En floeps: irritant wordt amusant
Een mens zou willen dat het
in het echte leven ook zo ging
PZC Maandag 26 november 2007 [21
OP PAD MUZIEK
Medicijnen
Voorlichtingsbijeenkomst voor ouderen
over gebruik van mecijnen.
Goes, Gasthuis, 14.00 uur.
Alzheimer café
Trefpunt om vragen te stellen en ervarin
gen uit te wisselen over dementie.
Goes, Ter Valcke, 19.00-21.30 uur.
Kerkkoor
Het Kerkkoor Lammerenburg treedt op.
Vlissingen, Ter Reede, 19.30 uur.
Die tere oorlog van die liefde
Concert met chansons van Brei op zijn
Afrikaans door Herman Van den Berg,
Matthijs Maree en Naomi Morgan.
Gent, Theater Tinnenpot, 20.00 uur.
meer agendanieuws op www.pzc.nl
Schuttershof, Becoming Jane: 20.00 uur;
OOSTBURG
Ledeltheater, Copying Beethoven: 20.00
uur;
TERNEUZEN
AGENDA
BERGEN OP ZOOM
Cinem'actueei, Beowulf: 18.30 en 21.15
uur; De scheepsjongens van de Bonte
koe: 18.30 uur; Superbad: 18.30 uur; Al
les is liefde: 18.30 en 21.15 uur; Ameri
can Gangster: 20.30 uur; Red Road:
20.30 uur;
MIDDELBURG
Merral, Alles is liefde: 20.00 uur; Ameri
can Gangster: 20.15 uur; Beowulf: 20.00
uur;
VLISSINGEN
CineCity, 30 Days of light: 22.00 uur; Al
les is liefde: 16.00, 19.00 en 21.45 uur;
American gangster: 16.00, 19.00 en
22.00 uur; Atonement: 13.45 en 19.00
uur; Beowulf: 13.45, 16.15, 19.15 en
22.00 uur;
Anthony Hopkins als koning Hroth-
gar in de film Beowulf.
UITGAANSTIP
Bij presentatieruimte Caesuur, de kunstetalage in Middelburg
(Lange Noordstraat 67), is tot 16 december doorlopend de ex
positie Bericht uit Dickson, Malawi van fotograaf Jan Banning te
bekijken. Banning, in 2004 ook al te gast bij Caesuur, reisde sa
men met journalist Dick Wittenberg voor magazine M van NRC
Handelsblad tweemaal naar het afgelegen dorp Dickson in Mala
wi. Twee weken lang leefden ze tussen de bewoners en bezoch
ten alle 44 huizen. Hun doel was over het leven in het dorp te
berichten.
De inwoners van Dickson waren meer dan bereid mee te wer
ken. Nooit eerder maakten ze mee dat een buitenstaander inte
resse toonde. Dickson is een geïsoleerd dorp in een vreedzaam
gebied. Men leeft er in kleine lemen huizen en heeft weinig be
zittingen. Een enkeling heeft een huis van baksteen. Banning
maakte een serie foto's, op gepaste afstand en met een objectie
ve blik. Niet zonder compassie, wel zonder franje. Met Bericht
uit Dickson, Malawi heeft Banning de Zilveren Camera 2006 ge
wonnen in de categorie series/portretten.
Op de afgebeelde foto: dorpshoofd Fanyel Dickson, genoemd
naar de plaats waar hij woont.
Michael Clayton: 16.30 en 19.00 uur;
Plop en de pinguïn: 14.00 uur; Resident
Evil: 22.00 uur; Scheepsjonges van Bonte
koe: 13.45, 16.30 en 19.15 uur; Super-
bad: 21.45 uur;
Surfs up: 13.45 uur; The heartbreak kid:
19.00 uur; Timboektoe: 14.00 en 16.15
uur; Waar is het paard van Sinterklaas?:
14.00 en 16.15 uur; Sneak: 22.00 uur;
NADER BESCHOUWD
door Willem Nijssen
Stel je voor: een lezing waarin van
alles misgaat. Een inleider die niet
komt opdagen. Een van zichzelf
vervulde voorzitter die veel te
breedsprakig en veel te overbodig de hon
neurs zal waarnemen. En dan een spre
ker die wel een degelijke powerpoint-pre-
sentatie mee heeft, maar die nauwelijks
een goed verhaal te bieden heeft. Ik zou
me dood ergeren! Weglopen waarschijn
lijk. Als zoiets in het echt zo zou gebeu
ren. En als ik niet weg zou kunnen, bij
voorbeeld omdat ik van ver zou komen
en zonder eigen vervoer zou zitten: hoe
lang zou het duren vóór ik de klik zou
maken? Voor ik zou beslissen: oké, ik zit
eraan vast, laat ik er dan maar het beste
van maken? De humor er van inzien bij
voorbeeld. Zou ik zo'n klik überhaupt
wel maken? (Ik denk van niet.)
Dat is de situatie in Wuivend graan (afge
lopen donderdag in de Stadsschouwburg
in Middelburg). En in feite heb ik me de
eerste twintig minuten ook werkelijk
geërgerd. Dat kwam vast doordat de 'af
spraken' nog niet duidelijk waren. Er is
geen echt begin. Geen gordijnen die zul
len gaan openschuiven. Het zaallicht
dooft niet. Er is mede daardoor geen vier
de wand. Geen denkbeeldige 'glazen'
wand die het toneel scheidt van de zaal
(dikwijls heel prettig voor de acteurs,
maar ook zeer duidelijk voor de toeschou
wer). Maar onvermijdelijk en godzijdank
komt het moment waarop je wel moet be
grijpen dat dit 'slechts' toneel is.
Allemaal flauwekul dus, dat gepraat in de
flyers en de programmaboekjes over
schijn en werkelijkheid die in deze voor
stelling door elkaar zullen gaan lopen. Je
kunt zoiets erbarmelijks niet meemaken -
en nog duur betaald ook - als je niet heel
duidelijk weet dat het toneel is. En gek ge
noeg kan je dan pas beginnen te genieten
van alle ongerijmdheden die je in het ech
te leven ziedend de kast op zouden jagen.
Vreemd effect toch...
Zijn moeder met koffie, plompver
loren op het toneel. Dat was voor mij het
definitieve keerpunt. Dat was onwaar
schijnlijk genoeg om tot op onderbewust
niveau te beseffen dat het hier om toneel
ging. En floeps: irritant wordt amusant.
Een mens zou willen dat het in het echte
leven ook zo ging. (Uiteindelijk is het na
tuurlijk ook de bedoeling dat je na afloop
een ietsjepietsje beter kunt relativeren.)
De ene doldwaze situatie na het andere
absurdisme. Een warrige spreker, ver
dwaasd in zijn eigen non-wetenschappe
lijk betoog over de ethiek van goed en
kwaad. Met dito haarbos. Zijn verkouden
rode neus wijst desondanks op drank.
Wim T. Schippers schreef Wuivend graan.
Misverstanden, versprekingen en insinua
ties. Een lellebel van een vriendin die
zich er zonder valse schaamte ook mee
gaat bemoeien. Een wraaklustige ex die
zonder blad voor de mond eveneens in
de zaal blijkt te zitten. Plus een dochter
die ook nog iets heeft af te rekenen. En
die het daarom opzichtig aanlegt met de
streepjespak-voorzitter, die juist tevoren
nog zo komiek uitgleed over gemorste
koffie. Ontsporende powerpoints, decors
die demonstratief instorten. De hand van
Wim T. Schippers is onmiskenbaar.
Dat is lachen geblazen. Dat heb ik dan
ook maar gedaan, al ben ik zuinig in die
dingen. Maar meest van al heb ik stilletjes
genoten van het spel van Nelly Frijda, de
moeder. Een rol om mee uit te pakken, in
felblauw mantelpakje, maar Nelly houdt
zich in. Heel veel stil spel, midden op de
bühne, prominent en permanent, maar
nooit in het hart van de orkaan. Elke se-
foto David van Dam/GPD
conde erbij, met een priemende blik, of
een voldane glimlach, of een intense min
achting. Maar zelden een woord. Dat is
heel knap. En een minstens even belang
rijk onderdeel van het spel. Het zijn vaker
de mensen die niet veel zeggen die de
touwtjes strak in handen hebben. Dus
mag zij afsluiten met de wijze les: „Het le
ven is als wuivend graan. Wij zijn geko
men om te gaan."
Deze week
Geen toneel dat mij nieuwsgierig maakt.
Wél twee 'instituten' van kleinkunst
en/of cabaret: NUHR en Mylène d'An-
jou. De mannen van NUHR vind ik wel
steengoed, maar toch vaak ook wel een
beetje méér van hetzelfde. Deze keer kies
ik daarom voor de 'diva zonder pardon'
Mylène, vrijdag in het Scheldetheater.
Ql
ren kan via: willem.nijssen@jubii.nl.
