Publieke hart van IK-eiland bedreigd
Liefde voor de muziek heeft The Nylons op de been gehouden
PZC Dinsdag 20 november 2007 29
Bouw expositieruimtes
onzeker door afwijzen
vergunning kunstwerk.
door Rolf Bosboom
OOST-SOUBURG - Het lijkt voor de
buitenwacht misschien niet meer
dan een smetje op een ambitieus
project, maar de gevolgen kunnen
groot zijn. Nu de gemeente Vlissin-
gen de bouwvergunning voor een
kunstwerk bij de watertoren in
Oost-Souburg heeft geweigerd,
dreigt ook het publieke hart van
het IK-eiland van Jan van Munster
- de expositieruimtes - in het ge
drang te komen. „Het is toch een
cadeautje voor Zeeland en dan
wordt het zomaar van tafel ge
veegd!", zegt de verbijsterde kun
stenaar.
Rond de toren, langs snelweg A58,
krijgt het project steeds meer ge
stalte. Op de toren zelf is een gla
zen atelier geplaatst. Op het ter
rein verrijzen vijf gebouwen: een
woning voor Van Munster, een pa
viljoen waar gastkunstenaars kun
nen werken en logeren, een opslag
ruimte en twee gebouwen in de
vorm van een I en een K. Deze
worden samen de IK-sculptuur ge
noemd. Ze vormen het publieke
gedeelte van het project en zijn be
doeld voor exposities, debatten en
andere culturele activiteiten.
Voor de sculptuur werkt Van Mun
ster samen met de Stichting IK.
De kunstenaar zorgt voor de fun
dering - die klaar is - en de staal
constructie. De stichting is verant
woordelijk voor de afbouw, het be
heer en de exploitatie. Zij had Van
Munster ook gevraagd een IK-
kunstwerk te maken voor de veer
tig meter lange muur van het op
slaggebouw, aan de kant van de
A58. Daarin worden - als eigentijd
se variant op bijvoorbeeld hiërogly
fen - namen verwerkt van mensen
en instanties die in Zeeland een
belangrijke rol spelen of hebben ge
speeld, maar ook van sponsors
van het project.
De fundering van de IK-sculptuur - expositieruimtes in de vorm van een I en een K - is gereed. De verdere bouw is onzeker.
foto Lex de Meester
En daar dreigt het mis te gaan. De
gemeente weigert een vergunning
te verstrekken omdat zij het werk
beschouwt als reclame. Dat besluit
kwam voor de stichting totaal on
verwacht, aangezien alles in kan
nen en kruiken leek. „Een donder
slag bij heldere hemel", zegt voor
zitter Hans Overvliet.
Dat een omvangrijk werk van een
vooraanstaand kunstenaar als Jan
van Munster wordt afgedaan als re
clame, ziet de stichting als een
schoffering. „In plaats van dat de
gemeente roept: geweldig, zegt ze:
nee, doe toch maar niet." Nog er
ger is dat de IK-sculptuur erdoor
op losse schroeven komt te staan.
Het muurkunstwerk is mede be-
'Het is een cadeautje voor
Zeeland en dan wordt het
zomaar van tafel geveegd!'
doeld om de exploitatie van de
stichting rond te krijgen. Kandi
daat-sponsors zouden nu wel eens
kunnen afhaken. Overvliet: „We
waren bezig met grote partijen
voor substantiële bedragen."
Het kunstwerk is zeker géén recla
me, benadrukt hij. Er wordt bij
voorbeeld niet gewerkt met logo's
of eigen belettering van bedrijven;
alle namen - groot of klein, be
kend of onbekend - krijgen dezelf
de weergave. „We mogen gebruik
maken van het kunstwerk binnen
de beperkingen ervan. De eindbe
slissing ligt bij de kunstenaar."
De stichting wil nog dit jaar zeker
heid hebben over het al dan niet
doorgaan van de IK-sculptuur. Het
streven was tot nu toe om medio
2008 open te gaan. De opzet voor
de eerste expositie ligt gereed. Ui
teraard wordt er nu bezwaar aange
tekend tegen de weigering van de
bouwvergunning, zegt Overvliet.
„Maar dit soort kwesties haalt wel
de energie weg. Je bent voortdu
rend bezig met een soort herstel
operatie, terwijl het ons gaat om
de kunst. Mooie tentoonstellingen
maken, dat is toch wat we willen.
De fundering ligt er en dan zal het
toch niet gebeuren dat het alle
maal niet doorgaat."
Bekende a-capellagroep
uit Canada treedt op
in De Mythe in Goes.
door Harry de Jong
GOES - Bijna dertig jaar in de mu
ziek heeft z'n tol geëist, maar de
Canadese a-capellagroep The Ny
lons bestaat nog steeds. Van de
oorspronkelijke bezetting is alleen
Claude Morrison (55) over. Denis
Simpson en Ralph Cole waren al
opgestapt toen de groep nog niet
eens een album had uitgebracht,
Paul Cooper gaf in 1989 doodmoe
van het vele rondreizen de pijp
aan Maarten en Mark Connors
stierf in 1991 aan aids. Morrison
slaagde er steeds in de opengeval
len plaatsen op te vullen en anno
2007 zijn The Nylons nog altijd op
tournee. Donderdag treden ze op
in Goes.
In de afgelopen 28 jaar maakten ze
zeventien albums, wisselden ze
twaalf keer van bezetting en scoor
den ze met The lion sleeps tonight
en Up the ladder to the roof twee
wereldhits. „]a, het zijn hectische
jaren geweest, maar The Nylons
hebben ze overleefd", zegt Mor
rison niet zonder trots. „Al zijn we
The Nylons bestaan al bijna dertig jaar.
er niet zonder kleerscheuren door
heen gekomen. Het is de liefde
voor muziek die mij in ieder geval
op de been heeft gehouden."
De oorspronkelijke leden van The
Nylons hadden met elkaar ge
meen dat ze allemaal aankomend
acteurs waren, over goede stem
men beschikten, maar geen instru
ment konden bespelen. Niettemin
wilden ze dolgraag optreden. „En
foto GPD
dus besloten we het a capella te
doen", vertelt Morrison. „En dat
ging zo goed, dat we helemaal
geen instrument nodig bleken te
hebben om de mensen te boeien.
Ik ben door moeder natuur geze
gend met een vrij hoge stem en
die kleurde prachtig bij die van De-
nis, Ralph, Paul en Mark."
„lammer dat zij er niet meer bij
zijn, maar zo is het leven nu een
maal. Na hen zijn er alweer heel
wat andere leden gekomen en ge
gaan, maar ik heb er gelukkig al
tijd voor kunnen zorgen dat al die
wisselingen nooit ten koste van de
kwaliteit van de muziek zijn ge
gaan."
Het uitzoeken van nieuw repertoi
re gebeurt volgens Morrison op ui-
'We hebben nooit echt
gezocht naar nieuwe
wegen in de muziek'
terst democratische wijze. „We
moeten allemaal kunnen leven
met de liedjes die we zingen",
vindt hij. „En de mening van de
een is absoluut niet belangrijker
dan die van de ander. Ik wil beslist
niet gezien worden als de leider
van The Nylons, al heb ik de groep
opgericht. Mijn inbreng is 25 pro
cent, net als die van de anderen.
En dat moet zo blijven."
Tegenwoordig scoren The Nylons
geen hits meer, maar voor de op
richter van de groep is dat niet be
langrijk. „Nou ja, het zou natuur
lijk mooi zijn nog eens in de hitlijs
ten te staan, maar we zijn er be
slist niet meer van afhankelijk. Ik
denk ook niet dat we in een tijd
als deze nog op de radio gedraaid
zouden worden met een liedje als
The lion sleeps tonight."
The Nylons zijn altijd uniek geble
ven, want ze zijn in de geschiede
nis van de popmuziek de enige
a-capellagroep geweest die meerde
re grote internationale hits wist te
scoren. „Ach, dat is gewoon een
kwestie van geluk geweest", relati
veert Morrison. „We hebben in ie
der geval nooit echt gezocht naar
nieuwe wegen in de muziek. Ster
ker nog: we namen onszelf in het
begin niet eens serieus. Zelfs de
naam The Nylons was in eerste in
stantie als grap bedoeld. Die haak
te volgens ons namelijk mooi in
op de newwavestroming uit die
tijd. En dat werkte: mensen die
ons nog nooit gehoord hadden,
vroegen: zijn jullie new wave? En
dan antwoordden wij: nee, we
zijn permanent wave, want wij zul
len er altijd zijn. Wisten wij veel
hoe profetisch die woorden achter
af waren."
The Nylons, donderdag 22 novem-
ber in Theater De Mythe in Goes.
Aanvang: 20.00 uur.
