Media
'Per Seconde Wijzer' is al veertig jaar hetzelfde
\POTHEKER
PZC Donderdag 6 september 2007 1 9
Van Jan Terlouw en
Sanne Terlouw zijn eerder
verschenen De charmeur
en Venijn.
Aflevering 53. Waarin Jacco zijn
verleidingskunsten gebruikt
T acco is flink aan het werk geweest. Job heeft
I hem gevraagd naar een auto te zoeken. Die auto
I blijkt de laatste maanden tweemaal van
eigenaar te zijn veranderd, maar nu heeft hij
beet. Peinzend staat hij voor de deur van een garage
die hoort bij een huis in Leiderdorp. Om tien uur
in de ochtend al. Achter die deur moet het voertuig
staan. Hoe komt hij binnen?
Hij heeft nog geen besluit genomen als de voordeur
van het huis open gaat en er een vrouw naar buiten
komt. Een vrouw of een leuke meid? Jong of niet
meer zo jong? Twijfelgeval. Dat is gunstig. Te oud
om steeds nog te worden nagefloten, jong genoeg
om zin te hebben in een avontuurtje. In ieder geval
een optie die geprobeerd moet worden. En veel
leuker dan teruggaan naar Rotterdam voor een
stom glassnijdertje om in de garage in te breken.
De vrouw gaat te voet naar een nabijgelegen
winkelcentrum. Ze stort zich in de drukte van de
supermarkt. Ze begint een wagentje vol te laden.
Jacco zorgt dat hij haar tegenkomt.
'Waar zou de zure room nou toch staan?' verzucht
hij flink luid. Jawel, ze hoort het.
'Naast de pakken yoghurt,' zegt ze.
'Bedankt, bedankt. Ik ben toch zo onthand hè,
sinds ze bij me weg is.'
Ze hapt toe. 'Ja, daar kun je mee zitten. Ik had het
pas met een zekering. Geen idee hoe ik dat ding
moest vervangen. Zat ik zonder wasmachine.'
'Twee zwalkers die mekaar treffen in de zee van
winkelkarretjes,' zegt Jacco poëtisch. 'Weet je wat,
wij gaan mekaar troosten met een bakkie koffie, in
dat leuke cafeetje hiernaast.'
Ze kijkt hem aan en grinnikt. 'Waarom ook niet.'
Na de koffie sjouwt Jacco haar boodschappentas
naar huis. Bijna had hij de zure room in het café
achtergelaten. Hij houdt niet van zure room. Hij
wordt niet binnen genood, maar ze stemt er wel
mee in dat hij die middag samen met haar de
kinderen van school haalt. 'Om kwart over drie
moet ik beslist thuis zijn,' zegt ze. Ze heet Trudy.
Jacco heeft nu twee uur de tijd om een plan voor te
bereiden. Job of geen Job, hij zal deze keer toch
echt een beetje moeten sjoemelen met de wet. Hij
heeft even een dure auto nodig, anders wordt het
niks met zijn plan. Hij weet uit ervaring dat er altijd
weer mensen zijn die hun autosleutel per ongeluk
in hun voertuig achterlaten. Met die wetenschap in
't hoofd gaat hij naar een groot parkeerterrein, waar
mensen hun auto in het algemeen voor een hele
dag achterlaten, en maakt een tocht langs de meest
luxueuze exemplaren. Na drie kwartier speuren
heeft hij beet. In een glanzende zwarte Chrysler
steekt de sleutel. Hij kan ongehinderd instappen en
wegrijden. Hij haalt Trudy af, rijdt met haar naar de
school, doet hartelijk tegen de kinderen. Hij veinst
een diepe belangstelling voor haar en haar gezin, en
bedenkt onderwijl dat hij het leven zonder haar
heel prima aankan. Om precies kwart over drie zet
hij haar thuis af, na haar telefoonnummer te
hebben gekregen en te hebben beloofd binnenkort
op te bellen. Hij rijdt de hoek om, opent de
motorkap van de luxueuze slee die hij zich tijdelijk
heeft toegeëigend, en ontkoppelt een van de polen
van de accu. Dan loopt hij terug naar het huis van
Trudy en belt aan.
'Ben je daar nóu alweer?'
'Pech meid, pech. M'n auto doet het ineens niet
meer. Hier gelijk om de hoek scheidt hij er mee uit.
Weet jij iets van auto's?'
'Niet veel.'
Ze loopt mee, de hoek om. Jacco steekt de sleutel in
het slot en probeert te starten.
'Zo dood als een pier. Ik snap het niet. Die auto is
nog geen jaar oud. Vijfenvijftig duizend euro.'
'Ik zou de Wegenwacht maar bellen.'
'Dat duurt te lang. Ik moet nodig naar Rotterdam.
Anders loop ik een leuke deal mis. Heb jij een auto?
Kan ik die een uurtje of twee lenen?'
Trudy kijkt wantrouwend, wat geen wonder is.
'Ik geef je natuurlijk de sleutel van deze auto als
onderpand. Mocht ik er met jouw auto vandoor
gaan, ik bedoel natuurlijk: mocht me iets
overkomen, dan heb je iets veel beters. Tenzij er
een Ferrari achter die garagedeur van je staat.'
'Ben je mal, gewoon een simpele Peugeot. Nou,
vooruit dan maar.'
En zo krijgt Jacco zijn zin. Hij rijdt de Peugeot naar
een rustig plekje en opent de kofferbak. Het ziet er
daarbinnen netjes uit. Er ligt een stoffen matje, dat
de hele vloer van de kofferbak bedekt. Is die
apotheker in deze kofferbak vervoerd naar de Kager
Plassen? Op het eerste gezicht is daar geen enkel
spoor van te zien. Maar Job heeft hem bezworen
dat er altijd minuscule resten van zo'n transport
overblijven. Jacco haalt het matje uit de auto, rolt
het op en legt het op de achterbank van Trudy's
auto.
Morgen aflevering 54.
De bekentenissen van een bevlogen man
Jubileumuitzendingen
Ter ere van het jubileum komt
de VARA vanaf morgen met
een serie speciale uitzendin
gen, om 20.45 uur op Neder
land 2. De redactie heeft een
groot aantal winnaars van de
Vierde Ronde (of Superronde)
van vorige jaren opgespoord
en gevraagd deel te nemen aan
een grote finale. Een Vierde
Ronde komt gemiddeld zo'n
twee keer per seizoen voor. De
kandidaten durven deze ronde
vaak niet aan, omdat ze daarin
de kans lopen al het reeds ge
wonnen geld weer kwijt te ra
ken.
In de dertien afleveringen van
de jubileumeditie zal worden
bepaald wie de beste Per Secon
de W/jzer-speler is van de afge
lopen veertig jaar. In de eerste
zes afleveringen wordt een se
lectie gemaakt van de kandida
ten die mee mogen doen aan
de finale. De finale wordt ver
volgens gespeeld in verschillen
de rondes volgens het
knock-out-systeem, waarbij uit
eindelijk de beste speler over
blijft. De spelers in de speciale
editie krijgen meer nadenktijd
(240 seconden), vier extra jo
kers en vragen uit alle catego
rieën, dus niet alleen over hun
eigen specialisme.
Omdat in 1967 de prijs uit gul
dens bestond, zal de ultieme
winnaar het bedrag vari 40.000
gulden (18.151,20 euro) ont
vangen.
De quiz zal ook nu weer wor
den gepresenteerd door Kees
Driehuis.
potentiële kandidaten geselec
teerd. Van der Wal: „Het leuke is
dat het om allerlei soorten men
sen gaat, van artsen tot bouwvak
kers. Het gaat niet om opleiding,
maar om algemene ontwikkeling.
Lees je de kranten goed, dan kun
je een heel eind komen."
Op 7 oktober 1967
presenteerde Berend
Boudewijn de eerste
aflevering van Per Seconde
Wijzer. Veertig jaar later is de
quiz, nu met Kees Driehuis,
nog steeds even populair.
door Monique Brandt foto's CPD
Zoals Willem Duys zijn
vissenkom had, had Be
rend Boudewijn als pre
sentator van de nog im
mer bestaande quiz Per Seconde
Wijzer een glas melk en een asbak
naast zich op tafel staan. Op 7 okto
ber 1967 startte hij in zwart-wit
met de kennisquiz op televisie.
„Vond u het mooi weer vandaag?
Wat heeft u gedaan, wat in kunst
boeken gesnuffeld?", vraagt hij op
licht schalkse toon. Boudewijns ge
zicht zien we amper, want hij zit
voortdurend met zijn rug naar de
camera om de deelnemer tegen
over hem aan tafel vol in beeld te
krijgen. Waarna het gesprekje over
het nieuw te bouwen stadhuis van
Amsterdam nog even kalmpjes
voortkabbelt.
„De kracht van het programma is
dat er in feite niets aan is veran
derd", zegt de huidige presentator
Kees Driehuis, veertig jaar later.
Het jubileum is bijzonder voor Hil-
versumse begrippen, vrijwel geen
televisieprogramma heeft het ooit
zo lang uitgehouden.
Driehuis, tevens eindredacteur
van de repörtagerubriek Zembla,
nam het Per Seconde Wijzer-stokje
in 1989 over. Wie de beelden van
oude uitzendingen bekijkt, ziet dat
er, afgezien van de presentator en
de eigentijdsere leader, inderdaad
vrijwel niets is veranderd. „Wat
een prachtige dag is het vandaag
om een nieuw programma te be
ginnen", zo begroet Driehuis de
kijkers bij zijn start in 1989, ge
Presentator Kees Driehuis nam het Per Seconde W/jzer-stokje in 1989 over van Berend Boudewijn.
rand in handen heeft gehad. „Ge
lukkig niet", is het antwoord, ge
heel indachtig de tijdgeest.
De losse manier van presen
teren is gebleven, de opzet
van het programma is
eveneens ongewijzigd en ook de
waardering van de vaste, wat oude
re kijkersgroep is een constante.
Nog immer worden winnaars op
straat gefeliciteerd, of krijgen ze op
de markt een worst gratis. Of een
vrachtwagen vol zoutjes, regel
recht van de fabrikant, zoals die
kandidaat die een vraag over de
verschillende zoutjesmerken niet
wist te beantwoorden.
Alleen praatjes over het weer, daar
is na vijfhonderd afleveringen
geen tijd meer voor, zegt eindre
dacteur Hetty van der Wal. „Het
programma is aanzienlijk korter
dan vroeger. Het is nu aanpoten
voor Kees. Alhoewel, soms zijn
kandidaten zo goed dat alle vragen
snel worden afgehandeld, en er
juist tijd over is die Kees moet vul
len. Van de presentator vraagt dat
een enorme concentratie. Van Lin
go nemen ze er acht op een dag
op, bij ons is drie het maximum."
Die afleveringen, per seizoen
meestal een stuk of twintig, wor
den om de drie weken opgeno
men om de actualiteit er nog in te
kunnen verwerken. In een Rem-
brandtjaar dus een vraag over
Rembrandt, heeft koningin Bea
trix een jubileum te vieren, dan
zal er zeker een vraag over het ko
ningshuis in het programma zit
ten. De honderden vragen per sei
zoen worden in het diepste ge
heim bedacht door de achtkoppige
redactie, met behulp van een heel
netwerk aan universiteitsmedewer
kers, historici, politieke redacteu
ren en een omvangrijke biblio
theek van naslagwerken. Een team
van proefspelers test de vragen al
tijd uit. Op de testdagen worden
kleed in een blauw colbert voor
zien van modieuze extra large
schoudervullingen. Zijn kandi
daat, een historicus die door de
krapte op de arbeidsmarkt in de fa
briek werkt, doorstaat het spel in
die uitzending foutloos. Om de
spanning te doorbreken schudt
Driehuis tussen de bedrijven door
een mop uit de mouw en infor
meert bij een vraag over buiten
lands geld of de kandidaat wel
eens een Zuid-Afrikaanse Kruger-
Berend Boudewijn, de eerste presen
tator van Per Seconde Wijzer.
