Verandering
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
fietsplaatj e
v7
PZC Zaterdag 20 oktober 2007
Dierbare Zeeuwen, zijn jullie al gewend
aan het nieuwe formaat? Hebben jullie
ook al ontdekt dat je deze krant, qua af
metingen, ook mee naar bed kunt ne
men? Hier spreekt Uw ervaringsdeskundige, die
de overgang van de stadskrant Het Parool naar ta
bloid formaat en de overgang van het Utrechts
Nieuwsblad tot inlegkrant van het Algemeen Dag
blad, ook op tabloid heeft meegemaakt. Na alle
commotie over deze veranderingen die onomkeer
baar zijn daalde het stof en zie je hoe de strijd te
gen de verminderde belangstelling van het pu
bliek voor het fenomeen "krant" wordt gestreden
met inzet van alle denkbare middelen. Want we
willen onze krant niet kwijt. Voor geen prijs.
Nooit.
Natuurlijk plukken veel mensen het snelle nieuws
van het internet, zijn anderen tevreden met het
nieuws via de radio en de televisie. Maar ieder die
gewend is aan iets meer dan berichten bestemd
voor wezens met het concentratievermogen van
fruitvliegen wil achtergronden, motivaties, opi
nies, tegenstellingen, ervaringen die veel meer
tekst vergen dan één regel. En bovendien kan ik
mij ook niet voorstellen dat je de computer mee
naar bed wilt nemen om liggend op je rug het
nieuws tot je te nemen! Daarom mag de krant
nooit verdwijnen.
Ik ben een groot bedlezer. Vier kussens ondersteu
nen mijn leesgewoonte op meerdere ligniveaus,
mijn na de scheiding behouden kolossaal tweeper
soons bed is veranderd in een schip waarin ik veel
kranten, boeken en tijdschriften meevoer, bij mijn
op en neergaan tussen Overijssel en Amsterdam
of andere locaties sleep ik steevast een grote met
wielen uitgeruste rollende tas mee, waarin de laat
ste kranten zitten, op de bank in mijn werkkamer
zit nooit iemand want dat kan niet, de zitplaatsen
zijn bezet door selecties van nog te lezen kranten,
afgewerkte exemplaren en stukken krant waaruit
ik nog iets belangrijks voor mijzelf of mijn nage
slacht wil knippen. Wanneer iemand mij recht in
mijn hart wil treffen moet hij mij verbieden DE
krant te lezen.
En nu de verandering. Mijn bewaarzucht die er
toe leidt dat ik stapels van oude periodieken en
krantenknipsels heb opgeslagen, maakt dat ik nog
al eens iets uit 1989 of 1993 tegenkom. Bijvoor
beeld het maandblad Opzij, vroeger mijn lijfblad.
Ook een oude bijlage van Vrij Nederland, of een
oude PZC of Algemeen Dagblad ontmoet ik tus
sen mijn stapels. En wat zie ik dan? Iets wat ik ont
groeid ben. Iets wat er niet meer uitziet! Ouder
wets bedrukt papier, wat niet meer tot lezen uitno
digt. En vooral iets wat ik niet meer mee naar bed
wil nemen.
Hoor ik U nog nostalgisch mopperen? Ach lieve
lezer... eerlijk gezegd probeer ik alleen U en mij
zelf te verzoenen met de vooruitgang.
Meebuigen in plaats van afknappen. Terug kun
nen we niet meer.
Laten we opgewekt ingezonden brieven schrijven,
over wat ons niet bevalt, bijdragen aan de inhoud
van het nieuwe formaat, en laten we denken aar.
het aloude Zeeuwse devies: "luctor et emergo'L?
ten wij worstelen en bovenkomen. Want in ver
zuipen hebben we geen zin.
