D
Film by the Sea
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
vluchtig
Marjan
Berk
v7
PZC Zaterdag 22 september 2007
e vrijwilliger is het zout in de pap van
I onze Nederlandse maatschappij. En de
vrijwilligers die Leo Hannewijk, artis
tiek directeur van Film by the Sea,
heeft weten te winnen voor alle hand en spandien
sten die er nodig zijn om zo'n wilde week ge
smeerd te laten lopen, zijn van een buitengewoon
soort. Vriendelijk en geduldig wijzen ze deze licht
chaotische schrijfster voortdurend de weg in het
filmpaleis, van Fons Rademakerzaal naar Michiel
de Ruyterpaviljoen en Zaal 2. Ach, zonder dit
vriendelijk mensensoort zou het festival een stuk
minder bestaansrecht hebben. En dan de directeur
zelf, hij is alomtegenwoordig, de steunzool van
het festival.
Ik mocht dit jaar ook weer komen. Voorpret, de
gedachte aan het zeefruit bij de maaltijd en de ont
moeting met collega's, dit alles heeft de smaak van
een schoolreisje. Slapen in een kamer die uitziet
op de Westerschelde, 's nachts met de balkondeur
open, luisteren naar de golven die breken op de
Vlissingse kust, het zijn aangename bijverschijnse
len van het verblijf op Film by the Sea. Ik laat de
vertoonde films maar even buiten beschouwing.
We kunnen overal de kritieken en beoordelingen
lezen, maar ik heb vooral lekker in de bioscoop ge
zeten! En mijn oren door het magnifieke Blof la
ten wassen.
Liever zet ik al die vrijwilligers in het zonnetje en
dan speciaal de chauffeurs die ons van overal naar
Vlissingen en terug rijden. Zo maakte ik dit jaar
kennis met Thomas, Willem, Wim en Jan-Kees.
Willem bracht mij op de hoogte van het bestaan
van een speciaal soort Zeeuwse vissersplatbodems,
dat zijn de hoogaarzen of, zoals ze in
Zeeuws-Vlaanderen worden genoemd, de heng
sten. Oorspronkelijk werden deze schepen ge
bouwd bij de firma Meerman in Amemuiden. Die
werf dreigde te verdwijnen, net als die mooie,
oude schepen. Maar ziedaar, nu is er een vereni
ging opgericht die de hoogaarzen restaureert en in
de 'bruine vloot' in de vaart houdt! De vloot ligt
nu in Veere en wordt gebruikt voor pleziertoch
ten.
Chauffeur Willem loopt over van enthousiasme.
De laatste keer word ik teruggebracht door
Jan-Kees. Twee jaar geleden reed hij mij ook en hij
vertelde mij het prachtige verhaal van zijn grootva
der, die slager was en over het bezorgen van de fij
ne vleeswaren bij het voormalige tophotel Britta-
nia. Ook Jan-Kees is betrokken bij de hoogaarzen
en hengsten, hij weet er nog meer van dan Wil
lem, die nog maar een jonkie is! Hij belooft mij
het boekje en een exemplaar van het tijdschrift
over de schepen te sturen.
Naast al die heerlijke zeemansverhalen verklaren
alle chauffeurs zonder uitzondering hun betrok
kenheid bij het filmfestival. Ze doen het allemaal
voor hun pure lol en voor de directeur. Ik stem in
met dit koor en prijs de directeur vooral voor zijn
buitengewone moed om voor het front van een
publiek van voornamelijk uit vrolijke dames en
een enkele heer in te gaan op mijn vraag eens te
laten zien of hij nog goed kan bukken. Dapper de
monstreert hij dat hij nét niet helemaal met zijn
handen bij zijn tenen reikt! Leo Hannewijk is et.",
moedig man!
Leve Film by the Sea, het festival dat Vlissingen
als filmstad op de kaart zet!
