Mathieu van Bellen excelleert in thuisbasis
Memorabel optreden
Roberta Gambarini
Verrassende
voorstelling
Grupetto
ensemble
j> van
1 8 Maandag 8 oktober 2007 PZC
Dit jaar viel de Hulster Basi
liek weer de eer te beurt
het openingsconcert van
het Festival van Zeeuwsch-Vlaan-
deren te mogen herbergen. Over
gebrek aan publiek voor dit evene
ment had de organisatie niet te kla
gen; er moesten in allerijl nog stoe
len bij!
Aan deze overweldigende belang
stelling zal het optreden van vio
list Mathieu van Bellen waarschijn
lijk niet vreemd zijn. En terecht,
want welke rechtgeaarde Hulste
naar zal de kans voorbij laten gaan
om deze uiterst getalenteerde
plaatsgenoot, nog wel op zijn
thuisbasis, te beluisteren.
Openingsconcerten van festivals
hebben vaak een feestelijk karak
ter. Van het hoofdgerecht deze
avond kan men dat echter niet zeg
gen. Het eerste vioolconcert van
Sjostakovitsj is verre van feestelijk,
maar wel een zeer indringend
meesterwerk, waarin aardig wat el
lende uit het tijdperk van Stalin
op grootse wijze is gesublimeerd.
En het beluisteren van Mathieu
van Bellen als solist in dit veelei-
RECENSIE
Nationaal Orkest van België,
Mathieu van Bellen
Gezien: vrij. 05/10, Basiliek,
Hulst.
Rotterdams kamerorkest
Opening Festival van
Zeeuwsch-Vlaanderen.
Gezien: za. 06/10, Sint Baafskerk,
Aardenburg.
door Jos Verpoorten
sende werk was zonder meer een
feest.
Het is verbluffend te horen en te
zien hoe deze jonge musicus de
spanning gedurende een werk van
lange adem als dit van de eerste
tot de laatste noot weet vast te
houden. Hij wordt dan ook, in de
beste romantische traditie, overdui
delijk één met de muziek. En werd
hij op degelijke wijze begeleid en
ondersteund door het eerbiedwaar
dige Nationaal Orkest van België,
in de wel zeer breed opgezette ca
dens als aanloop naar het laatste
deel stond hij er helemaal alleen
voor.
Van Bellen viel daarbij zeker niet
door de mand, maar vertolkte de
ze weergaloze monoloog, die qua
intensiteit te vergelijken valt met
Bach's cellosuites, werkelijk su
bliem.
Als sandwiches voor deze niet be
paald hapklare brok kon het orkest
uitpakken in Berlioz's Ouverture
Le Carnaval Romain en Beelden
van een schilderijententoonstelling
van Moessorgski. De charmante
ouverture werd lichtvoetig en ge
disciplineerd vertolkt, waarbij de
fraaie klank van de diverse groe
pen binnen het ensemble opviel.
De intonatie bij de lage instrumen
ten, zowel blaas als strijk was niet
altijd even feilloos. Dit is overigens
een euvel dat bij de beste orkesten
ïval
Zeeuwsch-Vlaanderen
in akoestisch lastige ruimten als
kerken e.d. af en toe de kop op
steekt.
Het overbekende en schitterende
werk van Moessorgski is natuurlijk
de uitsmijter bij uitstek van elk
concert. Dirigent Ivan Meylemans
en zijn orkest trokken hier nog
eens alle registers open en zorgden
voor een bijzonder feestelijke af
sluiting van dit openingsconcert.
Zaterdagavond trad in de
Aardenburgse Sint Baafs
kerk in tegenstelling tot het
gevestigde Nationaal Orkest met
het Rotterdams Kamerorkest een
pas onlangs opgericht ensemble
aan. Onder leiding van Conrad
van Alphen bewezen deze, voorna
melijk jonge musici aardig wat in
hun mars te hebben. In de twee
grotere werken die op het pro
gramma stonden viel de volwas
sen benadering, discipline en eens
gezindheid op.
Het strijksextet Souvenir de Floren
ce van Tsjaikovski werd uitgevoerd
in een bewerking voor strijkorkest.
Er werd fraai gespeeld, daar niet
van, maar de intensiteit, eigen aan
enkel bezette strijkkwartetten of
-sextetten, ontbrak een beetje in
de eerste delen. Het laatste deel
was, wat dat betreft, nog het
meest overtuigend.
Na de pauze speelde men met de
Carmensuite van de Russische com
ponist Rodion Shchedrin de beste
troeven uit. Het is een omvangrij
ke parafrase op melodieën uit Ge
orge Bizet's gelijknamige opera en,
voor een compositie uit de zesti
ger jaren van de vorige eeuw, op
opvallend romantische leest ge
schoeid.
Voor deze gelegenheid was de
kern van het Rotterdams Kameror
kest uitgebreid met een rijk arse
naal aan slaginstrumenten, waar
aan vijf slagwerkers hun handen
meer dan vol hadden. Niet in het
minst door de inspirerende in
breng van deze, per definitie,
bewonderenswaardig veelzijdige
muzikanten, werd het een schi
tterende uitvoering, compleet met
een door het enthousiaste publiek
afgedwongen toegift.
RECENSIE
'In Flanders Fields' met Henk
Soenen, klarinet saxofoon
Bruno de Schaepdrijver-altviool
Valentijn Biesemans-cello,
zingende zaag, Jan Lust-piano
door Arie Karreman
In Porgy en Bess te Terneuzen gin
gen we gistermiddag even terug in
de tijd. En wel naar de Eerste We
reldoorlog. Waar in de vreselijke
strijd sommigen de moed konden
opbrengen tot het schrijven van
een gedicht. Populaire deuntjes
brachten afleiding in de loopgra
ven.
Het Grupetto ensemble ging letter
lijk graven in dit verleden en maak
te een selectie uit tientallen van
dergelijke songs. Daarbij maakte
men onderscheid tussen de liedjes
die echt uit de loopgraven kwa
men (trenchsongs) en de populai
re door de soldaten geliefde songs
(topsongs). Tussen de muziekstuk
ken door hoorden we teksten en
gedichten uit die tijd.
We hoorden ook muziek van De
bussy, Eisler, Strawinsky, Hinde-
mith en van Moeran. Cellist Biese-
mans componeerde ook nog een
aantal werken, geïnspireerd op het
werk van Owen en de trenchs
ongs. Alle werken werden speciaal
voor het ensemble gearrangeerd.
Het werd een indrukwekkende
voorstelling waarbij ook doorlo
pend beeldfragmenten werden ge
toond. De musici speelden perfect
en wisten het publiek op bijzonde
re wijze te boeien. Ook werd door
de vijf mannen gezongen. Het is
duidelijk dat het festival van
Zeeuws-Vlaanderen zoekt naar
een verbreding in het repertoire.
Dat is met deze uitvoering zeker
geslaagd.
Het Rotterdams Kamerorkest speelt in de Sint Baafskerk.
foto Peter Nicolai
RECENSIE
Ze leek de hele nacht door te
kunnen zingen. Na ruim
drie uur zette de Itali
aans-Amerikaanse zangeres Rober
ta Gambarini zaterdag dan toch
een punt achter een memorabel
optreden in wat ze 'de beste jazz
club van de wereld' noemde: Por
gy en Bess in Terneuzen.
Het concert was, oneerbiedig ge
zegd, de afterparty van de viering
van het vijftigjarig bestaan van het
jazzcafé, een halfjaar geleden.
De grote wens destijds van Stich
ting Porgy Jazz was Gambarini
naar Nederland te halen, maar een
optreden bleek niet in te passen in
haar overvolle toerschema. Zater
dag kwam ze alsnog en, zoals ze
herhaaldelijk liet blijken, met alle
soorten van genoegen.
Ze had drie geweldige muzikanten
book-klassiekers, van Duke Elling
tons Daydream tot en met Billie
Holidays Good morning heartache.
Haar stem lijkt weinig beperkin
gen te kennen en regelmatig
etaleerde ze ook haar uitzonderlij
ke scatting-techniek, bijvoorbeeld
in On the sunny side of the street,
waarin ze de oorspronkelijke
trompet- en saxpartijen van Dizzy
Gillespie en Sonny Rollins op
eigen wijze voor haar rekening
nam.
De ware hoogtepunten bewaarde
Gambarini voor het slot van het
optreden, met het verstilde This is
always (begeleid door alleen bas),
een wonderbare trompetimitatie
en een eerbetoon aan Benny Car
ter - haar ontdekker en de laatste
vijf jaar van zijn leven haar men
tor - in de vorm van When lights
are low.
Roberta Gambarini zong ruim drie uur in Porgy en Bess.
foto Camile Schelstraete
Roberta Gambarini
Gezien: za 6 okt, Jazzclub
Porgy en Bess, Terneuzen.
door Rolf Bosboom
meegenomen: de onverstoorbare,
in Terneuzen inmiddels vertrouw
de slagwerker Douglas Sides, de
vaardige bassist Giorgios Antoniou
en de flamboyante Amerikaanse
toetsenveteraan Kirk Lightsey, die
soms wel erg nadrukkelijk aanwe
zig is maar als geen ander een voca-
liste kan begeleiden.
Gambarini zong in - voor de gele
genheid rookvrije - Porgy en Bess
vooral zorgvuldig uitgekozen jazz-
standards en American Song-
