Weduwe
Endstra:
„Ik ben niet
betrokken"
v21
PZC Zaterdag 27 oktober 2007
Begin eens bij het begin. „Ik ben in 1958 geboren
in Zuid-Afrika, waar ik tot mijn vierde heb ge
woond. Mijn vader is er met mijn moeder en mijn
oudere broer en zus naartoe geëmigreerd om een
zuivelfabriek op te zetten. Na acht jaar zijn we terugge
keerd. Mijn vader is directeur van de Helmondse zuivelfa
briek geworden. We zijn in Stiphout gaan wonen. Na de
kleuterschool en de eerste klas lagere school in Stiphout wil
de ik zelf naar de Mariaschool in Helmond. Ik had toen al
een eigen willetje. Na de middelbare school heb ik de pabo
gedaan met daarna een twee jaar durende opleiding licha
melijke opvoeding. Ik was en ben nu nog een sportfanaat.
Destijds heb ik onder meer gehandbald in het eerste van
Swift. Hoewel er een overschot aan onderwijzend perso
neel was, had ik al na een paar weken een baan. Ik heb vier
jaar een vaste aanstelling gehad op de Wilhelminaschool in
Helmond, twee jaar een eigen klas en twee jaar muziekles
sen gegeven en als een sooit vliegende keep gewerkt op di
verse basisscholen te Helmond. Verder kom ik uit een zeer
muzikale familie. Mijn vader was dirigent van het Gerwens
Gemengd Koor. Zelf heb ik piano- en gitaarles gehad. Later
in Amsterdam heb ik nog klassieke zangles gevolgd. Bij ons
thuis werd altijd gezongen en muziek gemaakt. Tijdens
mijn studie had ik allerlei baantjes, zoals bij mijn vader op
kantoor, in een schoenenwinkel, als schoonmaakster en op
pas. Ik heb altijd mijn eigen centjes verdiend, dat vonden
mijn ouders ook belangrijk."
Hoe ben je model geworden? „In het begin vond ik het
leuk voor de klas te staan, later minder omdat ik andere leer
krachten moest vervangen. Dan bouw je niet echt een band
op met de kinderen. Ik vloog van hot naar her: les geven op
school, muziekiesje hier, gymlesje daar. Tussendoor trainde
ik. Vanwege mijn bijbaantje bij Wally's Mode in Stiphout
volgde ik in Eindhoven een mannequincursus. Toen exa
men werd afgenomen van honderd meiden werd ik nog
eerste ook. Dat is de aanzet geweest tot verder modellen
werk. Nadat ik me had ingeschreven bij modellenbureaus
in Eindhoven en Amsterdam, ging het balletje rollen en
had ik al snel veel werk. Gemiddeld vier opdrachten per
week. Vanaf mijn woning in Mierlo-Hout reed ik vaak op
en neer naar Amsterdam."
Roddels in Stiphout beweren dat je viel op rijke man
nen. „Dat ik naar Amsterdam vertrokken ben, heeft met
mijn toenmalige vriend te maken die in Haarlem woonde.
Niks rijke meneer, allemaal geklets, gewoon voor mijn
werk. Natuurlijk verdiende het modellenwerk goed. En ja,
ik vond Amsterdam een heerlijke stad om te verblijven. Mis
schien zat het erin dat ik Stiphout wilde ontgroeien, maar
toch beschouw ik mezelf als laatbloeier. Model hoor je ei
genlijk al op veel jongere leeftijd te worden, maar ik heb
een hele jonge uitstraling, veel gesport en nooit gerookt, dat
scheelt. Ik heb ook nog jaren als styliste gewerkt, naast mijn
modellenwerk."
Werd je aangetrokken door het glamourwereldje?
„Ik was erg gedreven als model en heb keihard gewerkt.
Het glamourwereldje bestaat voor mijn part niet. Misschien
kun je zeggen dat er meer glamour in mijzelf zit dan in het
modellenvak. Die uitstraling heb ik wel. Ik heb aantrekkelij
ke opdrachten gehad. Ik reisde vaak en het belangrijkste: ik
vond en vind het nog steeds interessant om vele mensen te
ontmoeten. Wim (Willem Endstra, red.) heb ik ontmoet
toen ik op zoek was naar een andere woonruimte. Een
vriendin kende Wims broer en zodoende werd ik geïntro
duceerd bij Wim."
Viel je op hem omdat hij charmant en/of rijk was?
„Hij was eigenlijk helemaal mijn type niet, maar hij heeft er
gewoon alles aan gedaan om mij het hof te maken. Hij pro
beerde me op allerlei manieren in de watten te leggen, en
zo simpel als het is: na een paar maanden is het hem ge
woon gelukt. Natuurlijk viel ik op een gegeven moment
ook op hem. Hij was erg charmant en behulpzaam. Wat ik
bewonderde, was dat hij veel wist en eigenlijk overal ver
stand van had. In die tijd wist ik niet dat hij rijk was en ik
geloof dat het ook wel meeviel. Hij handelde er niet naar en
was geen type om met mooie spullen te pochen. Eigenlijk is
Wim pas echt veel geld gaan verdienen in de tijd dat wij sa
men waren, in het onroerend goed."
Volgens het boek 'Stille Willem' van Vrij Neder
land-journalist Lensink beschouwde Endstra je als zijn
'trophy wife', zijn grootste verovering in een reeks
vriendinnen die hij er, vaak gelijktijdig, op nahield.
„Nou, dat zijn niet de woorden van Wim geweest. Mis
schien was ik wel zijn mooiste verovering. Wat is daar mis
mee? Hij was gewoon tot over zijn oren verliefd op mij. Ik
heb niet alleen een buitenkant! Ik ben leuk gezelschap en
heb vele capaciteiten. Ik had mede door mijn werkzaamhe
den al behoorlijk wat te melden. Echt iets waar mannen op
Anita Schuts was de levenspartner van de
in 2004 doodgeschoten Amsterdamse
vastgoedmagnaat Willem Endstra. Een
ontmoeting en een gesprek houdt ze af.
Wel is ze bereid schriftelijk vragen te
beantwoorden, waarbij ze zich laat
begeleiden door juridisch adviseurs. „Tot
mijn grote ergernis dicht men mij ten
onrechte al gauw een betrokkenheid in
deze zaak toe."
door Peter van Vlerken foto Patricia Steur
Anita Schuts in september 2006
vallen, al is dat mooi zijn natuurlijk meegenomen."
Familieleden van Endstra noemen zijn vriendinnen
kooplustige 'golddiggers'. „Wim heeft dat niet over mij ge
zegd. Dat hebben de media ervan gemaakt, omdat Wim het
altijd een grapje vond het over 'de zwarte band winkelen' te
hebben. Ik zal je een geheim verklappen: ik haat winkelen,
zeker nu ik al bijna dertien jaar mijn eigen damesmodewin
kel in de P.C. Hooftstraat heb. Na de hele dag in de winkel
te hebben gestaan, ga je niet nog eens gezellig shoppen. Wel
vonden we het leuk om in het buitenland te winkelen, een
dagje dan. Wim bracht meestal wat moois voor mij mee als
hij op reis was geweest. Ik vond dat lief en het was echt al
tijd goed."
Citaat van een familielid: 'Ze moest altijd het duurste en
het beste. Als er weer een nieuw klokje van Cartier was,
zo eentje in de suikerpot gedoopt, zeurde ze tot ze haar
zin kreeg.' „Absolute onzin. Toen ik Wim leerde kennen,
gaf ik niets om sieraden. Hij kwam zelf altijd met dingen aan
zetten. Wim was een echte gever. Tijdens onze relatie ver
wende hij ook de andere moeders van zijn kinderen, zeg
maar. Misschien voelde hij zich schuldig en probeerde het
goed te maken met geschenken. Ik denk dat dat soort uit
spraken veel met jaloezie te maken heeft."
Hinderde het je niet dat Endstra met meerdere vrouwen
tegelijk een relatie had? „Natuurlijk was dat vreselijk. Al
gauw werd gezegd: dan ga je toch bij hem weg... Als het zo
simpel was geweest, had ik dat gedaan. Het is een pijnlijke
privéaangelegenheid, waar ik weinig over kwijt wil. Ook
vind ik het niet leuk voor mijn dochter. Waarom zou ik de
vuile was buiten hangen? Bovendien heb ik geen zin om
Wim een trap na te geven nu hij er niet meer is."
Lensink beschrijft je relatie met Endstra op zijn zachtst
gezegd als getroebleerd door wederzijdse jaloezie?
„Lensink heb ik nooit willen spreken. Hij citeert blijkbaar
alleen maar eenzijdige, onbetrouwbare bronnen die heel
vervelend zijn voor mij en een eigen leven gaan leiden.
Wim had geen reden jaloers te zijn op mij. Ik had geen inte
resse in andere mannen. Wel was hij bang mij kwijt te ra
ken. Hij was onzeker in dat opzicht en zocht, denk ik, een
soort bevestiging bij andere vrouwen. Dat was het enige
waar hij en ik ruzie over hadden. Dat is zo gek toch niet?"
Endstra had nog vier kinderen bij twee andere vriendin
nen. Stond dat een goed vaderschap niet in de weg?
„Nee. Onze dochter Eva is in 1997 geboren. We hadden al
een tijdje een relatie. Het was een fijne, rustige periode
toen. Alles klopte. Daarom is ze ook geboren, uit liefde.
Wim was begaan met al zijn kinderen, hoewel ik moet toe
geven dat Eva zijn oogappeltje was. We waren samen be
gaan met de andere kinderen. Ze kwamen regelmatig bij
ons thuis over de vloer."
Hoe begon je te merken dat Endstra banden had met
onderwereldfiguren als Holleeder, Mieremet en Klep
per? „Wim was niet zo'n prater, wat wel eens irritant kon
zijn. Maar daar praatte hij zeker niet over.
Over de onroerendgoedzaken ving ik wel eens wat op tij
dens zakendiners. Ik nam kennis van een artikel van Tele
graaf-journalist John van den Heuvel: 'Bankier van de on
derwereld'. Ik wist niet wat er gaande was."
Een beetje psychologie: veel vrouwen schijnen dat span
nend te vinden. Jij? „Sorry hoor, ik vind er niets span
nends aan. Het zijn absoluut mijn types niet en ik be
schouw mezelf niet als een 'thrillseeker'. Ik ben daar te intel
ligent en te nuchter voor."
Maar je vloog wel voor een weekje vakantie naar Aruba
samen met Endstra, Holleeder en Maaike Dijkhuis, je
boezemvriendin?
„We zijn inderdaad naar Aruba gevlogen. Maaike beschouw
ik niet als een vriendin, laat staan als een boezemvriendin."
Je hebt aan de politie verklaard dat je door Endstra op
zeker ogenblik 'als het ware ontvoerd was in je eigen
huis' en gedwongen werd geld te tellen van dubieuze
herkomst. Was dat voor jou de eyeopener dat hij inder
daad 'bankier van de onderwereld' was?
„Nee, dat heeft er niets mee te maken. Dat dateert uit begin
jaren negentig. Wim kende toen Holleeder niet eens. Het
was een privékwestie en had verder niets met de zaak die
nu loopt te maken."
Je hebt ook verklaard dat Endstra door Holleeder werd
afgeperst en dat jij hem een paar keer grote sommen
geld hebt moeten overhandigen.
„Een keer heb ik namens Wim aan Holleeder geld overhan
digd. De andere keer was er een overboeking via de bank.
De vraag is echter of dat voor Holleeder bestemd was."
Voor zijn dood is je relatie met Endstra beëindigd.
Waarom? „Mijn relatie met Wim was helemaal niet beëin
digd. Wim woonde in onze flat in IJmuiden. Daar voelde
hij zich veiliger. Ik verbleef met mijn dochter in onze wo
ning in Amsterdam. Ik zag Wim vrijwel iedere ochtend.
We ontbeten samen en dan bracht hij onze dochter naar
school. Eerlijk gezegd vond ik dat op dat moment prima zo.
We kregen op die manier rust in onze relatie. Hij vond het
ook veiliger voor ons."
Hoe heb je de moord op Endstra beleefd? „Tja, hoe be
leef je dat? Dat kun je niet beschrijven. Het was ongeloof. Ik
trilde helemaal en was vreselijk in de war. Op dit moment
zitten mijn dochter en ik er nog middenin en het komt na
drieënhalf jaar nog steeds onwerkelijk over. Laat ik het
maar een boze droom noemen."
Er hebben in de Amsterdamse onderwereld meer liqui
daties plaatsgevonden. Vrees je voor je eigen leven?
„Deze mensen hebben waarschijnlijk echt te maken gehad
met het hele gebeuren. Dat ik de partner van Wim was, wil
niet zeggen dat ik erbij betrokken ben. Ik heb nooit iets met
hen te maken gehad, gelukkig. Daar heeft Wim mij in we
zen voor behoed. Hem kennende, heel bewust."
Voel je je de weduwe Endstra? „Een vreemde vraag. Als
je veertien jaar samen bent, dan ben je toch gewoon zijn
vrouw. Dat boterbriefje vonden wij niet belangrijk. Zo zag
hij dat zelf ook. Aan relaties stelde hij mij voor met: dit is
mijn vrouw Anita."
