Op naar Sinterklaas
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
trapsgewijs
v7
PZC Zaterdag 1 december 2007
Wandelend met mijn in de wandelwa
gen slapende kleindochter van een
jaar registreer ik de veranderingen
in de Amsterdamse straat waar ik
met het oog op het werk veelal verblijf Het huis
van Wim Duisenberg zaliger is door zijn weduwe
Gretta definitief verlaten. Ik mis de Palestijnse
vlag, die daar bij iedere oprisping naar aanleiding
van vermeende of werkelijke denigratie van de Pa-
lestijnen over het balkon werd geslingerd. Aan de
hand van de strijdlustige vlag wist je precies hoe
het er met dat gemaltraiteerde land voorstond. Op
de hoek van de Stadionweg is een huis leeggeko
men, gas en licht zijn afgesneden en een ongeru
ste buurvrouw vertelt mij dat ze het maar zorge
lijk vindt: „Er zit nu een zwerver in. Wanneer het
straks gaat vriezen, stookt hij misschien wel een
vuurtje..."
Zo zijn er kleine en grote zorgen, maar ik ben al
wandelend met mijn jongste kleindochter op dit
ogenblik gewoon tevreden. Dat is een mooie ge
moedstoestand, uit ervaring weet ik dat het ieder
ogenblik kan veranderen...
Vol tevredenheid kijk ik ook naar het gezin van
mijn een na jongste zoon. Een levendig gezin
heeft hij. Zoon van negen is een groot hockeyer in
opkomst. Ik mocht laatst aanwezig zijn bij een uit
wedstrijd van zijn club, waarbij hij tien (ik zeg
tien) ballen uit het doel hield. Hij is een klein man
netje, in de hockey-uitrusting gaat hij totaal schuil.
Maar hij is watervlug en mept alle vijandelijke bal
len uit het doel. Zijn moeder staat aan de zijlijn en
moedigt het hele team krachtig aan. Ik vergeet mij
zelf en joel lustig mee.
's Avonds mag ik bij ze eten. Mijn kleinzoon
hockeyt in de huiskamer gewoon verder met
sjoelstenen. Mijn schoondochter zit buitenge
woon koelbloedig achter haar laptop en maakt on
verstoorbaar sinterklaasgedichten. Haar dochter,
mijn kleindochter van dertien komt op hoge hak
ken de trap af denderen, om heupwiegend mij dit
hippe schoeisel te showen. Hoge hakken...ik slik
in dat ik het een beetje jong vind, wat weet ik af
van wat meisjes van dertien tegenwoordig hip vin
den? Vooral de gestreepte sokken die zij erin
draagt komen mij wat wonderlijk voor. Zij be
zoekt het lyceum en is vervuld van de actuele sta
kingsacties. Haar vader, mijn zoon heeft kritisch
commentaar, hetgeen een woeste reactie van zijn
dochter oplevert. "Het gaat mij niet om rellen, het
gaat mij om rechtvaardigheid!", roept zij bevlogen
en stampt op haar hoge hakken de trap weer op,
naar haar kamer waar zij met haar vriendinnen en
eerste echte vriendje verder communiceert over
vervelende vaders en andere interessante zaken.
Zij houden mij bij de tijd en scherp, mijn kleinkin
deren. De oudste achttien, de jongste één, een
breed scala aan interesses en muziekvoorkeur. Ik
buig met ze mee, luister aandachtig naar hun bele
venissen. Morgen vieren wij met de inmiddels
zeer uitgedijde familie plus aanhang ons klassieke
sinterklaasfeest bij een zoon. "Ik bouw wel een tri
bune!", roept hij optimistisch, "ik weet niet hoe ik
ze anders allemaal moet bergen!"
Ik bestel tachtig éénhapssauzijzenbroodjes, mijn
aandeel aan het feest.. EN nu ga ik vlug mijn sur
prise maken, anders kom ik in tijdnood. Ik wens
alle lezers een heerlijk avondje, te vieren in de bes
te traditie.i
