De Egyptenaren haddei
POLDERDIJK
mm
Goudsmid verliest veertig
zilveren ringen in Vlissingen
48 I Zaterdag 29 september 2007 PZC
Bij aanschaf van een nieuwe zonwering
100 euro retour voor uw oude
VRAGEN AAN
Op Neeltje Jans is vandaag een congres met
200 natuurartsen en -therapeuten over diag
nose en behandeling van chronische infec
tieziekten. Ralph Abels haalde hen hier.
Naam: Ralph Abels
Leeftijd: 45 jaar
Woonplaats: Kamperland
Beroep: natuurarts en directeur RP Vitamino
Analytic
I* Ss
door Claudia Sondervan
Wat is een natuurarts?
„We noemen het ook wel complementaire arts. Een aanvullend behan
delaar, afhankelijk van het ziektebeeld, die met natuurlijke middelen en
micro-organismen werkt. Wij wijzen de reguliere medische aanpak niet
af, integendeel. Eemgebroken.arm moet je gewoon -zetten.m-in.-een on-
stoken schouder moet soms een cortisoneninjectie."
Wat doet uw bedrijf?
„We zijn gespecialiseerd in onderzoek naar darmflora en chronische
ziekten in de darmen. De dysfunctie van de spijsvertering. De darm is
toch een centraal orgaan in het lichaam. Ik vind dat heel spannend.
Maar waarom ik dat ooit gekozen heb als specialisatie, geen idee."
Waar gaat u het vandaag over hebben?
„Chronische infectieziekten. Infecties door micro-organismen. Zoals
maagzweren door heliobacter, reuma door borrelia, de verwekker van
de ziekte van Lyme, of het prikkelbare darmsyndroom. In feite zijn het
overtrokken reacties van het afweersysteem op een infectie. We kunnen
het soms niet genezen maar wel de symptomen wegnemen."
„De reguliere artsen nemen die ziekten serieus genoeg maar zij gebrui
ken een andere invalshoek. Ontstekingsremmers lossen het probleem
niet op. Wij gebruiken andere methoden, we werken met micro-organis
men. je kent vast het Yakult-verhaal. Goede darmbacteriën."
Zijn er vandaag ook artsen uit de reguliere medische wereld bij?
„Nee. Ik vind het wel jammer, maar er zijn erg weinig contacten met
huisartsen en artsen uit de ziekenhuizen. Soms is er overleg met een en
kele huisarts, maar dat is zeldzaam. Het is een beetje de A-sector en de
B-sector, strikt gescheiden. Maar patiënten hebben daar echter geen
boodschap aan, die bezoeken beide soorten artsen."
Zijn ze wel welkom?
„We zitten vol. We weten al niet waar we de mensen bergen moeten. Er
kan geen stoel meer bij. We - ik organiseer het samen met Energetica
Natura uit Hulst - hadden gerekend op honderdvijftig man, er komen er
tweehonderd. Allemaal professionele mensen, aangesloten bij beroeps
verenigingen, geen particulieren. Maar natuurlijk waren ze welkom ge
weest, graag zelfs."
Maar er is nog ruimte in de wandelgangen?
„Er kunnen heel veel mensen rondlopen op Neeltje lans."
door Forra de Jong
VLISSINGEN - Aan de Spuistraat in
Vlissingen bij de parkeergarage de
Fonteyne, heeft een goudsmid
dinsdag rond 16.30 uur een zwarte
fluwelen showrol met veertig zilve
ren ringen met pareltjes en halfe
delstenen verloren.
N. van Empelen liep met een trol
ley vol spullen uit de winkelstraat
naar de parkeergarage. Zij kwam
van een juwelier in het centrum.
Door de werkzaamheden aan de
Spuistraat lag er veel zand op de
grond. De wieltjes van de trolley
waren hier niet tegen bestand en
de goudsmid viel met trolley en al
om.
Zeer waarschijnlijk is de showrol
toen uit de trolley gevallen en blij
ven liggen op de straat. De goud
smid kwam er later pas achter dat
ze de ringen verloren had.
Van Empelen looft een beloning
uit voor het terugkrijgen van de
ringen. Zij is te bereiken op tele
foonnummer 06-55322130 of per
e-mail: nicolette-lejarin@planet.nl.
GEVELVERFRAAIING
ALUMINIUM EN KUNSTSTOF KOZIJNEN, ZONWERINGEN, ROLLUIKEN, DAKRAMEN. GARAGEDEUREN
VUSSINGSESTRAAT 1 4371 RA KOUDEKERKE T0118 552010 F0118 552071 INFO@POLDERDIJKZONWERINGEN.NL
i Beeld Karei V
Het eikenhouten beeldje van Karei
V dateert uit 1550. Het moet in de
achttiende eeuw in de nis hebben
gestaan boven de ingang van het
Goese stadhuis. Arnold Truyen
van Stichting Restauratie Atelier
Limburg heeft de oorspronkelij
ke verflaag vastgezet, zodat
het oude materiaal eronder
niet verloren zou gaan.
Uit: Historisch Museum
De Bevelanden, Goes
2 Pijnbank
De pijnbank was sterk aan
getast door houtworm en
schimmel. Restaurator Riaan Rijke
uit Koudekerke heeft de bank zo
goed mogelijk schoongemaakt, ver
rotte stukken met kunsthars geïm
pregneerd, aangetast hout gefreesd
en vervangen door nieuwe stuk
ken eikenhout, die ze op kleur
bracht.
Uit: Stadhuismuseum Het Belfort,
Sluis
3 Microscoop in kast
Dit is een zogenaamde samenge
stelde microscoop uit de negen
tiende eeuw waarin door verschil
lende makers vervaardigde onder-
Zeeuws Behout, die vanaf volgen
de week te zien is in het gebouw
van Covra in Vlissingen-Oost. Het
vertellen van het verhaal van Zee
land, het wordt de grote opdracht
voor de Zeeuwse musea de komen
de jaren. „Objecten moeten lees
baar worden", zegt Leo Adriaanse,
museumconsulent van de SCEZ.
„We moeten er minder vanuit
gaan dat het object zelf interessant
genoeg is. Het gaat mensen om
het verhaal achter het object."
„Vooral als een object niet per se
mooi is", vult Heyning aan.
De Belgische broedmachine die
het Streeklandbouwmuseum Agri-
muda uit Sint Anna ter Muiden le
verde als bijdrage voor de tentoon
stelling was de aanleiding om de
voorlopers van de huidige bio-in-
dustrie te onderzoeken. En zo
zocht Heyning de geschiedenis
achter de vijftien voorwerpen van
hout die de Zeeuwse musea heb
ben geleverd voor het project
Zeeuws Behout van het Steun
fonds voor de Zeeuwse Musea. De
houten voorwerpen werden de af
gelopen maanden ook geconser
veerd en gerestaureerd.
Zo zijn er de houten
schooltassen van mu
seum De Burghse
School in
Burgh-Haamste-
de. Heyning:
„Scholieren
Rondscharrelende kippen op
een boerenerf, het is het
romantische beeld dat veel
mensen hebben van vroeger.
Legbatterijen, dat is echt
iets van de moderne
consumptiemaatschappij.
Nou, vergeet het maar, zegt
kunsthistoricus Katie
Heyning, verbonden aan de
Stichting Cultureel Erfgoed
Zeeland (SCEZ).
door Lilian Dominicus
Ruim drieduizend jaar ge
leden werkten de Egyp
tenaren al met grote
broedovens. „Daarin
konden duizenden eieren tegelijk
worden uitgebroed. De kennis zak
te weg, maar in de achttiende
eeuw was er iemand die in een
dorp in Egypte de techniek
had gezien en die is er
toen mee aan de slag ge
gaan."
Het is een van de verha
len die Heyning boven
water heeft weten te ha
len in de voorberei
ding van de ten
toonstelling
van nu geven hun tassen een per
soonlijke tint, door er een beertje
aan te hangen of stickers op te
plakken. Maar dat is niet alleen
van deze tijd, dat deden ze vroeger
ook al. Daar kom je achter als je
die tassen onderzoekt. Kinderen
krasten vroeger op hun houten tas
sen of ze zetten hun initialen er-
