POST-PUNKER ANNE EN UPTOWN GIRL EVA GAAN
SAMEN SHOPPEN. NEMEN ZE WAT VAN ELKAAR OVER?
DOOR EVA WASSENBURG EN ANNE NIJTMANS
Eigen stijl
ANNE ZIET ER WEER STOER UIT
VANDAAG.
Spijkerbroek, verwassen
ooit-zwart bloesje en coupe
't-was-laat-in-de-kroeg-gister'. Anne
en ik gaan shoppen. Zij -post-punk
en op sandalen die ik nog niet op de
camping zou dragen- en ik -uptown
girl met naaldhakken en rok- gaan
elkaar van onze gebaande paden af
brengen. Claudia Strater en consor
ten moet ik vandaag mijden en stoe
re Anne blijft weg bij de spijkerbroe-
kendumpzaken waar ze haar hout
hakkershemden koopt.
De vraag is of we kunnen slagen in
zaken waar we never-nooit-niet bin
nen zouden stappen. Is het terecht
dat we nooit bij H&M, Steps of Oili-
ly komen? Of is overal wel iets leuks
te vinden als je er maar voor open
staat.
Terwijl de naaldhakken van mijn
zwarte pumps geregeld tussen de
kleine keitjes blijven hangen, en An
ne stevig doorstapt op haar klitte-
bandsandalen, beginnen we bij Didi.
Anne heeft het moeilijk met alle
ruches, kantjes en frutsels en ik
knap af op de goedkope stoffen. Het
is mooi tot de eerste wasbeurt, zo
lijkt ons. Anne ziet een rokje dat
'wel aardig' is, maar ze zet niet door.
De post-punker moet nog even
moed verzamelen.
Even verderop hangt Zara vol met
tuniekjes voor meisjes van 22 die er
zestien in zullen lijken. Mmmm.
Wij voelen ons hier allebei te oud
voor. Snel weg dus.
In Mexx loopt Anne een beetje ver
dwaasd achter me aan. Ik pluk een
jurkje uit het rek waar ze niet met
een van over haar nek gaat. En ja, ze
mag er een broek onder aanhouden,
het bijkomend voordeel van tuniek
jurken. Met het jurkje (70 euro),
bruine skinny-jeans (60 euro) en
mooi donkerrood shirt met satijn-
bies en V-hals (25 euro) verdwijnt
ze tussen de hoge spiegels naar het
paskamers.
Als ze eruit komt vind ik dat ze de
juiste stijl te pakken heeft; een beet
je nonchalant maar toch vrouwelijk.
„Ik zou er niet opkomen", zegt ze
aarzelend draaiend voor de spiegel.
„Maar ik vind het eigenlijk wel leuk.
Net niet te meisjesachtig. Een dui
delijke 'misschien' dus bij Mexx.
Na koffie, appeltaart, respectievelijk
een sjekkie en een filtersigaret gaan
we verder. Nu ben ik aan de beurt,
maar de weg buiten het gebaande
pad leidt ons langs de winkel van Oi-
lily, waar we al bijna voorbij zijn als
ik omdraai en er naar binnen stap.
Anne is verbaasd: „Is dit niet voor rij
ke kindertjes?". Niet alleen, zo blijkt.
Anne likkebaardt bij een kleurige
rok in de zomeruitverkoop en een
bont dikgebreid vest (helaas 249 eu-
ro).
Er lijkt voor Anne nog een stevige
misschien bij te komen. Een knielan-
ge overslagjurk, met borstzakjes, een
V-hals en puntboorden maakt se
rieuze kans. Nadat de twijfel over
vermeende plompheid weg is -'sug
gereert inderdaad taille, zo'n wikkel
jurk' - is er zeker tien minuten hoop
tot Anne hem toch afschrijft als te
damesachtig. Jammer.
Ondanks pijnlijke voeten (ik) lacht
het winkelgeluk ons aan het eind
van de middag ineens toe. Op weg
naar huis gaan we zonder veel hoop
nog even naar binnen bij het ons al
leen van de gevel bekende Steps.
Verhip. Ik slaag hier glansrijk en ook
Anne plukt hier zelf een rokje
(59.95 euro) uit het schap en voor
Anne en Eva lopen in hun eigen kleding.
Anne en Eva in hun
nieuwe outfit in de
kledingwinkel
Steps.
FOTO'S MARISKA
HOFMAN
