In Pembrokeshire
LeukIKEA Barcelona
v30
Zaterdag 15 september 2007 PZC
LIZA'S
door Liza van Sambeek
Wat doen vroeg-pensionado's? Jawel, ze kopen een
huis in Spanje. Ik dacht nog, is dat wel nodig? Hu
ren is toch veel goedkoper, maar manlief was niet
van de wijs te brengen en ook onze dochters waren wild en
thousiast.
Wie ben ik dan om dwars te liggen? dacht ik uiteindelijk en
zette braaf mijn handtekening bij een notaris in Begur. Nu
moet ik toegeven, het huis is prachtig en zeer comfortabel.
Het huis zou schoon worden opgeleverd, maar al snel bleek
dat het schoonmaakbedrijf er een andere standaard op na
hield dan ik. De eerste week heb ik voornamelijk op de knieën
doorbracht om de hardnekkige verfvlekken van de leistenen
vloer te krabben. Het zweet vermengde zich met ammoniak,
bleekwater, Cillit Bang en ander milieuonvriendelijk spul.
„Overdrijf niet zo", merkte mijn man vanaf het terras op.
„Kom lekker in de zon zitten, dat komt later wel."
Komen mannen van Mars?
En toen naar IKEA Barcelona! „Hebben we een plan", vroeg
de man van Mars. „Ja we hebben een plan én een lijst. Alle
nummers, kleuren en maten heb ik aan de hand van de catalo
gus geïnventariseerd. Komt goed. Weet jij het adres", vroeg ik
toen we halverwege waren, „dan zetten we die in onze nieu
we TomTom XL".
Die waren we dus vergeten, maar volgens mijn man is het
vóór Barcelona en staat het goed aangegeven. „Es indicado muy
bien. Maak je geen zorgen."
Enfin we hebben geen
IKEA-bord gezien en toen we
de grote Avinguda de la Meridia-
na opreden, begon het feest pas
goed. Ik ben tien keer uitgestapt
om met mijn beste Spaans te be
grijpen hoe we tunnels, eenrichtingverkeer, rotondes, bruggen
en stoplichten moesten passeren om uiteindelijk terecht te ko
men in de wijk Hospitaiet, aan de zuidkant van de stad. Twee
uur later, na zeker drie maal een rondje over de Placa de les
Glories en de Placa d'Éspanya, parkeerden we onze auto op de
vierde verdieping in de gigantische parkeerkelder van het be
kende Zweedse bolwerk.
Gefrustreerd, hongerig en uitgeput van de opwinding bezoch
ten we als eerste het restaurant, waar zeker honderd mannen
en veelal vrouwen met kinderwagens braaf hun beurt afwacht
ten om een Zweedse zalmschotel of de Kötbullar-gehaktballen
met rijst te bemachtigen. Daar hadden we de puf niet meer
voor.
„We beginnen bij het magazijn en gaan tegen de stroom in
naar binnen", was mijn voorstel. „Dan hoefje die kilometers
lange route niet te doen." Leer mij IKEA kennen!
Zo manoeuvreerden we met twee grote laadkarren langs drom
men mensen en kinderwagens om zo snel mogelijk bij de bed
denafdeling te komen waar alles wat we wilden hebben uitver
kocht was. Bij de kastenafdeling hetzelfde verhaal. De Pax
Stordal was niet op voorraad, maar wel de kompliment. En zo
gebeurde het dat ik uitgehongerd om acht uur 's avonds toch
nog met twee volgeladen karren wachtte bij het laadpunt in
de parkeergarage.
Het werd negen uur, en mijn man was in geen velden of we
gen te bekennen. Mijn gsm deed het niet ondergronds en ik
kreeg het vermoeden dat mijn Marsman op herhaling was op
de Placa de les Glories. Zo is het ongeveer ook gegaan. Om ne
gen uur kwam hij eindelijk voorrijden nadat hij inderdaad per
ongeluk naar de uitgang was gedirigeerd en via allerlei om
zwervingen opnieuw
Hebben we een plan,
vroeg de man van
Mars
Eindelijk kon Liza aan de slag met
haar kast. foto Liza van Sambeek
een ingang vond
naar de juiste parkeer-
laag waar ik min of
meer apathisch stond
te wachten.
Met de achterklep
dichtgebonden met
een touwtje verlieten
we Barcelona. Tien
uur thuis, dachten
we, niet wetende dat
een file bij Palamos
de reis aanzienlijk
zou vertragen. Om
half twaalf parkeer
den we onze Turken-
bak in de garage. De
wet van Murphy.
Morgen lekker de ge
bruiksaanwijzingen
opvolgen. Héérlijk.
Strumble Head met zijn blikkerend
witte vuurtoren.
Abereid)
St. Davii
RAMSEY So|ya
ISLAND Hg»
St Bridesbay
infographic: F. S.v.D
Het is zoals gehoopt, de laatste zon beschijnt de
rechterhelling van de diepe kloof, de fel gekleurde
boten liggen door het laagtij op één oor en op het
terras van de Harbour Inn gaan de pints in kalm
tempo rond.
door Thom Olink foto's CPD
men, gewaterskied, gedoken en ge
zeild. Dat alles in een zomerse
overvloed, die sommige toeristen
wat angstig maakt. De kastelen en
natuur met wandel- en fietspaden
bieden hun een vluchtroute.
Wie echt meer rust wil, moet naar
boven, voorbij Pembroke en Mil-
ford Haven aan de enorme
zeearm, diepe schoot voor de
grootste tankers. St.Bridesbay
heeft een paar goed gevulde stran
den, toch begint hier voor de lief
hebber van onbedorven natuur
het patroon van try and error.
Weggetje in op zoek naar de kust,
doodlopend, terug, verderop weer
proberen en soms ineens de belo
ning. Een zee in veelkleurig blauw
en groen, tientallen meters lager,
rotsen met smalle wandelpaden
en vreemde dromerige bergen in
de verte.
De eenzaamheid regeert, vol ge
schreeuw van meeuwen, alken en
papegaaiduikers, een zee waarin
robben, tuimelaars en oneindig
veel vissoorten zwemmen, een zee
die verraderlijk is.
In Solva is het na de pint tijd voor
eten en The Cambrian bewijst hoe
zeer ook in deze streek de pubeige
naars en restauranthouders kwali
teit hebben omarmd. In een leren
fauteuil aan een rond tafeltje
smaakt het pubfood - ultraverse
vis, mooie pasta en lamskoteletjes
om te zuigen - meer dan goed.
De zaak zit vol, lokaal accent
wordt doorregen met Amerikaans
en very British. De Lochmeyler-
farm in Landeloy met bed en
breakfast is later 's avonds in het
Het monument voor de vis
sers in Milford Haven.
it is Solva in de zuid
westhoek van Wales,
in Pembrokeshire
dus, geliefd bij alle
Britten. Sommige
plekken daar zijn heel druk in de
zomer, andere zo goed verstopt
dat de rust geen gevaar loopt. De
natuur is uniek en deze schil land
aan de zeekant heet dan ook 'Pem
brokeshire Coast National Park'.
Daar heersen strenge regels en wet
ten. Het national park loopt grof
weg een eindje ten oosten van Ten
by de hoek om tot aan Cardigan,
een en al inham en soms rui
ge verrassingen.
Vooral de zuidkust
met zijn gele stranden
en groene achterland -
hier en daar onderbroken
door fikse havenindustrie
- is geliefd bij de vakantie
gangers. Bij Tenby zelf
bij Saunderfoot, Cal-
dey Island en west
waarts voorbij Cas-
telmartin wordt ge
surft, gezwom-
