Fietsersbond: wachten op ernstig viin Qrrn pri
ongeval in Vlissingse Spuistraat c z,lj 11 dl 111 Cll
Kunsteducatie richt zich op jeugd
Mabel Dellebeke (10)
stapt naar wethouder
Jongens stelen
geld uit kassa
34 I Zaterdag 8 september 2007 PZC
Bond hamert al jaren
tevergeefs bij gemeente
op onveilige situatie.
door Wendy van den Hurk
VLISSiNGEN - Automobilisten moe
ten er al goed uitkijken, laat staan
fietsers. Voor hen is de Spuistraat
in Vlissingen levensgevaarlijk, zegt
de Fietsersbond. Daar waarschuwt
ze de gemeente al twee jaar voor.
Nu is ze ermee uitgepraat.
Al toen de eerste tekeningen voor
de Spuistraat op tafel verschenen,
zag Tamme Seijnstra dat fietsers er
bekaaid vanaf komen. Als die van
uit de Coosje Buskenstraat naar de
Fonteyne rijden, moeten ze vier rij
banen oversteken: eerst twee van
de parkeergarage, om aan de over
kant te komen, en dan nog twee
van de Spuistraat zelf
De voorzitter van de Fietsersbond
in Vlissingen trok direct aan de bel
bij de gemeente. Dat had weinig re
sultaat. „Enkel dat kleine oversteek-
moment bij de oude bioscoop. Dat
vinden wij niks voorstellen. In de
tekeningen voor de Fonteyne is ge
woon helemaal geen rekening ge
houden met fietsers."
Wat Seijnstra betreft, geldt het eer
ste alternatief van de Fietsersbond
Walcherse stichting
biedt tiental nieuwe
cursussen aan.
door Forra de Jong
MIDDELBURG - Kunsteducatie Wal
cheren heeft naast de bestaande
cursussen ook zo'n tien nieuwe
cursussen in het aanbod voor het
komend seizoen opgenomen. De
stichting hoopt vooral meer jonge
ren aan te trekken.
Uit onderzoek bleek dat de interes
se van jongeren vooral ligt bij
films en acteren. De nieuwe cur
sus 'film maken' is daarom in het
leven geroepen. Jongeren van der
tien tot en met zestien jaar leren
nog altijd als het beste: een twee-
richtingenrijbaan voor fietsers aan
de centrumzijde van de Spuistraat.
„Dat is veel veiliger, omdat fietsers
dan helemaal niet hoeven over te
steken. Volgens ons is daar ruimte
voor, volgens de gemeente niet. Er
moet alleen een knik in de weg ko
men. De gemeente zegt dat dat
stuit op bezwaren van stedebouw
kundigen. Die knik zou de zichtas
vanuit de Spuikom wegnemen."
Dat is wel zo, weet Seijnstra, maar
hij stelt andere prioriteiten. „Veilig
heid. Bovendien haalt die knik de
snelheid naar beneden."
Maak dan een hellingbaan van de
Noordstraat tussen de Coosje Bus
kenstraat en de Bussestraat, opper
de Seijnstra nog tijdens een pre
sentatie aan de gemeenteraad. „Ie
dereen, behalve de WD, vond het
een prachtig plan. Maar ze hebben
er niks mee gedaan. Alleen Groen-
Links heeft vragen gesteld. En nu
gaat de gemeente ook nog eens de
Bussestraat dichtmaken. Dan kun
nen fietsers er weer niet door."
Als je niet uitkijkt, word je als
fietser voor je sokken gereden in
de Vlissingse Spuistraat. De Fiet
sersbond wil dat de gemeente
onderhand eens ingrijpt.
in tien lessen een film te produce
ren.
Ook digitale fotografie en werken
met het programma Photoshop
zijn populair. De vraag naar cursus
sen hierin neemt toe. Om aan de
ze vraag te kunnen voldoen, heeft
Kunsteducatie Walcheren een
nieuwe cursus ontwikkeld: 'verf
en pixels'. Bij deze cursus schilde
ren en beeldbewerking worden
met behulp van fotografie en com
puter voorstudies gemaakt voor
schilderijen.
Het nieuwe cursusseizoen van
Kunsteducatie Walcheren gaat
maandag 10 september in. Op di
verse locaties op Walcheren kun
nen lessen gevolgd worden in thea-
Met fietsers wordt maar weinig re
kening gehouden, weet Seijnstra
onderhand wel. „Als mensen bel
len, raad ik ze maar aan om burger
lijk ongehoorzaam te zijn en de
Walstraat in te rijden en daar een
zijstraat te nemen. Beter een stou
te piet dan een dooie. In de Spui
straat zelf moeten fieters ook maar
gewoon brutaal zijn en midden op
de weg fietsen. Scholieren doen
dat ook en daar mogen mensen
dan over mopperen, maar die wor
den tenminste niet van hun sok
ken gereden. In de Spuistraat ge
beurt je dat wel, als je niet uitkijkt.
Die smalle weg, die goot: dat is vra
gen om ongelukken."
Aandacht vragen voor de verkeers
situatie heeft de Fietsersbond vaak
genoeg gedaan, vindt de voorzit
ter. „We stippen de situatie aan tij
dens regulier overleg, maar verder
zijn wij uitgepraat met de gemeen
te. Het is wachten tot er iets ern
stigs gebeurt. Misschien dat de ge
meente dan wel ingrijpt." Laten
we hopen dat dat niet nodig is, rea
geert een woordvoerder van de ge
meente. „We hebben alle opties
zorgvuldig bekeken, maar wij zien
geen mogelijkheid om de situatie
te veranderen. Het blijft een kwes
tie van voorzichtig zijn."
ter, dans, beeldende kunst, fotogra
fie, digitale vormgeving en litera
tuur.
Lessen worden aangeboden in
Middelburg, Vlissingen, Oost-Sou
burg, Domburg, Biggekerke en
Oostkapelle.
In 2005 is na een fusie tussen het
Middelburgs Instituut voor Kunst
zinnige Vorming en het Centrum
voor Kunsteducatie Vlissingen,
Kunsteducatie Walcheren opge
richt. Per jaar melden zich zo'n
tweeduizend cursisten aan.
Meer informatie over de cursussen
en het aanmelden hiervoor staat in
de cursuskrant 2007/2008 en op
www.kunsteducatiewalcheren.nl.
Souburger loopt geld
bijeen om weesneefjes
op Ambon te helpen.
door Wendy van den Hurk
OOST-SOUBURG - Het zijn schatten,
Ferly, Njonky en Rudi. Nog wees
kinderen ook. Nooit zullen ze om
hulp vragen. Maar toen Souburger
Willem de Jong zag hoe zijn neef
jes leven, kon hij zichzelf niet stop
pen. Hij liep alle hulp bij elkaar.
Dit zijn ze, wijst Willem naar een
foto uit zijn Ambon-album. Twee
jongens zitten glimlachend op een
muurtje. Hun broertje staat er niet
op. „Toen wij in 2005 in het dorp
aankwamen, bleek hun vader een
jaar eerder al overleden. Hij had
de ziekte van Parkinson. Dat was
mijn volle neef, maar ik hoorde
pas ter plekke dat hij er niet meer
was. Iets als rouwkaarten hebben
ze daar namelijk niet. De moeder
van de twee oudsten was eerder al
gestorven en niet veel later ook de
moeder van de jongste. Mijn neef
jes hebben geen ouders meer."
Ze wonen in Wayame, nog steeds
in hun ouderlijk huis. „Ik kreeg tra
nen in mijn ogen toen ik ze daar
aantrof', vertelt Willem. „Zij we
ten niet beter, maar in onze ogen
zijn ze gewoon zielig. Het huisje is
op zich goed. De houten keuken is
weggewaaid, maar het huis is van
steen. Alleen hebben ze er niks in.
Geen wc, geen douche, geen bed
den: niks. En het dak zit vol gaten.
Als je in Nederland je ouders ver
liest, zijn er voorzieningen vanuit
de overheid, maar daar niet. Zeker
niet op Ambon. Mijn neefjes moe
ten zich maar zien te redden."
Gelukkig is er familie, die ze helpt.
„Die geven ze eten en ze mogen er
douchen. Maar een toekomst heb
ben ze nauwelijks. De jongste gaat
naar school, voor wat het waard is,
en de oudste twee scharrelen geld
bij elkaar. Ze rijden mensen rond
op hun scooter en ze vangen eens
een visje. Hulp zullen ze nooit vra
gen. Mét ouders is het leven er al
zwaar, maar nu missen ze ook nog
eens een thuis, een moeder die ze
verzorgt. Ze moeten echt zoeken.
Toen wij er waren, zeiden we ge
lijk: we moeten ze helpen."
Het huis moest opgeknapt wor
den. „Maar geld ophalen vond ik
te gemakkelijk. Ik wilde er iets
voor doen, een tegenprestatie leve
ren. Ik wilde de Nijmeegse Vier
daagse gaan lopen. Ik ben gaan
trainen, mensen hebben me ge
sponsord. Soms per kilometer,
soms gaven ze een bedrag. Ik was
er helemaal klaar voor, de eerste
dag ging goed en toen werd de
Vierdaagse afgeblazen. Het jaar er
op, dit jaar dus, heb ik hem alsnog
uitgelopen. Als een speer ging ik!
Geen blessures en eindelijk een
voldaan gevoel. En een eindbedrag
van bijna vijfduizend euro."
Op 15 november vertrekt Willem
naar Ambon, samen met zijn zwa
ger, die heel handig is. Een maand
later komt zijn vriendin Lisetta de
Witte, die een website bouwde,
ook. „De jongens weten dat we ko-
'Op Ambon is geen Gamma
ofzo. Als het cement op is,
dan is het ook echt op'
men, maar we krijgen door de tele
foon maar niet uitgelegd wat we
komen doen. Dat is ook lastig met
steeds die echo. Net als in die pro
gramma's op televisie gaan we het
hele huis verbouwen: allereerst leg
gen we een waterleiding aan, dan
maken we een keuken, een wc,
een badkamer en een extra kamer.
En een nieuw dak. We repareren
de gebarsten muren, de kapotte ra
men. De drie maanden dat we
gaan, hebben we ook echt nodig.
Op Ambon is geen Gamma ofzo.
Als het cement op is, dan is het op
ook. In het dorp is sowieso niks te
krijgen. En dan is het er ook nog
eens snikheet. Het is behelpen."
De home-makeover zal hen vast op
jaloerse blikken van dorpsgenoten
komen te staan, voorspelt het Sou-
burgse stel. Niemand heeft het er
breed, een koelkast is al heel wat.
„En het geld dat we overhouden,
geven we daar aan een weeshuis
voor oorlogskinderen."
Geld overmaken kan nog steeds, reke
ningnummer 50.3g.65.903, tnv W.F.
de Jong in Oost-Souburg.
www.4theloveof3.nl
www.dendekkermuziek.com
Den Dekker Muziek
0113-330330 Kapelie
Mabel Dellebeke heeft 520 handtekeningen verzameld tegen de gedwon
gen verhuizing van Seolto. foto Ruben Oreel
MIDDELBURG - Twee jongens heb
ben uit de kassa van een winkel
aan de Lange Delft in Middelburg
een klein geldbedrag gestolen. Dat
gebeurde donderdagavond rond
19.30 uur. De twee kwamen de
winkel binnen, waarna één van
hen de verkoopster afleidde door
vragen te stellen. De andere jon
gen pakte ondertussen geld uit de
kassa. De diefstal werd ontdekt
toen de jongens al weg waren.
Vlissings meisje voert
actie tegen verhuizing
van korfbalvereniging.
door Miriam van den Broek
VLISSINGEN - Mabel Dellebeke uit
Vlissingen is deze week naar wet
houder Conny Seijbel gestapt. Ma-
bel korfbalt al drie jaar bij Seolto
in Lammerenburg en ziet de ver
huizing van de vereniging naar het
sportpark Bonedijke niet zitten.
„Ik dacht: ik moet iets doen. Dus
heb ik het stadhuis gebeld." Voor
de goede orde, Mabel is tien jaar.
Het gemeentebestuur wil dat Seol
to binnen een paar jaar verkast
naar Bonedijke. Op de locatie in
Lammerenburg worden in de toe
komst mogelijk woningen ge
bouwd.
Als Mabel over de korfbalvelden
praat, gaan haar ogen glinsteren
en wordt ze fel. „Wij willen daar
niet weg. We willen op onze eigen
plek blijven. Daar hebben we het
prima naar ons zin. Het ligt lekker
rustig en het veld is écht van ons
zelf', zegt Mabel. „Ik ben bij Bone
dijke gaan kijken. Dat sportpark is
veel killer, en massaal."
Toen het meisje hoorde van de ver
huisplannen besloot ze dat er iets
moest gebeuren. Ze belde de ge
meente en zette een handtekenin
genactie op touw. Afgelopen
woensdag bood Mabel, samen met
vier korfbalvrienden, de 520 hand
tekeningen aan Seijbel aan.
Zenuwachtig was ze niet. „Ik heb
tegen de wethouder gezegd: 'Hal
lo, ik ben Mabel. Zal ik eerst even
vertellen waarvoor ik hier ben?'
En nadat ik dat verteld heb, zei ze
tegen me dat het plan toch door
gaat. De gemeente wil zoveel mo
gelijk sporten op Bonedijke bij el
kaar brengen", vertelt Mabel.
„Maar dat willen wij nou net niet.
En weet je wat zo raar is? Me
vrouw Seijbel zit zelf op hockey
en moet met haar club verhuizen
van het sportpark Bonedijke naar
Middelburg. Maar zij wil zelf daar
ook niet weg!"
Terwijl sommige kinderen van
tien jaar nauwelijks weten wat een
wethouder doet, vond Mabel het
de gewoonste zaak van de wereld
om de gemeente te bellen. „Dat
komt omdat ik gewoon zó graag
korfbal. En ik wist wel wat een
wethouder was hoor. Dat had ik
toevallig dezelfde dag dat ik naar
haar toe ging, nog geleerd op
school."
Of Mabel nog meer actie gaat on
dernemen om Seolto in Lamme
renburg te houden, weet ze nog
niet. „Maar ik ben wel een klein
vechtertje."
