De kunst is om
Walchers verzet tegen 'uitkleden'
ziekenhuis wordt steeds massaler
De Vlijt na 100 jaar weg uit Goes
Piet Schot (75) staakt
bigbandcarrière
Kerkelijke
onderscheiding
voor Vlissingse
16 Maandag 19 november 2007 PZC
W
Directeur ziekenhuis:
CDA moet niet doen
aan stemmingmakerij.
door Henk Postma
MEUSKERKE - Wordt het Zieken
huis Walcheren straks gestript tot
veredelde EHBO-post? „Stemming
makerij", probeerde ziekenhuisdi
recteur R. Zomer dat soort gelui
den zaterdagmiddag de kop in te
drukken. Dat lukte hem niet.
Steeds opnieuw wierpen veront
ruste Walchenaren het beeld op
dat hij hun ziekenhuis tot op het
bot aan het uitkleden is.
Om Zeeland te helpen aan een
'topziekenhuis' in Goes, wordt Zee-
lands dichtstbevolkte regio be
roofd van goede ziekenhuiszorg.
De Walcherse bevolking komt
daar massaal tegen in verzet, con
cluderen de CDA-gemeenteraads-
fracties van Middelburg, Veere en
Vlissingen.
Sinds hun speciale website
www.ziekenhuisblijft.nl twee we
ken terug in de lucht kwam, heb
ben al bijna 5600 Walchenaren
kenbaar gemaakt dat ze een vol
waardig ziekenhuis eisen, inclusief
intensive care-faciliteiten. Nog
eens 400 inwoners hebben dat
schriftelijk kenbaar gemaakt. Daar
staan nog geen 90 reacties tegen
over van andersdenkenden. Zij
zijn akkoord met de gedachte dat
Walcheren best zonder volwaardig
ziekenhuis kan, wanneer daar te
genover staat dat in Goes een top
ziekenhuis tot stand komt.
Tijdens de speciale bijeenkomst,
die de CDA-fracties zaterdag had
den belegd in het voormalige zijde
museum te Mêliskerke, kwam van
alle kanten kritiek op de 'louter be
drijfskundige' benadering van de
ziekenhuisdirectie. „Met de gevol
gen voor de bevolking wordt geen
rekening gehouden", zei C. Zuid-
dam van de Veerse ondernemersfe
deratie.
Anderen vulden hem aan. Voor
grote delen van Walcheren geldt
straks dat ambulances het laten af
weten. Voor minderbedeelden
wordt ziekenhuisbezoek straks on
betaalbaar. Mensen zonder auto
worden afgeschreven. Vakantiegan
gers mijden straks de Walcherse
kust, vreest de toeristische sector.
Via de speciale website van het
CDA Walcheren hebben zich al
zesduizend mensen uitgesproken
voor behoud van een volwaardig
ziekenhuis voor Walcheren.
Dus als het echt niet anders kan,
sluit dan de ziekenhuizen van
Goes en Vlissingen, en bouw een
nieuw topziekenhuis bij Arnemui-
den. Maar onderschat niet de
drang van het Goese ziekenhuis
om alleen naar zichzelf toe te reke
nen, waarschuwde oud-chirurg A.
Vos. Volgens hem wil Goes een op
leidingsziekenhuis, en eet het Vlis
singen daarvoor leeg.
Hij benadrukte dat het Goese zie
kenhuis nauwelijks nog geld heeft,
terwijl Vlissingen ruim bij kas zit.
„Als je in het zakenleven zit, en je
gaat bijna failliet, dan trouw je
met een rijke vrouw. Zonder huwe
lijkse voorwaarden." De kwaliteit
van de zorg kan volgens hem heel
goed behouden worden, zonder
dat Goes wordt 'opgeplust'.
Volgens directeur R. Zomer van
het Ziekenhuis Walcheren is dat
wel nodig, wil je ook in de toe
komst 'een goede balans bereiken
tussen beschikbaarheid, bereik
baarheid en kwaliteit van de zorg'.
Veel dieper ging hij niet op de
kwestie in. Behalve dat hij een ver
gelijking maakte met een super
markt. „De mensen gaan ook lie
ver naar de Albert Heijn XL in
Vlissingen, dan naar een buurtsu
per in hun eigen dorp."
Beddenzaak mist
parkeerruimte en moet
met trend mee.
door Harmen van der Werf
GOES - Op winkelgebied wacht
Goes en omstreken een aderlating.
De Vlijt Bedden, een zaak met een
historie die teruggaat tot 1896, ver
ruilt de stad voor woon- en interi
eurcentrum Binnenuit in Hein-
kenszand. Het tekort aan parkeer
gelegenheid in het centrum van
Goes is een drijfveer, maar er is
meer.
Mirjam Witkam, eigenaresse van
de winkel met haar jongste broer
Mark, maakt van haar hart geen
moordkuil. „Goes had net als Mid
delburg al veel eerder in parkeerga
rages moeten investeren." Voor de
duidelijkheid, ze heeft ook goede
ervaringen met de gemeente Goes.
„Op de Beestenmarkt, waren vorig
jaar doordeweeks bijna geen vrije
parkeerplaatsen meer, omdat men
sen er de hele dag hun auto zet
ten. Ik ben gaan praten met wet
houder Dieleman. Snel daarna zijn
er plaatsen gekomen voor kortpar-
keerders."
Het gebaar van goede wil heeft De
Vlijt Bedden er niet van weerhou
den thuishaven Goes te verlaten.
„Ook wij moeten met onze tijd
mee", verklaart Mirjam. „Alle gro
tere meubelzaken zijn uit de bin
nenstad verdwenen, zijn bij elkaar
gaan zitten op meubelboulevards.
Mensen vinden het leuk om daar
te winkelen. We kunnen die trend
niet keren. We moeten meegaan."
Overgrootvader Gerhard Mete
ring, een Duitser, is de grondleg
ger. Hij ontvluchtte - 'net zoals de
Brenninkmeijers van C8cA' - zijn
berooide vaderland en opende in
1896 een winkel in Goes. Mirjam:
„Hij verkocht alles wat met textiel
te maken had en leverde ook aan
dorpswinkeliers."
Tot in de jaren '70 bleef De Vlijt
een algemene textielwinkel. Wie
wilde overleven, moest in die tijd
specialiseren. „Wij gingen verder
in slapen."
Na vier generaties sluit
Juwelier Van Boven zijn
winkel in Vlissingen.
door Miriam van den Broek
VLISSINGEN - Zijn winkel is een be
grip in Vlissingen. „Eigenlijk in
heel Zeeland én daarbuiten", zegt
Hans van Boven. Maar volgend
jaar komt er na 115 jaar een einde
aan Juwelier Van Boven.
„Ik ben nu 63 en heb aan mijn
zoon gevraagd: Wat gaan we
doen? Hij heeft er goed over nage
dacht en gemotiveerd waarom hij
de zaak niet overneemt. De winkel
loopt nog altijd erg goed. Daar ligt
het niet aan. Maar de kosten om
de zaak over te nemen zijn te
hoog. Je hebt te maken met de ver
zekering, de winkel moet ver
bouwd worden en de wensen van
de klant veranderen. Vroeger zag
ik ze hier komen met hun kinde
ren. Ze kochten hun eerste ringe
tje, eerste oorbellen, hun trouw
ring. Tegenwoordig besteden derti
gers liever hun geld aan een nieu
we keuken of badkamer. Zo raakt
er een hele generatie verloren. Bo
vendien vinden mensen steeds va
ker juwelen via internet of in Tur
kije. Daar komt bij dat juweliers de
laatsten der Mohikanen zijn in de
detailhandel. Alles is opgegaan in
grote bedrijven. Enkel de juweliers
zijn nog zelfstandig. Maar dat geeft
wel allemaal extra druk."
Van Boven vertelt over het aller
eerste begin. Dat zijn grootvader
in 1893 in de Krimpenerwaard fiet
send met zijn koopwaar langs de
boeren ging. „Hij kreeg toen de
gunst van de bevolking." Inmid
dels zijn vier generaties Van Boven
in de juwelenbranche verzeild ge
raakt en is er veel veranderd. „Ik
herinner mij nog goed dat ik eind
jaren zestig voor het eerst slotjes
moest doen op de laden. Ik vond
dat heel gênant."
Vijfentwintig jaar geleden vertrok
Hans naar Zeeland. „Mijn andere
opa was een Zeeuw. Ik heb me al
tijd een Zeeuw gevoeld", verklaart
hij de overstap. Hij begon een win
kel in de Sint Jacobspassage, ver
huisde naar de hoek van de Bad
huisstraat en belandde uiteindelijk
met zijn vrouw Sophie in de
Walstraat.
Bijzonder aan het bedrijf is dat
Van Boven ook doet aan occa
sions. „Ik schat dat zo'n 95 procent
van de juweliers alleen de smelt-
prijs geeft. Zij doen liever niet aan
inruil. Ze vinden het beneden hun
stand of gewoon lastig. De kunst is
om er de klasse in te houden. Ik
geef er geen geld voor, maar
cheques. Zo krijg ik geen verkeerd
publiek binnen."
Van Boven is juwelier in hart en
nieren. „Daar heb je een soort gen
voor", zegt hij. „Uiteraard moet je
oog hebben voor schoonheid.
Daarnaast ben je altijd bezig met
emotie. Mensen komen om iets
moois te kopen voor hun geliefde
of een herinnering aan een bijzon
der moment. Daarom praat je heel
anders met de klanten. De mens
'Andere juweliers doen niet
aan inruil. Ze vinden dat
beneden hun stand'
staat bij ons altijd voorop. Ik heb
ook echt een bloedhekel aan kap
sones. Ik verkoop liever aan ie
mand haar eerste ringetje met bril-
jantje van 19 euro, dan een sieraad
van 190 euro aan iemand die al
veel heeft. Want die mevrouw van
19 euro zal voor goede
mond-tot-mond-reclame zorgen.
Natuurlijk is de kassa blijer met
190 euro, maar ik zie het altijd zo:
winst is een gevolg van goed han
delen."
Van Boven is inmiddels begonnen
met de 'opruiming'. „Wanneer ik
precies sluit, kan ik nog niet zeg
gen. Het zal waarschijnlijk na de
zomer zijn, want ik heb nog best
een grote voorraad. Bovendien
hebben de zeven medewerkers zo
ruim de tijd om naar een andere
baan uit te kijken.
De juwelier is zich er maar al te
zeer van bewust dat er een einde
komt aan een familiebedrijf Als
hij daaraan denkt, schiet hij vol.
Maar hij weet ook dat hij tijd
krijgt voor andere leuke dingen.
„Als ik niet oppas, heb ik straks
nog steeds te weinig tijd."
Blue Jeans Big Band
eert leidsman
met de Farewell Blues.
door Henk Postma
VLISSINGEN - Het Atrium van Vlis-
sings bejaardenoord Ter Reede
was gistermiddag tot de laatste
plaats bezet. Logisch. De Blue
jeans Big Band gaf leidsman Piet
Schot (75) zijn afscheidsconcert.
Veel ouderen herinneren zich
hem als de aanjager van de Varia
tions, het roemrucht 'huisorkest'
van het Scheldekwartier, ooit
brandpunt van het Vlissingse uit
gaansleven.
Het was één van de vele dansorkes-
ten en combo's die Piet Schot in
meer dan vijftig jaar muzikaal le
ven uit de grond stampte. De Me
lody Makers, Humoresque, het Ri
verside Combo, hij bleef er onver
moeibaar aan trekken. En al die
tijd was hij ook actief voor Vlis-
sings muziekgezelschap Ons Ge
noegen, niet alleen als muzikant,
ook als dirigent van de jeugdhar-
monie. Uiteindelijk kwam dat
hem op het erelidmaatschap te
staan.
Gisteren zwaaide de Blue leans
Big Band hem uit. Bij de herop
richting van dat 17-koppig gezel
schap, drie jaar geleden, vervulde
Piet Schot een sleutelrol. Als muzi
kaal leider lukte het hem de band
weer op een niveau te brengen dat
herinnert aan de gloriejaren tach
tig en negentig. In die tijd trok de
Blue Jeans Big Band overal op Wal
cheren, en ook daarbuiten volle za
len met nummers van grootheden
als Glenn Miller, Duke Ellington
en Count Basie.
De nieuwe Blue Jeans Big Band
heeft inmiddels alweer zo'n dertig
optredens achter de rug. Voor Piet
Schot houdt het daar nu mee op.
Muzikaal leider Piet Schot trad gistermiddag voor het laatst op.
foto Ruben Oreel
Gezondheidsredenen noopten
hem naar een opvolger om te zien.
Dat werd Dick Broers, ook zo'n be
kende verschijning in de Vlissing
se muziekwereld, maar dan 25 jaar
jonger.
Met de Farewell Blues zette Piet
Schot gistermiddag in Ter Reede
een punt achter zijn bigbandcar
rière. Opa's laatste kunststukje, al
dus de familie. „Maar", voegt hij er
zelf aan toe. „Niet m'n allerlaat
ste." Want hij werkt alweer aan
een nieuw muzikaal leven, als zan
ger bij 'Zo kan 't ook', een orkest
dat 'muziek van vroeger' gaat spe
len. Hij speelt ook nog steeds bij
Ons Genoegen, waar hij op 20-jari-
ge leeftijd begon op de overslag-
trom. Daarna volgden klarinet en
saxofoon. „Want zo'n trom, daar
zat te weinig uitdaging in."
VLISSINGEN - Vanwege haar bijzon
dere verdiensten voor de
rooms-katholieke gemeenschap in
Vlissingen kreeg Mevrouw Addie
Laarman-Steenbakker (70) giste
ren de kerkelijke onderscheiding
Pro Ecclesia et Pontifice. Pastoor P.
de Maat reikte de versierselen uit.
Mevrouw Laarman is vijftig jaar
lid van het RK Kerkkoor St. Caeci-
lia, en was daarvan lange tijd be
stuurslid, cantorlid en bibliotheca
resse. Ze bekleedde ook vele ande
re functies. Zo was ze actief als lec
tor, eerst in de St. Martinuskerk in
Souburg, daarna in de OLV Kerk.
Ze was mentrix in het voormalige
St. Josephziekenhuis en zat in de
bouwcommissie als de oudercom
missie van de Franciscusschool.
Ook was ze huishoudster bij pas
toor Van de Riet. Parochianen kon
den en kunnen altijd een beroep
op haar doen, ondanks haar eigen
zorgen binnen haar gezin.
