Spori
Debutante vijfde op WK
Er is nog een kleine
vriendenploeg over
PZC Dinsdag 25 september 2007 37
Vereniging Strijd in
Vrede uit Groede
bestaat zestig jaar.
door Fred Rabout
GROEDE - Zestig jaar duivenmel-
ken in Groede. Dat is zestig jaar
Strijd in Vrede. Dat is de naam
van de vereniging die op 2 au
gustus 1947 bij de toenmalige ge
meente Groede, afdeling duiven,
werd ingeschreven. Het gezel
schap dat zich bij die dienstdoen
de ambtenaar meldde, bestond
uit Sakke Becu, Staf Dusarduijn,
Jan van Haneghem, Izak de Jonge,
Ko den Dekker, Jac. Van Acker en
Bram van Gijs.
In het 'archief van de huidige
secretaris/penningmeester, de 71-
jarige Dirk Verherbrugge, zijn die
namen terug te vinden. Ze staan
in een schrift met harde kaft uit
de naoorlogse jaren. De blaadjes
zijn vergeeld, de inkt van de schit
terende krulletters van de toenma-
'Ik heb het nooit begrepen
waarom we op de zaterdag
moesten gaan concoursen'
lige secretaris is wat minder hel
der geworden. Verherbrugge
waakt erover, als was het zijn tes
tament.
Strijd in Vrede is een schitterende
naam, al schijnen de buitenstaan
ders daar een andere mening over
te hebben. Verherbrugge: „We
zijn een echte vriendenploeg met
de dertien actieve leden - onder
wie vier vrouwen - die we nog
hebben. We zijn allemaal recht
voor z'n raap en dat komt wel
eens verkeerd over. We hebben
hier vaak toeristen die eens ko
men kijken als we aan het inkor-
ven zijn. Afgaande op onze com
municatie tijdens die korving den
ken ze dat we op het punt staan
elkaar de hersenen in te slaan.
Niets is minder waar, we berei
den ons gewoon voor op een lek
kere pint."
Hoewel Verherbrugge pas 33 jaar
geleden bij de vereniging kwam,
weet hij dat er in de beginjaren
nog 'looprecht' was. Niet iedere
liefhebber had toen een klok. Dat
betekende dat er op een aantal
vaste plaatsen een klok stond,
waar men met de gummiring van
de thuisgekomen duif naartoe
moest lopen. De afstand dat men
vanaf de klok woonde, werd in
tijd gecompenseerd: het loop-
recht. Zestig jaar later is dat wel
veranderd. Nu valt de duif op de
klep en wordt elektronisch zijn
tijd gemeten.
De laatste jaren gaat het kwantita
tief wat minder met de dui
vensport en dat probleem is ook
aan Strijd in Vrede niet voorbijge
gaan. De Zeeuws-Vlaamse vereni
ging telt nu nog dertien actieve le
den. Volgens Verherbrugge komt
dat voor een groot deel door de
fusie van de zaterdag- en zondag
vliegers.
„Voor de fusie hadden we nog
vijf fanatieke jeugdleden. Toen
we op zaterdag moesten concour
sen, waren ze gelijk verdwenen.
Dat en de huidige kosten die de
duivensport met zich meebrengt,
zijn de doodsteek voor deze
mooie sport. Ik heb het nooit be
grepen waarom we op de zater
dag moesten gaan concoursen. Ie
dere sporttak wordt zowel op za
terdag als zondag bedreven. We
hebben toch ook zaterdag- en zon
dagvoetbal?"
De fusie zit dus nog diep bij de
secretaris van de jarige club. Het
zestigjarig jubileum zal overigens
in stilte worden gevierd. Ver
herbrugge: „We hebben onze jaar
lijkse tentoonstelling ook al
moeten omzetten in kaartavon
den. De tijden zijn veranderd. De
animo voor zulke zaken zijn
verdwenen. Het is niet anders. De
tijd dat we niet meer met onze
klok naar het clublokaal moeten,
is niet meer veraf. Als dat wordt
doorgevoerd - de technische mo
gelijkheden zijn er - dan is de ver
eniging geen vereniging meer.
Dan is het over en uit."
./"Y.
Provinciale Staten
Provincie Zeeland
Thuis hebben ze op het dak een zonnecol
lector en zijn de gloeilampen vervangen
voor spaarlampen. De statenleden Leen
Harpe (GroenLinks) en Sjoerd Heijning
(VVD) en zijn met het milieu begaan, maar
hoe willen ze energiebesparing in de hele
provincie aanpakken? De Kadernota ener
gie- en klimaatbeleid, waar Provinciale
Staten vrijdag een besluit over nemen,
moet een oplossing bieden. Hierin staan
richtlijnen die de uitstoot van schadelijke
stoffen en het gebruik van fossiele brand
stoffen moeten terugdringen.
Leen Harpe
"Eén van de belangrijkste zaken vind ik het
terugdringen van koolstofdioxide. Milieube
wust leven kan door spaarzaam om te gaan
met bestaande energiebronnen. Dat kan op
heel eenvoudige wijze, al is het alleen al in
huishoudens. In de helft van het aantal huur
woningen in ZeeLand staan nog oude verwar
mingsketels. Als die worden vervangen door
hoogrendementsketels,, verenig je het nutti
ge met het aangename: enerzijds gaat het
energieverbruik omlaag, anderzijds bespaart
het de consument geld. We kunnen eens
beginnen met de woningbouwcorporaties
daarop aan te spreken. Die zijn beslist niet
armlastig. De provincie kan ze aansporen
aan de slag te gaan. Ik ga ervan uit dat
woningbouwcorporaties welwillend zijn, want
wat is er op tegen om de band met je huur
der te verbeteren en goed werk te doen in het
belang van het milieu?
Wat het plaatsen van zonnecollectoren op
daken betreft kan Delta subsidie verlenen.
Het energiebedrijf kreeg geld van de overheid
voor het openhouden van de kerncentrale in
Borsele. Ik heb van al dat geld nog niets
gezien. Het voorstel van de WD om te inves
teren in kernenergie, daar moeten we niet op
inzetten. We hebben immers te maken met
kernafval. De grootste afvalberg van
Nederland ligt bij Covra. Na sluiting van de
kerncentrale duurt het nog een eeuw eer de
koeien daar weer kunnen grazen. Investeer
dan liever in een oplossing daarvoor.
Bovendien als er een tweede kerncentrale
bijkomt, wordt het Scheldewater vanwege de
koelwaterlozing net zo warm als je badwa
ter."
Sjoerd Heijning
"Het belangrijkste vind ik dat we ons toeleg
gen op een mix van maatregelen waarvan we
weten dat ze werken. Bevorder bewezen
technieken en doe niet teveel aan luchtfiet
serij. Windenergie bijvoorbeeld, daar moe
ten we mee doorgaan. Niet overal, want de
molens zijn niet fraai. En er is nog een
nadeel: ér is niet altijd wind. Ook kunnen we
vaker gebruik maken van zonne-energie en
het onttrekken van energie uit grondwater.
Zeeland loopt daarin achter op andere
Europese landen. Hier ligt een taak voor
gemeenten. Die kunnen bij nieuwbouwpro
jecten eisen stellen aan woningbouwvereni
gingen en projectontwikkelaars.
We zouden ook het gebruik van alternatieve
energiebronnen kunnen stimuleren: de teelt
van algen of het onttrekken van energie uit
biomassa. Om dat te kunnen doen moeten
er niet alleen subsidies komen, maar moet
ook de wetgeving worden aangepast. Veel
plannen lopen vast op de regels op het
gebied van milieu en ruimtelijke ordening.
Wat wij als VVD een gemis vinden is dat in
deze nota niet over kernenergie wordt
gesproken. We zijn er vast van overtuigd dat
kernenergie toekomst heeft. Op het
moment dat olievoorraden in de wereld
minder worden, kan je met kerncentrales
elektriciteit opwekken. Dat afval valt wel
mee. In een keurig betonnen gebouw als dat
van Covra kan het jaren blijven liggen. Als je
dat afzet tegen de nadelen die aan het
gebruik van andere energieopwekkers kle
ven, dan moeten we wat ons betreft ook
inzetten op kernenergie."
Volg vrijdag de Statenvergadering via www.zeeland.nl of Omroep Zeeland televisie
Ingeborg Audenaerd uit
Sas van Gent kan niet
zonder het vissen.
door Kevin van Boxel
GOES - Vol goede moed vertrok
ken de zes vrouwen van het Neder
lands team zoetwatervissen naar
Toledo. In de Spaanse stad werd
half augustus het WK gehouden.
Voor de eerste keer nam een Ne
derlands vrouwenteam deel aan
een mondiaal kampioenschap. En
niet zonder succes. Oranje eindig
de op een gedeelde vijfde plaats.
Ingeborg Audenaerd uit Sas van
Gent maakte deel uit van het suc
cesvolle zestal. „Het was een prach
tige ervaring voor ons. We gingen
er eigenlijk zonder enige verwach
ting heen. Dan is het natuurlijk
fantastisch als je zo'n goede presta
tie neerzet."
Het vissen begon voor de 25-jarige
Audenaerd allemaal tijdens een va
kantie in Scandinavië. „Toen ik
mijn vader daar zag vissen, wilde
ik het zelf ook wel eens proberen.
Dat beviel zo goed, dat ik het daar
na ben blijven doen." De Zeeuwse
bleek aanleg te hebben. „Hier in
de buurt stak ik er met kop en
schouders bovenuit. Zo ben ik ei
genlijk het wedstrijdvissen inge
rold. Met het WK als voorlopig
hoogtepunt."
De inwoonster van Sas van Gent
zegt dat ze het zonder de onvoor
waardelijke (financiële) steun van
haar ouders allemaal niet had kun
nen doen. „Mijn vader heeft me al
le kneepjes van het vak geleerd.
Vaak gingen we een week voor
een wedstrijd al naar het betreffen
de water toe om dingen uit te pro
beren. Dat zorgde ervoor dat ik tij
dens de wedstrijd zelf wist hoe ik
de vis kon vangen. Dat gaf me een
voorsprong op de rest."
Audenaerd kan zich inmiddels
geen leven meer voorstellen zon
der het vissen. „Ik denk dat ik on
geveer honderd dagen per jaar met
vissen bezig ben. Het is een beetje
een uit de hand gelopen hobby."
Zaterdag 18 augustus was het dan
eindelijk zover. De Zeeuwse ver
trok met haar vijf teamgenotes
richting Spanje. „Daar hadden we
nog de hele week om ons voor te
bereiden op de wedstrijden die
pas in het weekeinde plaatsvon
den. We kregen in die tijd verschil
lende opdrachten van onze
coaches. De uitkomsten werden ge
bruikt om een plan op te zetten
voor de wedstrijd."
De vrouwen hoefden zich in die
De 25-jarige Ingeborg Audenaerd
uit Sas van Gent is met het
Nederlands vrouwenteam vijfde
geworden op het wereldkampi
oenschap in Spanje.
week alleen op het vissen te con
centreren. „Sportvisserij Neder
land had een budget beschikbaar
gesteld. Dat geld gebruikten we
voor de reis, het hotel en een bus
die ons naar het water kon vervoe
ren. Ook hadden we nog enkele
andere sponsors. Zij zorgden voor
voer en materiaal."
Het WK, waaraan vijftien landen
deelnamen, werd een prachtige er
varing. Met vijf vrouwen uit de
jeugddivisie werd een verdienstelij
ke vijfde plaats behaald.
„De jongste was vijftien jaar. Voor
af vroegen mensen dan ook: moe
ten die kleine kinderen hier vis
sen? Maar het heeft goed uitge
pakt. Voor die jonge meiden was
het WK natuurlijk een uitsteken
de leerschool. Voor mijzelf was
het allemaal iets minder. Ik heb
voor mijn doen vrij slecht gevist.
Maar die vijfde plaats maakte alles
goed."
i'' -v. - -
Ingeborg Audenaerd, deelneemster
aan het WK vissen.
