Yvonne de Spionne zonder tomtom
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
kwartet
Marjan
Berk
v7
PZC Zaterdag 10 november 2007
van zo'n mevrouw aan boord, die mij voortdu
rend toeroept: „Na veertig meter gaat u rechtsaf!
En al helemaal nadat ik ergens las dat een vrouw
die ook zo braaf deed wat de tomtomdame haar
opdroeg, bij het bevel: 'rijd rechtdoor', zonder op
of om te kijken de Amstel in reed!
Dat bericht was voor mij de ultieme waarschu
wing dat ik gewoon mijn eigen boerenverstand
moet blijven gebruiken. Om bij nacht en ontij ge
woon de borden 'doorgaand verkeer' te blijven
zoeken.
Maar na die rit door de suburbs van Deventer
moet ik mijn besluit misschien toch herzien.
Dan is er nog iets wat mij erg bezighoud: hoorde u
ook die op zachte, indringende toon uitgesproken
boodschap op de radio? De man, die ons in het re
clameblok fluisterend aanraadt www.aivd.nl aan
te klikken? Ik sterf van nieuwsgierigheid. Is dit per-
sooneelswerving voor de geheime dienst? Een bij
baantje als Yvonne de Spionne? Willen ze daar
ook nieuwsgierige ouwe schrijfsters hebben.' Mtr
en zonder tomtom?
Binnenkort ga ik op onderzoek uit.
Wat horen we nu weer? De boeren en
winden van koeien nemen een sub
stantieel deel van de luchtvervui
ling voor hun rekening.
Af en toe heeft de mens het gevoel, dat er geen
eindredactie is over de nieuwtjes die over ons wor
den uitgestrooid. Eerst worden we ervan door
drongen dat koeien in de wei thuishoren en niet
in de stal. Dan worden we opgezadeld met de we
tenschap, dat koeien qua luchtvervuiling tijdbom
men zijn!
Ik ben verscheurd. Moeten we die zachtmoedige
dieren die je met hun grote vochtige ogen zo in
tens diep in de ogen kijken nu weer opsluiten in
stallen met afzuigkappen? Ik kom er niet uit. Mis
schien moeten we de Partij voor de Dieren verzoe
ken deze vraag toe te voegen aan het lijstje van
hun meer dan honderddertig kamervragen.
Dan is er de vraag: moet ik een tomtom aan
schaffen? Deze vraag werd gisteravond opnieuw
actueel, toen ik na een lezing in de bibliotheek
van Deventer weer eens een buitengewoon inte
ressante rondrit maakte door de buitenwijken en
industrieterreinen van de koekstad. Ik bleef conse
quent de borden 'doorgaand verkeer' volgen, in de
hoop dan toch weer eens de borden 'Amsterdam'
tegen te komen. Het was zo donker, dat ik de IJs-
sel voortdurend afwisselend rechts en dan weer
links voelde, zien was er niet bij. Dus toch maar
een tomtom aanschaffen?
De voornaamste reden dat ik tot nu toe weigerde
die vriendelijke meereiziger te installeren is het in
zicht in eigen temperament. Ik ben namelijk ie
mand die uitstekend in staat is op eigen kracht
haar weg te zoeken. Maar zodra er iemand met
mij meereist, ontaard ik in de meest gehoorzame
en dociele persoon op aarde. Ik geef mij over aan
mijn begeleider; zegt hij 'rechtsaf, dan neem ik
zonder nadenken de bocht naar rechts. Mijn eigen
kritisch vermogen schakel ik totaal uit. Ik doe pre
cies wat mij wordt gezegd en let absoluut niet
meer op de omgeving.
Ook bij wandelingen of fietstochten doet zich dit
identiteitsverlies voor. Ik let niet meer op de route
en doe zoet wat mij wordt opgedragen. Dit zelfin
zicht heeft mij tot de dag van vandaag doen afzien
