het publiek
zeeland
nazomerfestival
Gamemuziek
lang houdbaar
Monty on the Run, Cybernoid, Master of
Magic. Haast magische namen voor wie
in de jaren tachtig beschikte over een
Commodore 64, destijds de populairste
spelcomputer. Het succes was mede te
danken aan de bijbehorende muziek.
Hoe vernuftig en vooral ook tijdloos die
composities waren, bewijst het C64
Orchestra ofwel het Ricciotti Ensemble,
dat ze op het Nazomerfestival in een
klassieke uitvoering laat horen.
Ruhe
9
Josse De Pauw in Ruhe: „Je hebt daar een man, die alleen durft te staan."
foto Herman Sorgeloos
sen zeker. Enfin, we hebben gezien wat er in
Duitsland is gebeurd."
Er zijn vier monologen geschreven, voor elke ac
teur één. Per voorstelling worden er twee ge
speeld. Elke monoloog heeft een eigen karakter,
zegt De Pauw. „Carly Wijs is een vrouw die solda
ten ging verzorgen in het Duitse lazaret, ze vindt
dat nog steeds een van de beste daden in haar le
ven. Dirk Roofthooft is in zijn tekst de grootste mi
litarist, de man die echt genoten heeft van het le
ger. Mijn personage is bij de SS gegaan vanuit een
grote sociale bewogenheid, hij begint zijn mono
loog met te zeggen: 'wat mij zo aansprak in dat na-
tionaal-socialisme was precies dat socialisme'. De
monoloog van Tom Jansen is de gevaarlijkste, om
dat die man echt een intellectueel is. Je bent ge
neigd zijn discours zo lang te volgen en te begrij
pen, dat het riskant wordt. Het zijn allemaal men
sen die hun zaak nog steeds willen verdedigen.
Toen ze dat deden, in hun wereld van de jaren zes
tig, was daar al een soort moed voor nodig. Ze zeg
gen steeds: 'ja maar, ik begrijp waarom ik toen die
keus heb gemaakt'. Dat is vrij heftig, het is al met
een drama. Je hebt daar een man of een vrouw,
die alleen durft te staan. Daar moet een vuur ach
ter blijven zitten, ook al kan dat voor het publiek
confronterend zijn. Ik denk dat het stuk het daar
helemaal van moet hebben. Aan de ene kant het
bijna etherische van de gezangen - waarbij belang
rijk is dat de zangers top zijn - daar tegenover de
SS'ers die bijna documentair gespeeld moeten
worden. Zinsconstructies die niet kloppen, geen
literaire taal, alleen hardop denken, dat contras
teert absoluut met de controle van de zang."
„Dat is wat mij het meest interesseert in het werk
dat ik doe. We moeten stoppen met dingen ge
makshalve ergens in een hoek te gooien en alleen
maar zeggen: zij waren monsters, we hebben niks
met hen te maken. Het is zo dicht bij onszelf Ten
tijde van zware of grote crisis, dan weet je inder
daad niet hoe je zelf zou reageren. Je moet niet
doen alsof je dat wel weet. Het zal altijd door ons
verleden zijn dat we het heden begrijpen en daar
mee om kunnen gaan."
door Rolf Bosboom
De Commodore 64 is inmiddels al bijna 25 jaar
oud. De naam is ontleend aan de omvang van
het interne geheugen van slechts 64 kilobyte, een
capaciteit die nu als lachwekkend wordt gezien. Ook de
ingebouwde geluidchip was minimaal. Binnen die beper
kingen ontstond echter bijzondere muziek, die onder
werp werd van een complete culms. Nog steeds is op dat
gebied een aanzienlijke subcultuur actief.
Het idee voor het C64 Orchestra is afkomstig van Julian
van Aalderen van het VJ-collectief The C-Men. Hij hoor
de een keer Jeroen Tel, dé Nederlandse componist als het
gaat om Cö4-muziek, op de piano de muziek van Cyber
noid spelen. Dat klonk zo verrassend mooi, dat het plan
ontstond om Commodore-nummers in een klassieke be
zetting te laten uitvoeren.
Voor het arrangeren ervan werd een beroep gedaan op
een andere Cö4-legende: de Brit Rob Hubbard, de Mozart
van de gamemuziek. Hij heeft bovendien ervaring als ar
rangeur voor klassieke orkesten. Hubbard zegde zijn me
dewerking toe, op voorwaarde dat hij enkele eigen Com
modore-nummers mocht inbrengen. In het programma is
een keurige verdeling gemaakt, met vier composities van
Jeroen Tel Cybernoid 2, Hawkeye, Supremacy en Mythen
vier van Rob Hubbard International Karate, Master of Ma
gie, One Man and his Droid en Monty on the Run).
De muziek wordt uitgevoerd door het Ricciotti Ensem
ble, een - in dit geval - twaalfkoppig orkest onder leiding
van Bas Wiegers. De keuze voor het ensemble lag voor de
hand, aangezien het zich al jaren inzet om muziek 'dicht
bij mensen en buiten de geijkte kaders' te brengen. The
C-Men zorgen voor visueel spektakel door videoanima
ties te projecteren die zijn gebaseerd op originele beelden
van de bijbehorende spellen.
Voor wie indertijd zelf over een Commodore beschikte, is
de muziek niet alleen een feest der herkenning, maar tege
lijk blijkt hoe fris en houdbaar de muziek een kwart eeuw
later ook in een klassieke remix klinkt. Degenen aan wie
de C64-rage indertijd voorbij is gegaan, horen verrassen
de, intrigerende boeiende muziek, met plezier gebracht
en begeleid door mooie animaties.
C64 Orchestra, do. 6 sept., Abdijplein. Aanvang: 21.30 uur.
Het C64 Orchestra, ofwel het Ricciotti Ensemble.
Ruhe, muziektheater in Van Riesen Houthallen Goes,
za. 1 sept t/m za. 8 sept. Aanvang: 20.30 uur; za. 1, zo.
2 en za. 8 sept. ook om 16.00 uur.
