Adrenaline, wolken en een vrije val
\rnemuiden is de enige
Zeeuwse plek om te
ikydiven.
.AAAAAAH." foto Tom De Weerdt
loor Madelijne Daub
Adrenaline giert door mijn
lijf, mijn hart bonst harder
dan ooit en uit mijn keel
;omt een ijselijke gil. We laten ons
'allen. Uit het vliegtuigje. Met
weehonderd kilometer per uur ra-
en we naar beneden, waar meer
lan drieduizend meter onder ons
Ie Zeeuwse grond ligt. Een halve
ninuut later opent instructeur Lea-
ider van der Snel (37) onze para-
hute.
loedkoop is het zeker niet: één
:eer een tandemsprong (met in
structeur) maken bij Skydive Zee
land in Arnemuiden kost 190 euro.
Maar als je als toerist genoeg hebt
van het geijkte museum, het be
klimmen van de Lange Jan en je
hebt alle ringrijders wel gezien,
dan geeft een parachutesprong je
vakantie een gouden randje. En in
Zeeland is er vaker mooi weer dan
in de rest van het land, dus meer
kans om te springen.
Een uur van tevoren bel ik. „Kom
maar hoor, het is prachtweer!",
zegt Van der Snel. Oké, rustig
ademhalen, zeg ik tegen mezelf
Dit doen we even. Niet zenuwach
tig zijn. Maar mijn lijf luistert abso
luut niet naar mijn hoofd en met
mijn kleine morele supportgroep
je stuiter ik richting vliegveld Mid
den Zeeland. Eenmaal daar ver
trouw ik er maar op dat het goed
komt. Niks breken, niet doodgaan:
als dat lukt, ben ik een blij mens.
Vertrouwen is sowieso het sleutel
woord bij zo'n parachutesprong.
„Zo'n negenduizend sprongen heb
'Meer dan negenduizend
sprongen heb ik in mijn
leven gemaakt'
ik in mijn leven gemaakt", vertelt
Van der Snel. Dat geeft de burger
moed. Ik hijs me in een overall en
een strak tuigje waarmee ik straks
vastgemaakt word aan de instruc
teur. „Als we boven zijn, gooien
we de deur open", legt Van der
Snel uit. „Dan hurk je terwijl ik
achter je zit en daarna ga je op het
stapje buiten het vliegtuig staan.
Hoofd naar achter, rug hol maken
en je laten vallen."
We stappen in het vliegtuig, die
met een enorme vaart optrekt. En
dan zweven we twintig minuten
in de lucht. Dat is werkelijk prach
tig, een weidser uitzicht over Zee
land heb je nergens. Daar ligt
Veere, daar Middelburg en kijk,
daar heb je de Oosterscheldeke-
ring. Echt heel mooi allemaal,
maar daarvoor zijn we hier niet.
Nou wil ik springen ook! Geduld.
We stijgen steeds hoger en suizen
door de wolken. „Prachtig weer
om vandaag te skydiven," vindt
meespringende fotograaf Tom De
Weerdt (28).
Het is zover. De bril gaat op en
Van der Snel gespt zich aan me
vast. En dan het allerallerengste
van mijn hele leven: de deur van
het vliegtuig gaat op drie kilome
ter hoogte open. De wind knalt
naar binnen en de diepte trekt.
Even klamp ik me nog vast aan de
stoel van de piloot en vervolgens j
doe ik het. Óp het stapje staan, j
tuigje vasthouden en vallen.
Vanwege de zwaartekracht kan ik j
mijn armen niet eens recht hou-
den in de lucht. Na de vrije val
opent de parachute zich en ik ge-
niet van het uitzicht. Dit is fantas
tisch. Nog uren erna knalt de adre
naline door mijn lijf I did it!
...parachute open....
...grond in zicht...
..geland.
foto Tom De Weerdt
Zaterdag 18 augustus 2007
