hoeft het te zien.
En kijk, in dat ene zakje de sleutels
van mama's nieuwe cabrio. Want die
oude had ze ook alweer een halfjaar,
zie je.
