Geld en werk
Een pc privé met een luchtje
APOTHEKER
PZC Vrijdag 7 september 2007 21
SCHEVE
ZAKEN
door
Harry van de Vranden
Soms gebeuren er zaken op de
werkvloer die niet kloppen, maar
moeilijk te bewijzen zijn. Een
recherchebureau kan dan helpen.
In de rubriek Scheve Zaken belicht
Harry van de Vranden voorbeelden
uit de praktijk.
m pap, toe nou. Ieder-
I I een heeft een com-
puter, alleen wij
I niet." Het is niet de
I eerste keer dat de
kinderen van Rene Mattheij zo
staan te zeuren. Rene, getrouwd
en twee kinderen, heeft het niet
zo breed, maar beseft dat een com
puter er eigenlijk wel bij hoort. En
eerlijk is eerlijk: ook hij loopt zich
op de pc-beurs van de plaatselijke
computerclub te verlekkeren. Eén
computer heeft zijn bijzondere
aandacht. De verkoper vertelt hem
dat het een 'echte gezins-pc' is. Na
een goedkeurend knikje van zijn
vrouw, gaat Rene over tot de aan
koop.
Een maand gaat het goed. Het ge
zin kan lekker internetten en
e-mailen en zoon Luc heeft zijn
eerste computerspelletjes geïnstal
leerd. Dan gaat het mis. Luc krijgt
plotseling een zwart scherm en
vervolgens de mededeling dat de
beveiligingssoftware is verlopen.
Er moet een nieuw wachtwoord
worden opgegeven. Rene voert op
goed geluk een woord in. Na de
derde vergeefse poging verschijnt
een andere mededeling op het
scherm. De gebruiker wordt ver
zocht contact op te nemen met de
ia servicedesk van Spaapen BV,
een van de grootste uitzendbu
reaus in Nederland. Een telefoon
nummer wordt vermeld.
Rene belt direct. Het eerste wat de
medewerker van de helpdesk
doet, is vragen naar het nummer
dat op de computer staat. Rene
leest het nummer op. „Oh, dus u
zit op de afdeling inkoop", zegt de
man van de helpdesk.
„Afdeling inkoop?", antwoordt Re
ne, „Nee hoor, ik.zit gewoon
thuis, aan de keukentafel.
De helpdeskmedewerker reageert
verbaasd. „Thuis? Maar wij geven
toch nooit computers mee naar
huis?"
„Nou deze dus kennelijk wel",
zegt Rene. „Ik heb hem vorige
maand gekocht op een pc-beurs."
Het blijft even stil aan de andere
kant van de lijn. Bij de helpdesk
man gaat een lichtje branden.
Twee maanden geleden is bij het
Arnhemse hoofdkantoor van
Spaapen BV ingebroken. Twintig
computers werden gestolen. 'Zou
de man aan de telefoon een van
de dieven zijn?', denkt de ict-me-
dewerker. „Als u mij uw naam en
adresgegevens geeft, zorg ik er
voor dat er zo snel mogelijk een
technicus langs komt", zegt hij.
Meteen na het gesprek stapt de
helpdeskmedewerker naar zijn
baas: „Iemand heeft een computer
van ons bij zich thuis staan, ik
denk dat het er eentje van die ge
stolen partij is." Zijn chef twijfelt
geen moment en schakelt het re
cherchebureau in. Onderzoeker
Erik Palmen maakt .dezelfde dag
illustratie Pluis
nog een afspraak met Rene Matt
heij. Die ontvangt hem met open
armen, in de veronderstelling dat
Palmen de man is die de compu
ter komt repareren. Maar de onder
zoeker meldt hem dat de compu
ter voor nader onderzoek mee
moet, zodat hij hem zo snel moge
lijk kan repareren.
Palmen heeft genoeg mensenken
nis om te veronderstellen dat Re
ne niets met de diefstal te maken
heeft en het apparaat volledig te
goeder trouw heeft gekocht.
Spaapen BV heeft inmiddels een
verrassende vondst gedaan: de
computer komt niet voor op de
lijst van gestolen exemplaren! Hij
is wel afkomstig van het hoofdkan
toor, maar niet van de afdeling
waar de inbrekers hun slag hebben
geslagen. Dat is vreemd, want het
is een 'doodzonde' als computers
buiten het bedrijfspand worden
meegenomen. De interne regels
zijn duidelijk: vertrouwelijke gege
vens mogen nooit op straat ko
men.
De computer is afkomstig
van de afdeling inkoop,
de afdeling waar Bill
van Eijck de scepter
zwaait. De chef inkoop kleurt tot
in zijn nek als Erik Palmen hem
confronteert met het verdwijnen
van een computer van zijn afde
ling. Na wat gedraai en smoesjes,
vertelt hij uiteindelijk de waar
heid.
Bill blijkt vertrekkende medewer
kers de gelegenheid te bieden om
hun computer te kopen. Via de af
deling iet bestelt hij dan gewoon
een nieuw apparaat, met het ver
haal dat de oude is gecrasht. Maar
Bill bezweert dat hij de opbrengst
nooit zelfheeft gehouden; het
geld ging in het potje voor perso
neelsuitjes.
Het is duidelijk dat de chef inkoop
de regels van het bedrijf fors heeft
overtreden en bovendien bewust
het risico heeft gelopen dat be
drijfsgegevens op straat zouden
kunnen belanden. Spaapen BV
had daardoor ernstige schade kun
nen oplopen. Bill wordt ontslagen.
Niet veel later blijkt dat hij het
geld van de computers wel dege
lijk in eigen zak heeft gestoken.
Maar de diefstal van de andere
computers blijft onopgelost.
En de computer van Rene? Die
kwam weer terug bij de familie
Mattheij. Gerepareerd, voorzien
van de nieuwste software en met
een roze strik eromheen.
Si
De gebeurtenissen zijn authentiek,
de namen zijn verzonnen. 'Scheve
Zaken' komt tot stand in samenwer
king met onderzoeksbureau Schalke
Partners in Breda. Reacties sturen
naar schevezaken@schalke.nl
Aflevering 54. Waarin we de bekente
nissen van een bevlogen man horen
Job en Leonie beschikken niet over het DNA
van Antoinette, maar een beetje slijm uit de
wang van Olivier zou voldoende uitsluitsel
moeten geven.
Met een wattenstaafje met dat slijm in een buisje
in zijn binnenzak en de opgerolde mat onder zijn
arm, stapt Job binnen bij McManner. Hij gaat naar
Lidewij, een medewerkster met wie hij al jaren een
goed contact heeft en legt haar zijn vraag voor. 'Op
deze mat heeft het slachtoffer van een moord
gelegen. Misschien zijn er nog restjes lichaamsstof
op te vinden. Als je iets vindt, zou je het dan
willen vergelijken met het DNA dat op dit
wattenstaafje zit?'
'Doe ik voor jou,' zegt Lidewij hartelijk.
Het Willem C. van Unnikgebouw staat nog op
dezelfde plaats, de tiende etage is er ook nog, zelfs
de poster met Egyptische sieraden hangt nog op
z'n plek. Leonie knipoogt ernaar met haar hele
hoofd.
Job en Leonie vertellen Miedema over hun
onderzoek, ze brengen hem op de hoogte, ze
zeggen dat ze vermoeden dat Miedema nooit aan
de politie heeft verteld over zijn relatie met
Antoinette.
De minnaar van Antoinette geeft het toe.
'Kan het zijn dat u een reden hebt om het te
verzwijgen?'
'Ja, daar hebt u gelijk aan.'
'Is die reden dat u een vermoeden hebt wie de
dader is en dat u niet de aanleiding wilt zijn
waardoor die dader wordt ontmaskerd?'
Miedema kijkt Job verbaasd aan. Dan knikt hij.
'Behalve Antoinette had u nog een vriendin, niet?'
'Hoe komt u daarbij,' zegt de Egyptoloog
gepikeerd.
'Misschien was de relatie inmiddels verbroken?'
'Ik weet niet waar u het over hebt.'
'Een andere vraag. Hebt u Antoinette sieraden
gegeven?'
'Ja, eenmaal,' antwoordt Jarich Miedema. 'Een
broche. Een Egyptische broche.'
'Een broche? Kunt u beschrijven hoe die er uitzag?'
Hij zoekt in een archiefkast en haalt er een dun
boekje uit. Na enig geblader toont hij Job en
Leonie een plaatje met twee slanke visjes.
'Het was een zilveren broche, met van blauwe
steen, sodalithe meen ik, zulke visjes erop. De
Grieken noemden deze vis de oxyrhynchos, of wel
de spitssnuit. Het is een vis die in de Nijl leeft en
die volgens de Egyptische mythologie de penis van
Osiris heeft afgebeten.'
'Was het een kostbare broche?' vraagt Job.
Deze vraag is voor de wazige professor wat aan de
concrete kant. Hij zweeft weg in herinneringen aan
Antoinette.
'Antoinette was mijn Isis, grootste der goden en
godinnen. Zij brengt de zon van zijn opgang naar
zijn ondergang en alle goden verheugen zich
daarover. De demonen zijn haar gehoorzaam. Zij
heeft aan vrouwen dezelfde macht gegeven als aan
mannen. Antoinette had als Isis...'
'Meneer Miedema.' Job onderbreekt de bevlogen
professor. 'Kostte die broche veertien euro tachtig
of tienduizend euro?'
Jarich Miedema trekt zijn schouders omhoog. 'Iets
daartussen,' zegt hij. 'Denkt u dat Antoinette
vanwege dat sieraad is vermoord vraagt hij dan.
'Zoveel was het niet waard.'
'Zouden we een fotocopie van dit plaatje mogen
maken?'
'U mag het boekje meenemen. Ik heb er nog een.'
Hij staat weer met beide benen op de grond.
Ze zwijgen alledrie. Er moet nog iets gezegd
worden, alledrie zijn ze zich ervan bewust.
'Ik ben getrouwd geweest,' zegt Miedema
plotseling.
Job knikt. 'Gescheiden?'
'Gescheiden.'
'Hebt u nog contact met uw ex?'
'Met mijn vroegere vrouw? Nee. Ik heb haar al
enkele jaren niet meer gezien.'
'Dank u wel,' zegt Leonie.
'Moet ik alsnog naar de politie gaan?'
'Wat mij betreft hoeft dat niet meteen,' zegt Job.
'Maar ik moet u wel waarschuwen dat bij een
rechtszaak uw verhouding met Antoinette van der
Geest niet buiten beschouwing kan blijven.'
'Ik begrijp het,' zegt Jarich Miedema bedroefd. 'Nu
zal ik u vertellen wat ik weet.'
De volgende morgen gaat Job naar Rijswijk, voor
een lang gesprek met Jorinde Goedhart. De
klokken worden gelijk gezet, afspraken worden
gemaakt.
'Morgen de finale,' zegt Job.
Morgen aflevering 55.
De dader wordt ontmaskerd
Van Jan Terlouw en
Sanne Terlouw zijn eerder
verschenen De charmeur
en Venijn.
