'We treffen het maar met deze dag'
door Madelijne Daub
Dezelfde plek op vier verschillende tijdstippen. Wat voor plaatje levert dat op? De hele zo
mer moesten we dit idee bewaren, want de Vlissingse boulevard is natuurlijk het drukst
tijdens een hete dag midden in de zomer. Maar die hete dagen zijn er niet van gekomen.
Daarom laten we zien hoe Vlissingen er gisteren bij lag.
's Ochtends vroeg is er niet echt veel te beleven op de boulevard. Uitgestorven is een over
dreven term, maar je hoeft je in ieder geval geen weg te banen door een menigte van toeris
ten en strandbezoekers. Slechts een enkele auto komt voorbij om naar het werk te rijden
en hier en daar laten mensen hun hond uit. Vrijwel muisstil is het, en een koele wind
waait over het strand.
Het is duidelijk: de vakantie in Zeeland is eigenlijk wel voorbij. De zomer loopt op zijn
eind en een matig zonnetje werpt lange schaduwen over het strand. Alleen in de verte kuie
ren nog wat verloren toeristen door de branding. En veel meer dan dat handjevol mensen
zie je ook niet, want op een woensdagochtend om negen uur is de rest van de Zeeuwse
bevolking inmiddels weer aan het werk of ligt nog in bed.
Zeeland komt uit zijn vakantieroes. En dat wordt vooral 's ochtends maar al te duidelijk.
door Madelijne Daub
Vanaf dezelfde plek is drie uur later een totaal ander plaatje te zien. Een verliefd stelletje is
neergestreken op het inmiddels zonovergoten bankje. Veel aandacht voor het uitzicht heb
ben ze niet, maar voor elkaar des te meer. Dit beeld geeft aanleiding tot speculaties. Wat is
hun verhaal? Misschien hebben ze maandenlang door Europa getrokken en is hun reis nu
bijna ten einde. En moeten ze nu afscheid nemen van elkaar. Misschien zijn ze juist lange
tijd van elkaar weggeweest en hebben ze nu eindelijk weer wat tijd gevonden om samen
door te brengen. Je weet het niet.
Niet alleen het verliefde koppel is richting strand getrokken, om twaalf uur begint er leven
in de brouwerij te komen in Vlissingen. Met de behoorlijk harde wind is het toch zeker
dapper te noemen als je in je bikini in een klein tentje op het strand gaat zitten. Een tijd
schrift lezen of een broodje eten wordt met de windvlagen en al het zand een heuse uitda
ging. Om die reden hebben enkele toeristen zich ook maar ingegraven, of ze zijn gewoon
even neergeploft. Want hoewel het echte strandweer nu misschien meer en meer afneemt,
hebben de laatste weken van augustus ook een voordeel: het is gedaan met de overvolle
stranden en het zoeken naar een plekje. Er is rust en ruimte.
Donderdag 30 augustus 2007
door Timo van de Kasteele
Hoogwater. Het strand is imiddels goed gevuld, maar niet overladen. De frisse wind staat
er nog steeds. Windschermen bieden uitkomst. Toch is het voor veel kinderen warm ge
noeg om een duik in zee te nemen.
Andre Dell-Era uit Vlissingen zit met zijn kleinkinderen op het strand te genieten van wel
licht de laatste stranddag. „Wij zijn drie jaar geleden speciaal naar Vlissingen verhuisd zo
dat we 's zomers lekker dicht bij het strand zitten. Helaas is deze zomer niet bepaald een
strandzomer. Slechts drie keer zijn we in zee geweest. Vandaag ook, want het zeewater is
heerlijk van temperatuur."
Op de Boulevard zijn bijna alle bankjes bezet. Anja van der Oever uit 's Hertogenbosch zit
samen met haar man lekker te genieten van een softijsje. „Heerlijk, is het niet? De tempera
tuur is super. Niet te warm, lekker briesje, niet te veel mensen. Het kan niet beter. We ko
men net terug uit Dishoek waar mijn man met de hond een duik in zee heeft genomen.
Ben blij dat we er even tussenuit zijn gegaan. We hadden het thuis helemaal gehad. Al is
het maar twee dagen, je hebt het gevoel dat je toch nog een beetje vakantie hebt. Dus we
treffen het maar met deze.dag."
door Anoeska Gijzel
Volop bedrijvigheid aan de Vlissingse boulevard. Geuren van friet en saté verspreiden zich
over het strand. Voor de kust vaart een speedboot heen en weer. Erachter stuitert een wa
terskiër op de golven. "Wow, hij is in het water gepleurd!", roept een jongen op het strand
als hij de watersporter kopje onder ziet gaan.
In het zand spelen nog wat kinderen maar de meeste mensen zijn bezig hun spullen te
pakken. Tussen de badgasten loopt René Visser met een metaaldetector. Aan zijn voeten
heeft hij laarzen, op zijn hoofd een koptelefoon. Systematisch loopt hij over het strand,
heen en weer zwaaiend met zijn apparaat. Soms stopt hij, schept met een frituurzeef in
het zand en kijkt wat het hem oplevert. „Meestal vind ik euro's en sieraden", legt Visser
uit. „Maar ja, 't is een slecht seizoen geweest hè."
Op een bankje zijn twee meiden neergestreken. Luisterend naar muziek voeren ze een ge
animeerd gesprek over zoenen, liefde en relaties. Achter hen roept een man met een toeter
aan zijn mond iets onverstaanbaars naar mensen op de terrassen. Als hij de meiden aan
spreekt, wordt zijn boodschap duidelijk: „Een fijne avond en de liefde van Jezus toege-
wenst." Weg is de man, de danaes blijven verbijsterd achter.
aftftBér
