Honderd, eigenwijs en
V2
Zaterdag 15 september 2007 PZC
Wil je de honderd halen, dan is Zeeland dé geschikte omgeving. Hier wonen relatief
gezien de meeste hoogbejaarde inwoners van het land. De oudste inwoonster van
Nederland, uit Middelburg, vierde deze week haar noe verjaardag.
Een lang en gelukkig leven. Dat wil iedereen wel. Maar wat als je op je tachtigste nóg
minstens twintig jaar te gaan hebt? Wil je gelukkig blijven, dan is vooral een positieve
levensinstelling nodig, zeggen de eeuwelingen zelf. Een levenswijsheid van een
103-jarige: „Je moet de dingen nemen zoals ze zich voordoen. Wat heb je eraan om te
gaan zitten treuren?"
door Cornelleke Blok foto's Ronald den Dekker
Zeeuwen van 95 en ouder
_j vrouwen fH mannen
700-
628 622
500
300-
100
606 600
2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006
PZC Oonja Odijk bron CBS
Eigenwijs kijkt Kee de Hond (99)
de spelbegeleidster aan. „Krijg ik
nu een extra beurt?" Ze kwam zo
juist te laat binnen en heeft daar
om de eerste ronde 'balletjes gooien' ge
mist. Wie dacht dat de bijna-eeuwelinge
de kaas van haar brood laat eten, heeft het
mooi fout. Kee is nog zo fanatiek als wat.
Terwijl haar tafelgenotes wat glazig voor
zich uit staren, mikt Kee de ballen gretig in
de vakjes. „Twee plus één plus drie plus
zes is twaalf', rekent ze haar score razend
snel uit. Ze glimlacht tevreden.
De spelletjesmiddag, die vrijwilligers van
het Rode Kruis eens per twee weken hou
den in zorgcentrum Poelwijck in 's-Heer
Arendskerke is één van haar favoriete acti
viteiten. „Dat doe ik heel erg graag", vertel
de ze even daarvoor vanuit haar fauteuil in
haar woonkamer. Ze is een verschijning.
Al was het alleen maar om haar kleder
dracht. Een blauw-wit kapje, gouden oor
ijzers en de traditionele bloedkoralen ket
ting. Van jongs af aan draagt Kee de (katho
lieke) Zuid-Bevelandse klederdracht. „Ik
ben niet anders gewend. En ik doe het nog
steeds helemaal zelf aan", zegt ze trots.
Tijd om van achter de geraniums naar bui
ten te staren, heeft Kee nauwelijks. „Ik ga
vaak naar een breiclub. Ik lees kranten.
Naar de televisie kijk ik ook vaak. Ik wil al
les weten. Als ik me verveel, pak in mijn
karretje. Dan ga ik bij mijn buurvrouw op
bezoek, of gewoon een eindje rijden." Vol
gend jaar mei hoopt ze haar honderdste
verjaardag te vieren. „Ik kan me niet voor
stellen dat ik zo oud ben. Ik blijf maar
doorleven." Haar ogen glinsteren. „Ik zeg
wel eens dat ik 66 ben, in plaats van 99."
De 103-jarige Adriana Lunstroo-van Zan
ten is al net zo min onder de indruk van
haar leeftijd. „Ik denk er nooit bij na dat ik
zo oud ben", mijmert de oudste inwoon
ster van Yerseke, die in zorgcentrum Vre-
delust woont. „Dat heb je niet in de hand.
Het gaat vanzelf" Veel belangrijker is het
plezier dat ze nog heeft in de dingen die ze
doet. „Ik vind het voornaamste dat ik nog
goed bij de tijd ben. Er is nog zoveel te
doen en te lezen. Elke dag begin ik met de
krant. Dan blijf je een beetje bij de tijd. Ik
wil weten wat er buiten Yerseke gebeurt.
Ik doe ook legpuzzels. Ik heb er wel tien."
„Het leven is niet altijd makkelijk,
blijft en 't mag van Boven, dan is
Ze heeft veel meegemaakt in haar lange le
ven. Moest in de jaren zestig noodgedwon
gen vanuit Amsterdam naar Zeeland ver
huizen en verloor haar man al jaren gele
den. „Ja, ik mis mijn man en mijn oude
huis, maar je leven wordt daarna weer op
een andere manier ingevuld. Ik heb nooit
in de put gezeten. Ik ben altijd nogal nuch
ter geweest. Je moet de dingen nemen zo
als ze zich voordoen. Wat heb je eraan om
te gaan zitten treuren?"
Cornelia Steenhard-de Waard (100),
die in het Goese zorgcentrum Ter
Weel woont, denkt er al net zo
nuchter over. „Ik ben niet meer sterk ge
noeg om thuis te wonen. Mijn man is over
leden. Ik mis hem altijd, maar als je ouder
wordt, moet je proberen er het beste van
te maken. Dat ligt aan jezelf Het is niet al
tijd makkelijk, maar zolang je een beetje
gezond blijft en 't mag van boven, dan is 't
leven toch heel erg mooi? Als ik mijn lieve
kinderen nog maar heb, is het goed." Ze
zegt het met een ernstige stem, maar zodra
ze over haar achterkleinkinderen vertelt,
straalt haar gezicht. „Die kleine poppetjes
zijn zo lief"
Familie is voor de drie eeuwelingen
heel belangrijk. Het voordeel van
zo'n hoge leeftijd is dat je meestal
drie generaties onder je hebt. Kee de Hond
kan het allemaal niet meer bijhouden. „El
ke keer trouwt er weer één, of dan krijgen
ze weer kinderen", lacht ze. Haar elf kinde
ren, die allemaal in Zeeland wonen, ko
men regelmatig langs. „Dat vind ik heel
erg fijn." Dochter Lenie Janse (72), die in
's-Heerenhoek woont, is er zelfs elke dag.
Ik sla wel eens een dagje over, maar dat ge
beurt niet vaak."
Zoals Cornelia Steenhard-De Waard niet
zonder haar kinderen kan, kunnen haar
kinderen ook niet zonder haar. Dochter Sa
ri van de Linde (73) uit Kapelle: „Mensen
vragen wel eens verbaasd: heb jij nog een
moeder? Ik kom elke week bij haar. Over
slaan kan ik niet, dan krijg ik heimwee.
maar zolang je een beetje gezond
't toch heel erg mooi?"
We hebben altijd een goede band gehad.
Ik ben de oudste van zes kinderen. We
deelden toch samen de zorgen van het ge
zin. Mijn moeder is nog steeds heel erg
zorgzaam. Tegen mijn broer, die lang bij
haar in huis woonde, zegt ze nog steeds
vaak dingen als: 'Draai je de gaskraan goed
dicht? En doe je de deur op slot?' Gelukkig
kan ik bij haar ook nog terecht als ik iets
wil vertellen over mijn kinderen, al spaar
ik haar nu wel voor sommige dingen. Ik
ben heel dankbaar en blij dat ze de laatste
tijd van haar leven nog zo goed kan door
brengen. Ik kijk ook echt naar de bezoek
jes uit. Het is wel druk hoor, want ik ben
tegelijkertijd ook nog oma. Toch denk ik
elke keer: ah, gezellig, even naar mijn moe
der toe."
„Als ik m'n lieve kinderen nog maar heb, is het goed"
to van Cornelia Steenhard-de Waard (100) uit Goes.
is het levensmot-
JJECA >1
pRrpffr'fv
Adriana Lunstroo-van Zanten (103) uit Yerseke: „Ik vind het voornaamste dat ik nog goed bij de tijd ben. Er is
nog zoveel te doen en te lezen. Elke dag begin ik met de krant. Dan blijf je een beetje bij de tijd."
