die daar staat
zeeland
nazomerfestival
Muziek blijft een
mooie zoektocht
Met zijn optreden op North Sea Jazz
ging voor Eric Vaarzon Morel 'een
langgekoesterde wens' in vervulling. Als
flamencogitarist stond hij op het
belangrijkste jazzfestival van Nederland.
„Ik was er zeer trots op dat ik daar ook
heen mocht, met mijn eigen muziek."
SI
Astrid van Eck op het erf van boerderij Steenoven bij Waterlandkerkje, waar ze de laatste twee uitvoeringen
van haar monoloog speelt. foto Lex de Meester
„Tijdens de opleiding leer je elementair spelen.
Hoe reageer je als je rustig op het strand zit en er
een kokosnoot naar beneden valt. Laat dat maar
eens zien, naturalistisch. Of je zit aan tafel, je hebt
iets gestolen, er komt iemand binnen en die
vraagt jou: 'heb jij iets gestolen?' Je bent geneigd
om te gaan liegen, en aan het publiek te laten zien
dat je liegt. Dan verklap je het natuurlijk. Eigenlijk
moet je gewoon echt liegen. Dat is elementair."
„Theater is een metafoor, je moet mensen aan het
denken zetten met hun eigen gedachten. Wat je
tegenwoordig veel ziet, is dat het spel wordt open
getrokken naar het publiek. Het is niet inter-actief,
maar ik zie jou wel. Ik speel dit voor jou. Ik weet
dat jij daar zit, ik kijk je aan als ik iets zeg. Met An
ne Wil Blankers heb ik in Glazen Speelgoed ge
speeld. Dan hadden we applaus, en was ik blij. Op
een gegeven moment zei Anne Wil tegen me: 'As
trid, je moet niet zo lachen als je applaus neemt.
De mensen zitten nog in het stuk, die denken dat
jij dat meisje bent met al dat verdriet en die pijn.
Als je zo staat te stralen, kan dat kwetsend zijn
voor je publiek'. Zo denk ik dus niet. Mensen gaan
naar het toneel, het is een schouwburg, een actri
ce, je ziet de lampen hangen, kom op. Ik doe toch
echt alsof als ik op het toneel sta. Ik leer de tekst
uit mijn hoofd, ik leer de emoties erbij, en dan
speel ik het. Het is altijd Astrid van Eck die daar
staat."
„Wat het stuk in Zeeland betreft, ik kende Anne
Vegter niet. Ik was blij dat Jaap Spijkers mij vroeg.
Hij is een leuk mens, een leuke acteur. Dan heb je
voor jezelf al een plusje. Nazomerfestival in Zee
land - nog nooit gedaan - locatietheater in boeren
schuren - nog nooit gedaan - een monoloog - nog
nooit gedaan - dat waren een heleboel plusjes."
„Het is een pittig stukkie. Voor mij, en ik denk
ook voor de kijker. We hebben het over de doch
ter van Noach. Ze twijfelt zelfs aan God. Dingen
worden misschien op een andere manier belicht
dan mensen graag zouden zien. Daar vind ik niks
kwalijks aan. Het stuk biedt geen antwoorden of
levensovertuigingen. Het biedt alleen vragen.
Over God en over het leven. Het is een gedicht
over een dochter en haar relatie tot haar vader.
Hoe ga ik om met alle ellende in de wereld, in
mijn leven? Ook de positie van de vrouw in de
maatschappij komt aan bod, en de invloed van het
geloof op die positie. En sowieso de invloed van
het geloof op mensen."
„Na eerste lezing van het script vond ik het stuk
donker. Zo zeer, dat ik me afvroeg of ik dat wel wil
de spelen. Ik wil de mensen hoop geven, wil dat ze
zich goed voelen. Uiteindelijk zit dat hoopvolle
wel in het stuk. Doordat ik het speel vertrouw ik
erop dat dat naar buiten komt. Een sprankje hoop
waaraan mensen zich kunnen vasthouden. Een to
neelstuk, waar je alleen maar een bak ellende over
je heen krijgt, waarom zou je daar naar gaan kij
ken? Dan zet je het nieuws wel aan, toch?"
Om te beginnen een vrouw, monoloog in Zeeuwse schu-
ren: wo. 29 (première) t/m vr. 31 aug. boerderij Land
Sr Zeezicht Kamperland; za. 1 sept. boerderij Schelp
hoeve Poortvliet; ma. 3 en di. 4 sept. boerderij Kijk Uit
Zonnemaire; wo. 5 en do. 6 sept. boerderij Duinwijk
Domburg; vr. 7 en za. 8 sept. boerderij Steenoven Wa
terlandkerkje; aanvang: 20.30 uur
door Rolf Bosboom
Vaarzon Morel speelt al jaren regelmatig met 'jazz-
jongens', zoals hij ze noemt. En niet de minsten.
Op North Sea Jazz deelde hij het podium met Eric
Vloeimans (trompet), Jesse van Ruller (gitaar) en Oene
van Geel (viool, percussie). Zij werkten ook mee aan zijn
eerder dit jaar verschenen cd Marea, die lovend is ont
haald. Voor het Nazomerfestival doet de gitarist er nog
een schepje bovenop. De drie jazzmusici komen opnieuw
mee, evenals het Zapp String Quartet (dat ook bijdroeg
aan Marea), danser Luis Fernandez Heredia en zanger
Eduardo Fernandez Fernandez. „Het is geweldig om een
keer met zang en dans op te treden. Dan heb je de ultie
me flamencovoorstelling."
De gitarist heeft een warme band met Zeeland. Hij komt
voort uit de bekende schildersfamilie, die vooral verbon
den is met Veere nadat zijn overgrootvader W.F.A.I. Vaar
zon Morel ('Père') zich er in 1910 vestigde. Zelf heeft Eric
Vaarzon Morel - zijn vader Wim verliet begin jaren zestig
de provincie - nooit echt in Zeeland gewoond, maar hij
komt er regelmatig. „Het is een prachtig stuk land."
Hij koos niet voor de beeldende kunst. „Als zoon van een
kunstschilder heb ik wel veel getekend en wat geschil
derd, maar mijn oudere broer had meer talent op dat ge
bied. Daarom ben ik al heel vroeg met de gitaar begon
nen. Ik ben in dat opzicht mijn moeder achterna gegaan.
Zij was meer van de muziek. Van mijn vader heb ik wel
goed leren kijken. Mensen zeggen nu vaak dat ze mijn
muziek zo beeldend vinden."
Al op jonge leeftijd trok hij naar Spanje, de bakermat van
zijn muziek. „De flamenco moet je beleven voordat je die
goed kunt uitvoeren. Nadat ik uit Spanje was teruggeko
men, ben ik langzamerhand in contact gekomen met aller
lei andere muzikanten, vooral uit de jazzhoek. Op die ma
nier heb ik, net als mijn grote voorbeeld Paco de Lucia,
mijn eigen stijl ontwikkeld. Het werd een soort crossover,
al zal ik de traditionele flamenco nooit verloochenen. Dat
is de ondergrond, maar muziek maken blijft een mooie
zoektocht naar nieuwe mogelijkheden."
Die zoektocht moet op termijn ook de eerste Nederlandse
flamenco-opera opleveren. Vaarzon Morel brengt daarin
flamenco en opera samen, met als bindend element een
verhaal over de zestiende-eeuwse kunstschilder El Greco
in de Spaanse stad Toledo. „Het wordt een reisopera-ach-
tig stuk. Ik hoop het midden 2008 klaar te hebben."
Eric Vaarzon Mo
rel, zaterdag 1
september op
het Abdijplein.
Aanvang: 21.30
uur.
Eric Vaarzon Morel.
foto Frans Schellekens
