Het voegwerk van het f
Foto's verbeelden de subjectie
Veiling zilver leidt tot
'knettergekke' prijzen
P
3 6 Donderdag 20 September 2007 P2C
ZES VRAGEN AAN
Schrijfster Tessa de Loo is dit jaar een van
de juryleden bij Film by the Sea. Vandaag is
daar de film De tweeling te zien, gebaseerd
op haar gelijknamige roman uit 1993.
Naam: Tessa de Loo
Woonplaats: Coimbra (Portugal)
Leeftijd: 60
Beroep: schrijster
door Rolf Bosboom
Waarom hebt u 'ja' gezegd op de uitnodiging om jurylid van het filmfestival
te worden?
„In de eerste plaats omdat ik een enorme filmgek ben. Flet is voor mij
een heerlijk cadeautje om elke dag twee films te kunnen bekijken en
daarnaast nog heerlijk verwend te worden. Bovendien ben ik al lange
tijd heel intensief met een roman bezig en was ik net aan break toe. Flet
kwam dus heel goed uit."
Waar let u op bij het bekijken van films?
„Ik houd van verhalen, dus dat staat bij mij voorop. Is het een goed ver
haal en wordt het goed gebracht? Ik ben ook heel visueel ingesteld. Daar
om let ik er ook op of een film fijn is om naar te kijken, of er rekening is
gehouden met de esthetiek. En het derde punt is dat ik verrast wil wor
den. Naarmate je meer films hebt gezien, ga je ook meer waarde hech
ten aan originaliteit."
Aanvankelijk schrok u destijds van de manier waarop 'De tweeling' was ver
filmd. Bent u, achterafgezien, toch trots op de film?
„Je kunt alleen maar trots zijn op je eigen geesteskind en dat is de film
helemaal niet. Wel ben ik erg blij dat de belangrijkste intentie van het
boek behouden is gebleven in de film. Toen ik al die mensen huilend uit
de première zag komen, kreeg ik wel het gevoel van: dat heb ik allemaal
teweeggebracht, met iets wat ik ooit in mijn werkkamer heb bedacht.
Dat gaf wel een gevoel van tevredenheid."
Bent u sindsdien anders gaan kijken naar boekverfilmingen?
„Nee. Net als veel andere mensen heb ik altijd wel moeite gehad met
boekverfilmingen. Ik ken maar een paar voorbeelden waarbij de film
niet tegenviel nadat ik het boek had gelezen. Hier op het festival kijken
we puur naar de film. Ik heb de originele boeken ook niet gelezen. In
het geval van Atonement ben ik door de film wel nieuwsgierig gewor
den naar het boek van Ian McEwan."
Hebben de ervaringen met 'De tweeling' u huiverig gemaakt voor een nieu
we verfilming van een van uw boeken?
„Er staat zelfs al een tweede op stapel, al mag ik daar nog niets over zeg
gen. Wel probeer ik nu al in een heel vroeg stadium een klein beetje in
vloed te hebben op het scenario, hoewel je als auteur juridisch gezien
geen recht van spreken meer hebt als de rechten zijn verkocht. Het be
langrijkste dat ik heb geleerd is dat je het los moet laten. Een boek kan
niet door een film worden vernietigd of verminkt, want het is een auto
noom kunstwerk. Wat een ander ermee doet, kan nooit afbreuk doen
aan het origineel."
U noemde al uw nieuwe roman. Wat kunnen we verwachten?
„Ik ben er heel hard mee bezig. Het wordt steeds dikker en dikker. Ik
heb het gevoel dat ik een nieuwe bron heb aangeboord, in die zin dat ik
niets meer uit de werkelijkheid nodig heb. Dat is me nog niet eerder
overkomen. Ik voel nu ook de vrijheid om allerlei omwegen te maken.
Het verhaal speelt zich voor een deel afin Marokko, maar Nederland is
er ook bij betrokken. De hedendaagse problematiek rond allochtonen
speelt een rol. Het is de bedoeling dat het boek in het najaar van 2008
uitkomt."
De film De tweeling (2002) van regisseur Ben Sombogaart is vandaag te zien bij
Film by the Sea, om 15.00 uur in zaal 2 van Cine City in Vlissingen.
door Rolf Bosboom
MIDDELBURG - De zilvercollectie
die gisteravond onder de hamer
kwam bij het Zeeuws Veilinghuis
in Middelburg, heeft extreme prij
zen opgebracht.
„Zelfs de gerenommeerde handel
vindt het buitensporig", zei Hans
Hoek van het veilinghuis. „Het
zijn ook echt knettergekke prij
zen."
Het ging voornamelijk om het laat
ste deel van de bekende collectie
van J. de Bree (1916-1996). Het
duurste stuk op de drukbezochte
veiling was een zilverset van
32.000 euro.
Zelfs de miniaturen, vaak nog
geen twee centimeter groot, lever
den kapitalen op. Een cellootje
ging bijvoorbeeld voor 8500 euro
weg.
De indruk bestond dat het Zeeuw
se zilver merendeels naar particu
liere verzamelaars en handelaren
buiten de provincie ging. Opval
lend was dat hét topstuk, een Vlis-
singse tabakspot met twee comfo-
ren, niet werd verkocht.
De grote belangstelling is op zich
begrijpelijk, zegt Hoek. „Zeeuws
zilver is gewoon zeldzaam, zeker
als het uit de achttiende eeuw
komt en door erkende zilversme
den is gemaakt. Dat gaat het
skyhigh met de prijzen. Maar die
liggen nu nog hoger dan ook wij
hadden verwacht."
Op de ladder van kleurrijkste filmlocaties staat
Zeeuws-Vlaanderen in de top. Hoge luchten, populieren die
naar de einder reiken, tastbare nevel. En - niet te vergeten -
bewoners die nog niet allemaal geïnfecteerd zijn met het
Randstadvirus. Als ze hun mond open doen hebben ze
ondertiteling nodig.
door Jan van Damme
Een stipnotering dus. Met
Jos de Putter als boeg
beeld. Zijn vorige week in
de Nederlandse filmcanon
opgenomen documentaire Het is
een schone dag geweest (1993), over
het verdwijnend boerenbestaan er
gens in de buurt van Zaamslag, is
voor wie het wil zien een lofzang
op het Zeeuws-Vlaamse leven en
land.
Er hebben de laatste jaren meer ca
mera's gedraaid op het breukvlak
van Vlaanderen en Zeeland. Hij
had het waarschijnlijk zelf niet ver
wacht, maar ook Rens Oomens be
gint zich te ontpoppen als een
filmmaker die het dialect van het
Land van Cadzand weliswaar niet
spreekt, maar wel heel goed ver-
staat. Geboren (1954) en als zoon
van een betonboer opgegroeid in
Breda, kunstzinnig opgeleid en
werkzaam in Amsterdam. Daar is
geen woord Zeeuws-Vlaams bij.
Dat element komt op het conto
van zijn levensgezellin Tineke de
Hullu, die in Retranchement is ge
boren. Door haar is hij al ruim der
tig jaar te gast in die contreien.
In de periode 1974-1996 was
ggypü tüfflha
1 ItTii 1
Filmmaker Rens Oomens in de omgeving van Retranchement.
foto Tineke de Hullu
Nieuwe film Rens Oomens
Vergezicht in een eikenhouten
lijstje; regie Rens Oomens; te
zien: zaterdag 22 september in
Cine City Vlissingen.
Voorafgaand aan de voorstel
ling wordt een compilatie ver
toond van 'In Europa', een
35-delige televisie-serie naar
het gelijknamige boek van
Geert Mak, die de VPRO de ko
mende twee jaar uitzendt.
Programma: 12.00 uur compila
tie 'In Europa'; 12.20 uur inter
view met Geert Mak en Roel
van Broekhoven (regisseur);
12.35 uur 'Vergezicht in een ei
kenhouten lijstje'.
Oomens als producent betrokken
bij diverse speelfilms, documentai
res en televisieprogramma's. De
tv-serie én film Charlotte Sophie
Bentinck, waarvoor hij met twee
honderd man in Tsjechië verbleef,
beschouwt hij als zijn 'finest hour'
uit die tijd.
Eerder dit jaar kwam Oomens in
het nieuws met de presentatie van
een impressionistische documen
taire over de Spaans-Staatse linies.
In 2004 manifesteerde hij zich
voor het eerst als zelfstandig film
maker. Hij maakte toen een por
tret van Retranchement, een heel
jaar rond, onder de titel Vaderloos
Landschap. Hij herinnert zich de
vertoning in het Ledeltheater in
Oostburg. Het hele dorp mocht er
gratis naar toe. „Een feest was
dat", zegt hij terugblikkend, „de
groot op het scherm, moesten er
ontzettend om lachen, sloegen el
kaar op de schoudeRRr. Zo mooi,
zo hartverwarmend had ik het
nog nooit beleefd."
Nu heeft Oomens een tweede film
gemaakt. Op het eerste gezicht
weer met Retranchement in de
hoofdrol. Echter, de ambitie reikt
deze keer verder dan het maken
van een dorpsportret. De beelden
zouden overal gedraaid kunnen
zijn, zegt de maker. Retranche
ment staat nu symbool voor een
verdwijnend soort samenleving.
Het platteland verkruimelt, de
stadse cultuur rukt op. Zaterdag
krijgt Vergezicht in een eikenhouten
lijstje - dat is de titel - tijdens Film
by the Sea in Vlissingen een voor
première, een week later heeft het
Nederlands Filmfestival in Utrecht
de officiële première. Dan gaat
Elsje van Ree en Hajo
Hoffmann exposeren
werk bij Galerie Kats.
door Ali Pankow
kats - Twee mensen kijken naar
hetzelfde, maar hetgeen zij zien
verschilt. 'Subjectieve ervaring van
de werkelijkheid', noemen Elsje
van Ree en Hajo Hoffmann dat.
Deze twee fotografen uit Hoofd
plaat streven ernaar die persoonlij
ke interpretatie in hun werk te ver
beelden. Dat ze daar goed in sla
gen, blijkt uit de expositie die nu
te zien is bij Galerie Kats. „Zij foto
graferen zaken waar ik zelf aan
voorbij zou lopen. Zij leren mij op
een andere manier naar de dingen
te kijken", motiveert galeriehoud
ster Lenny van Broekhoven haar
keuze.
Van Ree en Hoffmann treden als
duo al jaren naar buiten onder de
naam Studio 24Photo. Van Ree
volgde eerst de Hoge School voor
de Kunsten in Utrecht voordat zij
zich in technische zin in fotografie
ging verdiepen. Bij Hoffmann ont
sproot de fascinatie voor fotografe
ren al toen hij tien jaar oud was en
trotse eigenaar werd van een Ag-
fa-box. „Een beroepsloopbaan als
fotograaf zou een logische stap
zijn geweest", zegt Hoffmann. Het
ouderlijk gezag waar hij mee te
maken had, vond echter dat 'er
eerst maar een vak geleerd' moest
worden. Naast een technisch-com-
merciële studie zag hij echter te
vens kans zijn interesse in kunst, li
teratuur en fotografie verder te
ontwikkelen.
Van Ree en Hoffmann gaan vaak
op reis. Het duo bezocht diverse
steden in Europa, maar ook Austra
lië, Indonesië, Zuid-Amerika en
de Verenigde Staten. „Reizen is
voor ons beiden de grootste uitda
ging. Maar ook al reizen we sa
men, fotograferen we op dezelfde
plaats en dezelfde tijd, nooit is het
beeld van de een hetzelfde als van
de ander", zegt Van Ree.
Fotografische stillevens behoren
tot haar specialiteiten, die zij in de
eigen studio arrangeert. Met Stille
ven met vis en Stilleven met gra
naatappel verbeeldt zij subtiel ver
rotting en verval.Ook haar Eten
compositie roept een macaber sfeer
tje op: een collage van maaltijden
