De successen
van de KRO
emories
H
Tl
Spoorloos
PZC Dinsdag 21 augustus 2007 1 9
De KRO boert goed deze
zomer. Spoorloos en
Memories trekken nog steeds
ruim een miljoen kijkers,
terwijl nieuwkomer Gezellig
naar de Krim en het uit nood
geboren Nederland te Koop
eveneens tot de best
bekeken programma's van
nu behoren. Authenticiteit is
het toverwoord, meent
Stephan Warnik, hoofd fictie
van de katholieke omroep.
door Bernice Breure
Spoorloos, Memories, De Reü
nie, Gezellig naar de Krim,
Wonderen Bestaan en Ne
derland te Koop, program
ma's die stuk voor stuk een slordi
ge miljoen kijkers trekken. Het is
vaste prik deze zomer dat de top
vijf van best bekeken programma's
op maandag drie KRO-producties
bevat. Stephan Warnik, hoofd fic
tie van de katholieke omroep, er
kent dat hem 'een licht euforisch
gevoel' bekruipt wanneer een pro
gramma-idee van enkele regels
zich ontpopt tot de volgende kijk
cijferhit.
Bent u zelf ook verrast door het suc
ces van een programma als Gezellig
naar de Krim? Een groep vijftigplus
sers met de caravan op pad is toch
best kneuterig
„Het klinkt blasé, maar als ik eer
lijk ben: nee. Toen Derk Bolt (pre
sentator, red.) met dit idee mijn
kantoor binnenstapte, had hij
hooguit vier regels op papier. Hij
had over zo'n groepsreis naar Oe
kraïne gehoord. Ik zag het direct
voor me. Het is leuke tv voor cara
vanliefhebbers. Daarnaast zijn er
mensen die er niet over peinzen
zo'n reis te maken, maar wel gefas
cineerd kijken hoe zo'n microsa
menleving door Europa trekt."
.„..w 1
Stephan Warnik: „Wij zijn niet alleen van de emoties en de zakdoekjes."
Wat is de belangrijkste voorwaarde
waaraan een tv-formule voor de
KRO moet voldoen?
„Alles draait om authenticiteit.
We maken programma's over ge
wone mensen die een bijzonder
verhaal te vertellen hebben. Het le
ven zeifis een onuitputtelijke
bron. En we sturen niet. Als bij
Boer Zoekt Vrouw blijkt dat een
boer al verliefd is op een ander
voordat hij kennis maakte met on
ze kandidaten, houden we dat niet
geforceerd buiten beeld. We breng
en graag werelden met elkaar in
contact. Je ziet, het komt bijna al
tijd goed. Dat bezorgt de kijker
een fijn gevoel. Aan het einde van
de rit weten mensen elkaar te vin
den."
Waar kom die hang naarfeel-
good-tv eigenlijk vandaan?
„Vaak wordt verwezen naar li sep
tember 2001, maar voor die tijd
was die trend al ingezet. Bij mij zat
het ook al ergens achter in mijn
hoofd. Toen ik iets las over Boer
zoekt Vrouw in België wist ik: hier
heb ik op zitten wachten. Ik belde
mijn baas, de netcoördinator en
een productiemaatschappij. Net
op tijd, achteraf bleek dat nog
geen drie uur later RTL4 bij Blue
foto Cees Zorn
Circle (de makers, red.) aan de lijn
had gehangen. Ik was niet ver
baasd over het succes, hooguit dat
we zelfs over de grens van drie mil
joen kijkers gingen. Alles klopte er
aan: een groep mensen uit een ver
geten cultuur, waarover alleen ge
schreven werd als ze door het zo
veelste kippen- of ander virus ge
troffen waren. Het zijn mensen
die zichzelf blijven, die helemaal
niet bezig zijn met een Bekende
Nederlander te worden.
Krijgt de KRO binnen het bestel ge
noeg krediet voor het succes?
„Doordat elke omroep recht heeft
op hetzelfde budget, raken wij nu
wel bijna het plafond. De grote
vraag is: hoe kan ik blijven ver
nieuwen, en tegelijkertijd de suc
cesprogramma's behouden. Toen
ik dat probleem eerder had, heb
ben we Ook Dat Nog stopgezet.
Daardoor konden we De Reünie en
Boer Zoekt Vrouw maken. Nu is de
keuze veel moeilijker."
Wat is de oplossing, stoppen met
'Spoorloos'?
„Nee. Het programma ontwikkelt
zich nog altijd. Toen na de terreur
aanslagen vliegen duurder en
moeilijker werd, zijn we meer ver
halen binnen Europa gaan zoeken.
Dat leverde televisie op die span
nender en prikkelender bleek.
Want een Spanjaard weet wel de
gelijk wat het betekent voor zijn
gezin als er een cameraploeg voor
de deur staat. Voorlopig zoeken
we de oplossing in het maken van
goedkopere programma's. Zo is Ne
derland Te Koop ontstaan, over de
verhalen achter Marktplaats.nl en
andere advertenties. We schakelen
onze vaste presentatoren in, die
soms een 'restdag' in hun schema
hebben. Dat is genoeg om één
item te draaien."
Kijkt u wel eens met jaloezie naar
programma's van anderen? Bijvoor
beeld naar 'Hello Goodbye'?
„Nee. Het is een goed programma,
maar wij hebben Memories en
Spoorloos al. Wij zijn niet alleen
van de emoties en de zakdoekjes.
Er zijn steeds meer omroepen, zo
als de NCRV, maar ook de EO, die
door ons geïnspireerd zijn en nu
ook aan de slag gaan met dit soort
'zachte' emotie. Dat vind ik wel
een beetje jammer, want dat recht
toe rechtaan afsturen op de emo
tie is eigenlijk geweest. Terwijl wij
het juist proberen te minderen,
komt er steeds meer van dat op
Nederland 1. Ik ga er niet over,
maar wij willen het minder zoet
sappig. Het mag wat rauwer.
Aflevering 41. Waarin Nikifor Yovkov
zijn afschuwelijke verhaal vertelt
et dreigt ernstig gezellig te worden. Zo
gezellig dat ze hun andere doel bijna uit het
oog verliezen. Plotseling grijpt Manon Jobs
door Sanne Terlouw
en Jan Terlouw
'Allemachtig, moet je kijken.' Ze maakt een
hoofdbeweging naar het raam.
De deur van De Wikkel is opengesmeten. Twee
grote kerels gooien met grof geweld een tengere
donkere man de paar treden af die het stoepje voor
De Wikkel vormen. De man valt zo te zien tamelijk
hard op de keien. De deur gaat met een klap dicht.
Job sprint-naar buiten. Jacco erachteraan. Ze helpen
het slachtoffer overeind en nemen hem mee naar
het café. Hij begint rap te praten in een taal die ze
niet verstaan.
'Rustig,' roept Job, 'quiet, ruhig.'
De jongen blijkt Duits te verstaan en het ook min
of meer te spreken. Hij begint te vertellen. Zijn
naam is Nikifor Yovkov en hij is vanmorgen vanuit
Bulgarije hier aangekomen. Een halfjaar geleden is
zijn zusje Todorka verdwenen. Vijftien jaar was ze
toen nog. Ze was die middag naar een
modellenwedstijd gegaan. Niet als model, maar
gewoon als toeschouwer. Nikifor had kunnen
achterhalen dat een buitenlander, iemand uit het
Westen, daar opzwepende taal had staan uitslaan.
Misschien had die man haar wel ontvoerd. Je
hoorde wel eens zulke verhalen.
Hun moeders hart was gebroken van verdriet. Haar
man was al lang geleden overleden en ze steunde
compleet op Nikifor. Die was twintig. Alles had hij
gedaan om zijn zusje te vinden, alles. En toen, een
kleine week geleden, ging heel vroeg in de ochtend
de telefoon. Het was Todorka. Ze fluisterde dat ze
maar een moment had, ze had een telefoon
gestolen, geleend, hoe moet je het noemen. Ze zat
in een bordeel in Amsterdam, luister broertje, de
naam van het bordeel is De Wikkel, schrijf op, WI
K K E L. Ze hebben me ontvoerd. Kom me halen
Niki. Terwijl hij nog met de hoorn in zijn hand
stond, verward, blij en boos tegelijkertijd, voelde hij
de hand van zijn moeder op zijn arm.
'Mama, ze was het. Ze leeft. Ze is in Amsterdam.
Onze Dorka, ik ga haar halen!'
De tranen in zijn moeders ogen zou hij nooit
vergeten. De blijdschap op haar gezicht. Samen
hadden ze die dag een ticket voor Nikifor gekocht.
Het was allemaal snel gegaan. In Amsterdam had
hij het adres van De Wikkel gevonden. Hij was er
direct heen gegaan, als een kip zonder kop, heel
stom. Hij was naar binnen gestormd en had om
Todorka geroepen. Ze hadden hem meteen in de
smiezen, hoe kon het ook anders, hij leek vrij veel
op zijn zusje. Ze hadden hem uitgelachen en
gezegd dat De Wikkel een legale club was en dat ze
vergunningen hadden en zo en dat hij niet zo'n
stampij moest maken. Ze hadden hem de zaak
uitgesmeten. Hij had spijt als haren op zijn hoofd
dat hij het zo stom had aangepakt. Wat moest hij
nu?
Het hele gezelschap heeft verbijsterd naar zijn
verhaal zitten luisteren.
'Hoe oud is je zusje?' vraagt Leonie.
'Zestien.'
'Dan is ze dus minderjarig.'
'Ach,' zegt Jacco in het Nederlands, 'ik weet hoe dat
gaat, ze regelen een vals paspoort voor zo'n meissie,
waarin staat dat ze achttien is. Dat is juist de pest
met die schoften, er is nooit een speld tussen te
krijgen en zelfs als die kinderen door de politie
worden verhoord, durven ze niet toe te geven dat
ze hier onder dwang zijn, zo bang zijn ze voor hun
ontvoerders.'
'Alles is waarschijnlijk legaal dichtgetimmerd,' zegt
Job. De vergunningen die nodig zijn zullen ze ook
wel hebben, hun belasting zullen ze wel betalen, en
je zult zien dat de meisjes zelfs netjes onder hun
valse namen geregistreerd staan. Dan zal het niet
veel zin hebben om de politie in te schakelen.'
'En dus ontvoeren we Todorka,' zegt Leonie. 'En als
dat is gelukt, gaan wij met haar verhaal naar de
politie.'
'Hè ja,' vindt Zoë, 'dat arme kind, ze moet daar
geen minuut langer blijven.'
Jacco is sceptisch. 'Volgens mij hebben jullie geen
idee met wat voor mensen we te maken hebben.'
Job vertaalt voor Nikifor. Jacco's laatste opmerking
vergeet hij maar liever. Nikifors gezicht klaart op.
Hij grijpt de hand van Job en drukt er een kus op.
Vijf kussen. 'Danke,' roept hij, 'danke, danke,
danke.'
'Ja, ja, het is wel goed zo,' zegt Job. 'We hebben
haar nog niet.'
Maar Nikifor is ervan overtuigd dat met hulp van
zoveel nieuwe Nederlandse vrienden Todorka snel
weer bij hun moeder thuis zal zijn.
Morgen aflevering 42.
Job ontmoet Todorka