Betovert door monotonie en kakofonie
Expressieve verbeelding van kracht en energie
44 Zaterdag 1 september 2007 PZC
Programma Abdijplein
opent met gedurfde
optredens.
door Ernst jan Rozendaal
middelburg - Het Zeeland Nazo
mer Festival is het programma op
het Abdijplein gisteravond uiterst
gedurfd begonnen. In een prachti
ge rode tent van beeldend kunste
naar Dré Wapenaar was eerst de
beurt aan vier pianisten die de
compositie 'Horizon' van Simeon
ten Holt uitvoerden. Op het grote
podium bracht het Ictus Ensemble
daarna liederen van Kurt Weill en
Tom Waits. Dat betekende dat een
gewaagd spel met monotonie ge
volgd werd door een meeslepend
concert dat van tijd tot tijd door
dissonanten werd ontregeld.
Het viervleugelpaviljoen van Wa
penaar is speciaal gebouwd voor
de composities die Ten Holt
schreef voor een pianokwartet. In
de vier hoeken van de tent ston
den vleugels opgesteld waarachter
de pianisten Bernd Brackman,
Hannes Minnaar, Kim Huigens en
Kees Wieringa hadden plaatsgeno-
'Zanger Kris Dane deed
binnen enkele minuten
Tom Waits vergeten'
men. Het publiek zat in vier vak
ken voor hen. Boven de pianisten
hingen projectieschermen waarop
hun hoofden zichtbaar waren. In
deze quadrafonische setting speel
den de pianisten twee uur lang
'Horizon', een schier eindeloze va
riatie op het thema pompiedomtie-
pompiedom. Dat lijkt vervelender
dan het was. Wie gevoelig was
voor de cadans die de pianisten
creëerden, ontdekte namelijk tallo
ze variaties, accenten en tempowis
selingen. Muziek voor fijnproe
vers, maar die waren er genoeg.
De tent zat vol en de pianisten
werden beloond met een staande
ovatie.
Het Belgische Ictus Ensemble
mocht voor het eerst gebruikma
ken van een podium dat groter is
dan in voorgaande jaren. Door de
hoogte zat het publiek wat verder
weg, maar de transparante achter
wand gaf een sprookjesachtig
zicht op de Abdij, terwijl de licht
en geluidsmogelijkheden zijn ver
ruimd. Ook het Ictus Ensemble
speelt gewoonlijk modern klas
siek, maar met het oeuvre van
Weill en Waits is een populair zij-
zeelcsnd
•«P nazomerfestivci!
28ou9t.'m8seplR007
pad ingeslagen. En hoe. Zanger
Kris Dane deed binnen enkele mi
nuten Tom Waits vergeten.
Niet door hem exact te kopiëren,
maar doordat hij diens liederen
zong alsof het de zijne waren. Na
drie nummers volgde Judith Vin-
devogel, die het Weill-repertoire
voor haar rekening nam. Daarna
wisselden ze elkaar af. Beiden wer
den subliem begeleid door het Ic
tus Ensemble, dat de weemoedige
wijsjes telkens een overwachte
draai wist te geven. Was dat bij
Weill door een pregnant zigeuner
deuntje of een atonale kwinkslag,
bij het werk van Waits klonk vaak
ronduit superieur gespeelde krank
zinnigheid door.
De vier pianisten en het Ictus En
semble deden gisteravond het
moeilijkste dat er is: ze betoverden
het publiek met eentonigheid, ka
kofonie en valsheid.
'Horizon' is vanavond en morgen
nog eens te horen, allebei de da
gen om 19.30 uur.
In een rode tent van beeldend kunstenaar Dré Wapenaar speelden vier pianisten de compositie 'Horizon' van Simeon ten Holt. foto Lex de Meester
Beeldhouwwerk van Marti de Greef en schilderijen van Bernadette Leijdek-
kers in de deel bij boerderijgalerie Bellas Artes. foto Marijke Folkertsma
Zwevend boven sokkel
en verborgen binnen
combinatie van kleuren.
door Ali Pankow
kerkwerve - Een treffende verbin
ding tussen verleden en heden.
Dat blijkt de meerwaarde van de
tentoonstelling die morgen wordt
geopend in galerie Bellas Artes aan
de Heuvelsweg bij Kerkwerve. De
exposerende kunstenaars Marti de
Greef en Bernadette Leijdekkers vi
sualiseren in hun beelden en schil
derijen op expressieve wijze men
selijke en dierlijke spierkracht en
energie.
Deze tentoonstelling is ingericht
in het wagenhuis en in de vroege
re deel, de wat lager gelegen ruim
te van de voormalige boerderij
waar destijds het vee werd gehou
den. Galeriehouders Alex en Su
zanne den Hoed hebben met veel
respect voor het verleden nu ook
dit gedeelte als tentoonstellings
ruimte ingericht. Het vereist hier
weinig fantasie zich de bedrijvig
heid van weleer weer voor de
geest te halen. Bouwkundig is de
schuur in authentieke staat geble
ven. Met de kunstwerken van De
Greef en Leijdekkers lijkt tevens
een hommage te worden gebracht
aan mens en dier die hier vroeger
leefden en werkten.
Een opmerkelijk aspect bij de beel
den van De Greef is de vervor
ming van het lichaam. Juist door
dingen weg te laten weet hij de
krachtige uitstraling van de hou
ding en de schoonheid van de
vorm te versterken. In alle torso's,
vrouwennaakten, danseressen en
in ieder dier staat de spannings
boog centraal. De Greef lijkt te spe
len met zwaartekracht. Zijn beel-
'Kunstwerken brengen
hommage aan mens en dier
die hier vroeger leefden'
den lijken als het ware boven hun
sokkels te zweven. Ze balanceren
echter vaak op één punt en leve
ren zo dit opmerkelijke effect op.
De maker modelleert zijn beelden
in klei en was en neemt ook zelf
het gietproces voor zijn rekening.
Bij sommige beelden laat hij de
oorspronkelijke giethuid in tact
De brokjes gips uit de mal die in
nerven van die huid achterblijven
versterken zelfs de krachtige uit
straling. Ook in het geval dat hij
zijn beelden patineert weet hij de
zeggingskracht ervan te vergroten.
De kleurrijke schilderijen in acryl
verf van Leijdekkers combineren
mooi met de robuuste beelden
van De Greef
Ook in haar werk spelen, hoewel
eleganter verbeeld, beweging, ener
gie en kracht de hoofdrol. Uit haar
schilderijen spreekt de liefde voor
dans en muziek. De eerste aanblik
is onvoldoende om de expressies
te doorgronden. De beelden zitten
verborgen in de combinatie van
kleuren. Tussen het sprankelende
rood, geel en blauw geven de tref
fende lijnen langzaam de contou
ren prijs van een jazzorkest, van
dansende vrouwen, van een koe
met zijn net geboren kalf of van
olifanten in een zinderende omge
ving. Impressies van olijfbomen
behoren tot het recente werk van
Leijdekkers. Door het gebruik van
meest blauwe, bruine en gele tin
ten lijkt zij in deze schilderijen
aanzienlijk meer rust te creëren.
Nog een bescheiden ruimte aan de
wand in de deel is ingeruimd voor
van een nieuwe kunstenaar in de
stal van Bellas Artes: Ronnie Kre-
pel. Zijn werk trekt nadrukkelijk
de aandacht. Krepel schildert in
olieverf 'zwartwit en sepia foto's'.
Hij doet dat aan de hand van be
staande plaatjes, maar geeft daar
met gevoel voor de kracht van nos
talgie een verrassende meerwaar
de aan. Zo blikt er onder meer een
nog vrij jonge Samuel Beckett van
uit een bootje de ruimte in.
f_l Expositie beelden en schilderijen, ga-
ierie Bellas Artes, Heuvelsweg 2,
Kerkwerve, zon. 2 september t/m
zat. 27 oktober, donderdag tot en
met zaterdag en eerste zondag van
de maand, 12.00 - 17.00 uur.
