Xhoxhaj e:
John Schot leidt aft<
36 Maandag 3 december 2007 PZC
Bettine
Hoofdklasser toont
tekenen van herstel,
maar verliest toch.
Snoeihard gevecht in
Spakenburg eindigt
weer met verlies: 2-1.
In de NRC van zaterdag
stond een stukje van Betti
ne Vriesekoop: Peking
turnt op toestellen uit Neder
land. Met haar zoontje Tymo
bivakkeert de tafeltennisdiva
in China om te berichten uit
het land waar volgend jaar de
Olympische Spelen gehouden
worden.
Als ik aan Bettine denk, denk
ik aan eenzaamheid. Voor het
eerst zag ik haar in Middel
burg. Het was ergens begin ja
ren tachtig. Ze speelde in Mid
delburg met het meisjesteam
van Avanti. Als ze zelf niet ta
feltenniste, stond ze in haar
eentje als een sfinx tegen een
muur, op een plaats waar an
ders nooit iemand stond. Bet
tine was een eenling, dacht ik
toen al.
Later speelde ik wel eens te
gen haar (en verloor altijd)
maar met haar communice
ren was er niet bij. Bettine
was niet aanspreekbaar, door
bijna niets of niemand. In die
tijd las ik haar boekje, Heim
wee naar Peking. Van alle blad
zijden over haar Spartaanse
trainingskampen in China
spat honger, afzien en alleen
zijn. Ter meerdere eer en glo
rie van dat ene doel: wereld
kampioen worden.
Het is tragisch dat het haar
nooit gelukt is. Af en toe had
Bettine succes, maar de rode
draad in haar carrière was
toch vooral ruzie en tegen
slag. En eenzaamheid.
Ruzie met de bond, haar trai
ners, haar medespeelsters, de
scheidsrechters, de tegenstan
ders. Aan de enige periode
waaruit echt geluk spreekt,
komt abrupt een eind door
de dood van haar enige echte
liefde, de journalist Hans van
Wissen.
En nu woont ze in Peking. Be
gin dit jaar belde ik haar voor
een stukje in de krant, omdat
haar recordaantal landstitels
bedreigd werd door Danny
Heister. Ze vond het niet erg,
maar voegde er wel aan toe
dat Heister natuurlijk nog
lang niet zo veel individuele
titels heeft als zij. Verder ging
het gesprek over haar werk.
Bettine had het enorm druk
omdat ze nog weinig van de
wereld afwist. Vroeger hield
ze zich immers alleen met ta
feltennis bezig. Ze had uren
nodig zich te verdiepen in
Afrika, omdat een Chinese lei
der op bezoek ging in Soedan
en de NRC daar een stukje
over wilde.
In juni dit jaar hoopte ik Betti
ne weer te zien. Ze deed mee
aan het EK voor veteranen in
Rotterdam en haalde de fina
le in enkel- en dubbelspel.
Toen het moment daar was,
kwam Bettine (45) niet opda
gen. Ze was het niet eens met
de tijdplanning en was boos
weggelopen. In elk interview
beweert Bettine dat ze einde
lijk volwassen is, maar op die
zonnige junidag bleek het te
gendeel. Als ze honderd
wordt, weet ik nog wel een ti
tel voor haar biografie.
Koen de Vries
Jaap Labrujère was de afgelopen week toer
nooidirecteur op het EK 71/2 in Domburg.
Naam: Jaap Labrujère
Leeftijd: 61
Woonplaats: Domburg
Functie: voorzitter organisatie EK kader 71/2
door Frits Bakker
Het debuut van de organisatie met een EK biljarten is geslaagd.
„Het zijn geweldige dagen geweest, met mooie sport en gelukkig ook
veel publiek. Op zaterdagavond was er tussen de partijen door een de
monstratie van Raymond Ceulemans en Jean Paul de Bruijn. Toen was
de zaal tot de laatste stoel bezet. Maar ook tijdens de wedstrijden had
den we niet te klagen. Ik ben blij dat er voor een spelsoort als kader ook
nog veel belangstelling is in dit tijdperk met vooral veel driebanden."
jammer dat er geen Zeeuw meer bij was op de slotdag.
„Ik had veel verwacht van Jean Paul de Bruijn en hij heeft het ook wel
een beetje waargemaakt. Als je als driebander en bandstoter tot de laat
ste acht doordringt, heb je het goed gedaan. Hij heeft me bovendien ver
rast door zijn positieve houding. Op zijn laatste dag, zaterdag, stond hij
om drie uur 's nachts nog aan het biljart. Hij klaagde nergens over."
Dat is wel de enige wanklank van het toernooi, dat het tijdschema zo uitliep.
„Het is niet goed voor het biljarten dat om kwart over drie 's nachts de
laatste carambole wordt gemaakt. Dat heeft de Europese biljartbond on
derschat. Ze moeten volgend jaar de partijen inkorten van 250 naar 200
caramboles om dit soort uitwassen te voorkomen."
Hoe veel toeschouwers zijn er over de hele week geweest
„We zaten de laatste dagen helemaal vol, dus met driehonderd mensen
op de tribunes. En over de hele week schat ik dat er twaalf- dertienhon
derd toeschouwers zijn geweest. Dat overtreft al onze verwachtingen."
Wat blijft hangen als de mooiste herinnering aan die week biljarten
„Het ongelooflijke enthousiasme van de jonge spelers. Zij hebben hier
prachtige dagen gehad, ze konden zich hier overal vermaken en hebben
mooi biljarten laten zien. Wij hadden zelf ook een jonge speler in huis.
Koen Workel uit Goor. En ik ben supporter van hem geweest alsof het
mijn eigen zoon was. Hij heeft zelfs het hoofdtoernooi nog gehaald."
door Rudy Boogert
KLOETINGE - Alles klopte zaterdag
bij Kloetinge, op één niet onbe
langrijk dingetje na. Het verzilve
ren van kansen. In één van zijn
beste wedstrijden van het seizoen
ging de hoofdklasser daardoor met
1-2 onderuit tegen IJsselmeervo-
gels. Eén week voor de derby bij
Hoek toonde Kloetinge in elk ge
val dat het weer kansen kan creë
ren. Daaraan ontbrak het de laat
ste weken bijna chronisch.
De opleving kon niet los worden
gezien van de omzettingen die trai
ner Diederik Hiensch doorvoerde
in zijn basiselftal. Niels Kole speel
de als veredelde voorstopper vóór
de mandekkers Erwin van der
Woerdt en Arjan van der Smissen.
Karim Elkaddouri kopt van dichtbij de 2-1 binnen. Keeper Joan van Belzen (nummer 12) is kansloos. Giovanni Siereveld (re
door Frits Bakker
SPAKENBURG - Tien minuten ge
speeld, twee tackles op de benen
en twee zwaar geblesseerde spe
lers op het veld. Hoek had de toon
al snel gezet op het kunstgras van
Spakenburg, waar het zaterdag een
wedstrijd speelde die het eigenlijk
niet mocht verliezen. Het publiek
reageerde furieus op de harde start
van de Zeeuwen en juichte de ei
gen thuisclub na afloop toe na de
2-1-overwinning.
John Schot leidde een klein kwar
tier na de rust de aftocht voor zijn
club in, toen hij met een rode
kaart voor natrappen van het veld
werd gestuurd. Hoek stond op dat
moment met 2-1 achter, wilde een
offensief inzetten, maar kwam
met tien man tegen elf nauwelijks
meer aan aanvallen toe. De weer
verbluffend sterk keepende Joan
van Belzen behoedde zijn elftal
met fraaie reddingen voor een gro
tere nederlaag.
De grove overtredingen, vooral in
het eerste kwartier gemaakt, wier
pen een schaduw over de wed
strijd. De Spakenburgse aanvoer
der Seger Oudshoorn werd aan de
zijlijn zo hard geraakt door Ferry
Alfons dat hij kermend van de
pijn van het veld moest worden ge
dragen. En Taoufik Ameziane
werd tegen zijn enkel getrapt door
Pieter de Munnik, waardoor ook
de oud-Hoekspeler na een kwar
tier al naar de kant moest strompe
len. Hoek-trainer Willem Leushuis
erkende dat zijn ploeg met veel
scherpte en agressie aan de partij
was begonnen. „We spelen meest
al veel te braaf, dit keer was het op
het randje." Het was nog een mild
oordeel over de snoeiharde speel
wijze. Oudshoorn: „Ik snap niet
dat er voor die aanslag op mij geen
rode kaart werd gegeven." Amezia
ne: „Het kan geen toeval zijn dat
Pieter de Munnik, die nog nooit
linkshalf heeft gespeeld, nu op die
positie mij moet afstoppen. En dat
ik na die trap op mijn enkel al na
een kwartier van het veld moet."
Kloetinge-speler Erwin van der Woerdt (rechts) maakt het een speler van
IJsselmeervogels moeilijk. foto Willem Mieras
