Zeeland
Goes' bedrijf wil hotel Het hOUt is ZO
voor Polen beginnen
Ervaring Dijkstra maakt
indruk bij alle fracties
En ineens heette iedereen Izaak
Winter Fair in
Arnemuiden
Goes' uitzendbureau
zoekt huisvestingsplek
voor werknemers.
□2
Positieve reacties
op benoeming
van Wim Dijkstra.
Oude technieken
gebruikt bij herbouw
landbouwschuur.
Voor het eerst is
Rinus van Es dit jaar
geen hulpsinterklaas.
22 I Woensdag 5 december 2007 PZC
W
ARNEMUIDEN - Winkeliers, vereni
gingen en instellingen houden vrij
dagavond open huis tijdens de
Winter Fair in Arnemuiden. Er is
een historische draaimolen, er wor
den babbelaars gebakken, het
Zuid-Bevelands koor treedt op en
het historisch museum, scheeps
werf Meerman en de kerk op de
Markt zijn open. Ook de winkels
zijn geopend. De winterfair duurt
van 18.00 tot 21.00 uur.
door Lilian Dominicus
GOES - Uitzendbureau Groenflex
in Goes is op zoek naar een plek
op Zuid-Beveland om een hotel
voor Polen te beginnen. Het hotel
moet zo'n 350 a 400 Poolse werk
nemers kunnen herbergen.
Eigenaar Pascal van den Broeke
wil zijn medewerkers een 'moder
ne huisvesting' bieden, met eigen
badkamer, toilet, keukenblokje, te
levisie en internet. Beneden komt
een grote, gezamenlijke woonka
mer.
Nu zwerven Poolse uitzendkrach
ten vaak over heel Zeeland. De
ene keer in een tijdelijk gehuurde
woning, dan weer antikraak of in
een pension. „Hoe vaak gebeurt
het niet in Zeeland dat Poolse
werknemers slapen in een oude ca
ravan op het terrein van de fruitte
ler?", aldus Van den Broeke.
De eigenaar van het bureau zendt
zijn, voor het merendeel Poolse,
werknemers met name uit in de
land- en tuinbouwsector en de in
dustrie. In Zeeland is dat bijvoor
beeld in de paprika- en tomaten
teelt, de fruitteelt en de mossel
en oesterindustrie. „We willen ze
dezelfde leefomstandigheden bie
den als de Nederlanders hebben.
Met een beetje rust, voorzieningen
om eten te kunnen koken en socia
le contacten op te bouwen. We
willen ze een echt thuisgevoel ge
ven."
Waar het hotel komt, is nog niet
bekend. Van den Broeke: „We zoe
ken iets in de gemeente Goes en
Borsele. Nieuwbouw of de ver
bouw van een bestaande locatie,
dat weten we nog niet."
De zustervestiging in het West-
land verbouwde medio dit jaar
een oud kantoorpand in Waterin
gen om tot 'Polenhotel'. In het ho
tel werken twee mensen die voor
het beheer zorgen en het hotel
schoonhouden.
Uitzendbureau Groenflex in
Goes wil een hotel beginnen
voor Poolse werknemers. Veel Po
len slapen nu nog in een oude ca
ravan, pension of antikraak.
door Wendy van den Hurk
VLiSSlNGEN - Geen enkele fractie
voorzitter ging zaterdag met een
onbehaaglijk gevoel weg uit het
huis van Karla Peijs. Wim Dijks
tra, dat had de commissaris van de
koningin goed bedacht. En het
klikte nog ook. Ja, hij wordt waar
nemend burgemeester van Vlissin-
gen.
Een Bourgondiër. Een bruggenbou
wer. Een aimabel man. Geen luid
ruchtig figuur. Het lijkt lang gele
den dat Vlissingse politici zich zo
positief uitlieten over een bestuur
der. Hün bestuurder, want Dijks
tra komt per 1 januari het burge
meesterschap van Vlissingen waar
nemen voor ten minste twee jaar.
PvdA'er Henk de Haas ziet het wel
zitten. En heus niet alleen omdat
Dijkstra van dezelfde partij is.
„Dat is op zich leuk, maar capaci
teiten zijn belangrijker. Hij kent de
situatie hier en daar is hij niet van
geschrokken. Er moet iets worden
opgezet en ik denk dat hij dat kan.
Puinruimen? Zo dramatisch is het
nou ook weer niet."
Maar hij moet de organisatie van
het stadhuis wel aanpakken, zegt
Cock Kapaan van de RPCU. „Zeg
gen wie je bent, waar je voor staat
en desnoods met de vuist op tafel
slaan. En dan voorwaarts mars.
Zo'n man lijkt het me wel. Ik heb
hem goed gegoogeld."
Dat Dijkstra politiek al veel heeft
meegemaakt, spreekt Wim Hirdes
1^ Fracties in de gemeenteraad van
Vlissingen zijn positief over waar
nemend burgemeester Wim
Dijkstra. Hij komt voor ten min
ste twee jaar naar de stad.
Wim Dijkstra. foto Bart Homburg
(LPV) aan. „Ik zeg altijd maar: hoe
meer tegenwind, hoe beter je kan
besturen."
Marianne Reinders van de WD
zag een zekere gelouterdheid. „De
motie van ongenoegen, die in Sit-
tard-Geleen tegen hem werd inge
diend, betrof zaken waarvan ik
denk dat hij integer is gebleven.
Dat werd daar niet gewaardeerd.
Dat doen wij hier wel."
door Selma Osman
ZOUTELANDE - Windkracht tien
maakte op 18 januari een definitief
einde aan de monumentale
schuur van het Sint Janshof tussen
Zoutelande en Meliskerke. Ruim
tien maanden later is de ruïne ver
dwenen. De landbouwschuur die
nu aan de Boomweg verrijst is niet
alleen een knap staaltje vakman
schap; hij is ook nog eens authen
tieker dan de ingestorte schuur.
De stenen voorgevel is weer zwart
gepotdekseld. Zo moet hij er pak
weg een eeuw geleden ook heb
ben uitgezien, weet aannemer Jo-
han Maljaars van Bouwbedrijf Me
liskerke van foto's. Stenen (voor
de achterkant van de schuur) en
oude pannen konden opnieuw
worden gebruikt. Helaas bleek dat
niet mogelijk met de originele hou
ten constructie. Toch werd ook de
ze met nieuwe materialen weer te
ruggebracht in de oude staat.
„Uniek", zegt Maljaars die voor de
houtconstructie in zee ging met
een Duits bedrijf Dat ontwierp
een massief houten skelet met
oude pen- en gat-verbindingen.
„Dat massieve hout kom je in Ne
derland in de bouw niet meer te
gen in dit formaat", legt zoon Al-
bert Maljaars uit. De zwaarste balk
is 27 bij 30 centimeter en ruim der
tien meter lang. „Helemaal uit één
boom gemaakt." Het hout komt
van de Douglasspar, die overigens
op Nederlandse bodem wordt ge
kweekt. „Tegenwoordig worden
overal stalen verbindingsmiddelen
gebruikt en is het hout gelami
neerd. Dat 'werkt' niet meer."
De massieve balken die een
maand geleden in de schuur van
het Sint Janshof werden gemon
teerd zijn vers en nat. „Meteen na
dat de bast van de boom is ge
haald, is het hout verwerkt. Toen
het een tijdje droog weer was, en
met een zonnetje erop, hoorde je
het gewoon knappen."
Zes medewerkers van de Duitse fa
brikant kwamen een week naar
Zoutelande om de constructie met
onder meer negen forse spanten
in elkaar te zetten. Bouwbedrijf
Meliskerke neemt de rest van de
restauratieklus op zich. Gisteren
werden de dakplaten aangebracht.
Johan Maljaars is ondertussen
naarstig op zoek geweest naar rode
oud-Hollandse pannen, die kapot
te exemplaren kunnen vervangen.
„Ik heb er nog heel veel moeten
aankopen. Eenvoudig was dat niet,
want je had vroeger heel veel pan-
nenfabriekjes met elk hun eigen
modelletjes." De schuur moest na
een hevige storm in 2004 al zon
der dak stellen.
'Zijn jongens' leverden een flinke
inspanning met het bikken van de
'De oude spanten klapten
in de container als
luciferhoutjes uit elkaar'
originele gevelstenen. Met vier
man werden achtduizend waaltjes
steen voor steen losgewrikt. Mal
jaars kijkt trots naar de inmiddels
weer opgemetselde achtergevel.
„Het is mooi dat die oude stenen
er weer inzitten. Dat hadden we
met die oude spanten ook graag ge
wild. Achteraf toch goed dat dat
niet is gebeurd. We gooiden ze in
de container en ze klapten als luci
ferhoutjes uit elkaar."
Bouwbedrijf Meliskerke werkt in
opdracht van particulieren en de
kleine zakelijke markt. Het bedrijf
heeft meer bijzondere projecten
op zijn naam. De bouw van het
landhuis met de rieten kap vlakbij
de Rondweg Koudekerke bijvoor
beeld. „Qua vormgeving erg bijzon
der." De restauratie van het Sint
Janshof vindt Johan Maljaars 'een
mooie klus'. „Deze schuur is voor
Walcheren uniek. Zo hoog en dus
ook breed zie je ze verder niet."
Restauratie Sint Janshof Zoutelande
De schuur stamt uit 1832 en herbergt een koeien- en paardenstal, een
wagenhuis en een hooi- en graanzolder. Het woonhuis is een stuk ouder.
Dat verrees in 1668 als buitenplaats en werd later een boerderij.
Sint Janshof verwierf in de jaren zeventig de status Rijksmonument.
Over een halfjaar is de restauratie voltooid. Het huis is al in 2004 gereno
veerd. Na de monumentale schuur volgt het varkenshok. De bewoner, die
zelf geen landbouwer is, heeft nog geen bestemming voor de schuur.
Sinterklaas kan Rinus van Es (76) niet meer inroepen als hulpsinterklaas.
De Vlissinger heeft het zestig jaar volgehouden. foto Lex de Meester
door Wendy van den Hurk
VLISSINGEN - Die keer, aan boord,
met het zoontje van de kapitein!
En die keren bij juffrouw De Vin.
Toen het paard in Borsele weiger
de. En toen, bij de loodsen, de poli
tie achter zwarte piet aan zat. Oh,
en toen hij in de jaren zestig met
zijn noppen achter zijn mantel
bleef hangen en hij languit vooro
ver gleed over het voetbalgras!
„Het is een chaos van herinnerin
gen", zegt Rinus van Es uit Vlissin
gen, als hij door zijn fotoboek bla
dert. Bijna vijftig jaar was hij hulp
sinterklaas, niet de échte natuur-
j lijk, voor scholen en verenigingen.
„Kijk, dit was bij een voetbalwed
strijd van de Mission to Seamen."
Op de zwart-wit foto met nog net
geen karteltjes rent Sinterklaas
met blote benen en hoge kousen
als een dolle over het veld. „Ik
sprong over de bal, wilde een hak
je geven, maar bleef met de nop
pen achter mijn mantel hangen. Ik
viel voorover, languit op het gras!
Tegelijkertijd hield ik de mijter
vast, zodat de kinderen niet van
hun geloof zouden vallen. Ik hield
er gekneusde ribben aan over."
Jaren zestig was dat. Maar het be
gon eerder, in de Zuid-Amerikaan-
Na bijna vijftig jaar komt er een
einde aan de hulpsinterklaascar
rière van Vlissinger Rinus van Es.
Met veel anekdotes bladert hij
door zijn rijke fotoboeken.
se wateren, toen Van Es stuurman
was. Meteen zijn mooiste sinter
klaasfeest ooit. „Bo, het zoontje
van de kapitein was aan boord. En
dus moesten we Sinterklaas vie
ren. Matrozen maakten een paard
van linnen. Een Haagse vluchte
ling, senor Paul, zorgde voor mu
ziek. En de kok doopte de hele be
manning tot Izaak. Omdat dat han
dig was met de boterletters. Al die
grote kerels hebben tot diep in de
nacht sinterklaasliedjes gezongen.
Geweldig! De Braziliaanse loodsen
wisten niet wat ze zagen."
Rinus van Es was hulpsint bij het
loodswezen, basisschool Louise de
Coligny, een school in Borsele, de
turnvereniging, het zwembad, de
kleuterschool van zijn kinderen.
Bijna vijftig jaar lang. Tot dit jaar.
„Ik heb het altijd prachtig gevon
den. De gekste dingen heb ik mee
gemaakt. Maar ik word ook ouder.
Het is mooi geweest. Hoewel, toen
ik las van Arnemuiden, heb ik nog
even getwijfeld. Maar nee, dit jaar
vier ik het zelf met mijn kleinkin
deren." En dan haalt hij niet stie
kem tóch nog even de verkleedkof-
fer van zolder? Van Es denkt diep
na. Een stilte. „In principe niet."
Grote Kade 40/42
Segeersstraat AA/68
GOES
MIDDELBURG
