iet zware werk aan boord
„Sailde
Kuyter
Shantykoor De Ketel Binken
van temperatuurswisselingen. In de
loop der tijd werden twee typen pom
pen gebruikt: één met een groot wiel en
één waarbij op en neergaande bewegin
gen werden gemaakt.
Aan boord van walvisjagers werd een
ander soort shanty gezongen. Het leven
op die schepen was veelal keihard. De
zeereizen duurden jaren, altijd in de
stank van walvisolie. De bemanning
raakte vaak gewond, of verloor zelfs het
leven, tijdens de jacht die ook vanuit
sloepen werd verricht.
Shantykoren bestaan alleen uit man
nenstemmen. Er zijn wel vrouwelijke
dirigenten of muzikanten, maar ze zin
gen niet mee. De vrouwen komen aan
bod in de 'viswijven-koren', waarin zij
het leven aan wal bezingen. Het afscheid
van de mannen aan de kade, de een
zaamheid en het wachten zijn onder
werpen in die liedjes. Tijdens het shan-
tyfestival bezingt het schippersvrou
wenkoor De Walnoten dat leven van de
achterblijvers.
De shantyliefhebber kan twee dagen
proeven van het leven aan boord van
een tall ship. Zich wanen in het krakend
want, wind in de haren en schuimspat-
ten van de golven in het gelaat.
Kielhalen staat niet op het programma.
Een stevige oorlam misschien?
Cheerio!
Annemarie Zevenbergen
(programmaoverzicht
op pagina 34 en 35)
Shantykoor Veerse Scheepstuig
len van het anker en de zware ankerket
ting. Het ophalen van het anker werd
gedaan door de kaapstander in de rond
te te draaien. Een langdurige en zware
klus.
Pompshanty's werden gezongen tijdens
het pompen van water uit de 'buik' van
het schip. Houten schepen waren niet
helemaal waterdicht door het uitzetten
en inkrimpen van het hout als gevolg
