zorgt voor muzikale symbiose
Trio
Ruimte voor projectie en zelfreflectie
Winnaars
Write Now
32 Dinsdag 4 december 2007 PZC
Johan Lingier met
aangrijpende portretten
in Raadskelder Sluis.
Fernando Lameirinhas,
Nynke Laverman en JW
Roy samen op podium.
GOES - Amos Michielsen (17) uit
Goes is winnaar geworden van de
Zeeuwse voorronde van de lande
lijke schrijfwedstrijd Write Now!
Michaela Rombach (20) uit Mid
delburg eindigde als tweede; Con-
ny Gijsel (24) uit Axel als derde.
De uitslag werd gisteravond be
kendgemaakt in 't Beest in Goes tij
dens een feestelijke avond, met op
tredens van DJ Thelonious, Ruben
van Gogh en Jesse Meeusen.
Dit jaar deden 44 jongeren (tussen
15 en 24 jaar) mee aan de Zeeuwse
voorronde. Zij stuurden voorname
lijk proza en poëzie in. De eerste
prijs bestond uit 250 euro aan boe-
kenbonnen en een plek in de lan
delijke finale, die op 20 januari
2008 plaatsvindt in Rotterdam.
De jury was unaniem lovend over
winnaar Amos Michielsen. „Zijn
tekst zit vol poëtische vondsten en
geniale dialogen. Naast een origi
neel gekozen thema heeft hij al op
17-jarige leeftijd een eigenzinnige
stijl ontwikkeld." TWeede-prijswin-
nares Michaela Rombach schreef
volgens de jury een 'verfrissend,
geheimzinnig en spannend ver
haal'. Het verhaal van derde-prijs-
winnares Conny Gijsel bewijst dat
eenvoud siert, aldus de jury. Naast
de prijswinnaars werd ook Sanne
van Kempen genoemd in het ju
ryrapport vanwege haar toeganke
lijke gedichten met veel potentie.
De jury bestond uit voorzitter Dia
na Chin-A-Fat, Silvana Sodde (van
de organiserende stichting Passio
nate), Jesse Meeusen (dichter),
Jaap Clement (Scoop), Karina Rie-
mens (studieboekhandel De Rui
ter en Fanoy) en Stefan Hopmans
(winnaar Write Now! Goes 2006).
door Anita Tournois
SLUIS - Als kijker sta je niet alleen
stil maar, word je dit ook bij het
zien van de aangrijpende, hyper
realistische portretten. Beeldend
kunstenaar Johan Lingier uit Oos
tende, die momenteel in de Raads
kelder in Sluis exposeert, schildert
beelden van een zoekende mens
die op het netvlies beklijven.
Zoals in Atmosphere, een serie met
vijf opmerkelijke zelfportretten.
'Hoe materiëler het werk
wordt, hoe minder
werkelijks er overblijft'
Men raakt onder de indruk van de
gedetailleerde weergave van aders,
plooien, rimpeltjes, haartjes, stop
peltjes van baard of snor of fraai
geëtaleerde spieren. Maar meer
nog biologeert en fascineert het
geen niet waarneembaar is; waar
de kunstenaar ogen, neus of
mond, gelaatstrekken en uitdruk
kingen bewust heeft weggelaten.
Daar waar men verdrinkt in een
licht vlak, komen de vragen van
zelf Wie ben ik? De vraag die de
kunstenaar zichzelf stelt, blijkt op
om het even wie van toepassing.
Het beeld dat Lingier schept laat al
le ruimte voor eigen projectie en
zelfreflectie. De titel van de serie
blijkt ontleend te zijn aan een al
bum van de groep Joy Division.
Muziek en teksten van deze Britse
postpunkgroep (1976-1980) inspire
ren de kunstenaar-filosoof in hoge
door René de Dreu
MIDDELBURG - Muzikanten halen
vaak inspiratie voor hun muziek
uit verschillende muziekculturen.
Het bij elkaar brengen van drie ge
lauwerde en eigenzinnige muzi
kanten brengt echter ook een risi
co met zich mee. Het moet klik
ken en de muzikanten moeten el
kaar de ruimte gunnen. Artistiek
leider Frank Veenstra van muziek
centrum Frits Philips in Eindho
ven nam vorig jaar het risico en no
digde Nynke Laverman, Fernando
Lameirinhas en JW Roy uit om sa
men op te treden.
Het bleek een geniaal idee. Het
zorgde voor twee uitverkochte
voorstellingen, maar ook voor een
verrijking van het muzikale land
schap. De drie wisten een nieuwe
muzikale symbiose tot stand te
brengen met het beste van wat ze
zelf in huis hebben. Portugese ro
mantiek, Brabantse blues en Frie
se wereldmuziek vormen samen
de Fado Blue waarmee Laverman,
Lameirinhas en Roy een jaar na
die eerste, en oorspronkelijk een
malige, optredens vanaf deze week
een korte toer maken langs Neder
landse theaters. Donderdag zijn ze
in Middelburg.
Samenwerken is ze niet vreemd.
Als Americana-zanger speelde JW
mate en vormen regelmatig een
uitgangspunt voor zijn werk.
Voor de kijker lijken namen van
de betreffende werken soms wat
raadselachtig. Voor de maker blijkt
dit gegeven anders. „Ik vertrek al
tijd vanuit een gedachte of idee.
De titel die ontstaat naar aanlei
ding van het concept is essentieel
voor mijn werk, dat daarna ver
schillende stadia doorloopt. Van
een intensieve zoektocht naar het
stileren van de vormgeving tot het
maken van foto's van de geacteer
de poses, waarbij vaak extreme fo
tografische lichteffecten worden
toegepast. Pas dan komt verf en
Zelfportret van Johan Lingier.
Roy al met talrijke coryfeeën uit
dat genre en kwam hij door Ge
rard van Maasakkers op het idee
zich toe leggen op Nederlands re
pertoire. Fernando Lameirinhas,
de nestor van het trio, ontwikkel
de zich mede door talrijke invloe
den van soul- en popmuzikant tot
vertolker van het romantische lied
met invloeden van fado, jazz,
blues, Indiase en Arabische mu
ziek. Nynke Laverman mag dan de
jongste van het gezelschap zijn,
ook zij heeft al een staat van
dienst als het om samenwerkings
projecten gaat.
Het Fado Blue-project bracht hen
samen. „Al vanaf de eerste ont-
'De samenwerking dwingt
je ook stil te staan bij de
eigenheid van je muziek'
moeting bleek dat er meer overeen
komsten zijn dan verschillen. Het
belangrijkste is wellicht dat we alle
drie muziek op eenzelfde manier
benaderen. Het moet ergens van
daan komen, wortels hebben in
een traditie die herkenbaar is.
Daar zoek je zelf ook naar, iets wat
zuiver en oorspronkelijk klinkt",
vindt Roy. Hij merkt dat bij Fado
Blue dat gemeenschappelijke idee
meerwaarde geeft, ook aan de
nummers die de drie als solist op
hun programma's hebben staan
en die ze nu samen inkleuren.
doek in beeld. Doorheen de ge
noemde stadia en de mate van ar
beidsintensiviteit ontstaat een
steeds verdergaande vorm van 'ge
maaktheid'", zegt Lingier.
„Hoe materiëler het werk wordt,
hoe minder werkelijks er in feite
overblijft. De vraag is dan: wat is
werkelijk en wat is illusie? De span
ning tussen die twee als wezenlijk
onderdeel."
Deze filosofische onder- en boven
toon wordt al snel begrijpelijk als
men verneemt dat Lingier moraal
wetenschappen studeerde aan de
Universiteit van Gent. Hij is nog
maar vier jaar actief als beeldend
Roy ziet Fado Blue als een kans
om nieuwe inspiratie op te doen.
„Zo'n project komt bij toeval op je
weg en past dan ineens in een mu
zikale ontwikkeling die je blijk
baar moet doormaken. De samen
werking tilt je eigen muziek naar
een hoger plan. Het dwingt je ook
stil te staan bij de eigenheid van je
muziek."
De twee concerten in december
2006 schreeuwden dan ook om
een herhaling. Het probleem was
om in drie volle agenda's nog een
plek voor Fado Blue te reserveren.
Behalve het toeren langs de thea
ters waren de drie druk bezig met
nieuwe producties. Fernando La
meirinhas voltooide Anaïna met
onder andere een inbreng van Stef
Bos, van JW Roy verschijnt in ja
nuari een nieuw album met bijdra
gen van Ilse DeLange en Guus
Meeuwis en Nynke Laverman
staat in januari samen met Loes
Luca, Henny Vrienten en Holland
Symfonia in de theaters met lied
jes van Harry Bannink. December
bleef over voor Fado Blue. Met de
muzikanten Antonio Lameirinhas
(bas en zang), Juan Pablo Dobal
(piano) en Liber Torriente (drum
mer) is Middelburg de derde halte
plaats in een toer die gisteravond
in een uitverkochte Kleine Kome
die is begonnen.
tjJMj Fado Blue, donderdag 6 december
in de Stadsschouwburg in Middel
burg. Aanvang: 20.00 uur.
kunstenaar, waarbij hij wel ver
meldt dat er in die jaren hard ge
werkt is.
Als autodidact weet hij zich in de
ze zeer korte tijd het materiaal
(acryl op doek) dusdanig eigen te
maken, dat hij met zijn artistiek in
trigerende en vakkundig geperfec
tioneerde werken al diverse malen
werd geselecteerd en geëerd met
een Eerste laureaat.
RH Tentoonstelling Johan Lingier, t/m 6
januari in de Raadskelder van het
Belfort in Sluis. Geopend: dagelijks -
behalve do. en vr. - van 14.00 tot
17.00 uur.
foto Peter Nicolai
