De successen van de KRO emories H Tl Spoorloos PZC Dinsdag 21 augustus 2007 1 9 De KRO boert goed deze zomer. Spoorloos en Memories trekken nog steeds ruim een miljoen kijkers, terwijl nieuwkomer Gezellig naar de Krim en het uit nood geboren Nederland te Koop eveneens tot de best bekeken programma's van nu behoren. Authenticiteit is het toverwoord, meent Stephan Warnik, hoofd fictie van de katholieke omroep. door Bernice Breure Spoorloos, Memories, De Reü nie, Gezellig naar de Krim, Wonderen Bestaan en Ne derland te Koop, program ma's die stuk voor stuk een slordi ge miljoen kijkers trekken. Het is vaste prik deze zomer dat de top vijf van best bekeken programma's op maandag drie KRO-producties bevat. Stephan Warnik, hoofd fic tie van de katholieke omroep, er kent dat hem 'een licht euforisch gevoel' bekruipt wanneer een pro gramma-idee van enkele regels zich ontpopt tot de volgende kijk cijferhit. Bent u zelf ook verrast door het suc ces van een programma als Gezellig naar de Krim? Een groep vijftigplus sers met de caravan op pad is toch best kneuterig „Het klinkt blasé, maar als ik eer lijk ben: nee. Toen Derk Bolt (pre sentator, red.) met dit idee mijn kantoor binnenstapte, had hij hooguit vier regels op papier. Hij had over zo'n groepsreis naar Oe kraïne gehoord. Ik zag het direct voor me. Het is leuke tv voor cara vanliefhebbers. Daarnaast zijn er mensen die er niet over peinzen zo'n reis te maken, maar wel gefas cineerd kijken hoe zo'n microsa menleving door Europa trekt." .„..w 1 Stephan Warnik: „Wij zijn niet alleen van de emoties en de zakdoekjes." Wat is de belangrijkste voorwaarde waaraan een tv-formule voor de KRO moet voldoen? „Alles draait om authenticiteit. We maken programma's over ge wone mensen die een bijzonder verhaal te vertellen hebben. Het le ven zeifis een onuitputtelijke bron. En we sturen niet. Als bij Boer Zoekt Vrouw blijkt dat een boer al verliefd is op een ander voordat hij kennis maakte met on ze kandidaten, houden we dat niet geforceerd buiten beeld. We breng en graag werelden met elkaar in contact. Je ziet, het komt bijna al tijd goed. Dat bezorgt de kijker een fijn gevoel. Aan het einde van de rit weten mensen elkaar te vin den." Waar kom die hang naarfeel- good-tv eigenlijk vandaan? „Vaak wordt verwezen naar li sep tember 2001, maar voor die tijd was die trend al ingezet. Bij mij zat het ook al ergens achter in mijn hoofd. Toen ik iets las over Boer zoekt Vrouw in België wist ik: hier heb ik op zitten wachten. Ik belde mijn baas, de netcoördinator en een productiemaatschappij. Net op tijd, achteraf bleek dat nog geen drie uur later RTL4 bij Blue foto Cees Zorn Circle (de makers, red.) aan de lijn had gehangen. Ik was niet ver baasd over het succes, hooguit dat we zelfs over de grens van drie mil joen kijkers gingen. Alles klopte er aan: een groep mensen uit een ver geten cultuur, waarover alleen ge schreven werd als ze door het zo veelste kippen- of ander virus ge troffen waren. Het zijn mensen die zichzelf blijven, die helemaal niet bezig zijn met een Bekende Nederlander te worden. Krijgt de KRO binnen het bestel ge noeg krediet voor het succes? „Doordat elke omroep recht heeft op hetzelfde budget, raken wij nu wel bijna het plafond. De grote vraag is: hoe kan ik blijven ver nieuwen, en tegelijkertijd de suc cesprogramma's behouden. Toen ik dat probleem eerder had, heb ben we Ook Dat Nog stopgezet. Daardoor konden we De Reünie en Boer Zoekt Vrouw maken. Nu is de keuze veel moeilijker." Wat is de oplossing, stoppen met 'Spoorloos'? „Nee. Het programma ontwikkelt zich nog altijd. Toen na de terreur aanslagen vliegen duurder en moeilijker werd, zijn we meer ver halen binnen Europa gaan zoeken. Dat leverde televisie op die span nender en prikkelender bleek. Want een Spanjaard weet wel de gelijk wat het betekent voor zijn gezin als er een cameraploeg voor de deur staat. Voorlopig zoeken we de oplossing in het maken van goedkopere programma's. Zo is Ne derland Te Koop ontstaan, over de verhalen achter Marktplaats.nl en andere advertenties. We schakelen onze vaste presentatoren in, die soms een 'restdag' in hun schema hebben. Dat is genoeg om één item te draaien." Kijkt u wel eens met jaloezie naar programma's van anderen? Bijvoor beeld naar 'Hello Goodbye'? „Nee. Het is een goed programma, maar wij hebben Memories en Spoorloos al. Wij zijn niet alleen van de emoties en de zakdoekjes. Er zijn steeds meer omroepen, zo als de NCRV, maar ook de EO, die door ons geïnspireerd zijn en nu ook aan de slag gaan met dit soort 'zachte' emotie. Dat vind ik wel een beetje jammer, want dat recht toe rechtaan afsturen op de emo tie is eigenlijk geweest. Terwijl wij het juist proberen te minderen, komt er steeds meer van dat op Nederland 1. Ik ga er niet over, maar wij willen het minder zoet sappig. Het mag wat rauwer. Aflevering 41. Waarin Nikifor Yovkov zijn afschuwelijke verhaal vertelt et dreigt ernstig gezellig te worden. Zo gezellig dat ze hun andere doel bijna uit het oog verliezen. Plotseling grijpt Manon Jobs door Sanne Terlouw en Jan Terlouw 'Allemachtig, moet je kijken.' Ze maakt een hoofdbeweging naar het raam. De deur van De Wikkel is opengesmeten. Twee grote kerels gooien met grof geweld een tengere donkere man de paar treden af die het stoepje voor De Wikkel vormen. De man valt zo te zien tamelijk hard op de keien. De deur gaat met een klap dicht. Job sprint-naar buiten. Jacco erachteraan. Ze helpen het slachtoffer overeind en nemen hem mee naar het café. Hij begint rap te praten in een taal die ze niet verstaan. 'Rustig,' roept Job, 'quiet, ruhig.' De jongen blijkt Duits te verstaan en het ook min of meer te spreken. Hij begint te vertellen. Zijn naam is Nikifor Yovkov en hij is vanmorgen vanuit Bulgarije hier aangekomen. Een halfjaar geleden is zijn zusje Todorka verdwenen. Vijftien jaar was ze toen nog. Ze was die middag naar een modellenwedstijd gegaan. Niet als model, maar gewoon als toeschouwer. Nikifor had kunnen achterhalen dat een buitenlander, iemand uit het Westen, daar opzwepende taal had staan uitslaan. Misschien had die man haar wel ontvoerd. Je hoorde wel eens zulke verhalen. Hun moeders hart was gebroken van verdriet. Haar man was al lang geleden overleden en ze steunde compleet op Nikifor. Die was twintig. Alles had hij gedaan om zijn zusje te vinden, alles. En toen, een kleine week geleden, ging heel vroeg in de ochtend de telefoon. Het was Todorka. Ze fluisterde dat ze maar een moment had, ze had een telefoon gestolen, geleend, hoe moet je het noemen. Ze zat in een bordeel in Amsterdam, luister broertje, de naam van het bordeel is De Wikkel, schrijf op, WI K K E L. Ze hebben me ontvoerd. Kom me halen Niki. Terwijl hij nog met de hoorn in zijn hand stond, verward, blij en boos tegelijkertijd, voelde hij de hand van zijn moeder op zijn arm. 'Mama, ze was het. Ze leeft. Ze is in Amsterdam. Onze Dorka, ik ga haar halen!' De tranen in zijn moeders ogen zou hij nooit vergeten. De blijdschap op haar gezicht. Samen hadden ze die dag een ticket voor Nikifor gekocht. Het was allemaal snel gegaan. In Amsterdam had hij het adres van De Wikkel gevonden. Hij was er direct heen gegaan, als een kip zonder kop, heel stom. Hij was naar binnen gestormd en had om Todorka geroepen. Ze hadden hem meteen in de smiezen, hoe kon het ook anders, hij leek vrij veel op zijn zusje. Ze hadden hem uitgelachen en gezegd dat De Wikkel een legale club was en dat ze vergunningen hadden en zo en dat hij niet zo'n stampij moest maken. Ze hadden hem de zaak uitgesmeten. Hij had spijt als haren op zijn hoofd dat hij het zo stom had aangepakt. Wat moest hij nu? Het hele gezelschap heeft verbijsterd naar zijn verhaal zitten luisteren. 'Hoe oud is je zusje?' vraagt Leonie. 'Zestien.' 'Dan is ze dus minderjarig.' 'Ach,' zegt Jacco in het Nederlands, 'ik weet hoe dat gaat, ze regelen een vals paspoort voor zo'n meissie, waarin staat dat ze achttien is. Dat is juist de pest met die schoften, er is nooit een speld tussen te krijgen en zelfs als die kinderen door de politie worden verhoord, durven ze niet toe te geven dat ze hier onder dwang zijn, zo bang zijn ze voor hun ontvoerders.' 'Alles is waarschijnlijk legaal dichtgetimmerd,' zegt Job. De vergunningen die nodig zijn zullen ze ook wel hebben, hun belasting zullen ze wel betalen, en je zult zien dat de meisjes zelfs netjes onder hun valse namen geregistreerd staan. Dan zal het niet veel zin hebben om de politie in te schakelen.' 'En dus ontvoeren we Todorka,' zegt Leonie. 'En als dat is gelukt, gaan wij met haar verhaal naar de politie.' 'Hè ja,' vindt Zoë, 'dat arme kind, ze moet daar geen minuut langer blijven.' Jacco is sceptisch. 'Volgens mij hebben jullie geen idee met wat voor mensen we te maken hebben.' Job vertaalt voor Nikifor. Jacco's laatste opmerking vergeet hij maar liever. Nikifors gezicht klaart op. Hij grijpt de hand van Job en drukt er een kus op. Vijf kussen. 'Danke,' roept hij, 'danke, danke, danke.' 'Ja, ja, het is wel goed zo,' zegt Job. 'We hebben haar nog niet.' Maar Nikifor is ervan overtuigd dat met hulp van zoveel nieuwe Nederlandse vrienden Todorka snel weer bij hun moeder thuis zal zijn. Morgen aflevering 42. Job ontmoet Todorka

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2007 | | pagina 19