de jungle van
PZC Zaterdag 13 oktober 2007
Wildwaterraften op de
Atjehrivier, duiken tussen de
zeeschildpadden in de
Indische Oceaan en de
jungle in met voormalige
rebellen: Atjeh is een goede
bestemming voor
vakantiegangers die wel van
een beetje avontuur
houden.
tekst en foto's Marianne Lamers
Bij het baden moeten vrouwen (en
ook mannen) hun kleding aanhou
den.
Foto helemaal boven: Op Atjeh we
melt het van de brommers.
Foto-inzet: Voormalige rebellen we
ten de weg in de jungle.
m j ijk, dit is de plek
w I waar we met vijftien
man, honderden In-
I donesische soldaten
hebben beschoten."
We zijn nog niet eens begonnen
aan de tocht of de sterke verhalen
beginnen al.
Met drie oud-GAM-rebellen zit ik
in een gammel busje dat ons op
een steeds steiler wordende weg
steeds hoger de bergen in voert
vanuit Lhoong, een dorpje vijftig
kilometer ten zuiden van de hoofd
stad Banda Atjeh. Het is nog maar
een paar jaar geleden dat deze drie
mannen, Marjuni Ibrahim (27), Sai-
nudin (37) en Juli Muliadi (30) stre
den voor een onafhankelijk Atjeh.
Ze hielden zich vier jaar schuil in
de jungle rond Lhoong met nog
zestig leden van de GAM, de bewe
ging voor een vrij Atjeh. Na het in
augustus 2005 bereikte vredesak
koord dat een einde maakte aan
bijna dertig jaar strijd tussen het
Indonesische leger en de GAM,
kwamen de veertig onafhankelijk
heidsstrijders die nog over waren,
het oerwoud uit. De meesten von
den tijdelijk werk in de wederop
bouw van Atjeh na de tsunami, nu
leiden ze toeristen rond voor Aceh
Explorer, een Atjees-Nederlandse
touroperator.
De rol van jungleguide bevalt ze
prima. Met spannende, soms wel
erg sterke verhalen en met hun
kennis van de mooiste geheime
plekjes in het oerwoud, hopen de
oud-GAM-rebellen nu hun geld in
de toeristenbranche te verdienen.
Na een paar dagen Banda Atjeh,
een traditionele jungletrekking en
een wildwaterraft op de Atje
hrivier, ga ik nu dan met hen de
jungle in. Dat de mannen nog
steeds een behoorlijke conditie
hebben, blijkt wel wanneer we na
enkele minuten steil bergafwaarts
Het Bounty-gevoel op Atjeh.
door een bijna ondoordringbare
jungle al een behoorlijke achter
stand hebben opgelopen. Al puf
fend en hijgend komen de blan
ken achter de GAM-mers aan. Een
lachertje voor de geoefende man
nen. „Deze route legden we vroe
ger in een half uur af. Naar bene
den en weer naar boven. Tijdens
onze periode in de jungle legden
we in drie uur gemakkelijk zestien
kilometer af', pochen ze.
Na een fikse klautertocht van twee
uur zien we door de het groene
bladerdek opeens de zee. We blij
ken te zijn afgedaald in een verbor
gen baai. „Daarom zaten we hier
ook zo vaak; hier konden we rus
tig eten en slapen zonder dat het
Indonesische leger ons kon zien,
ook niet vanaf de weg bovenaan
de berg", vertelt Juli. We rusten
uit op een uitstekend rotsplateau
boven de bulderende blauwe zee.
Op de weg terug naar boven zien
we later een grote zwarte gedaan
te. De vele apen, de kleurige vlin
ders en het getetter van ontelbare
vogels zijn de mannen wel ge
wend, maar een luiaard, die zien
ze niet iedere dag. De sfeer wordt
bijna triomfantelijk als we op een
oude Indonesische legerbasis onze
lunch van gebakken rijst en jack-
fruit nuttigen. Op de voormalige
uitvalsbasis van de vijand! Er is al
leen niets meer van over.
Op de weg terug naar Banda Atjeh
zien we volop bedrijvigheid. Na
de tsunami hebben de meesten
hun leven weer opgepakt. On
danks de schandalen en de klach
ten rondom de hulpverlening, heb
ben de mensen van Atjeh met be
hulp van honderden ontwikke
lingswerkers en miljoenen euro's
hun huizen en winkels weer op
kunnen bouwen. Een aantal dor
pen en wijken hebben iets weg
van een groot bungalowpark met
lange rijen exact dezelfde stenen
huisjes, vrolijk geschilderd en vol
gens de bewoners niet onaantrek
kelijk om in te wonen. Met de eco
nomie gaat het goed en ook het
toerisme begint zich langzaam te
herstellen van de zware klap.
Atjeh is volgens de reis
gids van Lonely Planet
dan ook 'the next best
spot' en heeft eigenlijk al
les wat een toerist zich maar kan
wensen: een altijd zomers klimaat,
witte stranden, een immens regen
woud met olifanten, tijgers en
orang oetans en een waar paradijs
voor duikers. Toch zet nog steeds
maar 5 procent van het aantal toe
risten dat een bezoek brengt aan
Indonesië, voet op Atjese bodem.
De jarenlange onafhankelijkheids
strijd, de tsunami, de bomaansla
gen op Bali en de economische cri
sis in Azie in 1997 hebben nog
steeds hun weerslag op het aantal
toeristen. Maar het zou ook wel
eens iets te maken kunnen heb-
Malaysian Airlines vliegt dage
lijks naar Medan. Vliegtickets
naar Banda Atjeh zijn in Medan
voor ongeveer vijftig euro te
koop bij o.a. Garuda Indone
sian Airlines:
www.garuda-indonesia.com
Voor riverrafting en
jungletrekking:
www.geocities.com/qurays
De jungle in met
oud GAM rebellen:
Acehexplorer@gmail.com
Nederlanders kunnen bij aan
komst in Indonesië bij een be
perkt aantal lucht- en zeeha
vens een visum aanvragen
voor bezoeken tot maximaal
30 dagen. Voor bezoeken lan
ger dan 30 dagen dient een vi
sum te worden aangevraagd bij
de Indonesische ambassade in
Nederland.
Reizigers naar en in Indonesië
wordt geadviseerd alle elemen
taire voorzorgsmaatregelen
tegen muggenbeten te nemen.
www.travelclinic.nl
De situatie in (delen van)
Indonesië wil nog wel
eens wijzigen.
Raadpleeg voor de zekerheid:
www.minbuza.nl/ reizenlanden
O
If
INDISCHE
OCEAAN
Jakarta
teureulak
Meulaboh
INDISCHE
OCEAAN
Tapaktuan 1
Pulaü Banyafcv*
infographic: JD
ben met het strenge islamitische
geloof dat de bevolking aanhangt.
Een biertje drinken is er ook voor
de toerist niet of nauwelijks bij en
bij het zwemmen moeten man
nen en vrouwen hun kleren aan
houden.
Ondanks de strenge leefregels,
staan de mensen erg open voor
toeristen en is iedereen behulp
zaam en nieuwsgierig. Voor toeris
ten zijn de regels bovendien min
der streng; in een aantal restau
rants in Banda Atjeh wordt het
schenken van bier oogluikend toe
gestaan en je kan best in je hemd
je aan het strand in Lampu'uk of
Lhoknga gaan zitten. Alleen moet
je er dan wel rekening mee hou
den dat je erg wordt bekeken.
Wil je toch graag in je bikini of
zwembroek de zee induiken, dan
kun je terecht op het eiland Pulau
Weh, ook wel Sabang genoemd,
naar de hoofdstad. Op dit Boun-
ty-eilandje kom je als toerist hele
maal aan je trekken en de stran
den bieden volledige privacy.
