Schitteren
als een
Spectrti v13
PZC Zaterdag 22 september 2007
Sakshi als het Indiase 'Meisje
van Vermeer'
d op de eigen capaciteiten en mogelijkhe
den, veilig.
Het is in het rustige, geordende Nederland
moeilijk voor te stellen hoe de kinderen le
ven, maar Wieke Biesheuvel probeert dat
in een column uit te leggen. „Bombay fluis
tert niet. Zij gilt en krijst, lééft. Sta je op de
bovenste verdieping van een hoog ge
bouw, dan zie je een permanente veeg van
roet en vuil boven de stad hangen. Het kri
oelt er van de mensen, verkeer, bouwput
ten, vuilnis. Een broedplaats voor ziektes.
Er is armoede waar je kijkt. Toch hebben
veel sloppenbewoners een televisie. Ze lig
gen er met liefde hun hele leven krom
voor en leggen hun prioriteiten anders
dan wij verwachten. Bombay is ook de
stad van de dromen, waar migranten uit
heel India naartoe trekken. In Bollywood
worden de films en de soaps gemaakt
waar Indiërs zo dol op zijn."
„Aankomen in Bombay is echt een schok",
zegt Erma Rotteveel. „Zó ontzettend véél
mensen!" Er wonen bijna twintig miljoen
mensen in de Indiase stad. „Als je je be
denkt dat bijna één op de tien kinderen
iets mankeert, dan wonen er dus honderd
duizenden kinderen met een handicap in
de sloppenwijken." Velzeboer: „Het is ho
peloos als er geen hulp is. Maar mét hulp
hebben deze kinderen in veel gevallen
meer toekomstperspectief dan niet-gehan-
dicapte kinderen."
Monique Velzeboer weet zelf als geen an
der dat een goede revalidatie essentieel is.
Ze was meervoudig olympisch kampioene
shorttrackschaatsen, maar belandde na een
sportongeval in een rolstoel. Ze revalideer
de, ging naar de fotoacademie en maakte
carrière als fotografe. Ze staat niet vaak
meer stil bij de dingen die ze niet meer
kan, maar denkt vooral aan de dingen die
ze wél kan.
Van de kinderen die ze voor de kalenders
en de agenda's van de Monique Velzeboer
Foundation portretteert, valt de handicap
nauwelijks op. Wie de foto's bekijkt, ziet
eerst het kind en misschien in tweede in
Lubna, gehuld in rood-wit-blauw.
De gehandicapte fotografe en oud-Olympisch kampioen
shorttrackschaatsen Monique Velzeboer heeft voor de vijfde keer
een kalender gemaakt met foto's van gehandicapte kinderen.
Ditmaal in Bombay, India.
door Annet van Aarsen foto's CPD
Ze schitteren voor één keer als
echte Bollywoodsterren, de
droom van menig kind in de
Indiase miljoenenstad Bom
bay, het hart van de beroem
de Indiase filmindustrie. Neem Lubna
Rangrez, de ster die de voorkant siert van
de nieuwe kalender en agenda van de stich
ting van Monique Velzeboer.
Velzeboer vindt dat Lubna dezelfde lach
en ondeugende oogopslag heeft als prinses
Maxima. Of neem Vinayak Maharana, de
4-jarige die baby Krishna uitbeeldt.
Hij is een kindje met het syn
droom van Down, maar die
handicap verdwijnt op de foto
compleet naar de achter
grond.
De Noordwijkse fotografe
was in januari samen met
jeugdvriendin en art-director
Erma Rotteveel en Libelle-co-
lumniste Wieke Biesheuvel
tien dagen in Bombay om de
foto's te schieten voor de kalen
ders, agenda's en
wenskaarten
van de
Foundation. De opbrengst is bestemd voor
het Liliane Fonds, dat gehandicapte kinde
ren in ontwikkelingslanden helpt. Het was
het vijfde project op rij en dus een jubi
leumreis. Eerder maakte het team foto's
voor het Liliane Fonds in Rwanda (kalen
der 2004), Nepal en Bangladesh (kalender
2005)Pem (kalender 2006) en in Kenia
(kalender 2007). De Monique Velzeboer
Foundation heeft een grote schare fans en
de opbrengsten groeien jaarlijks. Konden
Rotteveel en Velzeboer in 2006 een che
que van 50.000 euro aan het Lilia
ne Fonds overhandigen, in 2007
was dat een recordbedrag van
100.000 euro.
Lubna en Vinayak, maar ook
Sakshi (het Indiase 'Meisje
van Vermeer'), Sheetal en
Akash en al die andere jon
geren en kinderen die voor
de lens van Velzeboer po
seerden, zijn Liliane
Fonds-kinderen. De Neder
landse organisatie bekostigt
hun revalidatie en stelt
hun toekomst, met
scholing af-
nique
Velze
boer
stem
stantie dat het iets mankeert. „Voor de Bol-
lywood-portretten kregen we hulp van
een Bollywood-regisseuse. Zij regelde een
visagist en een kleermaker", zegt Erma Rot
teveel. „Prachtig, de kinderen voelden zich
als sterren behandeld."
Ook wilde het team met de fo
to's de band laten zien tussen
Nederland en India. In elk Bol-
lywood-portret zit een knip
oog naar Nederland. Houdt Sheetal een lo
tusbloem in haar handen, Akash heeft een
Nederlandse tulp. Sakshi is natuurlijk het
Indiase 'Meisje van Vermeer'. Vinayak, de
baby Krishna, heeft een typisch Hollands
koekje in zijn knuistje. Lubna is, maar dat
ziet iedereen direct, van top tot teen ge
huld in rood-wit-blauw.
„Ik ben altijd behoorlijk nerveus, de dagen
voordat we op reis gaan", zegt Erma Rotte
veel. „Alles moet in die korte tijd dat we er
zijn ook lukken. We mogen niks vergeten
of over het hoofd zien, want je gaat niet zo
maar terug om het nog eens over te doen."
Monique Velzeboer: „Die tien dagen zijn
behoorlijk vermoeiend. Je wordt aan hele
rijen mensen voorgesteld, er staan veel
ouders met hun kinderen te wachten tot
ze op de foto kunnen. Voor de kalender
heb je er maar twaalf nodig, dus je weet
van tevoren al dat je met een heleboel por
tretten niks doet. Maar toch, je wilt aan
dacht besteden aan al die kinderen die
zich melden."
De twee vriendinnen willen hun reizen
voor het Liliane Fonds voor geen goud mis
sen. Velzeboer: „India was behoorlijk ver
moeiend, maar je wordt er ook vrolijk van.
Heel veel ellende zien we natuurlijk niet.
Deze kinderen krijgen allemaal een kans
op een goede toekomst, we zien vooral het
resultaat dat het Liliane Fonds boekt."
De kalender en agenda voor 2008 en de wenskaar
ten zijn te koop bij de Bruna-winkels en via inter
net te bestellen bij de Monique Velzeboer Founda
tion. Zie: www.moniquevelzeboerfoundation.nl
