Zeeland
Sluis biedt
beide supers
'maatwerk'
'Socks of standing' vonden
Verkeersouders Axel
willen maatregelen
22 I Woensdag 10 oktober 2007 PZC
GS volgens gemeente
ook niet tegen Ciooo
aan rand Breskens.
Ongeval op kruispunt
Oudeweg-Buitenweg
aanleiding van verzoek.
Kindertelefoon
door René Hoonhorst
MIDDELBURC - De gemeente Sluis
biedt de twee supermarkten in
Breskens 'precies dezelfde moge
lijkheden', betoogde beleidsambte
naar planologie Christianne Lu-
teijn gisteren voor de voorzienin-
genrechter in Middelburg.
Een nieuwe Plus en een uitgebrei
de Ciooo krijgen hetzelfde winkel
vloeroppervlak en daarmee houdt
het vissersdorp een gezonde detail
handelsstructuur, meldde Luteijn.
Ze ontkende dat Sluis met twee
maten meet. De gemeente wijkt
niet af van het beleid om winkels
in het centrum te concentreren.
Maar Ciooo heeft al een historie
aan de rand van de stad en er er is
'fysiek' gewoon geen ruimte in het
dorpscentrum. Dat GS het daar
mee eens zijn, bewijst de verkla
ring van geen bezwaar, betoogde
de beleidsambtenaar.
De advocaten van Plus en slijterij
De Vuurtoren wilden de bewering
dat er geen ruimte in het centrum
is graag onderbouwd zien. Maar
Luteijn meldde dat de zoektocht
1^ C1000 moet groter worden om
aan eisen consument te voldoen.
De uitbreiding leidt niet tot ont
wrichting van het winkelbestand
in het centrum, verwacht Sluis.
door Eugène Verstraeten
AXEL - De verkeersouders van de
Antoniusschool in Axel vragen de
gemeente Terneuzen maatregelen
te nemen op de kruising Oude
weg-Buitenweg. De omleiding
daar vanwege bouwactviteiten
heeft al geleid tot veel kritiek. Hun
vrees voor ongelukken werd vori
ge week bijna waarheid, toen een
ongeval met een fietsend meisje
en een achteruitrijdende dieplader
ZEEUWSE
ALMANAK
Ze krijgen wat te verstouwen, de
mensen achter de kindertelefoon.
Het éne na het andere verhaal aan
horen, over pesten op school, over
ouders die de handen niet thuis
kunnen houden. Ga er maar aan
staan om een goed advies te geven.
Petje af.
Zeker als je bedenkt dat er kinde
ren zijn, die de kindertelefoon voor
van Plus-uitbater Ronald Lohman
voldoende aantoonde dat er 'te
weinig draagvlak' is voor een su
per aan het Oranjeplein. Ze voeg
de er aan toe dat geschikte panden
niet voor het oprapen liggen, ter
wijl de infrastructuur in het dorps-
hart niet is berekend op de aanwe
zigheid van twee supermarkten.
Dat Lohman duurder uit is in het
centrum kan de gemeente 'niet
worden aangerekend'. De advocaat
van Ciooo stelde dat zowel Plus
als De Vuurtoren vooral uit con-
currentieoverwegingen tegen een
grotere super aan de rand van het
dorp ageren. Hij betoogde dat
Ciooo niet uitbreidt om meer klan
ten te trekken, maar vooral om
aan de eisen van klanten te vol
doen. Consumenten vragen tegen
woordig om meer kant-en-klaar-
maaltijden en verse waar en wil
len tevens keus uit diverse product
aanbieders. Ciooo moet in die
vraag mee. De 'sterke-drankenmo-
dule' moet wettelijk in een aparte
ruimte zijn gevestigd, maar hoort
volgens de raadsman wel bij de su
permarkt. Uitbreiding van de
Ciooo leidt in geen geval tot 'duur
zame ontwrichting' van het win
kelbestand, stellen Ciooo én ge
meente. Rechter G. van Unnik
doet vrijdag uitspraak. Hij zal zich
beperken tot een oordeel over het
juist toepassen van procedures en
laat zich niet leiden door onmin
uit het verleden, waarschuwde hij
de kibbelende partijen alvast.
maar net goed afliep. De verkeers
ouders waren nog maar net met
de kinderen een kijkje gaan ne
men op het gevaarlijke punt. De
kinderen vinden vooral de bussen
heel eng, de snelheid waarmee ge
reden wordt en het snel voorste
ken van de auto's. De alternatieve
route naar school is volgens de ver
keersouders ook niet veilig. Ze heb
ben wel ideeën om de situatie veili
ger te maken: eenrichtingsverkeer
op de Buitenweg, bussen via een
andere route leiden, een parkeer
verbod op de Buitenweg bij de
winkels, goede verlichting op de
bouwplaats en verkeerslichten.
Tip? redactie@pzc.nl
de lol bellen. Gewoon even testen
hoe ze bij de kindertelefoon reage
ren. Je hebt heel goede nepbellers,
die niet van echte te onderscheiden
zijn.
Maar o wee als je wordt herkend.
De hoorn gaat ergeheid op, merk
te laatst een vrolijke puber, en dat
gebeurt met een gepaste medede
ling: 'Jij bent een plaagbeller'.
Ruim twintig jaar na de
sluiting van de fabriek aan
de Steensedijk in Hulst
herleeft volgende week op
de bijeenkomst voor het
oud-personeel van Mi-lock
heel even de glorietijd van
de 'socks of standing'.
door Harold de Puysseleijr
Natuurlijk vielen er wel
eens harde woorden op
de werkvloer. Als de ge
plande levertijd van een partij sok
ken niet gehaald dreigde te wor
den, bijvoorbeeld. Maar bovenal
beklijft in een gesprek met drie he
ren die jarenlang voor het bedrijf
werkten de sfeer van saamhorig
heid: met z'n allen de mouwen op
stropen en niet te beroerd zijn om
werk te verzetten dat eigenlijk niet
in je functieomschrijving paste.
Veel werknemers beschouwden
dé Mi-lock zelfs een beetje als hun
eigen bedrijf, zegt Wilfried Baart
(62), die ruim twintig jaar diverse
functies bij het bedrijf vervulde.
Zó sterk was de binding bij de on
derneming die jarenlang de toon
aangevende en grootste werkgever
van Hulst was.
Mi-lock soeks en hippe varianten
als de Popsox vonden hun weg in
de jaren vijftig tot en met zeventig
over de hele wereld. Mi-lock was
een begrip in heel Europa. Zeker
in de eigen branche.
„De grote concurrenten kwamen
écht wel kijken naar onze show",
zegt oud-medewerker Theo Maes.
Samen met Baart organiseerde hij
de reünie van oud-werknemers,
Historie in een notendop
»- Emile Lockefeer stichtte op 1
mei 1910 een bescheiden trico-
tagebedrijf in de binnenstad
van Hulst.
»- In 1919 kocht hij de leegstaan
de bierbrouwerij aan de Steen
sedijk. Die bouwde hij in korte
tijd om tot breifabriek.
De grote bloei kwam toen het
bedrijf stopte met de fabricage
van bovenkleding en zich volle
dig ging richten op de produc
tie van sokken en kousen.
De capaciteit lag in de topjaren
op 3000 dozijn paar sokken
per week, oftewel 4 miljoen
sokken per jaar.
In 1985 ging het bedrijf failliet.
De Mi-lockreünie
De oud-werknemers komen
vrijdag 19 oktober vanaf 16
uur bijeen in De Halve Maan in
Hulst.
De reünisten kunnen niet al
leen herinneringen ophalen
met hun oud-collega's.
Ook wordt op groot scherm
een bedrijfsfilm vertoond over
Mi-lock in de periode
1955-1970.
Meer dan 250 oud-personeels
leden hebben zich al aange
meld voor de bijeenkomst.
Meer informatie over de reünie
bij Theo Maes, 0114-313209
of milockreunie@zeelandnet.nl.
die op 19 oktober wordt gehou
den.
Het idee werd vorig jaar geboren
tijdens het verjaardagsfeest van
'meneer Waker' Lockefeer. De
81-jarige Lockefeer is het enige nog
levende directielid. „Het was een
familiebedrijf, maar als werkne
mer was je een deel van die fami
lie", zegt Baart. Hij werkte 22 jaar
voor het bedrijf en maakte behal
ve de gloriejaren ook de onder
gang van de Hulster sokkenindus-
trie mee. De moordende concur
rentie uit Oost-Europa en China
werd Mi-lock in 1985 fataal.
„Later maakte ik bij andere bedrij
ven een sfeer mee die veel killer
en strakker was. Zeg nou zelf, je
kent in grote bedrijven tegenwoor
dig toch vaak je eigen baas niet
eens meer persoonlijk. Die verhou
dingen lagen bij Mi-lock totaal an
ders. Zo is mij de samenwerking
met meneer Waker nog heel goed
bijgebleven. De tijd dat we samen
beurzen bezochten in Keulen en
Parijs. Of winkels in bijvoorbeeld
Antwerpen bezochten om te kij
ken wat de concurrentie deed."
De naam Mi-lock werd door de fa
milie Lockefeer in samenwerking
met een Amsterdams reclamebu
reau bedacht en vormgegeven. 'So
eks of standing', zo luidde de slo
gan in het logo van het sokken-
merk.
„Het is een afkorting van mijn va
ders naam, Emile Lockefeer. Maar
die had er zelf moeite mee. Hij
vond het maar een vreemde
naam", aldus de aimabele Waker
Lockefeer. Hij zat gedurende 31
jaar in de directie van het bedrijf.
Eerst met zijn twee oudere broers.
Na hun overlijden kwam hij al-
Walter Lockefeer,Theo Maes en Wilfried Baart (vlnr) bij de straat die ver
wijst naar hun vroegere werkgever. foto Camile Schelstraete
leen aan het roer van Mi-lock te
staan. Lockefeer noemt Theo Maes
(71) en wijlen Honoré de Gucht
als zijn rechterhanden.
Dat Maes bij het bedrijf zou gaan
werken, was volgens hem in zijn
familie 'een uitgemaakte zaak'.
Zijn vader werkte er veertig jaar
en ontpopte zich tot steun en toe
verlaat van toenmalig directeur
Emile Lockefeer. „Direct na de
middelbare school ging ik er als
jong broekie werken. Dat was van
zelfsprekend."
Maes blikt vooral met plezier te
rug op de omgang met mensen in
de fabriek. En op de tijd dat hij er
met een Mi-lock busje opuit trok
om nieuw personeel te werven. i
„Een breier was een breier, maar f
de andere functies in het bedrijf
werden flexibel ingevuld, weet
Baart. „Dat was meteen ook de i
kracht van het bedrijf. Als er er-
gens een gat viel omdat er iemand
ziek werd, sprong een ander met
een bij."
Oprichter Emile Lockefeer
